*ΕΤΣΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ* Ένα λυρικό ποίημα της Μαρίνας Δημήτρουλα για τη θυσία των παιδιών που έπεσαν για την Ελευθερία της Ελλάδας
Ένα λυρικό ποίημα της Μαρίνας Δημήτρουλα για τη θυσία των παιδιών που έπεσαν για την Ελευθερία της Ελλάδας
ΕΤΣΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Απόψε ονειρεύτηκα στ´ αλήθεια και μπερδεύτηκα
Έναν αυλόγυρο μακρύ, όπου ´χε κόσμος μαζευτεί
Κι ήταν πολλοί μέσ’ στην αυλή και άλλοι τόσοι απόξω
Αχ! πώς να αποδιώξω εκείνη τη σκηνή.
Μέσ’ στην αυλή ήταν παιδιά, που ´χαν θυμό μέσ’ στην καρδιά
Γι´αυτό και τραγουδούσαν τραγούδια που πονούσαν
“Ελάτε να ανταμώσουμε, τον ήλιο να σηκώσουμε
Ο ήλιος να γυρίσει, η Λευτεριά ν´ ανθίσει”.
Κάποιος με ρώτησε δειλά, γιατί φωνάζουν τα παιδιά
Και του ´πα, ένα κανόνι τη Λευτεριά σκοτώνει.
Απόψε ονειρεύτηκα, στ´ αλήθεια και μπερδεύτηκα
Χέρια απλωμένα σαν σπαθιά να πολεμάνε τα θεριά
Κι ένα αγόρι ντροπαλό, ούτε χρόνων δεκαοχτώ
Χωρίς πνοή στο στόμα, να κείτεται στο χώμα.
Κάποιος με ρώτησε ξανά, γιατί σκοτώνουν τα παιδιά
Και του ´πά πως φοβούνται, αυτούς που δεν φοβούνται.
Απόψε ονειρεύτηκα, μα πιο πολύ μπερδεύτηκα
Κρατούσα μια σημαία και φώναζα γενναία
“Ελάτε να ανταμώσουμε τον ήλιο να σηκώσουμε
Ο ήλιος να γυρίσει, η Λευτεριά ν´ ανθίσει”.
Μα κάποιος ήρθε πιο κοντά και μου ψιθύρισε σιγά
“Είναι το τίμημα βαρύ κι έχουν αλλάξει οι καιροί”.