Μία ομορφιά του τόπου μας αγέρωχη στων ιδεών και του φωτός την πορεία – Η ποίηση της Μαρίνας Δημήτρουλα
Μία ομορφιά του τόπου μας αγέρωχη στων ιδεών και του φωτός την πορεία – Η ποίηση της Μαρίνας Δημήτρουλα
ΠΟΙΗΣΗ
ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕΔΟΥΣΑ
Χιλιάδες φίδια στροβιλίζουν τα μαλλιά μου
Κι από τα μάτια μου ξεχύνοντ’ αστραπές
Απολιθώνω κάθε πλάσμα στη θωριά μου
Κι οίκτο για άνθρωπο δεν γνώρισα ποτές,
Είναι το τίμημα γι’ αυτό που είχε κάνει
Ο παντοδύναμος της θάλασσας θεός
Αυτός που πόθησε τ’ ανίερο στεφάνι
Και την Παλλάδα εκυρίευσ’ ο θυμός.
Πλήρωσα τίμημα, βαρύ, σαν να ‘μουν θύτης
Μεταμορφώθηκα σε τέρας μισητό
Μ’ αποκεφαλισ’ ο Περσέας στην οργή της
Κι έγινα θύμα σε ανόσιο κακό.
Μα από το αίμα μου ξεπηδησ’ ένα άτι
Με οπλές ατσάλινες κι αέρινα φτερά
Σπέρνει απόκρυφες πηγές στης γης τα πλάτη
Και ξεδιψούν οι ποιητές στα νοερά.
Δεν τιμωρούν τον ισχυρό για ό,τι κάνει
Και ο ανίσχυρος στο νόμο είναι θύμα
Της αδικίας τον θερίζει το δρεπάνι
Κι ούτε κανείς απολογείται γιά το κρίμα
(ΜΔ)
(24.2.2023)