*Αδυσώπητη ζέστη* ο τίτλοςτου εξαιρετικού Χρονογραφήματος της Η.Α.Κ. {και τα όστρακα γίνονται…
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Κάζογλη
Αδυσώπητη ζέστη
Μπήκε, πια, εδώ και μέρες, για τα καλά το καλοκαίρι, δυσκολεύεται κανείς να δει κάτι σε τόνο πιο σοβαρό. Η επικαιρότητα έχει αποκτήσει στοιχεία σουρεαλισμού στον καθημερινό, αλλά κυρίως στον πολιτικό μας βίο. Και με τέτοια αδυσώπητη ζέστη, πώς να προσεγγίσεις με τη λογική τα όσα ακούς και βλέπεις; Ο καιρός δεν σηκώνει και πολύ προβληματισμό.
Και καθώς αρχίζουμε να νιώθουμε την ανάγκη να χαθούμε στο εκστατικό χρώμα της θάλασσας, σ’ έναν τόπο που υπάρχουν μόνο καλοκαίρια, εκεί που η παραλία γέρνει προς το μέρος σου και σ’ αγκαλιάζει κι άλλα τέτοια ωραία και καλοκαιρινά, αρχίζουν τα προβλήματα.
Μεγάλα και δυσεπίλυτα, όπως πόσο κοστίζει μια ξαπλώστρα στη Μύκονο. Γιατί, βέβαια, τώρα που οι διακοπές έχουν εξελιχθεί σε παγκόσμια υστερία, λόγοι ιδεοκαταναγκασμού επιβάλλουν το πέρασμα από το κοσμικό νησί.
Οι νεόκοποι κοσμικοί, όμως, δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι άμα θέλεις ξαπλώστρα στην Ψαρού, χαζεύοντας τα θέλγητρα γνωστών τηλεπερσόνων, θα την πληρώσεις κιόλας. Αλλιώς, πήγαινε αλλού. Χάθηκαν οι παραλίες;
Σε τι άραγε υστερούν οι δικές μας, ας πούμε, πανέμορφες παραλίες της Ηλειακής γης; Το νερό, τόσο μπλε, τόσο καθηλωτικά υπέροχο με τέτοιον ήλιο, η αμμουδιά σαν πούδρα που σκορπίστηκε στο πράσινο που κατεβαίνει από το απέναντι βουνό. Θάλασσα και ουρανός γίνονται ένα κάτω από τα σύννεφα και το καλοκαίρι δείχνει αιώνιο.
Ο ήχος απ’ τα κύματα ανακατεμένος με την ευεργεσία του ιωδίου φέρουν τον κίνδυνο της αιωνιότητας. Το βράδυ, τα όστρακα γίνονται άστρα σ’ έναν ουρανό που ονειρεύεται το επόμενο ηλιοβασίλεμα.
Αυτό είναι το καλοκαίρι μακριά από την καταναγκαστική ευτυχία, που δεν νοιάζεσαι για ξαπλώστρες, αλλά ψάχνεις αυτή τη μαγική κρούστα του καλοκαιριού που θα πάρει εκδίκηση για τον χειμώνα που πέρασε.
Η.Κ