Ένα ποίημα του ΑΝΚ εμπνευσμένο την Δευτέρα του Πάσχα : *ερωτική σπονδή*
Ένα ποίημα του ΑΝΚ εμπνευσμένο την Δευτέρα του Πάσχα
ερωτική σπονδή
Γλυκοχάραμα να είναι όλη η ζωή σου
με τ΄ακούσματα του κότσυφα
στα κάτασπρα γάργαρα νερά των καταρρακτών.
Το βλέμμα σου στο άσωτο βάθος τ΄ουρανού
και το χαμόγελό σου
γοργοτάξιδο στη ράχη των κυμάτων
μες του πέλαου τη μεγάλη καρδιά
και στη βαθιά σιωπή του μακρινού γιαλού.
Κάθε φορά με την ανατολή των ονείρων
βλέπεις πέρα στον ορίζοντα ν΄ανεμίζουν
σε θάλασσα αναρχική τα μακριά της μαλλιά
και να γίνονται φως και αύρα με το μύρο
της ευωδιάς που διαρκεί στα χείλη και το στήθος.
Όλα αυτά για την ιδέα ενός ιβίσκου
μιας πετούνιας ή κάποιου παρθενικού κρίνου
από την απαρχή του κόσμου.
Τα όνειρα ταξιδεύουν σαν τα πουλιά στις θάλασσες
και όπως οι γλάροι που έρχονται και φεύγουν
με τη λάμψη στα υγρά τους μάτια
από ευλαβικό προσκύνημα σε βωμό αμμουδιάς
στο άφαντο ίχνος μιας βαθιάς ερωτικής σπονδής.