Ένας ακέραιος άνθρωπος, συνεπής στις ιδέες του, ο Κώστας Δ. Μπανάρας έφυγε απ΄τη ζωή
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜ. ΜΠΑΝΑΡΑΣ : Ο σεμνός και εξαίρετος συμπολίτης που δεν είναι πια ανάμεσά μας
Η πολιτική κηδεία του έγινε χτες Δευτέρα στο Β΄Νεκροταφείο Πϋργου
Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 91 ετών, ο εξαίρετος συμπολίτης αυτού του τόπου, ο Κώστας Δημ. Μπανάρας, που για πολλά χρόνια είχε υπηρετήσει ως διοικητικός υπάλληλος στην ΕΡΑ Πύργου. Ένας άνθρωπος εύψυχος και καλόγνωμος, από τα νεανικά του χρόνια συμπορεύτηκε ιδεολογικά με το ΚΚΕ και έμεινε συνεπής στις ιδέες του μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο χαρακτήρας του αδαμάντινος, η ευγένειά του υποδειγματική και η φιλία και η συναλληλία στον υπέρτατο βαθμό!
Η πολιτική του κηδεία έγινε χτες Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022, στις 4.30 το απόγευμα, με την φροντίδα των συντρόφων του, στον αύλειο χώρο του Β΄ Νεκροταφείου Πύργου. Το φέρετρο ήταν σκεπασμένο με το έμβλημα της Τ.Ε. του ΚΚΕ Ηλείας, ενώ παραβρέθηκαν πολλοί φίλοι και σύντροφοί του. Μεταξύ αυτών και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πύργου κ. Επαμεινώνδας Κυριαζής.
Ένα συγκινητικό και αγωνιστικό επικήδειο λόγο εξεφώνησε ο Γραμματάς της Τ.Ε. και περιφερειακό στέλεχος του ΚΚΕ Χρήστος Παν. Γιάνναρος.
Θα δημοσιεύσουμε πιο κάτω ολόκληρο τον επικήδειο λόγο, κάνοντας αυτή την εξαίρεση, τιμής ένεκεν στη μνήμη αυτού του υπέροχου ανθρώπου και πιστεύω οι Αναγνώστες μας να το δουν αυτό με καλή προαίρεση.
Ο τεχνικός της ΕΡΤ – ΕΡΑ Πύργου κ. Βασίλης Γεωργακόπουλος διάβασε το Ψήφισμα, το οποίο συναποφάσισαν εκτάκτως με το άγγελμα του θανάτου, ο διευθυντής και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ – ΕΡΑ Πύργου. Στο Ψήφισμα αναφέρονταν εκτός των άλλων, να παραστεί στην πολιτική κηδεία αντιπροσωπεία εργαζομένων, καθώς επίσης να γίνει αναφορά στις εκπομές του Σταθμού, για την προσφορά του Κώστα Μπανάρα στην ΕΡΤ.
Μετά ταύτα η σορός του φίλου και συντρόφου Κώστα Μπανάρα οδηγήθηκε στον τάφο, όπου εκεί και πριν σκεπαστεί με το χώμα της Πυργιώτικης γης, οι φίλοι και οι σύντροφοί του τραγούδησαν, όπως άλλωστε ήταν δική του επιθυμία, ένα καταπληκτικό, ένα ανυπέρβλητο Αντάρτικο τραγούδι, τους πρώτους στίχους του οποίου μεταφέρω εδώ : <<Απόψε θα πλαγιάσουμε σε δροσερό χορτάρι – Θα δώσει και θα πάρει το γλέντι μας παιδιά – Εμπρός μην χάνουμε καιρό κι ας μπούμε αράδα αράδα – Ελλάδα μας Ελλάδα αστέρι τ΄ουρανού – Ελλάδα μας Ελλάδα δεν βγαίνεις απ΄το νου – Η αγάπη θέλει φίλημα κι ο πόλεμος τραγούδια – στην κεφαλή λουλούδια και φλόγα στην καρδιά>>.
Ο επικήδειος λόγος του Γραμματέα της Τ.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ Χρήστου Γιάνναρου
Ακριβέ μας, αγαπημένε μας σύντροφε Κώστα,
Με βαθιά συγκίνηση και θλίψη αποχαιρετούμε τον σύντροφο, τον αγαπημένο μας Κώστα. Τον άνθρωπο, τον οικογενειάρχη, τον κομμουνιστή, που σε όλη του την ζωή με το παράδειγμα του και την δράση του μας έδειχνε το δρόμο για να ακολουθήσουμε και οι νεώτερες γενιές. Αυτό το δύσκολο, τον ανηφορικό δρόμο που βάδισες εσύ σ/φε Κώστα και που βαδίζει και το Κόμμα μας με την ηρωική του πάλη για περισσότερο από 100 χρόνια.
Μια ζωή στην ταξική πάλη μέσα από τα δικά σου χαρακτηριστικά και την ιδιαίτερη πινελιά που την εμπλούτιζες. Μια ζωή δοσμένη στους αγώνες του λαού μας, στο πλάι του Κόμματός μας του ΚΚΕ. Μια συνειδητή επιλογή που την ακολούθησες με απαράμιλλη συνέπεια για τον εαυτό σου, την πρότεινες ως στάση ζωής και στους άλλους, κύρια τους νέους και τις νέες. Ήταν τιμή μου προσωπική να σε ακούω να μιλάς με τόση υπερηφάνεια και χαρά για όσα είχες ζήσει από τα πρώτα σου χρόνια για το χωριό σου, την οικογένεια σου και τους άλλους αγωνιστές που σου δώσανε το ερέθισμα να συνεχίσεις τον αγώνα τους.
Η ζωή και δράση σου σ/φε μέσα στις πιο οξυμμένες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα δεν μπορεί παρά να αποτελεί για τη νέα γενιά παράδειγμα διαπαιδαγώγησης έντιμου ανθρώπου, λαϊκού αγωνιστή, πραγματικού Κομμουνιστή με αταλάντευτη αφοσίωση στο Κόμμα του, ανυποχώρητης υπεράσπισης των αρχών και των αξιών της μαρξιστικής-λενινιστικής ιδεολογίας μας, εμπιστοσύνης στη δύναμη του λαού μας, ακράδαντης πεποίθησης ότι το μέλλον μας θα είναι ο σοσιαλισμός.
Οι ΚΝίτισσες και οι ΚΝίτες, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ στέκονται με δέος απέναντι στις πολύτιμες παρακαταθήκες που μας άφησες και εσύ ως μέλος μιας ολόκληρης γενιάς κομμουνιστών, αυτής της γενιάς που ατσαλώθηκε και αναδείχτηκε στα «πέτρινα χρόνια» των ηρωικών αγώνων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της πολιτικής προσφυγιάς και παρανομίας στις φυλακές και στις εξορίες.
Η δράση σου ήταν σταθερή,δε γνώρισε διαλείμματα. Γνώρισε μόνο φουρτούνες και μεγάλες δυσκολίες. Τις αντιμετώπισες όλες με παλικαριά και με αισιοδοξία, με την πηγαία θυμοσοφία σου και με την αποφασιστικότητα του κομμουνιστή, που έχει πλήρη συναίσθηση της αποστολής του και της σκληρότητας που χαρακτηρίζει την ταξική πάλη. Τις αντιμετώπισες δίνοντας όλες τις δυνάμεις σου και βγαίνοντας ηθικά νικητής. Όπως τόσοι και τόσες από τους χιλιάδες κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, που δε λογάριασαν και διέθεσαν τη ζωή τους απλόχερα, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες.
Από τα πρώτα βήματα της ζωή σου μαζί με άλλους συνομήλικους σου έχοντας την στύριξη της οικογενειάς σου του αγαπημένου σου πατέρα Δημήτρη και της αγαπημένης σου μητέρας θεώνης όργωνες την περιοχή της Γορτυνίας και προσπαθούσες μέσα από τα παιδικά βιώματα να μεταδώσεις την Μαρξιστική-Λενινιστική θεωρεία. Να τους ανορθώσεις το ηθικό και να τους δώσεις την δύναμη της ελπίδας στις δύσκολές εκείνες εποχές να ορθώσουν τείχος αντίστασης, να διατηρήσουν άσβηστη τη φλόγα και να παλέψουν για μια άλλη εξουσία, την εξουσία της εργατικής τάξης. Να παλέψουν για το σοσιαλισμό-Κομμουνισμό. Πόσο επίκαιρα είναι στις μέρες μας τα διδάγματα αυτά;……
Εμείς οι Κομμουνιστές ξέρουμε πολύ καλά ότι τη ζωή του ανθρώπου δεν την καθορίζουν ούτε η τύχη ούτε οι ευχές, ούτε οι προσευχές. Την καθορίζει ο ίδιος ο άνθρωπος που όταν καταλάβει τη δύναμη του μεταμορφώνεται σε έναν ανίκητο γίγαντα που μπορεί να αλλάξει την κοινωνική πραγματικότητα. Και αυτό ακριβώς είχες συνειδητοποιήσει. Για αυτό στο διάστημα από τη γέννα ως τον πεθαμό, που το λέμε ζωή, έδωσες την ανώτερη μάχη σου για το καλό της οικογένειάς σου και το δίκιο του φτωχού, του μεροκαματιάρη- αποφασιστικά, αταλάντευτα, ανυποχώρητα, με όλη τη δύναμη της θαρραλέας σου ψυχής. Ήσουν αφοσιωμένος σ’ αυτό ακριβώς που συνειδητά πίστευες και ήθελες, γι’ αυτό και διάλεξες το μοναδικό δρόμο, για να το πετύχεις. Τί πιο φυσικό; Έγινες ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΜΠΑΝΑΡΑΣ, ο Κώστας που σε αγάπαγαν όλοι στο αγαπημένο σου χωριό το Βαλτεσινίκο, αλλά και στον Πύργο που έζησες τα περισσότερα χρόνια της ζωής σου. Ήσουν αφιερωμένος μια ζωή, που σού ‘λαχε, στα δίκια του λαού μας, στο κόμμα μας το ΚΚΕ, και στον καθημερινό μεγάλο αγώνα για τα ιδανικά σου και ιδανικά του, γιατί γνώριζες πολύ καλά, ότι την ατομική ευζωία και την οικογενειακή ευημερία μπορείς να την πετύχεις μόνο μέσα σε μια συλλογικά ευδαιμονούσα κοινωνία, που βασίζεται στη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, τη στηριγμένη από τη θέληση του εργατόκοσμου, των πολλών. Εσύ φεύγεις οριστικά και αμετάκλητα ως φυσική παρουσία από κοντά μας. Εμείς θα κάνουμε αυτό που τόσες φορές μας είχες προτρέψει και μας το έλεγες μέχρι τις τελευταίες μέρες. Ότι πρέπει να ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ τον αγώνα σου μέχρι να νικήσουμε. Έτσι και εμείς προχωράμε μπροστά περήφανοι για το κόμμα μας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Είναι η παρακαταθήκη σου για μας τους νεώτερους.
Έτσι είναι, σύντροφε, όπως μας το έλεγες.
Μια είναι η ζωή του καθένα, της καθεμιάς. Έχει μεγάλη σημασία, πώς τη ζεις, για ποιο σκοπό, τι την κάνεις αυτή τη ζωή, είτε σε φτάσει πάνω από τα 90 είτε λίγο πριν, είτε πολύ πιο πριν.
Εσύ, σύντροφε, την είπες την άποψή σου, την κατέδειξες με τη ζωή σου. Σε κατευοδώνουμε σήμερα σαν το παλικάρι που έπεσε με ψηλά το κεφάλι, που δε λύγισες γόνατο από πολύ μικρός και σε δύσκολους καιρούς.
Γεννημένος στο Βαλτεσινίκο Γορτυνίας από μικρή ηλικία οργανώθηκες στις γραμμές της ΕΠΟΝ και ανέπτυξες δράση στην περιοχή παρά τη μικρή σου ηλικία. Είναι χαρακτυριστικές οι μνήμες που μας μετέφερες από την μάχη της Γλογοβας το σημερινό Δρακοβούνι που οι αντάρτες τσάκισαν τους Γερμανούς κατακτητές. Έδωσες με τον προσωπικό σου αγώνα σάρκα και οστά στο χιλιοτραγουδισμένο σύνθημα «ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΚΛΕΦΤΗΣ ΠΑΛΙΚΑΡΗ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ»
Ένιωσες τις δυσκολίες και το κυνηγητό του Ελληνικού κράτους αμέσως μετά τον εμφύλιο μαζί με τους συγχωριανούς σου που μνημόνευες μέχρι το τέλος της ζωής σου μέσα από το Ριζοσπάστη. Εσύ μας έκανες μέσα από τις δημοσιεύσεις σου γνωστούς το ΜΠΑΝΑΡΑ ΓΙΑΝΝΗ το ΚΟΚΚΙΝΗ ΒΑΣΙΛΗ το ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΩΡΓΗ (Λεονταράκος), τη ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΣΠΑΣΙΑΣ , το ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑΝΝΗ, όλοι τους Βαλτισινιώτες που δολοφονήθηκαν από αποσπάσματα παρακρατικών εκείνη την περίοδο. Όμως ούτε τότε δεν λύγισες στιγμή. Άντεξες και στην συνέχεια κατέβηκες στον Πύργο και δημιούργησες την οικογένεια, σου με την πολυαγαπημένη σου Βάσω και την κόρη σας Γιώτα. Δούλεψες στην ΕΡΑ Πύργου που οι συνάδελφοί σου ακόμα μιλάνε για το ήθος σου και τον αδαμάντινο χαρακτήρα.
Σύντροφε, Κώστα
Η όρεξη σου για δράση και αγώνα ήταν σε όλη σου τη ζωή. Αποτειπωνόταν στις αποστολές αλληλεγγύης που πήγες τόσες φορές στην ΚΟΥΒΑ γνωρίζοντας τους πρωτεργάτες της Κουβανικής Επανάστασης. Τον Φιντέλ, τον Ραούλ, τον Ταμάγιο, τον Χοσε Ραμόν Μπαλαγκέρ και τόσους άλλους επαναστάτες. Πριν έξι μήνες ζήταγες πότε θα κανονίσουμε να πάμε για ακόμα μια φορά στο νησί της επανάστασης. να μας δείξεις το σχολείο και το νοσοκομείο που είχατε φτιάξει.
Όμως και στη χώρα μας σε εκδηλώσεις μνήμης και τιμής ήσουν πάντα εκεί. Είτε ένοιωθες οικοδεσπότης όπως στο μνημείο του ΔΣΕ στη Κερπινή και για του εκτελεσμένους στο στρατοδικείο Τριπόλεωςείτε στους χώρους εξορίας σε Μακρόνυσο, Αη Στράτη και Γυάρο. Έλεγες για αυτές τις εκδηλώσεις και φούσκωνες απ χαρά και καμάρι.
Σύντροφε
Δεν είναι πάντα εύκολο να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα. Δεν είναι πάντα εύκολο να στέκεσαι ορθός, όταν άλλοι λιγοκαρδούνε. Έμεινες πάντα αταλάντευτα με το Κόμμα κι ακόμα περισσότερο, έδειξες το δρόμο του αγώνα. Σύντροφε πάντα οι πολλοί καθορίζουνε τις εξελίξεις, αλλά αυτό δε μειώνει την προσφορά σου στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Το ήθελες, το αποφάσισες και το πάλεψες ως το τέλος. Τιμή σου και τιμή μας, που σε είχαμε ΣΥΝΤΡΟΦΟ.
Οι κομμουνίστριες και οι κομμουνιστές, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι οπαδοί και οι φίλοι του Κόμματος αποχαιρετούν τον Σ/ΦΟ Κώστα στο τελευταίο ταξίδι του.
Σε αποχαιρετούμε, Σύντροφε, με την υπόσχεση να συνεχίσουμε με οδηγό το αγωνιστικό παράδειγμά σου και τη στάση σου ζωής.