Οι θεσμοί νοσούν *** Ένα ενδιαφέρον άρθρο της συμπατριώτισσας Λίτσας Ι. Δημητροπούλου, φιλολόγου – συγγραφέα
Οι θεσμοί νοσούν
Γράφει η εξ Ηλείας καταγόμενη φιλόλογος – συγγραφέας Λίτσα Ι. Δημητροπούλου
Είναι γεγονός πως οι θεσμοί περνούν κρίση αφού συχνά δεν τάσσονται με το κοινό καλό και δεν υπηρετούν το συμφέρον του πολίτη. Και οι πολίτες, βέβαια, δίκαια τους αμφισβητούν, δεν τους σέβονται και δεν τους εμπιστεύονται πάντα. Οι θεσμοί φαίνεται πως είναι οι βαριά ασθενείς και όλες οι ευτελείς υποσχέσεις των υπηρετούντων αυτούς παραμένουν απλά αναλγητικά στις πληγές του σάπιου φαυλοκρατικού συστήματος.
Είναι κοινή διαπίστωση, κοινό μυστικό στις κοινωνικές συνευρέσεις πως οι θεσμοί απέτυχαν, αμαυρώθηκαν και έχασαν πλέον την αποστολή τους. Βέβαια, τους θεσμούς τους υπηρετούν άνθρωποι που φέρουν τεράστια ευθύνη για την κάκιστη λειτουργία τους. Χάθηκε η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσμούς και τους φορείς τους γιατί ενεπλάκησαν με την αναξιοκρατία, την εκμετάλλευση, τη φαυλότητα, τον κομματικό έλεγχο, την χειραγώγηση, τη διαφθορά, την ανομία και τις άγριες δολοπλοκίες. Βιώνουμε ένα απάνθρωπο και άδικο σύστημα που εγκολπώνεται τη νοσηρότητα των θεσμών και των φορέων τους, που κινείται με ανήθικους σκοπούς και επιδιώξεις καθώς κάνει παντιέρα την συναλλαγή για το ατομικό κέρδος.
Ψάχνοντας την ποιότητα των ανθρώπων που υπηρετούν τον πολίτη μέσα από τους θεσμούς, η λίστα των εκτελεστικών οργάνων και της ανήθικης διαπλοκής καθημερινά μεγαλώνει. Η στάση των άκρων, η απολίτικη στάση ζωής (κυρίως από τους νέους) από την μια πλευρά και η δουλοπρεπής και προσωπολατρική στάση για το προσωπικό βόλεμα από την άλλη, μας θυμίζει τακτικές σκοτεινού μεσαίωνα.
Κοιτάζοντας στα μάτια τους ανθρώπους γύρω μας με τα προσωπικά βάρη -αναβίωση της επώδυνης Σεισάχθειας- διαπιστώνουμε στο βλέμμα τους τη χαμένη ελπίδα για ποιότητα ζωής, διακρίνουμε την ενοχική κατακραυγή απέναντι στα παιδιά τους. Σύστημα, θεσμοί και φορείς τους φέρουν βαριά την εγκληματική ευθύνη.
Ας μην νίπτουμε όμως κι εμείς ως λαός τας χείρας μας, μάλιστα ετούτη την έσχατη προεκλογική ώρα. Ας αναζητήσουμε εκείνη την ελάχιστη αυθεντία, την αλήθεια που διαφαίνεται, τον ανεξάρτητο λόγο, την εξαίρεση στον κανόνα για να την επικροτήσουμε.
Εν τέλει ας αναλογιστούμε:
Όταν οι θεσμοί νοσούν και οι θιασώτες τους πανηγυρίζουν σίγουρα υπάρχει τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα. Υπάρχει εκτροπή της Δημοκρατίας.
Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Φιλόλογος, συγγραφέας