Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ *** Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου Φιλόλογος, συγγραφέας
Το ποίημα της Κυριακής
Τίτος Πατρίκιος
Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Φιλόλογος, συγγραφέας
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
Ο 97χρονος Τίτος Πατρίκιος, ένας από τους σπουδαιότερους εν ζωή ποιητές μας, πολυγραφότατος και πολυβραβευμένος, έγινε πρόσφατα επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο ποιητής, πεζογράφος, επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών και μεταφραστής ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Θεωρείται ο πιο σημαντικός εν ζωή Έλληνας ποιητής. Πολυκύμαντη η ζωή του και ο ίδιος πολυδιαβασμένος, με πλούσιο έργο, με πνεύμα διαυγέστατο, άφθαρτο και με λόγο περιεκτικό και ουσιώδη. Το 1994 τιμήθηκε με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ: «Η γλώσσα μου»
Τη γλώσσα μου δεν ήταν εύκολο
να τη φυλάξω
ανάμεσα σε γλώσσες που πήγαιναν να
την καταβροχθίσουν
όμως στη γλώσσα μου συνέχιζα πάντα
να μετράω
στη γλώσσα μου έφερνα τον χρόνο στα
μέτρα του κορμιού
στη γλώσσα μου πολλαπλασίαζα την
ηδονή ως το άπειρο
μ’ αυτή ξανάφερνα στον νου μου ένα
παιδί
με άσπρο σημάδι από πετριά στο κου-
ρεμένο του κεφάλι.
Πάσχιζα να μη χάσω ούτε μια της
λέξη
γιατί σ’ αυτή τη γλώσσα μου μιλούσαν
κι οι νεκροί.
(Από τη συλλογή «Η ηδονή των παρατάσεων», εκδόσεις Κέδρος,1998).
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙΤΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ
“Η ποίηση του Τίτου Πατρικίου είναι βαθιά στοχαστική, χωρίς ποτέ να γίνεται δυσνόητη. Με γλώσσα απλή και στοχευμένη, αγγίζει θέματα διαχρονικά, αποτελώντας ένα τεκμήριο ζωής. Στα ποιήματά του καταγράφεται ένας ολόκληρος αιώνας ελληνικής ιστορίας, όχι ως ξηρή αφήγηση, αλλά ως ανθρώπινο βίωμα, γεμάτο σιωπές, στοχασμούς και εσωτερική δύναμη. Αγγίζει την Ιστορία, τη συντροφικότητα, τη μοναξιά, το πέρασμα του χρόνου, με τρόπο που παραμένει ουσιαστικός και σημερινός. Γι’ αυτό και η φωνή του είναι, και θα παραμείνει, απαραίτητη για όλους μας, ήρεμη, σταθερή και αληθινή”, διαβάζουμε στο TEDx Patras.
“Στην ποίηση του Πατρίκιου αφθονούν οι στίχοι με γνωμολογικό περιεχόμενο, ιδίως στις ωριμότερες συλλογές του. Μερικές φορές ολόκληρο το ποίημα αποτελεί ένα απόφθεγμα, συνηθέστερα όμως οι αποφθεγματικοί στίχοι εντοπίζονται στην τελική κλιμάκωση του ποιήματος, αφήνοντας στον αναγνώστη ένα λεπτό μήνυμα. Ο αποφθεγματικός λόγος του Πατρίκιου είναι πυκνός, σύντομος, έχει νοηματική αυτοτέλεια, ρυθμικότητα, τόνο κουβεντιαστό και εκφραστική λιτότητα, χαρακτηριστικά που συμβάλλουν στο να εντυπώνεται εύκολα στη μνήμη και γρήγορα να ανακαλείται” γράφει η Αγάθη Γεωργιάδου.
Στο ποίημα με τον τίτλο «Η γλώσσα μου» ο Τίτος Πατρίκιος πραγματεύεται την αγάπη και την αφοσίωση στην ελληνική γλώσσα, ως μέσο έκφρασης και σύνδεσης με την Ιστορία. Ακόμα και με τους νεκρούς, με το παρελθόν του δηλαδή.
Το ποίημα αναδεικνύει την προσπάθεια του ποιητή να διαφυλάξει τη γλώσσα του από την απειλή άλλων γλωσσών, αλλά και την ανάγκη του να την χρησιμοποιήσει για να μετρήσει τον χρόνο, να εκφράσει την χαρά και να θυμηθεί τα παιδικά του χρόνια.