Το Ιωβηλαίο μιας φαιδρότητας που η χώρα της βαρύνεται με το αίμα των Κυπρίων Αγωνιστών (ΑΝΚ)
Βέτα και Βαγόρας, τον κρέμασε για μια σημαία: Γιατί η Κύπρος δεν μπορούσε και δεν μπορεί να χαρεί με τη χαρά της
Φωτογραφική σύνθεση που απεικονίζει την Ελιβάβετ Β’ του Ηνωμένου Βασιλείου και τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη Πηγή efsyn
Της Νόρας Ράλλη, efsyn
Χθες ξεκίνησαν τα γιορτάσια. Χαμός στο Ηνωμένο Βασίλειο, που ως αποικιοκρατική δύναμη ονομαζόταν Μεγάλη Βρετανία, αλλά όταν έκανε αίτημα να μπει στην ΕΟΚ, μπήκε στη μέση ο Ντε Γκολ (που είχε επιζήσει από τον Μάη του ‘68) και είπε πως «εγώ μόνο μια Βρετάνη ξέρω και αυτή είναι γαλλική».
Αυτή λοιπόν η χώρα, που έχει και τη λέξη «Βασίλειο» στο όνομά της, γιορτάζει τώρα τα 70 χρόνια της βασίλισσάς της. Της Ελισάβετ ή Λίλιμπεθ ή Βέτας, κατά το ελληνικότερον.
Του χρόνου βέβαια κλείνει η Βέτα 70 χρόνια στο χρυσό της θρονί, αλλά ποιος ζει ποιος πεθαίνει έως τότε και είναι και η κρίση στη μέση, υπολογίζουν και στα 90 εκατομμύρια ποτήρια μπίρας που λένε πως θα καταναλωθούν αυτές τις μέρες και φυσικά στον τουρισμό, οπότε τη γιορτάζουν φέτος.
Το αίμα έπρεπε να περιμένει τρία χρόνια. Ηταν 14 Μαρτίου του 1957 όταν οι Άγγλοι κρέμασαν τον Ευαγόρα, που μόλις είχε κλείσει τα 19 του χρόνια.
Αρκετοί (και κάποιοι Άγγλοι Εργατικοί βουλευτές) ζητούσαν επίμονα να δοθεί χάρη για τον νεαρό Βαγόρα, όπως τον φώναζαν. Η Βετούλα όμως ήταν ανένδοτη. Και έτσι ο Βαγόρας έγινε ο νεότερος αγωνιστής που εκτελέστηκε από τους Άγγλους, χωρίς ουσιαστικό κατηγορητήριο…
Για να ακούω εγώ όλες αυτές τις μέρες στα κανάλια (και στην ΕΡΤ!) για το Ιωβιλαίο και τα καπέλα της Βέτας!
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην έντυπη και τη διαδικτυακή έκδοση της efsyn.gr