ΒΑΔΙΖΘΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΛΕΚΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΑΣ ΤΗΣ *ΑΥΓΗΣ* ΠΥΡΓΟΥ ΗΡΑΣ ΑΛ. ΚΑΖΟΓΛΗ
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Α. Κάζογλη
Το τέλος των ψευδαισθήσεων
Τον κάψαμε και φέτος τον βασιλιά Καρνάβαλο. Ήρθε κι η Καθαρά Δευτέρα, με τα έθιμα της τραγανής λαγάνας και της ταραμοσαλάτας. Και το πέταγμα του χαρταετού, εφόσον ο καιρός το επιτρέπει. Για να δώσει με το πέταγμά του αυτό, αυτή την αίσθηση ελευθερίας, απόδειξη της σημασίας που έχει, τελικά, η Καθαρά Δευτέρα στη δομή της ελληνικής ψυχής.
Τέλος και οι μάσκες, τα μασκαρέματα και λοιπά πατροπαράδοτα έθιμα της ξέφρενης χαράς. Κοιτάζοντας τον ουρανό, άλλη μια Καθαρά Δευτέρα, ίσως να είδαμε κάποιον χαρταετό που δραπετεύοντας από τα παιδικά χέρια σ’ένα απότομο φύσημα του αέρα ανέβαινε με δύναμη ψηλά. Ή ίσως και να το φανταστήκαμε.
Αυτό το πέταγμα μπορεί να το ζηλέψαμε, ίσως και να πέρασε πολύς καιρός από τότε που μπορούσαμε να δραπετεύουμε κι εμείς απ’όλα τα δράματα και τις θλιβερές διαπιστώσεις. Έστω με το νου. Είναι η ώρα του τέλους των ψευδαισθήσεων και η ώρα που η αλήθεια προσπαθεί ν’ακουστεί.
Βαδίζοντας προς τη Σαρακοστή της άνοιξης και των Θείων Παθών, ο νους μας είναι γεμάτος από έναν θόρυβο σαν να γκρεμίζονται οι πόλεις. Τα μάτια γεμάτα από εικόνες ανθρώπων που προχωρούν, γεμίζουν τους δρόμους, με έναν παλμό σαν την αγωνία της θάλασσας στην καταιγίδα.
Και μετά, σιωπή. Μετά υπάρχει μόνο το μπλε του ουρανού κι ο χαρταετός που λέγαμε που παίζει κρυφτό με τα σύννεφα. Φταίει το φως που κάνει αντανακλάσεις; Μοιάζει σαν πύρινη σαίτα από μνήμη. Μάλλον φταίει το φως.
Η.Κ.