Όταν δεν μας αρέσει ο Πρόεδρος… Γράφει η Αθανασία Κούρβα, Οικονομολόγος
Όταν δεν μας αρέσει ο Πρόεδρος…
Γράφει η Αθανασία Κούρβα, Οικονομολόγος
Η ύπαρξη ξεχωριστής κάλπης στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 ενεργοποίησε το ενδιαφέρον στις Κοινότητες και ανέδειξε μια νέα γενιά αυτοδιοικητικών, η οποία είχε στόχο την εκπροσώπηση των συμφερόντων του τόπου τους μακριά από μικροκομματικές ή παραταξιακές αγκυλώσεις. Η κυβέρνηση όμως, είχε άλλη άποψη και έτσι χωρίς συζήτηση με τους αρμόδιους φορείς, χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, χωρίς μελέτη επιπτώσεων, κατάργησε την ξεχωριστή κάλπη για την ανάδειξη των Τοπικών Συμβουλίων και προώθησε μια νομοθεσία η οποία οδήγησε σε «καθεστώς» απόλυτης κυριαρχίας των Δημάρχων.
Παρά το ότι η νομοθεσία είναι υπέρ των Δημάρχων, αυτό δεν είναι αρκετό για ορισμένους. Μηχανεύονται δε, πρακτικές που αποτελούν δυσάρεστη έκπληξη, ειδικά για νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά. Όπως η πρακτική της ηγεσίας ιστορικού Δήμου του νομού μας, που αναφέρθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο (05 Αυγούστου 2024).
Συγκεκριμένα:
α) η επιλογή για τους δρόμους που καθάρισαν και
β) η επίβλεψη στα μηχανήματα έργου που είχαν αναλάβει την συντήρηση του αγροτοδασικού δικτύου, στο πλαίσιο της αντιπυρικής περιόδου, για ευκολότερη πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων και για την βελτίωση της προσβασιμότητας των πολιτών στις καλλιέργειές τους, έγινε από σύμβουλο της μειοψηφίας (που πρόσκειται όμως στην Δημοτική Αρχή) και όχι από τον δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο της Κοινότητας.
Δικαιολογημένα ο Πρόεδρος της Κοινότητας, θύμισε στο Δημοτικό Συμβούλιο του εν λόγω Δήμου, ότι:
Α) Ο Δημοτικός και Κοινοτικός κώδικας έχει προβλέψει ποιος έχει την αρμοδιότητα για τέτοιου είδους εργασίες
Β) Οι κάτοικοι της Κοινότητας, έχουν επιλέξει με δημοκρατικό τρόπο, σε ποιον η πολιτεία έχει αναθέσει να κάνει την επίβλεψη αυτή
Γ) Σε περίπτωση πυρκαγιάς ή ατυχήματος, υπόλογος μεταξύ των άλλων, είναι και ο Πρόεδρος της Κοινότητας.
Εκείνο που αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι από τέτοιου είδους πρακτικές είναι ότι, αν σε ένα χωριό δεν έχει εκλεγεί Πρόεδρος, από τον συνδυασμό του Δημάρχου, ο τελευταίος, μπορεί στην πράξη, να αναθέτει αρμοδιότητες που από τον νόμο έχει ο Πρόεδρος, σε άτομο της … αρεσκείας του.
Φυσικά, κανείς από την Δημοτική αρχή στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν παραδέχτηκε ότι έδωσε την εντολή για την υποκατάσταση του Προέδρου, από Κοινοτικό Σύμβουλο. Ούτε αν ο τελευταίος καθίσταται υπόλογος σε περίπτωση πυρκαγιάς. Ούτε ποιος θα πιστοποιήσει τις εργασίες για να πληρωθεί ο εργολάβος, αφού κανένας αρμόδιος δεν ήταν στο χώρο των εργασιών (άρα κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει ότι ο εργολάβος έκανε σωστά την δουλειά του..).
Αντί απαντήσεων στα ουσιώδη ερωτήματα του Προέδρου της Κοινότητας, ο εκπρόσωπος της Δημοτικής αρχής, ξεκίνησε με το ότι «ενδεχόμενα, το κυρίαρχο όργανο του Δήμου, δεν έπρεπε να ασχοληθεί με αυτό το πράγμα». Αφού μείναμε έκπληκτοι από την δημοκρατική ευαισθησία που εμπεριέχει ο …προβληματισμός, ακούσαμε πολλά .. υπονοούμενα, με μόνο σκοπό να αμφισβητηθεί το κύρος του Προέδρου. Εκτιμούμε ότι έγιναν αντιληπτά τα ευτελή επιχειρήματα, από όλους. Όπως έγινε αντιληπτή και η στάση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου που άφησε έξι λεπτά αντιδήμαρχο να αναπτύξει τις ‘απόψεις’ του, αλλά στην συνέχεια θυμήθηκε ότι το θέμα είναι προς ‘ανάγνωση’, θέτοντας εμπόδια σε όλους και δίνοντας ένα και μόνο λεπτό στον Πρόεδρο της Κοινότητας για να τοποθετηθεί.
Η συγκεκριμένη πρακτική υποκατάστασης του Προέδρου, δεν έγινε ‘τυχαία’ σε μια μόνο Κοινότητα, αλλά όπως καταγγέλθηκε, το ίδιο έργο, παίχτηκε και αλλού.
Πρακτικές, καταδικασμένες στην συνείδηση των δημοτών.
Για να πάει μπροστά ο τόπος, χρειάζεται οι Δήμαρχοι, στις Κοινότητες να έχουν ως συνεργάτες, ανθρώπους με αναγνώριση και αποδοχή στις τοπικές κοινωνίες. Ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τον τόπο τους και που για το καλό του, δεν θα διστάσουν να συγκρουστούν. Ακόμα και με τους εργολάβους, αν η ποιότητα των εργασιών των τελευταίων, δεν είναι η αποδεκτή.
Όταν όμως ο εκάστοτε Δήμαρχος κάνει τα πάντα για να συνεργάζεται με όσους θεωρεί ‘δικούς’ του και αγνοεί δημοκρατικά εκλεγμένα άτομα, τότε επιβάλλει στην τοπική κοινωνία έξωθεν και άνωθεν «επιλογές». Αλλά αυτό δεν συμβάλλει στην ενεργοποίηση των κατοίκων, πράγμα απαραίτητο για την ανάπτυξη της κάθε περιοχής, που υποτίθεται ότι είναι και το ζητούμενο.