Το ποίημα της Κυριακής *** ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ *** Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας
Το ποίημα της Κυριακής
**************************************
**************************************
Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας

ΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΔΗΓΜΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Είναι η δεύτερη φορά που το ΛΟΓΟτεχνείο φιλοξενεί τον σύγχρονο ποιητή Χάρη Μελιτά.
Γιατί η ποίηση του Χάρη Μελιτά διδάσκεται και διδάσκει. Καθηλώνει. Όπως το βλέμμα του αστακού του, το ραγισμένο.
Κάθε σχόλιο θα αδικήσει τη δύναμη του ποιήματος.
Ας το αφήσουμε να μας ραγίσει…
ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ
Ξεχείλιζε το θέρος στο νησί.
Η θάλασσα σπινθήριζε στο βάθος.
Στην παραλία ένα πλήθος ετερόκλητο-
πάλι καλά που βρήκαμε τραπέζι.
Ένα κορίτσι σαν το γάλα μες στις μύγες
παράδωσε τη λίστα με τα ψάρια.
Σηκώθηκα να ρίξω μια ματιά.
Ευρύχωρο το μαγαζί, στους τοίχους
αρμένιζαν καράβια αραγμένα.
Και τότε πρόσεξα στο γυάλινο κελί
το βλέμμα του αστακού που μου μιλούσε.
”Αυτόν”, υπέδειξε ένα άγνωστο παχύδερμο
με ανοιχτό πουκάμισο και δασωμένο στήθος.
Προβλέψιμο το τέλος της παράστασης.
Απ’ το περίοπτο γυαλί στην κατσαρόλα.
Χίλιες φορές τινάχτηκε ψηλά.
Χίλιες φορές σπαρτάρησε πριν φύγει.
Ο ήλιος κατηφόριζε στην θάλασσα.
Τρεμόσβηνε το βαλς των πιρουνιών.
Ήταν η ώρα η καλή των οδοντογλυφίδων.
Φόρεσα τα γυαλιά μην προδοθώ
πως έκρυβα στο βλέμμα μου βαθιά
το βλέμμα του αστακού, το ραγισμένο.