ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ : Δεν ήταν θέλημα της τύχης – σπορά μιας άγνωστης μοίρας – που σμιλεύτηκε εδώ σε αυτή την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας – το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, ο Ερμής του Πραξιτέλη, η Νίκη του Παιωνίου…
Δεν ήταν θέλημα της τύχης – σπορά μιας άγνωστης μοίρας – που σμιλεύτηκε εδώ σε αυτή την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας – το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, ο Ερμής του Πραξιτέλη, η Νίκη του Παιωνίου…
Κάτι ωραίες ιδέες που μούρχονται μετά το μεσονύκτιον, με το να ανατρέπω όλους τους κανόνες της δημοσιογραφικής γραφής και τον τρόπο παρουσίασης ενός θέματος… Είναι η δεύτερη ή η τρίτη φορά που το κάνω αυτό, αλλά δημιουργώ κάτι το καινούργιο στη συνήθη δημοσιογραφική πρακτική…
Θέλω να προεκτείνω ένα γεγονός και να το συνδέσω με κάτι άλλο εκτυφλωτικό, μεγαλειώδες, όπως υποδηλώνει ο κεντρικός τίτλος… Ο λόγος βέβαια γι΄αυτή την ανεπανάληπτη θεατρική παράσταση της Ομάδας Τέχνης <<Δούρειος Ίππος>>, που ανέβασε κάνοντας πρεμιέρα το Σάββατο 4 του όπως όλα δείχνουν Εξεγερσιακού Μάρτη του 2023, το αριστούργημα του δημοκράτη συγγραφέα και ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, <<Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα>>. Ένα αριστούργημα στην κυριολεξία, με δύο υπέρτατα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που αποτελούν το ατού κάθε θεατρικής παράστασης, την αριστουργηματική σκηνοθεσία και την εκπληκτική ηθοποιία, όπως ακριβώς συνέβη τούτο, με το εν λόγω έργο του Λόρκα, που μας τον δολοφόνησαν τα καθάρματα τα φασιστικά του αρχιεγκληματία Φράνκο! Το έργο αυτό γράφτηκε από τον Λόρκα το 1936 και παίχτηκε εννέα χρόνια μετά τον άδικο θάνατο του μεγάλου αυτού Ισπανού δημιουργού! Ήταν το κύκνειο άσμα του, καθώς τον Ιούλιο του 1936, ο φασίστας στρατηγός Φράνκο στασίασε εναντίον της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας.
Αυτό τον φασιστικό επελαύνοντα κίνδυνο, ο Λόρκα τον μεταθέτει στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα, καθώς και σε μια πολύ αυταρχική γυναίκα, που εξουσιάζει τις πέντε κόρες της. Είναι η προσωποποίηση του φασισμού απέναντι στις ορδές του Φράνκο, όπου αντί της κλειστής οικίας έχουμε μία ολόκληρη χώρα, που υπέστη τα πάνδεινα, με ποταμούς αίματος από τον Εμφύλιο Πόλεμο…
Η σκηνοθεσία του Παρασκευά Παπαπετρόπουλου είναι καταπληκτιή, τολμώ να πω η καλύτερη μιας 20ετούς διαδρομής στα θεατρικά δρώμενα του τόπου μας… Σ΄ένα τόπο δημοκρατικό, σε μια Ηλεία του πνεύματος και του φωτός, σε μια Ολυμπία ασύλληπτης ιδεολογικής δομής πάνω σε ακατάλυτες έννοιες, που αιώνες τώρα κοσμούν το ανθρώπιινο γένος! Και αν μεγαλούργησαν τότε σμιλεύοντας αθάνατα αριστουργήματα, έφτασε μέχρι τις μέρες μας, τη δική μας βίωση, και ιδού ταραχή μεγάλη στο στερέωμα των κατεστημένων σντιλήψεων… Διότι η Ηλεία εκτός από γενέτειρα του Ολυμπιακού φωτός, κατέχει επίζηλη θέση στα θαυμαστά των ανθρώπων έργα.
Τα θεατρικά σχήματα, η ποίηση, η λογοτεχνία, η μουσική, ο χορός, η συγγραφή… Με λίγα λόγια η Τέχνη που πρωτοπορεί… Σήμερα βλέπουμε την Ομάδα Τέχνης <<Δούρειος Ίππος>>. Χτες είδαμε άλλες Ομάδες. Αύριο θα δούμε το σύνθετο όνειρο της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας! Όλη η θεατρική ομάδα που ενσαρκώνει το μνημειώδες αυτό έργο του Λόρκα, κάνει τέτοια εξαιρετική ερμηνεία, που έχεις την αίσθηση ότι κάποιος Φειδίας ή Πραξιτέλης σμιλεύει ένα κατάλευκο μάρμαρο με τα αρχαιοελληνικά πρόσωπά τους ενισχυμένα με το φλογερό Ισπανικό ταμπεραμέντο… Μία αληθινή κλασική δημιουργία, που έχει την αφετηρία της σε υπαρκτό γεγονός και όχι συγγραφικής μυθοπλασίας, κι ενός μεγάλου σκηνοθέτη, που βρήκε γόνιμο έδαφος σε ηθοποιούς υψηλού επιπέδου, και αναρωτιέσαι πώς είναι μπορετό, να έχουν τέτοια κίνηση, τέτοια έκφραση, τέτοιο βάθος μετουσιώνοντας κατά τον καλύτερο τρόπο την ψυχογραφική δομή ενός πολύ μεγάλου δραματουργού συγγραφέα, του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Το παρόν Αρθρορετορτάζ θα έχει συνέχεια, ως είθισται, με κριτική αξιολόγηση του υποκριτικού ταλέντου ενός εκάστου εκ των ηθοποιών, κι ενός εκπληκτικού σκηνοθετικού ευρήματος, της μαύρης και λευκής ενδυμασίας των ηθοποιών, λες και χωρίζεται σε δύο αυτοτελή μέρη το έργο, συμβολικών και μεταφορικών εννοιών… Το μαύρο ως ένδειξη πένθους για οικογενειακό πρόσωπο που έχει πεθάνει στην υπόθεση του έργου στο σπίτι της Μπερνάρντγα Άλμπα, αλλά και ως μία κλειστή μικρογραφία του επερχόμενου γενικευμένου θανάτου από τη φασιστική βαρβαρότητα… Το λευκό που συμβολίζει την έννοια της ελευθερίας και της φυγής από την υποταγή και την εξάρτηση, ένας ύστατος ύμνος στην ελευθερία του ανθρώπου!
Και ως είθισται επίσης, θα το δω άλλη μία φορά, προτού προβώ στην κριτική αξιολόγηση… Όμως θα κάνω εδώ μία μόνο εξαίρεση, για να αναφερθώ σε αυτό το τεράστιο υποκριτικό ταλέντο της Παναγιώτας Ιωάννου, της πρωταγωνίστριας αυτού του αριστουργήματος του Λόρκα. Επίσης είναι εκπληκτική η δουλειά της γνωστής Σκηνογράφου Ρούλας Πολίτη, μιας εκπληκτικής ενδυματολογικής πρότασης, που παραπέμπει σε χορό αρχαίας τραγωδίας ή σε ιέρειες αρχαιοελληνικού τελετουργικού. Οι βεντάλιες που ανοίγουν ξαφνικά απ΄όλες τις γυναικείες παρουσίες, είναι άλλο ένα σκηνοθετικό εύρημα, που παραπέμπει ευθέως στο αξεπέραστο και φλογερό ταμπεραμέντο των Ισπανίδων!
Η πρεμιέρα το Σάββατο 4/3/2023, συγκέντρωσε το ενδιαφέρον πολλών θεατρόφιλων, που κάλυψαν ασφυκτικά υο θέατρο <<Απόλλων>> του Πύργου, όπου δίνονται οι παραστάσεις. Επίσης παρέστησαν ο Βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, ο πρώην Υφυπουργός Παιδείας και Βουλευτής Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Μπαξεβανάκης, η Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηλείας Στέλλα Αναστασίου, η Πρόεδρος της ΔΕΥΑ Πύργου Ρούλα Αλικάκη – Τζανέτου, ο Γραμματέας της Τ.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ Χρήστος Γιάνναρος, ο υποψήφιος Βουλευτής Ηλείας της <<Πατριωτικής Ένωσης>> Χάρης Β. Μιχαλακόπουλος, ο υποψήφιος Δήμαρχος Πύργου Διονύσιος Ι. Μπέλτσος, το τοπικό στέλεχος του ΚΚΕ Αλέκος Αρβανιτίδης κ.ά.
Όποιος δεν πάει να δει αυτή τη θεατρική παράσταση, πολύ απλά θα χάσει μία εξαιρετική υψηλού επιπέδου παράσταση. Κάθε μέρα, εκτός Δευτέρας και Τρίτης, στο θέατρο <<Απόλλων>> Πύργου έως τις 19 του Μάρτη 2023 και με ώρα έναρξης 21.15΄.