Το Χρονογράφημα της Δευτέρας στην ΑΥΓΗ Πύργου
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Η εποχή του Νοέμβρη
Πάντα μ’ άρεσε ο Νοέμβρης. Κι εξακολουθεί να είναι ο μήνας που αγαπώ πιο πολύ. Ίσως γιατί πάντα ερχόταν ζωγραφίζοντας γιορτές με κίτρινα χρυσάνθεμα, που χρόνια τώρα έγιναν ανάμνηση σε μια επώδυνη εορταστική αφέλεια. Από νωρίς το απόγευμα ο ορίζοντας γίνεται μαβής, στον ουρανό ο καιρός στέλνει σύννεφα στις αποχρώσεις της ωραιότερης κολεξιόν ενός προχωρημένου φθινοπώρου. Ένα ρούχο με παχύ πέλος ο Νοέμβρης, με μαλακή αφή σαν χνούδι για τις δύσκολες μέρες του χειμώνα που έρχεται.
Πάντα ο Νοέμβρης αναζητούσε το νόημα του ανθρώπου στη σχέση του με τον χρόνο και την Ιστορία. Μήνας επέτειος, για όσα μας καταστάλαξε ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο. Ειρωνική ευλογία η παρακαταθήκη του καθώς ο μελαγχολικός μας κόσμος αναζητά την ευτυχία κάτω από τη σκόνη των μοντέρνων καιρών.
Φέτος οι μέρες που αγαπούσα γέμισαν σκοτάδι. Στην περίσσεια ενός συναισθήματος κενού, η σημερινή δυστοπία ευνοεί τα αμβλυμένα λόγια και τις αμβλυμένες πράξεις. Ανείπωτες πράξεις, εγκλήματα που γίνονται καθημερινά, που και η φαντασία αποτυγχάνει να εξηγήσει ποια σκοτεινή δύναμη εσωτερικής συνθήκης συνθλίβει το αύριο.
Άνθρωποι παίρνουν τη ζωή άλλων ανθρώπων στο όνομα της αγάπης, της ανάγκης τους για χαρτζηλίκι, του άγνωστου σκοπού τους, ακυρώνοντας την πραγματικότητα. Πολλά τα φονικά καθημερινά, το πολύτιμο χρυσό φως του απογεύματος του Νοέμβρη μαυρίζει, το κατάπιε η βροχή.
Υποβαλλόμαστε σε ταχύρυθμη ενηλικίωση ελέγχοντας τα συναισθήματά μας ενάντια στην ψευδαίσθηση της δύναμης. Μελαγχολική εποχή. Το παρόν υπό αμφισβήτηση.
Η.Κ.