ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΙΣΣΑΣ ΜΑΡΙΑΣ Β. ΝΙΩΤΗ
¨ΛΥΤΡΩΣΗ¨
(Στα γεαφεία της Εφημερίδας μας)
Μια οπτασία βλέπω να έρχεται από μακριά
Άυλη, αέρινη
Προσπαθώ να διακρίνω το χρώμα της
Μέσα απ’ το μαύρο και το άσπρο πέπλο της
Το ‘είναι΄ της, λύπη και χαρά
Δάκρυ και γέλιο
Έρχεται κοντά μου αργά – αργά, με ένα
Μειδίαμα στα χείλη. Νιώθω ρίγος
Με προσπερνάει με ένα νεύμα γυρισμού
Χάνεται στο σκοτάδι
Να λυπάμαι ή να χαίρομαι
Πρέπει να μάθω το όνομα της
Έρχεται κοντά μου ανάλαφρη
Με το ίδιο χαμόγελο.
Αναβλύζουν δάκρυα από τα μάτια μου
Την ικετεύω με το βλέμμα μου,
Να με τυλίξει στο πέπλο της
Να με πάει σε ένα κόσμο
Άδολο, ουράνιο, παραδεισένιο
Στον δικό της παράδεισο
Οπτασία, έμαθα το όνομα σου
Το πιο γλυκό απ’ όλα
Σε λένε Λύτρωση.
Μαρία Βασ. Νιώτη
14/4/2006
(Δημοσιευμένο στην έντυπη ΑΥΓΗ Πύργου)