Το Περιφερειακό στέλεχος του ΚΚΕ και Δ.Σ. Πύργου Χρ. Γιάνναρος για τα φρικτά γεγονότα!
Σάπιο σύστημα… σάπιες «αξίες»
Άρθρο για τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών από τον Χρήστο Γιάνναρο, Γραμματέα της Τ.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ, Δημοτικό Σύμβουλο Πύργου
Το τελευταίο διάστημα, δυστυχώς, ερχόμαστε αντιμέτωποι με φρικιαστικές αποκαλύψεις οι οποίες αναδεικνύουν την σαπίλα που έχει φτάσει το σύστημα που ζούμε. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τα συνεχόμενα περιστατικά βίας κατά των γυναικών, τα πολύνεκρα ναυάγια ξεριζωμένων με θύματα πολλές φορές μικρά παιδιά, τα δεκάδες περιστατικά υποσιτισμού παιδιών ακόμα και βρεφών, το σκάνδαλο με τις υποκλοπές και τόσα άλλα.
Όμως η υπόθεση του 53χρονου παιδεραστή – μαστροπού είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι κάθε λογικού ανθρώπου. Οι πολλές φανερές και σκοτεινές πτυχές της δίκαια προκαλούν θυμό και αγανάκτηση: Μια πολύτεκνη μάνα, χωρίς καμιά ουσιαστική στήριξη από το κράτος, κάνει «μαύρα» μεροκάματα στο μαγαζί του 53χρονου μαστροπού, που διαθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία ως άνθρωπος της εκκλησίας και οργανωμένο μέλος στην τοπική του κυβερνώντος κόμματος. Με δεδομένη την οικονομική και κοινωνική ευαλωτότητα της οικογένειας, το 12χρονο παιδί, αφού πρώτα το οδηγήσει η μητέρα του στο «στόμα του λύκου», γίνεται θύμα βιασμού.
Μετά τη σύλληψή του, αποκαλύπτεται ότι ο ίδιος εξωθούσε το ανήλικο κορίτσι, πιθανόν και άλλα, στην πορνεία, μέσα από σκοτεινά διαδικτυακά κανάλια που παραπέμπουν σε οργανωμένο κύκλωμα, όπως άλλωστε και το οπλοστάσιο που βρέθηκε στην κατοχή του. Για άλλοθι χρησιμοποιούσε την ιδιότητά του ως κομματικός παράγοντας και βαθιά θρησκευόμενος, την οποία μάλιστα διαφήμιζε με παλμαρέ φωτογραφιών, όπου ποζάρει με στελέχη της ΝΔ και ιεράρχες. Πόσες τέτοιες φρικτές ιστορίες δεν έχουν ακουστεί, με θύματα ανήλικα παιδιά; Και πόσες ακόμα παραμένουν στο σκοτάδι;
Οι υποθέσεις βιασμών, σεξουαλικών κακοποιήσεων, εκπόρνευσης, πόσο μάλλον για ένα παιδί, αποκαλύπτουν την παντελή έλλειψη φροντίδας και πρόνοιας για την προστασία και στήριξη των παιδιών, αφήνοντας ανυπεράσπιστα τα θύματα και θρέφοντας τα “τέρατα”-δράστες, με ευθύνη του κράτους.
Όσοι κάνουν πως πέφτουν από τα σύννεφα και ψάχνουν πολιτική εξιλέωση, ζητώντας «να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο», να αποκαλυφθούν «ονόματα και διευθύνσεις», στην καλύτερη περίπτωση να ενισχυθούν και κάποιοι «θεσμοί» για τη στήριξη των άπορων οικογενειών που αυξάνονται, αναλώνονται σκόπιμα σε διακηρύξεις και αφορισμούς της στιγμής. Μέχρι να περάσει η μπόρα. Μετά, ποιος θα θυμάται; Όσοι πάλι δικαιολογημένα αγανακτούν πως «αυτά γίνονταν στη δουλοκτησία ή στον Μεσαίωνα», τώρα μπορούν πιο καθαρά να δουν ότι στην ιστορική παρακμή του η σαπίλα του καπιταλισμού «ποτίζει» κάθε κύτταρο της οικονομικής οργάνωσης και της κοινωνικής ζωής.
Αντανακλάται στις αρρωστημένες αξίες του, στην εγκληματικότητα που αντιμετωπίζει σαν πηγή κέρδους ακόμα και τα αθώα παιδιά, στη φτώχεια που αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερες οικογένειες, στην παντελή έλλειψη κρατικής φροντίδας και πρόνοιας για την προστασία ειδικά των παιδιών, στη γυναικεία ανισοτιμία που βαθαίνει. Όταν η κοινωνία μας βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οξύνονται οι οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες που οδηγούν μέχρι και παιδιά να βιώνουν την πείνα, τη σχολική εγκατάλειψη, την ανήλικη εργασία, την κακοποίηση, τον βιασμό. Εκεί βρίσκουν έδαφος και τα χυδαία φαινόμενα που πολλαπλασιάζονται, όπως αυτό στον Κολωνό.
Η «κανονικότητα» που γεννάει τέρατα, είναι βασανιστική για τον λαό και δεν χωράει κανέναν συμβιβασμό. Αντίθετα, επιβάλλει να δυναμώσει η πάλη για να καταλήξει μια ώρα αρχύτερα στις χωματερές της Ιστορίας το απάνθρωπο σύστημα, μαζί με τις σάπιες αξίες του.