Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά… (Ρεπορτάζ για τον φωτισμό)
Ο φωτισμός δεν είναι έντονος, ούτε πολύ άσπρος… Είναι ήπιος και ίσως αντιομιχλώδης!
Μεταμεσονύκτια επίσκεψη σε κομβικό σημείο…
Μου ήρθε να υποδεχτώ το νέο φωτισμό στο δρόμο της Κατακόλου με ποίηση Γιάννη Ρίτσου και μουσική Χρήστου Λεοντή! Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά… Και καθώς κοιτάζω το φωτισμό στο δρόμο της Κατακόλου, το φως ήταν μεταξύ άσπρου και εκρού, λέω εγώ τώρα που δεν έχω ιδέα από αυτά… Όμως κάνω την εξής σκέψη : Επειδή οι κολώνες είναι 10 μέτρα απόσταση η μία από την άλλη και το ίδιο συμβαίνει στην άλλη πλευρά του οδοστρώματος, όπου αλληλοκαλύπτεται το μεταξύ τους κενό, μήπως επομένως δεν υπήρχε λόγος για εντονότερο φωτισμό? Από την παρατήρηση διαπίστωσα σα να έχουν τα φωτιστικά σώματα μια ελαφριά απόχρωση εκρού και έκανα τη σκέψη ότι πιθανόν να βοηθά περισσότερο αυτό το είδος του φωτισμού, σε περιπτώσεις που θα υπάρχει ομίχλη… Καλά, αυτό θα το πληροφορηθούμε λίαν συντόμως…
Η εξόρμηση έγινε κατά τις 12.30 τα μεσάνυχτα προς Κυριακή 5 του Περιβαλλοντικού Ιουνίου! Το πήγα με τα πόδια για να έχω καλύτερη ευχέρεια κινήσεων, αλλά θα το δοκιμάσω και με αυτοκίνητο, διότι έτσι στην πράξη θα δούμε από κάθε άποψη πώς πάνε τα πράγματα… Με τα φώτα του αυτοκινήτου επίσης θα διαπιστώσω και τη χρησιμότητα των αντανακλαστικών που τοποθετήθηκαν ένθεν και ένθεν των νησίδων.
Δημοσιογράφος ΑΝΚ