ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΚ ΜΕ ΤΙΤΛΟ : **μετανάστης έρωτας**
Π Ο Ι Η Σ Η
μετανάστης έρωτας
Πάει καιρός από τότε που σε είδα
να κοιτάζεις αρκετή ώρα απ΄το παράθυρό σου
θυμάμαι πόσο ωραία κοίταζαν τα μάτια σου
μέχρι την μακρινή θωριά της θάλασσας.
Θυμάμαι τα μακριά μαλλιά σου να τα παρασέρνει
του ανέμου το δροσερό αγέρι
κι εσύ μες στη σιωπηλή ομορφιά
κούρνιαζε μες στο λυγερό κορμί σου
του έρωτα το γλυκό φιλί στα χείλη
μια ανάμνηση νεανικού καλοκαιριού
στου μακρινού ορίζοντα το λιοβασίλεμα.
Πέρασε καιρός από τότε άλλαξαν οι εποχές
οι άνθρωποι ξεμάκραιναν λες και τους κυνηγούσαν
κι εσύ έφυγες για άλλο τόπο να βρεις κάποια τύχη
έτσι μια ζωή κυλούσαν τα πράγματα
για μια καλή αποκατάσταση όπως έλεγαν
αρκεί να γυρίζει η μυλόπετρα του χρόνου.
Από την άλλη έμεναν στο δικό τους κόσμο
κάποιοι ονειροπόλοι που τους έλεγαν ρομαντικούς
γιατί ήθελαν λέει ν΄αλλάξουν τον κόσμο.
Πέρασε καιρός από τότε κι εσύ σα να μην υπήρχες
έβλεπα όμως τα μάτια σου στου νου μου τη σκέψη
σα να ΄ταν γαλαζοπράσινο πέλαγος ερημικό
σαν ένα αλλόκοτο τοπίο κάπου στο άγνωστο.
Οι δικές μου μέρες μες στη βροχή και τον άνεμο
ακόμα και τώρα έτσι μ΄αρέσει να ζω
κι αν κάποτε σε συναντήσω έτσι θα μείνω
γιατί είναι ανυπόφορη μια ζωή ρυθμισμένη
που να πατά πάνω σε ξεφτισμένα πρότυπα.
Κάποια μέρα που βρέθηκα στην παλιά τη γειτονιά
σα να είδα το πρόσωπό σου σε κάποια άκρη
μιας ερημικής κατοικίας και όπως κοίταξα πάνω
είδα εκείνο το παράθυρο της νιότης ανοιχτό
είδα ν΄ανεμίζουν τα μακριά σου τα μαλλιά
και το γλυκό εκείνο χαμόγελο που δεν άλλαξε.
Είδα μια λάμψη δυνατή να βγαίνει από τα μάτια σου
σαν εκείνη που χαρίζει μόνο ο έρωτας.
Μες στην πνιγηρή σιωπή ο νους μας τρέχει ορμητικά
σκέφτηκα ότι μπορεί να σ΄έφερε εδώ ο νόστος
ή μπορεί να ήταν μόνο μια δική μου επιθυμία.
Να ξέρεις πάντως ότι οι γειτονιές ορφάνεψαν
έφυγαν όλοι παντού ερημιά κι απόμειναν
μόνο τα χαλάσματα και οι σκόρπιες πέτρες.
Σα να ΄πεσε κάποια βαριά κατάρα
εκεί που άλλοτε άνθιζε όλος ο τόπος
σήμερα δε φυτρώνει ούτε χορτάρι.
Ποίηση ΑΝΚ <<μετανάστης έρωτας>>
Πύργος Ηλείας 7 του πορφυρογέννητου Ιούλη 2024.-