Το πρωτότυπο χρονογράφημα της Ήρας Αλ. Κάζογλη με τίτλο σήμερα *Μαγειρικός εθισμός* (τι εστί *γκουρμέ* και τι *κοκκινιστός κόκορας*!
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Μαγειρικός εθισμός
Μακριά από την φλέγουσα ειδησεογραφία των ημερών η είδηση, παρ’όλα αυτά ενδιαφέρουσα και ως υλικό για σκέψη. Σε πρόσφατη σχετική έκθεση του ΟΗΕ, η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση της κατά κεφαλήν σπατάλης τροφίμων ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης.
Είναι παράδοξο, λένε οι ειδικοί, ειδικά εφόσον αναλογιστούμε τις οικονομικές δυσκολίες που περάσαμε τα τελευταία χρόνια. Απ’ την άλλη, τον τελευταίο καιρό το φαγητό και η κουλτούρα της μαγειρικής βρίσκονται παντού γύρω μας.
Καινούρια εστιατόρια με ευφάνταστες ονομασίες και συνταγές ξεφυτρώνουν παντού, σόου και ριάλιτι μαγειρικής κατακλύζουν τα τηλεοπτικά κανάλια, βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ατέλειωτες ιδέες και συνταγές, όψιμοι σεφ που λατρεύονται σαν σταρ ή και σαν πρωτοπόροι της επιστήμης της θεραπείας της ανθρώπινης πλήξης.
Το φαγητό έγινε “γκουρμέ”, “ελιτίστικο”, “φιούζιον” και χίλιες άλλες περίεργες καινούριες λέξεις. Από “κουλ” σεφ, που μπορεί να μην ξέρουν να φτιάξουν αυγά τηγανητά, αλλά ξέρουν από μοριακή κουζίνα. Κι έχουν τατουάζ και μούσι. Απαραίτητα.
Και κάπως έτσι, πάθαμε μαγειρικό εθισμό και φτάσαμε στην απόλυτη σπατάλη πρώτων υλών και τροφίμων, αφού πλέον μας ενδιαφέρει, φαίνεται, περισσότερο η φαντασιακή απόλαυση παρά το ίδιο το φαγητό. Χάθηκε το μέτρο κι η σοφία της διαχείρισης των υλικών από κάθε ευφάνταστο σεφ κάπου ανάμεσα στη μουσελίνα πατζαριού και στα εικονικά ραβιόλια της αμφίβολης γεύσης.
Επειδή όμως η ουσία πάντοτε κερδίζει τη φαντασία, ας ελπίσουμε ότι τελικά θα υπερισχύσει η λογική, και ειδικότερα η μαγειρική λογική. Και ότι θα νιώσουμε ξανά μια έντονη χαρά μπροστά, ας πούμε, σ’ένα πιάτο λαχταριστού πυργιώτικου κοκκινιστού κόκορα με μακαρόνια απ’ τη μάνα ή τη γιαγιά. Αυτή είναι γκουρμεδιά.
Η.Κ.