…κι ο ουρανός ελάχιστος! Μία εκπληκτική φράση από το *Εν κινδύνω στο οπουδήποτε*…
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
******************
*******************
Εν κινδύνω στο οπουδήποτε
Πρόσφατα γράφτηκε στις εφημερίδες ένα ενδιαφέρον κείμενο για τα θαλασσοπούλια του Αιγαίου, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του πολύτιμου οικοσυστήματος που περιβρέχει τη χώρα μας.
Μάθαμε, λοιπόν, διαβάζοντας, πως από τα πολλά είδη που υπάρχουν, έξη βασικά θαλασσοπούλια τα συναντάμε μόνο στο Αιγαίο και δύο απ’ αυτά συγκαταλέγονται μεταξύ των παγκοσμίως απειλούμενων ειδών, σύμφωνα με τους ερευνητές της Ορνιθολογικής Εταιρείας..
Θύματα της κλιματικής αλλαγής, της ανεξέλεγκτης τουριστικής επέκτασης, της ιχθυοκαλλιέργειας, των αιολικών πάρκων, τα θαλασσοπούλια χάνουν τους χώρους αναπαραγωγής και διαβίωσης σε μικρά νησιά και βραχονησίδες.
Το απέραντο γαλάζιο τους διαταράσσεται από τον άνθρωπο, οι “φτερωτοί ταξιδιώτες”, όπως τους λένε, κινδυνεύουν. Κι ένα ακόμη σύμβολο της ομορφιάς και της ελευθερίας απειλείται. Πόσο κρίμα.
Κάποιους από μας έφερε η ζωή να ζούμε μακριά από την πατρίδα ηλειακή γη, να στερούμαστε την αντανάκλαση του τοπίου στο βλέμμα μας, και να ζούμε στη μεγάλη πόλη που κλέβει τα χαρακτηριστικά μας.
Πολυσύχναστοι δρόμοι, γκρίζες γωνίες, σπάνια ηλιοβασιλέματα. Κάποιες φορές, όμως, σηκώνοντας τα μάτια στο κομμάτι ουρανού που μας αναλογεί, βλέπουμε, πράγμα παράξενο, γλάρους να πετούν στην πόλη, κι ακολουθούμε τη γραμμή από το πέταγμά τους, σαν νήμα αέρινο που μας τυλίγει.
Το πέταγμά τους θεραπευτής τραυμάτων και όνειρο ελευθερίας. Κρυμμένες επιθυμίες σε λίγα τετραγωνικά, θεραπευτές τραυμάτων στο οπουδήποτε τα εξόριστα θαλασσοπούλια.
Πόσο κρίμα, τόση ομορφιά να βρίσκεται σε κίνδυνο, ανυπεράσπιστη. Οι άνθρωποι, σίγουρα, θα ήθελαν να ξέρουν να πετούν, η εποχή είναι όμως ανησυχητική, κι ο ουρανός ελάχιστος.
Η.Κ.