Τρία ποιήματα του ΑΝΚ που γράφτηκαν λίγο πριν την τελευτή του Μάη 2023!
Τρία ποιήματα του ΑΝΚ που γράφτηκαν λίγο πριν την τελευτή του Μάη 2023!
ΤΟ ΡΙΖΙΜΙΟ ΜΑΣ
Και ιδού σεισμός μέγας εγένετο
και σείστηκαν τα θεμέλια της ιστορίας
και τάφοι ακοίμητων φρουρών ανεώχθησαν
σκιές ανθρώπων που άντεξαν στο σκοτάδι
και τυφλώθηκαν στο φως της μέρας.
Γενεές επί γενεών προσπέρασαν τη μοίρα τους
σαν τους ναυαγούς που βρέθηκαν σε ξέρα
και άρχισαν να διηγούνται ιστορίες.
Χρόνους πολλούς από τη σταύρωση ενός μοναδικού
και πολλών χιλιάδων απλών ανθρώπων
τίναξαν από πάνω τους τη σκόνη της λήθης
κι έγιναν αδιάφθοροι της μνήμης προπομποί.
Από τον Ηρακλή στον Οδυσσέα
και από εκεί στον Διγενή Ακρίτα
και στο καριοφίλι του Εικοσιένα
μια ζωή πάνω σε άλλη ζωή που δεν τελείωνε
και γυρόφερνε σαν το τροχό ξεχαρβαλωμένης άμαξας.
Και αν από πολύ παλιά φαγωνόταν το ριζιμιό μας
και αν τόσες φορές σκοτωθήκαμε αναμεταξύ μας
η δική μας ιστορία ξαναγεννιέται από το μέλλον
και ο λαός μας μένει πάντα αντάρτης αήττητος
μαχητής και ονειροπόλος σε απόρθητα ταμπούρια.
88888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888
ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ
Είμαστε η γενιά που ζει ανάμεσα στο χθες και το αύριο
παιδιά ηττημένων και βασανισμένων καιρών
και προσδοκάμε ανόθευτη δικαιοσύνη
τη δικαιούμαστε καθώς δεν λυγίσαμε
και δεν δεν υποταχτήκαμε στους ισχυρούς
ούτε προδώσαμε τα όνειρα εκείνων
που τσακίστηκαν πάνω στα βράχια
ηγεμόνων ξενόφερτων που κάθισαν στο σβέρκο μας
και βρακοφόρων ξεγάνωτων υποτακτικών.
Είμαστε η φύτρα που θα βλαστήσει τη νέα ζωή
και τις παντοτινές αξίες με άνθη
στου ήλιου τα απέραντα ανθοκήπια
για να έρθουν οι κατοπινές γενιές
να χτίσουν ένα νέο κόσμο ανθρώπινο
που τώρα υπάρχει μόνο στα κείμενα
εκείνων που θυσίασαν τις ζωές τους
για τη θάλασσα και τα βουνά
για την ιδέα του φωτός
και για την Άνοιξη που διαρκεί
όσο η Ελλάδα αντιστέκεται στο σάπιο.
88888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888
ΔΙΧΑΣΜΟΣ
Η μνήμη άκαυτη βάτος στο σεργιάνι της ιστορίας
και από ψηλά ένα φως δυνατό
που ακολουθεί την πορεία του γένους των Ελλήνων
και διαπερνά αντρειωμένα βουνά
θάλασσες ταξιδεμένες με παιάνες
και αταξίδευτες με πόνο και συμφορες αμέτρητες.
Τούτο το χώμα ποτίστηκε κάποτε με πολύ αίμα.