Σαν σήμερα στις 18 Ιουνίου 1945 εκδόθηκε το πρώτο φύλλο της ΑΥΓΗΣ, με έδρα τον Πύργο Ηλείας. Ιδρυτής της Εφημερίδας και Διευθυντής για 50 χρόνια ο Δημοσιογράφος Αύγουστος Καπογιάννης
ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ
Σαν σήμερα στις 18 Ιουνίου 1945 εκδόθηκε το πρώτο φύλλο της ΑΥΓΗΣ, με έδρα τον Πύργο Ηλείας. Ιδρυτής της Εφημερίδας και Διευθυντής για 50 χρόνια ο Δημοσιογράφος Αύγουστος Καπογιάννης
Τι να γράψω… Αυτό τα λέει όλα, 50 χρόνια το τιμόνι της ΑΥΓΗΣ στα λευκά σου χέρια… Έτσι έμειναν για πάντα… Έως τις 26 Ιανουαρίου 1995, που έφυγες από κοντά μας, από το μετερίζι σου, τον τόπο σου, την οικογένειά σου… Καταξιωμένος με αυτό το σπουδσίο πνεύμα και τη μεγάλη καρδιά σου… Τι να γράψω… Ακούω τον ήχο της πέτρας, το θρόισμα των φύλλων, σε αυτή την ήρεμη γωνιά της μνήμης, να μην μπορεί να σπρώξει ούτε μία σελίδα, από εκείνη τη μέρα τη φοβερή της όψης του θανάτου…
Έκτοτε ο χρόνος κυλά και δεν του δίνω σημασία… Άλλη μία επέτειος από την πρώτη εκείνη μέρα, που έστειλες στον κόσμο το πρώτο σου μήνυμα… Τι να γράψω… Όλη σου η ζωή ήταν χίλιες ζωές στα μέτρα τα ανθρώπινα… Δεν μπορώ να απαριθμήσω του νου σου τις δημιουργίες, ούτε της καρδιάς σου τις αγαθοεργίες… Αυτά όλα υα ξέρει ο κόσμος πιο πολύ από μένα, πιο πολύ από το φως της μέρας και από της νύχτας το απελπιστικό σκοτάδι… Οι άνθρωποι που έφυγαν κι εκείνοι που έρχονται από το μέλλον, ξέρουν πιο πολύ από μένα, το πόσο έντιμη ήταν όλη η ζωή σου…
Και να ξέρεις Πατέρα, απ΄όλα που είδα, που άκουσα, που διάβασα, μία φράση λαϊκή έχει εδραιωθεί για πάντα μέσα στη μνήμη μου… Μια φράση που άκουσα από ανθρώπους απλούς του λαού μας, που τόσο πολύ αγάπησες και τόσο πολύ βοήθησες, με κάθε τρόπο, καθώς σεβάστηκες τη φτώχεια και τον πόνο των συνανθρώπων μας… Όταν σταματούσες το πιεστήριο και πετούσες τα μέχρι τότε τυπωμένα φύλλα, για να αφαιρέσεις ένα κομμάτι τυπογραφικών στοιχείων και να δημοσιεύσεις εκεί την αγγελία μιας κηδείας, που έφερε κάποιος εκείνη την ώρα… Και να αρχίσεις την εκτύπωση της Εφημερίδας Σου πάλι από την αρχή λέγοντας στον άνθρωπο εκείνο ότι δεν θέλεις χρήματα…
Μια φράση σφηνωμένη στου νου μου τη διάσταση που έλεγε ο κόσμος τότε, τον πρώτο καιρό που μας έφυγες και την άκουγα κι εγώ πρώτη φορά στη ζωή μου: <<Μάλαμα να είναι το χώμα που τον σκεπάζει>>!
Η ΑΥΓΗ σου προχωρά τώρα στο Ηλεκτρονικό Σύμπαν!
ΑΝΚ