Το Χρονογράφημα της Δευτέρας με την Ήρα Αλ. Κάζογλη με θέμα το έθιμο της Πρωταπριλιάς!
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Ούτε γι’ αστείο
Εαρινό ηλιοστάσιο, άλλαξε κι η ώρα, και να που βρισκόμαστε πια στην καρδιά της Σαρακοστής. Στα ευχάριστα, μπορώ να πω, είναι το ότι έφτασε και φέτος η χαρωπή Πρωταπριλιά. Έθιμο παλιό, μέρα που συνηθίζεται να λέγονται ψέματα κι αστεία ή να γίνονται αθώες φάρσες με σκοπό να ξεγελαστεί το αθώο θύμα.
Γιορτή για όσους δεν έχουν προκαταλήψεις σχετικά με τις φάρσες και τ’ αστεία και διατηρούν μια ψυχολογία περισσότερο ανεκτική στις γραφικότητες. Γιορτή για όλους εμάς τους Έλληνες, δηλαδή, που είμαστε φουλ ανεκτικοί σε όσα λέγονται όλο το χρόνο απ’ τους λαμπρούς εκπροσώπους του λαού στο Ναό της Δημοκρατίας, όπως τον λένε, αλλά και έξω απ’ αυτόν.
Παραδοσιακά, οι φάρσες και τα αστεία υποτίθεται ότι σταματούν το μεσημέρι ακριβώς της πρώτης Απριλίου. Στη δική μας όμως χώρα, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Το ζούμε κάθε μέρα, πλην ελαχίστων, λαμπρών, αλλά ελαχίστων εξαιρέσεων, που λένε.
Ο εμπνευστής της ημέρας αυτής δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσε βλέποντας την ανοχή μας απέναντι σε πράγματα που ένας καλός πρωταπριλιάτικος φαρσέρ δεν θα σκεφτόταν να ισχυριστεί ούτε γι’ αστείο.
Ωραίο θα ήταν, πάντως, κάθε τέτοια μέρα, ν’ άρχιζαν όλοι να έλεγαν αλήθειες. Έτσι, για καθαρά ψυχολογικούς λόγους και μόνο, σαν αντίδραση στη μονοτονία του ψέματος. Αν και υπάρχει ο κίνδυνος, η αλήθεια πίσω από την αγέρωχη έκφραση όσων έχουν υποπέσει στην υιοθέτηση της καθημερινής πρωταπριλιάς, να μην αντέχεται τελικά. Ούτε γι’ αστείο.
Η.Κ.