Το ποίημα της Κυριακής *** Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας
Το ποίημα της Κυριακής
Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας
ΕΥΧΕΣ
Με την άχνη της ζάχαρης και τους εύχυμους σπόρους από πύρινο ρόδι να ‘ναι πασπαλισμένος ο νέος χρόνος. Λογοτεχνικός και αισιόδοξος.
Κι αν μας φέρει χιονόνερο και χιόνια με αλάτι, είμαστε ήδη προετοιμασμένοι! Τόσες απώλειες στη στενωπό του 2024 μάς θησαύρισαν. Στωικά τις υπομείναμε!
Ανθηρό και ποιητικό ας είναι το 2025!
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ- ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους.
Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιό
καινούργιου χρόνου.
Τρέμουν από το κρύο
τα σταυροδρόμια και οι γωνίες
σφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούν
επάνω σε αλλότριας πατρίδας
πλανόδιους ανθοπώλες
μπουκέτα φασκιωμένα
με αγριωπό χαρτί
και η φτηνή ποιότητα
με τρύπες διανθισμένη γύρω γύρω
από αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες
όπως κι εμείς όταν παιδιά
για σχέδια πεινασμένα
σ’ εφημερίδα διπλωμένη ομοιόμορφα
μικρά τετραγωνάκια ψαλιδίζαμε
κι όπως ξεδιπλωνόταν το χαρτί
τι χαρούμενα τι αλλεπάλληλα, τι συμμετρικά
παραθυράκια διάπλατα μάς άνοιγε το μέλλον.
Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους
μόνο κλειστά μεγάλα γκρίζα παράθυρα
κι ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι.
Από τη συλλογή “Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως” (2007)
ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Το ποίημα της Δημουλά, με τον δανεικό τίτλο από παιδικό παραμύθι, μέσα από δύο αντιθετικές εικόνες (παρόν – παρελθόν) μάς μεταφέρει το γκρίζο πρωτοχρονιάτικο κλίμα. Ενώ το ποίημα κουβαλά πικρά συναισθηματικά φορτία, επιτυγχάνει, εντέλει, μέσα από την αναδρομή της μνήμης στα παιδικά χρόνια, την κάθαρση και τη λύτρωση. Κρυώνουν τα σταυροδρόμια και οι γωνίες ακουμπούν στους πλανόδιους ανθοπώλες για να ζεσταθούν. Σε αυτήν την ψυχική ζέστη και θαλπωρή που έχει ανάγκη ο άνθρωπος, ιδίως τις γιορτινές ημέρες, μας προτρέπει η τέχνη!
Ας ακουμπήσουμε, λοιπόν στην ποίηση της Δημουλά, που προσφέρει φιλόξενη στέγη στις συσσωρευμένες πληγές μας και τους προσδίδει φιλοσοφική, ποιητική και υπαρξιακή διάσταση και ας ευχηθούμε Καλή χρονιά!