Το Β΄ μέρος του άρθρου για την Παιδεία από τον Εκπαιδευτικό Νίκο Τσούλια
<<Η εκπαίδευση στη Βουλή από το Κίνημα Αλλαγής (β)>>
Του Νίκου Τσούλια, Γραμματέα του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής
Συνεχίζοντας το αντίστοιχο πρώτο μέρος της σχετικού θέματος, οφείλω να τονίσω ότι στην εν λόγω Επερώτηση περιελήφθησαν τόσο τα τρέχοντα και ζέοντα προβλήματα της εκπαίδευσης όσο και τα μεγάλα θεσμικά θέματα με προοδευτικό προσανατολισμό, που παραμένουν σε εκκρεμότητα, σε πλήρη αδράνεια.
Άλλωστε είναι κοινή πεποίθηση η εν συνεχεία αναφερόμενη εκτίμηση του Κινήματος Αλλαγής. “Σήμερα το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει απαντήσεις στο τι σχολείο χρειαζόμαστε, τι γνώσεις και ικανότητες θα έχουν οι μαθητές μας, ποιος τύπος εκπαιδευτικού υπηρετεί το σύγχρονο σχολείο, πόσοι είναι οι διατιθέμενοι πόροι. Αποκαλύπτεται έτσι η πολιτική ανικανότητα της κυβέρνησης να σχεδιάσει και να εφαρμόσει σύγχρονες μεσοπρόθεσμες, αλλά και μακροπρόθεσμες εκπαιδευτικές πολιτικές που έχει ανάγκη η χώρα, ώστε να ανταπεξέλθει στον διεθνή ανταγωνισμό”.
Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, έδωσε με σαφήνεια μια σημαντική πλευρά της υποβάθμισης του εκπαιδευτικού μας συστήματος. “Υιοθετείτε ένα φτωχό σχολείο, που οδηγεί στην υποβάθμιση της ποιότητας της δημόσιας εκπαίδευσης και στην κατάργηση χιλιάδων θέσεων των δασκάλων και των καθηγητών”. Θέτει το μείζον ζήτημα για τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Εκπαίδευσης 2030, που δεν φαίνεται να απασχολεί την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. “Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εστιάσει σε 6 διαστάσεις: 1) στην ποιότητα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, 2) στην ένταξη, 3) στην πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, 4) στους εκπαιδευτικούς και στους εκπαιδευτές, 5) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και 6) στη γεωπολιτική διάσταση”.
Ο βουλευτής Κέρκυρας Δημήτρης Μπιάγκης επεσήμανε την ελλιπή λειτουργικότητα των σχολείων. “Τα τελευταία δυο χρόνια γίναμε μάρτυρες «τραγελαφικών» καταστάσεων ως προς τη διαχείριση της πανδημίας κυρίως στον τομέα της εκπαίδευσης. Κι έρχεστε σήμερα να ξανακάνετε τα ίδια και χειρότερα λάθη, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που η πανδημία μας χτύπησε εμφατικά την πόρτα. Ξανά χωρίς σχέδιο, χωρίς ουσιαστικές λύσεις, χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς πλάνο να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο μεταλλαγμένο και πεισμωμένο εχθρό με άλλα πρωτόκολλα όμως και άλλες οδηγίες από αυτές που είχαμε συνηθίσει μέχρι πρότινος. Με τις πολιτικές που προωθείτε δεν καταπολεμάτε τον ιό και την εξάπλωσή του, αλλά τους ίδιους τους μαθητές.
Βιώνουμε την εκπαίδευση μέσω κοντέινερ, την ώρα που οι σχολικές αίθουσες παραμένουν μικρές και λίγες και τα παιδιά πολλά και τα χωρικά πλαίσια στενά. Τμήματα με 25 μαθητές σε σχολεία που θα μπορούσαν να λειτουργούν σε διαφορετικές βάρδιες, ώστε να μοιράζονται οι μαθητές και να ελαχιστοποιείται ο όποιος κίνδυνος. Τι κάνατε προς αυτήν την κατεύθυνση; Τα σχολικά δρομολόγια άλλη πονεμένη ιστορία. Πόσα νέα λεωφορεία μισθώθηκαν για να μοιράσουν τους μαθητές που στοιβάζονται κάθε πρωί για να πάνε στο σχολείο τους λες και δεν συντρέχει λόγος για κάτι τέτοιο; Κανένα”.
Η Νάντια Γιαννακοπούλου, βουλευτής Β2 Τομέα Δυτ. Αθήνας επέμενε στα προβλήματα που προκαλεί η πανδημία και η απουσία σχεδίου εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας. “Όλοι μας γνωρίζουμε, εκτός από τις απίστευτες συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών, και τα μορφωτικά κενά τα οποία υπάρχουν και εντοπίζονται, τμήματα ύλης τα οποία δεν έχουν καλυφθεί. Οι εκπαιδευτικοί σπαζοκεφαλιάζουν για το πώς θα μπορέσουν να χειριστούν αυτό το θέμα. Η καγκελάριος Μέρκελ δήλωνε πως υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί μια ολόκληρη γενιά με τεράστια κενά. Δυστυχώς εγώ οφείλω να ομολογήσω ότι δεν βλέπω να σας απασχολεί και ιδιαίτερα το συγκεκριμένο θέμα και ταυτόχρονα ότι υπάρχει μια πάρα πολύ περίεργη επιμονή σε σχήματα και μέτρα, παρά την περσινή εμπειρία”.
Η ηγεσία του Υπουργείου καυχιέται για τον αυταρχισμό που εφαρμόζει απέναντι στους εκπαιδευτικούς. Αντί να τους στηρίζει στο δύσκολο έργο τους, επιδεικνύει πυγμή.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν εφαρμόζει δημόσιες πολιτικές για την εκπαίδευση με περιεχόμενο οραματικό και σχεδιασμό στρατηγικό, γιατί απλά η θεώρηση – πολιτική και ιδεολογική – δεν της το επιτρέπει. Υλοποιεί μια πολιτική βαθιά
συντηρητική και απροκάλυπτα νεοφιλελεύθερη, στην οποία κυριαρχεί η απουσία εθνικού διαλόγου και συναίνεσης και αντίθετα συγκροτείται ως κυρίαρχο εργαλείο ο διοικητισμός και η αλαζονεία της εξουσίας.
Δεν πρόκειται να διαμορφώσει έναν έστω γενικό εθνικό σχεδιασμό για την εκπαίδευσή μας, που βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες και σε μεγάλες προκλήσεις. Δεν θα σχεδιάσει ποτέ ένα πρόγραμμα εισαγωγής της Δημόσιας Παιδείας στο νέο πολιτισμικό περιβάλλον, στις ψηφιακές εποχές.