ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ? *** Γράφει ο συμπολίτης Δικηγόρος Γιώργος Θ. Ντοάς
ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ;
Γράφει ο συμπολίτης Δικηγόρος Γιώργος Θ. Ντοάς
Πλην των ενηλίκων και τα παιδιά γνωρίζουν τα γεγονότα της ακραίας κανιβαλικής βίας, που οδήγησαν πέραν των άλλων, στο θάνατο ενός ανθρώπου και στον τραυματισμό πολλών, κοντά στο κέντρο της Αθήνας.
Τι να πει όμως το παιδί, όταν στο γίγνεσθαι, αντί των αξιών και των αρχών του ανθρωπισμού, κυριαρχούν οι απαξίες και οι ασυδοσίες του υπανθρωπισμού;
Τι να πει το παιδί, όταν ο πολιτισμός αντί να φωτίζει τον άνθρωπο πνευματικά, τον έχει οδηγήσει στο σκοτεινό λαβύρινθο των ζωικών ορμών του και των επιθετικών παρορμήσεών του;
Τι να πει το παιδί, όταν η κοινωνία αντί να είναι οργανωμένη με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, έχει γίνει ένα χαοτικό, εκρηκτικό πεδίο, σωματικής, ψυχολογικής και οικονομικής βίας κάθε μορφής;
Τι να πει το παιδί, όταν η κοινωνία αντί να είναι ειρηνική, έχει γίνει μια αρένα μελλοθανάτων μονομάχων, με πολεμικές κραυγές, αίμα και θάνατο, σε πολιτιστικό , πολιτικό, κοινωνικό, επίπεδο;
Τι να πει το παιδί, όταν η κοινωνία αντί να είναι ισχυρή και συνεκτική, έχει αποσυντεθεί και σαπίζει, δηλητηριασμένη από τα απόβλητα και τις απόπνοιες των μοχθηριών, των μνησικακιών, των φθόνων;
Τι να πει το παιδί, όταν αντί των προτύπων της αξιοπρέπειας, της καλοσύνης, της αλληλεγγύης, γίνεται παθητικός δέκτης και εν δυνάμει δότης, των δημόσιων υποδειγμάτων προς μίμηση έκφυλων και αθεράπευτα αλλοτριωμένων;
Τι να πει το παιδί, όταν στην καθημερινότητα ηγεμονεύει η βαβελική γλώσσα η μουσική των ταμ-ταμ, οι χοροί της φωτιάς, των φυλάρχων, των μάγων και των πολεμιστών μιας άγριας φυλής;
Τι να πει το παιδί, όταν οι άνθρωποι, αντί να γίνονται καλλίτεροι, οπισθοδρομούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το αρχέγονο, πρωτανθρώπινο , ανθρωποφαγικό κολαστήριό τους;
Είναι πρόδηλο, ότι το παιδί σε συνθήκες ακραίας παρακμής, κατ΄ ανάγκην χάνει ακόμη και την εκ φύσεως και εξ ορισμού αθωότητά του, ενώ η εγκληματικότητα των εφήβων ακόμη και των παιδιών, αποκαλύπτει και πιστοποιεί το ανάθεμα.
Και αν το παιδί, κάποτε, ρωτήσει, εμάς τους ενήλικες, «εσύ τι έκανες για εμένα, μέσα και μπροστά στη βαρβαρότητα;», ποια θα είναι η απάντησή μας;
Ο καθένας μπορεί, αν θέλει, να δώσει μια απάντηση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΟΑΣ