Ένα συγκλονιστικό ποίημα της συγγραφέα από τον Γρύλλο Ηλείας Λίτσας Δημητροπούλου
Κάθε Οδύσσεια έχει τον δικό της ραψωδό! (ΑΝΚ)
<<ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ>>
Ένα συγκλονιστικό <<ΕΠΕΙΔΗ>> της συγγραφέα ποιήτριας συμπατριώτισσας φιλολόγου Λίτσας Δημητροπούλου
(Πανσέληνος Αυγούστου στον Γρύλλο της Ηλείας)
Επειδή οι άνθρωποι στοιχειώσαμε κανίβαλοι
Επειδή αρνηθήκαμε τη φυσικότητα για το επίπλαστο
Επειδή οι φίλοι δαγκώνουν σαν λιμασμένοι σκύλοι
Επειδή η εμμονή στην τεχνολογία μάς χρίζει απάνθρωπους
Επειδή το καλό βιβλίο δεν είναι πια φίλος μας
Επειδή η συμβίωση με τον κορονοϊό απογύμνωσε το εσωτερικό μας τίποτε
Επειδή η ένδεια στέκεται στενός κορσές στο δέρμα μας
Επειδή η πολιτική συμβαδίζει με τις μπίζνες των αχρείων
Επειδή η απάτη μεταλλάχθηκε σε ευφυΐα
Επειδή η νόηση ασθενεί δίχως θεραπεία
Επειδή η ζωή συνομιλεί μονάχα με το χάος
Επειδή η μάνα καταβροχθίζει τα άγουρα παιδιά της
Επειδή το κάλλος ταυτίζεται με την απουσία του
Επειδή η υποκουλτούρα ανάγεται σε πολιτισμό
Επειδή η ανελευθερία είναι ο γύπας που κατατρώει τα σωθικά μας
Επειδή η αγάπη υποκλίνεται στον ανίερο ατομισμό
Επειδή ο έρωτας τραβά δίκοπο μαχαίρι
Επειδή η εικόνα προβιβάζεται σε ανάγκη
Επειδή η ουσία κατοικεί στην περιουσία
Επειδή το ψωμί του λαού είναι πικρό και άφαντο το παντεσπάνι
Επειδή η νιότη στέρεψε από τη γόνιμη ανάσα της
Επειδή το μουγκρητό αντικαθιστά τη φωνή μας
Επειδή η ψυχή μας κολυμπά -φύρδην μίγδην- στην άβυσσο της αγωνίας
Επειδή το θείο εξοστρακίστηκε στα υποχθόνια
Επειδή ο ήλιος δεν φωτίζει πια το σκοτάδι μας
Επειδή η γη στροβιλίζεται στη δίνη της
Επειδή το φεγγάρι -ευτυχώς- δεν μάς ανήκει
απομένει να στρέψουμε το στεγνό μας λαρύγγι στη θλίψη του
και να υψώσουμε το βλέμμα μας στον άσπιλο ουρανό του.