ΜΗΝ ΤΟ ΑΜΕΛΗΣΕΤΕ – ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΩΡΑ- ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΕΚΛΕΚΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΤΗΣ *ΑΥΓΗΣ* ΠΥΡΓΟΥ κ. ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ *** {Ταραγμένος κόσμος, κόσμος πολέμου…}
Ταραγμένος κόσμος, κόσμος πολέμου…
Του Εκπαιδευτικού και πρώην προέδρου της ΟΛΜΕ συνεργάτη μας κ. Νίκου Τσούλια
Οι πόλεμοι καλά βαστούν. Σκοτώνονται άνθρωποι άμαχοι, μικρά παιδιά. Ξεριζώνονται οικογένειες, για να πάνε στο άγνωστο. Οι οικονομίες των χωρών βουλιάζουν. Οι κοινωνίες είναι σε απελπισία. Οι νέοι και οι νέες δεν ξέρουν σε τι κόσμο θα ζήσουν.
Ο Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος δεν λέει να σταματήσει και η Ευρώπη δεν φαίνεται να κατανοεί το συμφέρον της, το συμφέρον των λαών της και των χωρών της. Αντί να γίνει δύναμη ειρήνης εμπλέκεται στους πολεμικούς σχεδιασμούς. Η Ευρώπη αιματοκύλισε τον κόσμο και φαίνεται να ξεχνάει το τι σημαίνει ένας πόλεμος σήμερα και ποια είναι η ηθική του σύγχρονου ευρωπαϊκού ιδεώδους. Αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση θέλαμε να δημιουργήσουμε;
Το Ισραήλ έχει χάσει πλέον το δίκιο του μετά την επίθεση της Χαμάς εναντίον του. Επιδίδεται σε γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα. Άρχισε τον πόλεμο εναντίον του Ιράν, έναν προληπτικό πόλεμο στηριζόμενο σε κίβδηλα επιχειρήματα. Οι ίδιοι οι Αμερικάνοι έχουν δώσει στοιχεία περί μη πυρηνικών για πολεμική χρήση στο Ιράν αλλά για ενεργειακούς λόγους.
Κι όμως, παρακάμπτονται η αλήθεια και η πραγματικότητα, όπως στον πόλεμο του Κόλπου για τα χημικά του Ιράκ, προκειμένου να εφαρμόσουν τα πολεμικά του σχέδιά τους από κοινού Ισραήλ και ΗΠΑ. Οι εξαγγελίες του Τραμπ περί τερματισμού των δύο πολέμων ήταν εξαγγελίες κυνισμού. Οι πόλεμοι εξαπλώνονται και με ευθύνη του.
Ο οικονομικός πόλεμος δεν αρκεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βλέπουν να χάνουν τη διεθνή πρωτοκαθεδρία και το «Πρώτα η Αμερική» το μεταφράζουν σε σκληρό ιμπεριαλισμό, σε φονικούς πολέμους. Ο προστατευτισμός και η επιβολή δασμών κατέρρευσε και ο Τραμπ γίνεται κυνικός, πολεμοχαρής, ένας σύγχρονος βάρβαρος. Ακόμα και η εκφορά του λόγου του είναι χυδαία.
Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι η πολεμική υπεροπλία τους είναι αρκετή, για να μην κοιτάνε καθόλου τα περί διεθνούς δικαίου, τα περί ειρήνης, τα περί δικαιώματος στη ζωή των ανθρώπων. Η αυτοκρατορία τους είναι σε παρακμή, σε πτώση. Αντί να εξάγουν ιδανικά ελευθερίας και ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως επιτάσσει το Σύνταγμά τους, εξάγουν πολέμους, καταστροφές, εξαθλίωση, θάνατο.
Εδώ και αρκετές δεκαετίες δεν είχαμε φανταστεί ότι οι πόλεμοι – που ποτέ βέβαια δεν σταμάτησαν – ότι θα επεκταθούν, ότι θα πάψουν να είναι μεταξύ γειτονικών κρατών, ότι θα απειλήσουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, ότι θα έχουμε γενοκτονίες, ότι θα υπονομευτεί η παγκόσμια οικονομία, ότι το μέλλον θα είναι ζοφερό.
Οι πόλεμοι είναι το παρόν μας. Θα είναι και το μέλλον μας; Ερωτήματα υπαρξιακά. Το διεθνές δίκαιο είναι μια θεωρητική κατασκευή. Δεν έχει υλική υπόσταση. Είναι μια επινόηση, για ανέξοδες θεωρητικολογίες. Ο ΟΗΕ υπάρχει, αλλά είναι σα να μην υπάρχει. Δεν μπορεί να σταματήσει τις σφαγές στη Γάζα ούτε να δώσει τροφή και νερό στους απελπισμένους.
Και η χώρα μας; Τι ακριβώς κάνει; Είναι μια δύναμη ειρήνης ή εμπλέκεται στη μηχανή του πολέμου; Είμαστε μια χώρα χειραγωγημένη ή έχουμε ελευθερία για να κινηθούμε με βάση τα εθνικά μας συμφέροντα αλλά και με βάση τα αγαθά της ειρήνης; Είμαστε με τους κατατρεγμένους ή συνεργούμε στον αφανισμό τους; Έχουμε πάρει κάποια πρωτοβουλία καταλλαγής της μηχανής του μαζικού θανάτου – με τις μικρές μας δυνάμεις και δυνατότητες δεν έχει σημασία – ή επιζητούμε την τυφλή σύμπραξη με τους ισχυρούς του πολέμου;
Καμιά χώρα δεν έχει μέλλον, αν δεν αγωνίζεται στην πράξη για την προαγωγή της Ειρήνης, αν δεν βοηθά αυτούς που έχουν δίκιο, τους λαούς και τους ανθρώπους που έχουν το πρώτιστο δικαίωμα, το δικαίωμα στη ζωή! Κίνημα Ειρήνης τώρα. Είναι υπόθεση εθνική, κοινωνική, υπόθεση δικαιοσύνης, υπόθεση ζωής.