«Η Μητέρα του σκύλου» *** Από το πολυδιαβασμένο βιβλίο του Παύλου Μάτεσι στο Ανοικτό Θέατρο των Καβασίλων αύριο Τετάρτη 6 Αυγούστου 2025

Ημερομηνία: 05-08-2025

 

«Η Μητέρα του σκύλου»

Από το πολυδιαβασμένο βιβλίο του Παύλου Μάτεσι στο Ανοικτό Θέατρο των Καβασίλων αύριο Τετάρτη 6 Αυγούστου 2025

 

Το πολυδιαβασμένο βιβλίο του  Παύλου Μάτεσι, ως θεατρικό έργο,  θα παρουσιαστεί (6/8  21:15΄) στο θέατρο Καβασίλων και στον αξιέπαινο για τη δράση του Δήμο Πηνειού από τον θίασο, που πρωταγωνίστριά του, μαζί με άλλες και άλλους ισάξιους ηθοποιούς, είναι η διάσημη ΥΡΩ ΜΑΝΕ. (Εκδόθηκε 50 φορές και μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες).

                                                                   Του Γιώργου Ευθυμίου, Εκπαιδευτικού

 

 

Δεν έχω σκοπό, αξιότιμες Κυρίες και Κύριοι, να αναφερθώ στο περιεχόμενο του έργου, που θα παρακολουθήσουμε στις 6 Αυγούστου και ώρα 21:15 στη σκηνή του Ανοικτού Θεάτρου Καβασίλων «Χρήστος Μάλλιαρης», από την λίαν αξιέπαινη και υπό την αιγίδα ενός από τους πιο δραστήριους Δήμους της Ηλείας, του Πηνειού, διάσημη θεατρική ομάδα, η οποία θα ζωντανέψει, με το έργο του Μάτεση, τα θλιβερά γεγονότα που έζησε η Πατρίδα μας το 1940-1944 υπό την ευρύτερή της έννοια και ιδιαίτερα υπό τη στενότερη του Πύργου, που ο Μάτεσης τον ονομάζει ΕΠΑΛΞΕΙΣ, για τους λόγους που θα αναφέρουμε πιο κάτω.

Αυτό θα το ζήσουμε κατά την παράστασή του. Μόνο θέλω να ευχηθώ τις θλιβερές καταστάσεις που έζησαν οι γιαγιές μας, οι παππούδες μας, οι μανάδες μας, οι πατεράδες μας αλλά και εμείς της παιδικής τότε ηλικίας (ο Μάτεσης γεννήθηκε το 1933 και ήταν μεγαλύτερός μου κατά 6 χρόνια), να μην τις ξαναγνωρίσει η Πατρίδα μας, είτε υπό την ευρύτερη (της Ελλάδας), είτε υπό τη στενότερή της έννοια (της Ηλείας).

Το τι έζησαν δε και ζήσαμε, θα το γευθούμε όλοι μας μέσω της παράστασης του έργου, που πιστεύω θα μας διδάξει πολλά, τώρα που το έχουμε ανάγκη, καθώς βλέπουμε το πόσο ταραγμένη είναι η ανθρωπότητα από κάποιους, σαν τότε, «ανοηταίνοντες», για τους δικούς τους βέβαια λόγους.

Και τώρα επιτέλους θα αναφερθώ αποκλειστικά στ’ άλλα χαρίσματα του Μάτεση, που τον ανέδειξαν σε προσωπικότητα με παγκόσμια λάμψη. Και τούτο θα κάνω, γιατί απ’ ό,τι έχω αντιληφθεί είμαστε πολλοί, που δεν έχουμε καταλάβει ότι έχουμε να κάνουμε με έναν συμπατριώτη μας από τον Νομό μας της Ηλείας και συγκεκριμένα από τη Λαμπεία ή αλλιώτικα Δίβρη, που με το πολύπλευρο ταλέντο του έχει κάνει την Ελλάδα μας γνωστή σε όλον τον κόσμο.

Το πρώτο λοιπόν, που του χάρισε τη διάκριση απ’ τους πολλούς ανήσυχους του πνεύματος, ήταν το ότι, καθώς ανέβηκε από τον Πύργο στην Αθήνα, σπούδασε στη Δραματική Σχολή Βλαχιώτη κι αργότερα έγινε μέλος του Σωματείου των Ελλήνων Ηθοποιών.

Το  δεύτερο είναι το ότι επιδόθηκε στη Μουσική και λίγο αργότερα ανέβηκε στο σανίδι ενσαρκώνοντας τον Υιό στη «Φαύστα» του Μποστ και τον Αϊνστάιν στην κωμωδία του Κέσερλινγκ «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα». Για δε το έργο του με τίτλο «Η Τελετή», τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο θεάτρου.

Από εκεί και πέρα, ως ειδήμων πια που έγινε περί τα θεατρικά, πολλά από τα έργα του σκηνοθετήθηκαν από τον Αλέξη Μινωτή, τον Κάρολο Κουν, τον Ζυλ Ντασσέν, τον Μάουρο Μπολονίνι και από άλλους πολλούς.

Πάνω από 14 θεατρικά του έργα παρουσίασαν άλλοι σκηνοθέτες, που παίχτηκαν σε πολλά θέατρα της Αθήνας κι ακόμη και στο Εθνικό Θέατρο, που του χάρισε το Μέγα Βραβείο Κρατικών Θεάτρων.

Ο Μάτεσης δεν ήταν μόνο θεατρικός συγγραφέας. Ήταν κι ένας μεγάλος διηγηματογράφος και μυθιστοριογράφος, που με τα έργα του θέλησε να διακωμωδήσει πρόσωπα και καταστάσεις, ιδέες και πεποιθήσεις, που τις εύρισκε ξεπερασμένες, αναχρονιστικές, απότοκες της αγραμματοσύνης των ανθρώπων της εποχής του και αποκυήματα της στρεβλής για πολλά θέματα πληροφόρησής τους.

Θα ήταν ωστόσο μεγάλη παράλειψή μας να μην αναφερθούμε και στην ιδιότητά του ως μεταφραστή των έργων πολλών παγκόσμια γνωστών διανοούμενων, όπως του Σαίξπηρ, του Ίψεν, του Λόρκα, του Μίλλερ, του Ιονέσκο, του Μολιέρου, του Φουρνιέ, του Μπρεχτ, του οποίου «Την Όπερα της Πεντάρας» ανέβασε ο Ζυλ Ντασσέν με την Μερκούρη και τον Κούρκουλο… και δεκάδων άλλων λογοτεχνών κι ακόμη και των 10 έργων του Αριστοφάνη κατά παραγγελία του Φεστιβάλ Αθηνών με προορισμό την παράστασή τους στην Επίδαυρο.

Τελειώνω, επιτέλους, μετά τα τόσα και άλλα τόσα που έχω παραλείψει για την πολυσχιδή αυτή προσωπικότητα, που τίμησε την Ελλάδα μας, το Νομό μας, την Λαμπεία και ιδιαίτερα τον Πύργο, που τον ονόμασε ΕΠΑΛΞΕΙΣ, γιατί ο Πύργος ήταν η πρώτη πόλη της Ελλάδας που απελευθερώθηκε από τον ζυγό της Γερμανικής Κατοχής, την 1-9-1944,  και την ονόμασε έτσι, γιατί απαλλάχθηκε με τους σκληρούς αγώνες των κατοίκων της από τη θλιβερή και μισητή παρουσία τους.

Η λέξη ωστόσο ΕΠΑΛΞΗ, κατά τον Τεγόπουλο-Φυτράκη, σημαίνει το ανώτατο τμήμα των τειχών Φρουρίου ή Πύργου, που κατασκευάσθηκε για την απόκρουση οποιουδήποτε κινδύνου (π.χ. Αλέξανδρος, Αλεξικέραυνος, Αλεξίσφαιρο, Αλκή = δύναμη κλπ.).

Περαίνοντας, αγαπητοί αναγνώστες, τη μακρηγορία μου, αν και για μια τέτοια πολυσχιδή προσωπικότητα του τέκνου της Λαμπείας και του φωτοδότη Πύργου και της Ηλείας είναι ελάχιστα, για να την ανταμείψουμε δεόντως, σας ζητώ την επιείκειά σας, γιατί σας κούρασα και σας Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για την υπομονή που είχατε να ανεχθείτε τη μακρηγορία μου.


«
»

Ροή
6 Αυγούστου, 2025Άρθρα / Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Κόσμος χωρίς Πολέμους και Βία Πανελλήνια Ιατρική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής                                       Φίλοι της Φύσης, Ελλάδα     ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ – ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ, Προέδρου της Διεθνούς Επιτροπής για τη μη διάδοση των Πυρηνικών Όπλων 80ή Επέτειος από τις Πυρηνικές Επιθέσεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι 6 – 9 Αυγούστου 1945 – 2025     Κάθε χρόνο, στις 6 και 9 Αυγούστου, η ανθρωπότητα στέκεται αντιμέτωπη με μια σκληρή μνήμη. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν είναι απλώς δύο ιαπωνικές πόλεις – είναι παγκόσμια σύμβολα της φρίκης του πολέμου, της καταστροφής που επιφέρει η χρήση πυρηνικών όπλων και της διαρκούς απειλής που αυτά εξακολουθούν να αποτελούν. Κλείνουμε τα μάτια μας και μετράμε μέχρι το πέντε. Τόσος ήταν ο χρόνος που χρειάστηκε για να χαθούν πάνω από 140.000 ζωές εκείνο το πρωινό του Αυγούστου του 1945. Θυμόμαστε τα ψέματα που ειπώθηκαν για να δικαιολογηθεί η μαζική εξόντωση. Ανοίγουμε τα μάτια και βλέπουμε πως η ίδια προπαγάνδα συνεχίζεται. Περισσότερες από 15.000 πυρηνικές κεφαλές παραμένουν σήμερα ενεργές, με 1.800 εξ αυτών να βρίσκονται σε συνεχή κατάσταση ετοιμότητας. Η τεράστια οικονομική επένδυση στο πυρηνικό οπλοστάσιο – πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως – αποκαλύπτει προτεραιότητες που θυσιάζουν την ανθρώπινη ζωή στον βωμό της στρατιωτικής ισχύος. Οι κυβερνήσεις, με τη στήριξη βιομηχανικών και γεωπολιτικών συμφερόντων, συντηρούν τον φόβο και τον τρόμο ως μέσο ελέγχου πάντα με στόχο τη διαιώνιση της πυρηνικής ισχύος. Ταυτόχρονα, η πυρηνική τεχνολογία συνεχίζει να απειλεί και την ειρήνη και το περιβάλλον. Από το Τσέρνομπιλ μέχρι τη Φουκουσίμα, οι συνέπειες είναι διαρκείς και παγκόσμιες – με τη ραδιενέργεια να διαρρέει, να μολύνει, να καταστρέφει. Οι υποσχέσεις για «ειρηνική χρήση» της πυρηνικής ενέργειας αποδεικνύονται εύθραυστες μπροστά στην πραγματικότητα της διαρροής, της ρύπανσης, του κινδύνου εξάπλωσης. Ωστόσο, υπάρχει ελπίδα – και δράση. Η Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων (TPNW), που υιοθετήθηκε το 2017, αποτελεί σταθμό για το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και για τη συλλογική ανθρώπινη συνείδηση. Δεν είναι απλώς μια νομική πράξη: είναι μια δήλωση ότι η ανθρωπότητα μπορεί – και πρέπει – να αρνηθεί τη μαζική εξόντωση ως μέσο επιβολής. Όμως, ο πυρηνικός αφοπλισμός δεν είναι αρκετός. Η προστασία των αμάχων, η απαγόρευση της αδιάκριτης βίας και η λογοδοσία για τα εγκλήματα πολέμου πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτες αρχές – είτε μιλάμε για τη Χιροσίμα, είτε για τη Γάζα, είτε για οποιαδήποτε άλλη γωνιά του πλανήτη. Δεν μπορούμε να τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων των πυρηνικών όπλων, ενώ παραμένουμε σιωπηλοί μπροστά στα εγκλήματα που διαπράττονται σήμερα με συμβατικά όπλα. Από τις στάχτες της Χιροσίμα μέχρι τις φλόγες της Γάζας, ο θρήνος είναι κοινός. Ο πόνος είναι καθολικός. Η αδικία, αδιαμφισβήτητη. Μια μητέρα που έθαψε το παιδί της στην Ιαπωνία το 1945 βιώνει τον ίδιο σπαραγμό με μια μητέρα στην Παλαιστίνη το 2025. Σήμερα, στην 80ή επέτειο από τις πυρηνικές επιθέσεις, δεν στεκόμαστε απλώς για να θυμηθούμε. Στεκόμαστε για να απαιτήσουμε. Να απαιτήσουμε αλήθεια, δικαιοσύνη, αποπυρηνικοποίηση, ειρήνη. Αυτή η ημέρα δεν ανήκει στο παρελθόν. Ανήκει στο παρόν και διαμορφώνει το μέλλον. Ας μην κλείνουμε απλώς τα μάτια. Ας τα ανοίξουμε. Και ας δράσουμε. Στην Ελλάδα, ήδη 93 δήμοι, από τον πιο μικρό (δήμος Γαύδου) μέχρι τον πιο μεγάλο (δήμος Αθηναίων), αλλά και η ΚΕΔΕ, υποστηρίζουν την εκστρατεία #σώσετηνπόλη (#icansave), υιοθετώντας το ψήφισμα της ICAN, και καλούν την Ελληνική Κυβέρνηση να υπογράψει και να επικυρώσει την Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων. Η εκστρατεία, έχει ήδη συγκεντρώσει διεθνώς την υποστήριξη περισσότερων από 1.000 δήμων και 12 πρωτευουσών κρατών που δεν έχουν προσχωρήσει ακόμα στην Συνθήκη. Λέμε ΟΧΙ στα πυρηνικά όπλα, λέμε ΝΑΙ στην Ειρήνη και τη Μη Βία. *Οι διεθνείς οργανισμοί «Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία»(UN ECOSOC Consultative Status NGO), «Διεθνείς Ιατροί για την Πρόληψη του Πυρηνικού Πολέμου» (IPPNW – Νόμπελ Ειρήνης 1985) και «Φίλοι της Φύσης», είναι εταίροι και εκπρόσωποι στην Ελλάδα της «Διεθνούς Εκστρατείας για την Εξάλειψη των Πυρηνικών Όπλων» (ICAN – Νόμπελ Ειρήνης 2017). [...]
6 Αυγούστου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Νεκροταφείο παιδιών η Γάζα, αμετακίνητος ο Νετανιάχου (Πηγή : 24/7.gr) Πεινασμένα παιδιά στη Γάζα AP Photo/Abdel Kareem Hana “Η Γάζα είναι σήμερα ένα νεκροταφείο για τα παιδιά και τα όνειρά τους”, ενώ την ίδια ώρα ο Νετανιάχου απειλεί με επέκταση του πολέμου. Την ώρα που ο Νετανιάχου απειλεί για πλήρη κατάληψη της Γάζας από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις, η περιοχή μετατρέπεται σε ένα ανοιχτό νεκροταφείο παιδιών, με τα δεδομένα από τα Ηνωμένα Έθνη να σοκάρουν. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι κάθε μέρα περίπου 28 παιδιά χάνουν τη ζωή τους στη Γάζα εξαιτίας τόσο των συνεχών βομβαρδισμών του Ισραήλ όσο και της εξαιρετικά περιορισμένης ανθρωπιστικής βοήθειας που φτάνει στον παλαιστινιακό θύλακα. Abeer Sobh uses a feeding bottle to give water to her baby inside their tent at a camp for displaced Palestinians, where she and her family are sheltering in Gaza City, Thursday, July 24, 2025. (AP Photo/Jehad Alshrafi) “Θάνατος από βομβαρδισμούς. Θάνατος από υποσιτισμό και πείνα. Θάνατος από έλλειψη βοήθειας και βασικών υπηρεσιών”, σημειώνει συγκεκριμένα η UNICEF σε ανάρτησή της στο X την Τρίτη (5/8), συμπληρώνοντας πως “στη Γάζα σκοτώνονται κατά μέσο όρο 28 παιδιά την ημέρα – δηλαδή το μέγεθος μιας σχολικής τάξης”. Ο οργανισμός τονίζει ότι τα παιδιά στη Γάζα χρειάζονται επειγόντως τροφή, καθαρό νερό, φάρμακα και προστασία, προσθέτοντας: «Πάνω από όλα, χρειάζονται άμεση κατάπαυση του πυρός, ΤΩΡΑ». Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, από την έναρξη του πολέμου πάνω από 18.000 παιδιά έχουν σκοτωθεί στη Γάζα.   Τις τελευταίες 24 ώρες, τουλάχιστον 8 Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων και ένα παιδί έχασαν τη ζωή τους από τις ακραίες συνθήκες πείνας που επικρατούν στην περιοχή. Συνολικά, 188 άνθρωποι, ανάμεσά τους 94 παιδιά πέθαναν από υποσιτισμό, ενώ το Ισραήλ συνεχίζει να μπλοκάρει την είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας και να ανοίγει πυρ στο πλήθος που τρέχει να παραλάβει έστω κι ένα πακέτο αλεύρι. “Για εκείνους που επιβιώνουν, η παιδική ηλικία έχει μετατραπεί σε μια καθημερινή μάχη για τα βασικά της ζωής“, δήλωσε ο δημοσιογράφος του Al Jazeera, Aksel Zaimovic. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα παιδιά θα έπρεπε να προστατεύονται από τις συνέπειες του πολέμου. “Αλλά στη Γάζα, αυτά τα παιδιά υποφέρουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον κάτω από την ισραηλινή στρατιωτική εκστρατεία. Σχολεία βομβαρδίστηκαν σκόπιμα, εγκαταστάσεις ύδρευσης καταστράφηκαν, προμήθειες τροφίμων μπλοκαρίστηκαν συστηματικά. Και τα θεμελιώδη δικαιώματα της παιδικής ηλικίας… εκπαίδευση, παιχνίδι, σωστή διατροφή… χρησιμοποιήθηκαν ως όπλα κατά μιας ολόκληρης γενιάς“, είπε ο Zaimovic. Παιδιά παλεύουν για μια μπουκιά στη Γάζα AP Photo Abdel Kareem Hana «Η Γάζα είναι σήμερα ένα νεκροταφείο για τα παιδιά και τα όνειρά τους», δήλωσε ο Αχμάντ Αλχεντάουι, περιφερειακός διευθυντής της ΜΚΟ Save the Children, στο Al Jazeera. «Αυτός είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν όλα τα παιδιά στη Γάζα.. Είναι μια γενιά που μεγαλώνει νομίζοντας ότι ο κόσμος τους έχει εγκαταλείψει, ότι ο κόσμος τους έχει γυρίσει την πλάτη», προσθέτει. Ο Νετανιάχου πιέζει για επέκταση του πολέμου Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, εμφανίζεται αποφασισμένος να συνεχίσει με κάθε δυνατό τρόπο τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, κάνοντας λόγο για ένα σχέδιο πλήρους κατάληψης της Λωρίδας της Γάζας. Τα σχέδιά του όμως φαίνεται να συναντούν διαφωνίες στο εσωτερικό του Ισραήλ, με κυρίαρχες αυτές του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου των IDF Εγιάλ Ζαμίρ. Ενώ οι τελικές αποφάσεις του ισραηλινού πρωθυπουργού αναμένονταν για την σημερινή συνεδρίαση του υπουργικού Συμβουλίου, η ισραηλινή κυβέρνηση, όπως αναφέρει η Haaretz, ακύρωσε την αναμενόμενη συνεδρίαση της Τρίτης και επρόκειτο να πραγματοποιήσει περιορισμένη σύσκεψη για την ασφάλεια με τον Αρχηγό Γενικού Επιτελείου, προκειμένου να συζητηθούν οι τελευταίες εξελίξεις στη Γάζα. Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, ωστόσο, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ συναντήθηκε την Τρίτη με ανώτερους αξιωματούχους ασφαλείας για να καταρτίσει τα σχέδια για τον πόλεμο στη Γάζα. Ο Ζαμίρ αναμενόταν να παρουσιάσει στον Νετανιάχου διάφορες επιλογές για τη συνέχιση του πολέμου στη Γάζα κατά τη διάρκεια της κλειστής συνάντησης, μετά την προφανή αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τη Χαμάς για την απελευθέρωση των ομήρων και την κατάπαυση του πυρός τις τελευταίες εβδομάδες. Σκοπός της συνάντησης ήταν να οριστικοποιηθεί ένα σχέδιο που θα παρουσιαζόταν σε μια ευρύτερη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου αργότερα αυτή την εβδομάδα. Σύμφωνα με το ισραηλινό Channel 12, στη συνάντηση της Τρίτης παρευρέθηκαν επίσης ο υπουργός Άμυνας Ισραέλ Κατζ, ο υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων Ρον Ντέρμερ και ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Επιχειρήσεων του IDF, υποστράτηγος Ιτζίκ Κοέν. Ο ακροδεξιός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν Γβίρ και ο υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμοτρίτς — και οι δύο ένθερμοι υποστηρικτές της πλήρους κατάληψης της Γάζας από το Ισραήλ — αποκλείστηκαν από τη συνάντηση, σύμφωνα με την εφημερίδα Israel Hayom. “Αν τα τεθωρακισμένα προχωρήσουν, πού θα πάμε, στη θάλασσα;” Στο μεταξύ, το Reuters μετέδωσε ότι οι ισραηλινοί τεθωρακισμένοι εισήλθαν στο κεντρικό τμήμα της Γάζας το πρωί, αλλά δεν ήταν σαφές αν η κίνηση αυτή αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης χερσαίας επίθεσης. Οι Παλαιστίνιοι που ζουν στο τελευταίο πέμπτο της περιοχής, την οποία το Ισραήλ δεν έχει θέσει υπό στρατιωτικό έλεγχο ή δεν έχει επιβάλει εντολές εκκένωσης, δήλωσαν ότι οποιαδήποτε νέα κίνηση για κατάληψη της περιοχής θα ήταν καταστροφική. «Αν τα τεθωρακισμένα προχωρήσουν, πού θα πάμε, στη θάλασσα; Αυτό θα είναι σαν καταδικαστικό θάνατο για όλο τον πληθυσμό», δήλωσε ο Άμπου Τζεχάντ, έμπορος ξυλείας από τη Γάζα στην Reuters. [...]
5 Αυγούστου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Πολιτισμός  «Η Μητέρα του σκύλου» Από το πολυδιαβασμένο βιβλίο του Παύλου Μάτεσι στο Ανοικτό Θέατρο των Καβασίλων αύριο Τετάρτη 6 Αυγούστου 2025   Το πολυδιαβασμένο βιβλίο του  Παύλου Μάτεσι, ως θεατρικό έργο,  θα παρουσιαστεί (6/8  21:15΄) στο θέατρο Καβασίλων και στον αξιέπαινο για τη δράση του Δήμο Πηνειού από τον θίασο, που πρωταγωνίστριά του, μαζί με άλλες και άλλους ισάξιους ηθοποιούς, είναι η διάσημη ΥΡΩ ΜΑΝΕ. (Εκδόθηκε 50 φορές και μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες).                                                                    Του Γιώργου Ευθυμίου, Εκπαιδευτικού     Δεν έχω σκοπό, αξιότιμες Κυρίες και Κύριοι, να αναφερθώ στο περιεχόμενο του έργου, που θα παρακολουθήσουμε στις 6 Αυγούστου και ώρα 21:15 στη σκηνή του Ανοικτού Θεάτρου Καβασίλων «Χρήστος Μάλλιαρης», από την λίαν αξιέπαινη και υπό την αιγίδα ενός από τους πιο δραστήριους Δήμους της Ηλείας, του Πηνειού, διάσημη θεατρική ομάδα, η οποία θα ζωντανέψει, με το έργο του Μάτεση, τα θλιβερά γεγονότα που έζησε η Πατρίδα μας το 1940-1944 υπό την ευρύτερή της έννοια και ιδιαίτερα υπό τη στενότερη του Πύργου, που ο Μάτεσης τον ονομάζει ΕΠΑΛΞΕΙΣ, για τους λόγους που θα αναφέρουμε πιο κάτω. Αυτό θα το ζήσουμε κατά την παράστασή του. Μόνο θέλω να ευχηθώ τις θλιβερές καταστάσεις που έζησαν οι γιαγιές μας, οι παππούδες μας, οι μανάδες μας, οι πατεράδες μας αλλά και εμείς της παιδικής τότε ηλικίας (ο Μάτεσης γεννήθηκε το 1933 και ήταν μεγαλύτερός μου κατά 6 χρόνια), να μην τις ξαναγνωρίσει η Πατρίδα μας, είτε υπό την ευρύτερη (της Ελλάδας), είτε υπό τη στενότερή της έννοια (της Ηλείας). Το τι έζησαν δε και ζήσαμε, θα το γευθούμε όλοι μας μέσω της παράστασης του έργου, που πιστεύω θα μας διδάξει πολλά, τώρα που το έχουμε ανάγκη, καθώς βλέπουμε το πόσο ταραγμένη είναι η ανθρωπότητα από κάποιους, σαν τότε, «ανοηταίνοντες», για τους δικούς τους βέβαια λόγους. Και τώρα επιτέλους θα αναφερθώ αποκλειστικά στ’ άλλα χαρίσματα του Μάτεση, που τον ανέδειξαν σε προσωπικότητα με παγκόσμια λάμψη. Και τούτο θα κάνω, γιατί απ’ ό,τι έχω αντιληφθεί είμαστε πολλοί, που δεν έχουμε καταλάβει ότι έχουμε να κάνουμε με έναν συμπατριώτη μας από τον Νομό μας της Ηλείας και συγκεκριμένα από τη Λαμπεία ή αλλιώτικα Δίβρη, που με το πολύπλευρο ταλέντο του έχει κάνει την Ελλάδα μας γνωστή σε όλον τον κόσμο. Το πρώτο λοιπόν, που του χάρισε τη διάκριση απ’ τους πολλούς ανήσυχους του πνεύματος, ήταν το ότι, καθώς ανέβηκε από τον Πύργο στην Αθήνα, σπούδασε στη Δραματική Σχολή Βλαχιώτη κι αργότερα έγινε μέλος του Σωματείου των Ελλήνων Ηθοποιών. Το  δεύτερο είναι το ότι επιδόθηκε στη Μουσική και λίγο αργότερα ανέβηκε στο σανίδι ενσαρκώνοντας τον Υιό στη «Φαύστα» του Μποστ και τον Αϊνστάιν στην κωμωδία του Κέσερλινγκ «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα». Για δε το έργο του με τίτλο «Η Τελετή», τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο θεάτρου. Από εκεί και πέρα, ως ειδήμων πια που έγινε περί τα θεατρικά, πολλά από τα έργα του σκηνοθετήθηκαν από τον Αλέξη Μινωτή, τον Κάρολο Κουν, τον Ζυλ Ντασσέν, τον Μάουρο Μπολονίνι και από άλλους πολλούς. Πάνω από 14 θεατρικά του έργα παρουσίασαν άλλοι σκηνοθέτες, που παίχτηκαν σε πολλά θέατρα της Αθήνας κι ακόμη και στο Εθνικό Θέατρο, που του χάρισε το Μέγα Βραβείο Κρατικών Θεάτρων. Ο Μάτεσης δεν ήταν μόνο θεατρικός συγγραφέας. Ήταν κι ένας μεγάλος διηγηματογράφος και μυθιστοριογράφος, που με τα έργα του θέλησε να διακωμωδήσει πρόσωπα και καταστάσεις, ιδέες και πεποιθήσεις, που τις εύρισκε ξεπερασμένες, αναχρονιστικές, απότοκες της αγραμματοσύνης των ανθρώπων της εποχής του και αποκυήματα της στρεβλής για πολλά θέματα πληροφόρησής τους. Θα ήταν ωστόσο μεγάλη παράλειψή μας να μην αναφερθούμε και στην ιδιότητά του ως μεταφραστή των έργων πολλών παγκόσμια γνωστών διανοούμενων, όπως του Σαίξπηρ, του Ίψεν, του Λόρκα, του Μίλλερ, του Ιονέσκο, του Μολιέρου, του Φουρνιέ, του Μπρεχτ, του οποίου «Την Όπερα της Πεντάρας» ανέβασε ο Ζυλ Ντασσέν με την Μερκούρη και τον Κούρκουλο… και δεκάδων άλλων λογοτεχνών κι ακόμη και των 10 έργων του Αριστοφάνη κατά παραγγελία του Φεστιβάλ Αθηνών με προορισμό την παράστασή τους στην Επίδαυρο. Τελειώνω, επιτέλους, μετά τα τόσα και άλλα τόσα που έχω παραλείψει για την πολυσχιδή αυτή προσωπικότητα, που τίμησε την Ελλάδα μας, το Νομό μας, την Λαμπεία και ιδιαίτερα τον Πύργο, που τον ονόμασε ΕΠΑΛΞΕΙΣ, γιατί ο Πύργος ήταν η πρώτη πόλη της Ελλάδας που απελευθερώθηκε από τον ζυγό της Γερμανικής Κατοχής, την 1-9-1944,  και την ονόμασε έτσι, γιατί απαλλάχθηκε με τους σκληρούς αγώνες των κατοίκων της από τη θλιβερή και μισητή παρουσία τους. Η λέξη ωστόσο ΕΠΑΛΞΗ, κατά τον Τεγόπουλο-Φυτράκη, σημαίνει το ανώτατο τμήμα των τειχών Φρουρίου ή Πύργου, που κατασκευάσθηκε για την απόκρουση οποιουδήποτε κινδύνου (π.χ. Αλέξανδρος, Αλεξικέραυνος, Αλεξίσφαιρο, Αλκή = δύναμη κλπ.). Περαίνοντας, αγαπητοί αναγνώστες, τη μακρηγορία μου, αν και για μια τέτοια πολυσχιδή προσωπικότητα του τέκνου της Λαμπείας και του φωτοδότη Πύργου και της Ηλείας είναι ελάχιστα, για να την ανταμείψουμε δεόντως, σας ζητώ την επιείκειά σας, γιατί σας κούρασα και σας Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για την υπομονή που είχατε να ανεχθείτε τη μακρηγορία μου. [...]
4 Αυγούστου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτική  Η ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ ΧΤΥΠΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ – ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ  – ΕΞΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ       Από την Επιτροπή Ειρήνης του Ν. Ηλείας λάβαμε και δημοσιεύουμε τα πιο κάτω :    Ήταν 6 Αυγούστου 1945 όταν οι ΗΠΑ έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, και ύστερα από 3 μέρες στο Ναγκασάκι, δολοφονώντας μεμιάς περισσότερους από 210.000 ανθρώπους, όχι «για να τελειώσει ο πόλεμος», αλλά σαν επίδειξη δύναμης απέναντι στην ΕΣΣΔ και στο διεθνές εργατικό-λαϊκό κίνημα. Σήμερα, 80 χρόνια μετά, η απειλή ενός γενικευμένου πολέμου και πυρηνικού ολοκαυτώματος γίνεται όλο και πιο επίκαιρη. Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, από τη μια, Ρωσία και Κίνα, από την άλλη, κλιμακώνονται ολόπλευρα. Οι εξελίξεις του ιμπεριαλιστικού πολέμου ανάμεσα σε Ρωσία και ΝΑΤΟ στην Ουκρανία αποδεικνύουν ότι οι λαοί είναι τα μόνιμα θύματα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Με την ανοιχτή στήριξη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ελληνικής κυβέρνησης, το κατοχικό ισραηλινό κράτος-δολοφόνος συνεχίζει την εγκληματική γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, ανάβει ο πόλεμος σε όλη τη Μέση Ανατολή. «Πολεμική οικονομία» των ΝΑΤΟ-ΕΕ σημαίνει τεράστια αύξηση των δαπανών πολεμικής προπαρασκευής. Τα εκατοντάδες δισ. των εξοπλισμών θα κληθούν να επωμιστούν οι λαοί, με τις κοινωνικές ανάγκες τους θυσία στον βωμό των ιμπεριαλιστικών πολεμικών σχεδιασμών. Το κυβερνητικό εξοπλιστικό πρόγραμμα των 28 δισ., οι αποστολές ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και οπλικών συστημάτων σε εμπόλεμες ζώνες καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα και την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Υπ’ ευθύνη της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωατλαντισμού, υπηρετούν στρατηγικές φιλοδοξίες της αστικής τάξης, σχεδιασμούς εφοπλιστικών και ενεργειακών επιχειρηματικών ομίλων. Ταυτόχρονα, υπό αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή εποπτεία, εξελίσσονται τα παζάρια με τη ΝΑΤΟϊκή Τουρκία, τίθενται σε αμφισβήτηση κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, προωθείται στην Κύπρο διχοτομική λύση νομιμοποίησης της τουρκικής εισβολής και κατοχής στο 37% των εδαφών της. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο και στόχο αντιποίνων: Άραξος, Ανδραβίδα, Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Άκτιο κ.ά. αποτελούν κόμβους μεταφοράς στρατευμάτων, ανεφοδιασμού, αεροπορικής και ηλεκτρονικής επιτήρησης με στόχευση προς τη Ρωσία, την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης και Μέσης Ανατολής. Αναπόφευκτη συνέπεια της ιμπεριαλιστικής καταλήστευσης, των επεμβάσεων και πολέμων αποτελούν τα προσφυγικά κύματα. ΕΕ και ελληνικές κυβερνήσεις συνειδητά διαμορφώνουν ένα καθεστώς εγκλωβισμού, παραβίασης στοιχειωδών δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών. Αποκρύπτουν τις εγκληματικές τους ευθύνες για τις αιτίες της προσφυγιάς, αντιμετωπίζουν τους ξεριζωμένους είτε σαν φτηνό εργατικό δυναμικό είτε σαν «απειλή», θρέφουν ξενοφοβικές και φασιστικές αντιλήψεις. Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα είναι αναγκαίο να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, για: — Απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. — Να κλείσουν οι ευρωατλαντικές βάσεις και στρατηγεία. — Να σταματήσει η χρησιμοποίηση του αεροδρομίου Ανδραβίδας από αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς και Ισραηλινούς. — Όχι πυρηνικά στον Άραξο και οπουδήποτε στην Ελλάδα – απαγόρευση πυρηνικών δοκιμών και παραγωγής όπλων μαζικής καταστροφής — Τερματισμό της ελληνικής συμμετοχής στην επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ» της ΕΕ, επιστροφή της φρεγάτας απο την Ερυθρά, καμιά συμμετοχή σε επιχειρήσεις των ΝΑΤΟ-ΕΕ έξω από τα σύνορα. — Καμιά αλλαγή συνόρων και συνθηκών που τα καθορίζουν. — Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-ΕΕ με τον λαό κυρίαρχο στον τόπο του. — Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Αναδείχνοντας το νόημα της επετείου, 80 χρόνια μετά, η Επιτροπή Ειρήνης θα πραγματοποιήσει εξόρμηση ενημέρωσης την Τετάρτη 6 Αυγούστου 2025, ώρα 8:30 μ.μ., στην πλατεία Σάκη Καράγιωργα  στον Πύργο, και καλεί το λαό και τους μαζικούς φορείς της περιοχής να συμμετέχουν σε αυτήν της τη δράση. [...]
4 Αυγούστου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Έντονο ενδιαφέρον για τη συναυλία  της  ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» Στις 9 Αυγούστου ημέρα Σάββατο από το  Δήμο Ανδρίτσαινας-Κρεστένων       Δρομολόγηση λεωφορείων για δωρεάν μετακίνηση στον Επικούριο   Λεωφορεία για δωρεάν μετακίνηση όσων επιθυμούν  να παρακολουθήσουν τη συναυλία της  ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης», το Σάββατο 9 Αυγούστου 2025 και ώρα 21:30  στο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, θα διαθέσει ο Δήμος Ανδρίτσαινας-Κρεστένων. Ήδη από κατοίκους της Ηλείας, καθώς και γειτονικών περιοχών, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τη σημαντική  εκδήλωση που  διοργανώνει ο Δήμος Ανδρίτσαινας – Κρεστένων με την επιμέλεια του Δημάρχου κ. Σάκη Μπαλιούκου και τη συνδρομή της ΠΕΔ Δυτικής Ελλάδος. Η συναυλία στον Επικούριο συμπίπτει με την βραδιά της πανσέληνου, προσδίδοντας πιο εντυπωσιακή εικόνα στο παγκόσμιο μνημείο  που βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από την Ανδρίτσαινα. Προσέλευση κοινού εξάλλου  αναμένεται να γίνει και από άλλες κοντινές περιοχές των Δήμων Ανδρίτσαινας – Κρεστένων,  Ζαχάρως κλπ. Σύμφωνα με το Δήμο Ανδρίτσαινας-Κρεστένων, για τις ώρες και τα σημεία αναχώρησης των λεωφορείων μπορείτε να ενημερώνεστε απευθείας από το Γραφείο Τύπου του εν λόγω Δήμου.   **  Για κρατήσεις θέσεων στα λεωφορεία, οι ενδιαφερόμενοι πολίτες μπορούν να απευθύνονται: Γραφείο Δημάρχου: 26250-23763, 26250-23766, 6973860689 (Χρονόπουλος Γεώργιος), 6982909490 (Διαμαντοπούλου Νίκη). [...]
4 Αυγούστου, 2025Άρθρα / Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία    ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ Το Πόρισμα της Επιτροπής Η χούντα των Ελλήνων Συνταγματαρχών και η αποβολή της από το Συμβούλιο της Ευρώπης          Μελέτη – Έρευνα – Επεξεργασία Κωνσταντίνος Γρηγορίου Κυριακόπουλος Υποστράτηγος Ιατρός ε. α. Νευροχειρουργός {Μέρος έβδομο – τελευταίο}   ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Προσωπική Μαρτυρία   Για την πολυσυζητημένη δικτατορία αναφερόμαστε σε ένα γεγονός, το οποίο έζησα σαν νέος αξιωματικός ιατρός Τάγματος που, αν δεν ήταν ο Σπαντιδάκης αρχηγός του ΓΕΣ θα είχε αποφευχθεί η επάρατη δικτατορία.  Τον Φεβρουάριο του 1967 υπηρετούσα στον 19ο ΛΥΣΠ (Λόχο Υγειονομικού Συντάγματος Πεζικού) στη Βυρώνεια Σερρών. Το χωριό βρίσκεται 4 χιλιόμετρα δυτικά του Νέου Πετριτσίου, που βρίσκεται στη διάβαση μεταξύ των οροσειρών του μπέλλες και Αγκίστρου και αποτελεί την είσοδο στην Ελλάδα του Στρυμώνα. Την εποχή εκείνη στη Βυρώνεια στρατωνίζονταν το 19 Σύνταγμα Πεζικού, το 602 Τάγμα Πεζικού, η 116 ΜΠΠ, ο 19 ΛΒΟ, ο 19 ΛΥΣΠ και ο 812 ΛΕΜ. Μεγάλος αριθμός αξιωματικών και στρατιωτών σε ένα μικρό χωριό, που μαστιζότανε από την μετανάστευση. Η πολιτική κατάσταση ήταν εκκρηκτική. Κυβέρνηση ήταν του Παρασκευόποθυλου, που είχε αποστολή να οδηγἠσει τή χώρα σε εκλογές στα τέλη Μαΐου 1967.  Η διαμονή στο χωριό ήταν δύσκολη, αφού δεν υπήρχε τίποτε άλλο, για διασκέδαση παρά ένας κινηματογράφος που λειτουργούσε μόνο τά Σαββατοκύριακα. Έτσι οι περιΣ Σότεροι αξιωματικοί μαζευόμαστε στη Στρατιωτική Λέσχη που βρίσκοταν σε ένα ενοικιασμένο κτίριο. Οι συζητήσεις περιστρεφόντουσαν κυρίως σε ποδοσφαιρικά ζητήματα, ενώ οι περιΣ Σότεροι αξιωματικοί, που ήσαν ανύμαντροι, ή ζούσαν χωρίς τις οικογένειές τους ερχόντουσαν στη Λέσχη μόνο, για φαγητό. Υπήρχαν μερικοί αξιωματικοί, που πολιτικολογούσαν και έδειχναν τον «αντικομμουνισμό» τους. Ένα από αυτούς ήταν ο Λοχαγός Σταυρόπουλος Κων., που συνεχώς έβριζε τον Παπανδρέου και έλεγε, ότι έχει επαφές με το ΓΕΣ και οπαδούς της δικτατορίας. Έπαιρνε μερικούς δοκίμους (ΔΕΑ) με τους οποίους κάθε βράδυ σε όλο το διάστημα πρίν τον Φεβρουάριο πήγαιναν σε διάφορα χωριά, αλλά δεν ξέρουμε σε ποιά και τι κάνανε. Έλεγε πώς πήγαιναν, για να βρουν φιλενάδες. Ένα πρωινό του Φεβρουαρίου, ενώ βρισκόμουνα έξω από το μικροσκοπικό κτήριο του ΛΥΣΠ, ακριβώς από ένα μικρό κτιριάκι, στο οποίο ήταν το γραφείο του υποδιοικητου της 116 ΜΠΠ βγήκε ο Διοικητής της 6ης Μεραρχίας Πεζικού – με έδρα το Κιλκίς – στην οποία υπήγετο το 19 Σ. Π. Και καθώς τον χαιρετούσα στρατιωτικώς μου ζήτησε κάτι απλό. Ο στρατηγός ξαναήλθε στο στρατόπεδο, όχι, για επιθεώρηση άλλη μια φορά μετά 2ἢ 3 ημέρες. Υοδιοικητής της 116 ΜΠΠ ήταν ο λοχαγός Π/Β Πετροπουλάκης Βασίλειος και διοικητής ο Ταγματάρχης Σακκάς Ιωάννης της τάξεως του 1948. Υποδιοικητής του Τάγματος ήταν ένας ταγματάρχης που προέρχονταν όχι από τη Σχολή Ευελπίδων, ο Θανάσης Ευθυμιόπουλος, που γνώριζε πολλά πράγματα και ήταν ενημερωμένος σε ό,τι αφορούσε τά στρατιωτικα πράγματα. Τον ρώτησα τι συμβαίνει και ο στρατηγός έρχεται συχνά στο στρατόπεδο. Μετά από 3 μέρες μου είπε, ότι θα έχουμε σύντομα δικτατορία., όταν τον ρώτησα από που το ξέρει, μου είπε, ότι ο Σταυρόπουλος πλησίασε τον Πετροπουλάκη και προσπάθησε να τον μυήσει σε μια οργάνωση, που σχετίζεται με μελλοντική δικτατορία. Του είπε, ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και πρέπει να συμβάλουν όλοι στο να αποφευχθεί ο κίνδυνος. Άφησε να εννοηθεί οτι η κίνηση αποσκοπούσε να δημιουργηθεί ένα καθεστώς σαν της 4ης Αυγούστου. Ο Πετροπουλάκης μη θέλοντας να μπλέξει σε παραστρατιωτικές οργανώσεις – τότε γινότανε η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ – ανέφερε το γεγονός στο διοικητή του Σακκά και εκείνος στο στρατηγό Ανδρέα Βαρδουλάκη. Ο Βαρδουλάκης, για το λόγο αυτό ερχότανε στη Βυρώνεια. Έκανε την εξέταση μάλιστα ο ίδιος, χωρίς κανέναν άλλο.  Όπως ανέφερε στη δίκη των πρωταιτίων της δικτατορίας καταθέτοντας ο Βαρδουλάκης, ζήτησε από τον Πτεροπουλάκη να γράψει αναλυτικά τά, όσα είχαν συμβεί. Ο Πετροπουλάκης έγραψε σε 15 σελίδες τά, όσα είχαν συμβεί.  Μάθαμε, ότι ο Σταυρόπουλος προσπάθησε εκτός του Πετροπουλάκη να προσηλυτίσει και τον υπολοχαγό Αλευρομέγειρο (τον σημερινό απόστρατο αντιστράτηγο), διοικητή τότε του 19 ΛΒΟ.  Γράφει ο Μπονάνος στο βιβλίο του «Η Αλήθεια», για τά, όσα προηγήθηκαν της αποφράδας, για την Ελλάδα γεγονότα. Τά γεγονότα αυτά αποτελούν επιβεβαίωση των όσων παρουσιάζουμε. «Μίαν ημέραν του Φεβρουαρίου 1967 και ενώ ευρισκόμην εις την Λέσχην Αξιωματικών (σ. Της ΈδεΣ Σας) – που εστεγάζετο επίσης επίσης στο κτίριον του Στρατηγείου της Μεραρχίας διά να γευματίσω, είδα εισερχόμενον εις την Λέσχην τον συμμαθητην μου αντισυνταγματάρχην Λαδάν, συνοδευόμενον υπό του Διοικητου του λόχου ΕΣΑ της Μεραρχίας Λοχαγού Γερασίμου Ματάτση. Ο Ματάσης μου ανέφερεν, ότι ο Λαδάς ήλθεν, ως διευθυντής της διευθύνσεως ΕΣΑ του ΓΕΣ, διά να επιθεωρήσει τον Λόχο ΕΣΑ της Μεραρχίας. Πρέπει να ειπώ, ότι με εξένισεν η απρέπεια του Λαδά, ο οποίος ὤφειλε κατά τά ισχύοντα να παρουσιασθεί εις τον Μέραρχον, ή εις τον Υποδοικητην της Μεραρχίας, ή αν ούτοι απουσίαζον εις τον Ἐπιτελάρχην της Μεραρχίας και να αναφέρει τον σκοπόν της επισκέψεώς του. Πολύ περιΣ Σότερον έπρεπε να έχη ειδοποιηθή η Μεραρχία διά σήματος περί του σκοπού της αφίξεώς του Λαδά, πράγμα που όμως δεν συνέβη. Παρ’ ότι ἠνωχλήθην εκάλεσα αμφοτέρους εις το τραπέζι μου. Όταν ο Λαδάς ανεχώρησε συνεζήτησα το θέμα με τον Μέραρχον Ντενίσην, ο οποίος δεν έδωσε συνέχειαν, παρ’ ότι οι αξιωματικοί, που φέρονται με τον τρόπον που συμπεριεφέρθη ο Λαδάς τιμωρούνται. Μετ’ ολίγας ημέρας, περί τάς αρχάς Μαρτίου 1967 η Μεραρχία εξετέλει άσκησιν και το στραηγείον της είχε καταυλισθεί υπό σκηνάς εις ένα λόφον έξω της πόλεως. Κατά την διάρκειαν της ασκήσεως επεσκεφθη το Στρατηγείον ο Υποδιευθυντής του 3ου Ἐπιτελικού γραφείου του ΓΕΣ Συμμαθητής μου και αρχηγός της τάξεώς μου της Σχολής Ευελπίδων (Τάξις 1940) συνταγματάρχης Πυροβολικού γεώργιος Παπαδόπουλος. Ούτος είχεν ιδιαιτέραν συνομιλίαν με τον Μέραρχον Ντενίσην και εν συνεχεία με επεσκέφθη εις την σκηνήν μου. Είμεθα συμμαθηταί και αυτό, όπως γνωρίζουν όλοι οι αξιωματικοί δημιουργεί πάντοτε κάποιον δεσμόν… Με τον Παπαδόπουλον συνεζήτησα επί πολλήν ώραν. Αι απόψεις μας περί της καταστάσεως της χώρας συνέπιπταν… Ο Παπαδόπουλος έφυγε, όταν ετερματίσθη η συζήτησίς μας».  Η συνέχεια έχει ιδιαίτερη αξία. Είχε ήδη αναφερθεί στον Διοικητή της 6ης Μεραρχίας υποστράτηγο Βαρδουλάκη Ανδρέα η οργανουμένη συνωμοσία και γνώστης αυτής ήταν και ο Σωματάρχης διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγος Μανέττας Ιωάννης. Γνώστης της αναφοράς του Πετροπυλάκη ήταν και ο επιτελάρχης του Σώματος, ο οποίος ενημέρωσε τους συνωμότες, για το γεγονός και για τον λόγο αυτό επισκέφθηκαν το Κιλκίς ο Παπαδόπουλος με τον Καραμπέρη και επίσης ο Παττακός. Θέλανε να πληροφορηθούν μέχρι που είχε φτάσει η γνώση της συνωμοσίας. Γράφει στη συνέχεια ο Μπονάνος.  «Ο Παπαδόπουλος έφυγε, όταν ετερματίσθη η συζήτησή μας, αλλά τον επανείδα αμέσως. Πράγματι μετ’ ου πολύ, περί τάς αρχάς Απριλίου επεσκέφθη εκ νέου την Μεραρχίαν. Είχε και πάλιν μακράν ιδιαιτέραν συνομιλίαν με τον Ντενίσην εις το γραφείον του Μεράρχου και εν συνεχεία επεσκέφθη και εμέ στο γραφείον μου. Ομολογώ, ότι εξεπλάγην.  – Πάλι εδώ τον ἠρώτησα.  – ήλθα να σας ιδώ.  … Βεβαίως είχα αντιληφθή τι συνέβαινε. Η επίσκεψις του Λαδά αρχικώς και αι αλλεπάλληλοι επισκέψεις του Παπαδόπουλου, αι κατ’ ιδίαν και επί ώρας συζητήσεις με τον Υποστράτηγον Ντενίσην αποτέλουν ενδείξεις, αλλά δεν είχα ενημέρωσιν. Παρά ταύτα, είπα:  – Προχώρα Γιώργο, είμαι μαζύ σου…. Αλλ’ η εντύπωσίς μου, ότι «κάτι ετοιμάζεται» κατέστη τώρα βεβαιότης. Προσεπάθησα λοιπόν να πληροφορηθώ κάτι από τον Μέραρχόν μου. Αλλ’ ο Ντενίσης, όταν του υπέβαλα σχετικάς ερωτήσεις κατελήφθη υπό νευρικότητος και ουσιατικώς δεν μου απήντησε». Ο Μπονάνος ερμηνεύει την νευρικότητα του Ντενίση, στό, ότι δεν του είχαν εμπιστοσύνη.  Όμως μετά από αυτή την αναφορά του Μπονάνου γίνεται πασιφανέστατο, ότι ο Παπαδόπουλος θα συζητούσε μαζί με τον Ντενίση την διαρροή της πληροφορίας, για το προετοιμαζόμενο πραξικόπημα. Να πώς είχαν διαμορφωθεί τά πράγματα.  Όπως κατέθεσε στη δίκη των πραξικοπηματιών ο διοικητής της 6ης Μεραρχίας Πεζικού, που έδρευε στο Κιλκίς μετά από μια συγκέντρωση Διοικητών Μονάδων στο Κιλκίς τον πλησίασε ο Διοικητής της 116 ΜΠΠ (Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού) Ταγματάρχης της τάξεως του 1948 Γιάννης Σακκάς (πιστεύω μέλος της ομάδας του Αρναούτη και του ανέφερε τά, όσα του είχε αναφέρει ο υποδιοικητής της Μοίρας λοχαγός Βασίλης Πετροπουλάκης, για την απόπειρα του Λοχαγού Κώστα Σταυρόπουλου να τον μυήσει στην συνωμοσία, για την ανατροπή του κοινοβουλευτικού καθεστώτος, κάτι, που ο Σταυρόπουλος διακήρυττε φανερά καθημερινώς σχεδόν στη Στρατιωτική Λέσχη της Βυρώνειας. Προσωπικά εγώ τον είχα ακούσει κατ’ επανάληψη να αναφέρεται στο καθεστώς του Μεταξά και ότι πρέπει επιτέλους να ακουστούν και πάλι τά κανόνια. Έβριζε με χυδαία λόγια τον γεώργιο Παπανδρέου και προσπαθούσε να προκαλέσει την αγανάκτηση των νεαρών δοκίμων αξιωματικών, για τον επερχόμενο εν όψει των εκλογών κίνδυνο του κομμουνισμού. Συνέβη να αναφέρεται σε αξιωματικούς, που αργότερα απεδείχθη, ότι ήσαν από εκείνους που συμμετέσχον στίς συλλήψεις στην Αθήνα. Ο Βαρδουλάκης κατά τα μέσα Ιανουαρίου βρίσκοταν καθημερινώς σχεδόν στη Βυρώνεια λόγω της ασκήσεως επί χάρτου της μεραρχίας (ΤΑΑΣ) του έτους 1967. Αργότερα στην επιθεώρηση του Μεράρχου μίλησε με θέρμη, για τον βασιλιά. Ἐπικρατούσε κάποιος αναβρασμός γιατί γινόντουσαν προσπάθειες να αλλάξει το πνεύμα των κατοίκων του χωριού, που στην πλειονότητά τουσή σαν άτομα δημοκρατικών φρονημάτων.  Ο Βαρδουλάκης αφού του κατέθεσε ο Πετροπουλάκης, για τις προσπάθειες του Σταυρόπουλου να μυήσει και τον υπολοχαγό Αλευρομάγειρο, διοικητή τότε του 19 ΛΒΟ. Ο Βαρδουλάκης, αφού πήρε την αναφορά – μνημόνιο του Πετροπουλάκη ενημέρωσε τον Σωματάρχη αντιστράτηγο Μανέττα Ιωάννη. Ἐδώ πρέπει να σημειώσουμε, ότι επειδή επρόκειτο, για συνωμοτική οργάνωση, πολύ σωΣτα ο Βαρδουλάκης δεν ακολούθησε τον φυσικό τρόπο εξιχνίασης της υπόθεσης, αλλά έδρασε απολύτως μυστικά. Μετέβη και παρέδωσε το μνημόνιο του Πετροπουλάκη, που ήταν γραμμένο σε κόλλες διαγωνισμού και επειδή ο Σωματάρχης έλειπε στην Αθήνα το παρέδωσε στον επιτελάρχη του σώματος ταξίαρχο Γιάνναρη., όπως είπε στο δικαστήριο καταθέτοντας ο Βαρδουλάκης, «η κρίσις μου, σχόλιόν μου είναι, ότι εις αυτάς τάς εγκληματικάς και επομένως απιθάνους κινήσεις αναζητήσατε Γεώργιον Παπαδόπουλον. Και έφυγα».  Σέ ερώτηση του προέδρου του εφετείου εφέτη Ντεγιάννη, γιατί συσχέτισε τον Παπαδόπουλο με την προσπάθεια του Σταυρόπουλου να μυήσει αξιωματικούς στο ετοιμαζόμενο κίνημα η απάντηση του Βαρδουλάκη υπήρξε καταλυτική: «Διότι έκαμα μίαν εκτίμησιν, υπεισήλθεν η τέχνη του στρατηγού, που λέμε. Βεβαίως παραδέχομαι, ότι ήτο μία εκτίμησις, η οποία εβασίσθη σε σπίθες, αν θέλετε στοιχείων…» στο στρατό συνεζητείτο τότε η δικτατορία, που θα γινότανε από αξιωματικούς που ήσαν μέλη του ΙΔΕΑ, που σήμερα ξέρουμε, ότι ανήκαν στην ΕΕΝΑ, με κυρίαρχο τον Παπαδόπουλο. Ο Βαρδουλάκης στο δικαστήριο ανέλυσε εν εκτάσει τά, όσα έλεγε ο Σταυρόπουλος, συγκρίνοντάς τα με τις απόψεις του Παπδόπουλου. «Συνέπιπτεν ιδίως αυτή η αξιοκρατία. Τά είχα ακούσει και από τον Παπαδόπουλον, επίσης και από ωρισμένες μισοκουβέντες, τις οποίες έλεγαν αξιωματικοί, οι οποίοι παρουσιάζοντο εις την Μεραρχίαν διωχθέντες, που ανακάλυπτα εις το βλέμμα των μίαν πικρίαν, μίαν απαγοήτευσιν, διότι τούς αδικούσαν και τους παραμέριζαν και τούς κακομεταχειρίζοντο και έβγαινε κάποια ομάς, κάποια κίνησις. Ἐπίσης από οικογένειες, τις οποίες είχαν κρατούμενες εις το Γουδί τότε, με το θέμα το πεποιημένον, όπως πιστεύω εγώ, του «ΑΣΠΙΔΑ», έβγαινε, ότι εις το ΚΕΠ (σημ. Διοικητής ο μικρόνους Παττακός), όπου τούς φυλάγανε κλπ. Κάτι συνέβαινε, κάποια κίνησις… Μετά από το σαμποτάζ του Έβρου, ενώ είχε γίνει ένας τόσο θόρυβος εναντίον του Παπαδοπούλου, έβλεπα, ότι ενώ έλειπε πάντοτε από τις Μονάδες, που είχε ελάχιστον χρόνον δι’ αυτές, να μετατίθεται και να γυρίζη πάντοτε εις το Κέντρον κατά στάδια εις την Λάρισαν εις θέσεις δευτέρου γραφείου κλπ. Αυτά και άλλα πιθανόν να είναι οι σπίθες…» Στη συνέχεια ο μέραρχος κατέθεσε, ότι μετά δυό τρεις μέρες ο σωματάρχης βεβαίωσε, ότι το υπόμνημα δόθηκε στα χέρια του τότε αρχηγού του ΓΕΣ Σπαντιδάκη. Σε ερώτηση του προέδρου είπε, ότι δόθηκε στα χέρια του Σπαντιδάκη, ο οποίος έλαβε γνώση των όσων διατρέχανε. Στις 6 Μαρτίου κλήθηκε στη Θεσσαλονίκη από τον διευθυντή του γραφείου του Σπαντιδάκη αντισυνταγματάρχη Ιωάννη Λάζαρη, για υπηρεσιακά θέματα. Και του έδωσε έγγραφο του Σπαντιδάκη στο οποίο του έγραφε, ότι κατόπιν ερεύνης διαπιστώθηκε, πως δεν υπάρχει υπόσταση στά, όσα ανέφερε ο Πετροπουλάκης. Ποιός και πότε έκανε την έρευνα;  Στη συνέχεια αναφέρει ο Βαρδουλάκης, ότι αφού την έρευνα την έκανε ο ίδιος και μόνο ο υποδιοικητής της Μεραρχίας του γνώριζε το γεγονός, τότε κάποιος ήταν ο πληροφοριοδότης των συνωμοτών. Από ακριτομύθειες είχαμε πληροφορηθή, ότι πληροφοριοδότης ήταν μάλλον ο επιτελάρχης του Σώματος, χωρίς να είναι απόλυτο.  Τό ζήτημα είχε αρχίσει να γίνεται περίπλοκο γιατί η συμπεριφορά των συνωμοτών είχε αρχίσει να γίνεται περίεργη. ¨Όπως ανέφερε ο Βαρδουλάκης μετά από μερικές ημέρες επισκέφθηκε τη μεραρχία ο Παττακός, με πρόσχημα, ότι είχε έλθει, για να επισκεφθεί δήθεν κάποιους συγγενείς του, που είχε εκεί. Μιλώντας αργότερα ο Βαρδουλάκης με τον Παττακό ο τελευταίος του αποκάλυψε, ότι είχε έλθει, για τον σκοπό αυτό.  Συνεχίζοντας ο Βαρδουλάκης την κατάθεσή του είπε: «Εις τάς 14/3, ότανήμουν εις άσκησιν μάχης, έξω από το Κιλκίς, την οποίαν διηύθυνα, ήλθαν απροσδόκητα και κατά τρόπον μη προβλεπόμενον από τον κανονισμόν, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος με τον Γκαντώνα. Ἐκ των υστέρων διαπιστώνω, ότι ήλθαν, για τον ίδιο σκοπό. Ο κ. Γκαντώνας υπηρετούσε τότε εις την ΚΥΠ Θεσσαλονίκης. Ήτο απροσδόκητος η επίσκεψις, διότι έπρεπε να έχω ειδοποιηθή. Και ήτο αντικανονική, διότι έπρεπε να είχε ειδοποιηθή και το Σώμα Στρατού. Και θα έπρεπε να γίνεται επί τή βάσει διατυπώσεων, διότι ο Παπαδόπουλος το επιτελής του 3ου ΕΓ του ΓΕΣ. Βεβαίως εγω ανέφερον το περιστατικόν εις τον Διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού. Ο Γκαντώνας ερωτώμενος από τον Πρόεδρο του Ἐφετείου επιβεβαίωσε την επίσκεψη, αλλά δικαιολογούμενος είπε, ότι συναντήθηκε τυχαία με τον Παπαδόπουλο στο Κιλκίς.  Για το περιστατικό, που αναφέρουμε ερωτώμενος από τον εισαγγελέα ο διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατου αντιστράτηγος Ιωάννης Μανέττας, αν έκανε ανακρίσεις είπε: «Ο επιτελάρχης μου μου ανέφερεν, ότι ο διοικητής της 6ης Μεραρχίας υποστράτηγος Βαρδουλάκης του έδωσεν ένα υπόμνημα προχειρογραμμένο, όπου ανεφέρετο, ότι ο λοχαγός Σταυρόπουλος απετάθη εις ένα ταγματάρχη (σ. Επρόκειτο, για λοχαγό) και του εζήτει… του έλεγε, ότι τά κανόνια πρέπει να τά κρατήση, για τον στρατό μονιασμένο, διά να μπορέσει να κρατήσει μίαν κατάστασιν και ο στρατός να μπορέσει να επιβάλη μίαν εθνικήν άποψιν, έστω και χωρίς τον βασιλέα. Αυτό το επήρα εις τά χέρια μου από τον Γιάνναρη. Ο Γιάνναρης ήταν ο επιτελάρχης μου, του το έστειλε ο Βαρδουλάκης., όταν το επήρα εις τά χέρια μου και το εδιάβασα αναρωτήθηκα γιατί δεν έκανε ανάκρισιν ο μέραρχος. Μου απήντησεν, διότι έχομεν διαταγήν διά τον ΑΣΠΙΔΑ. Η διαταγή του Γενικού Ἐπιτελείου Στρατου ήτο, ότι κάθε τι σχετιζόμενον με τον ΑΣΠΙΔΑ να υποβάλλεται εις το ΓΕΣ, ώστε αυτό να γνωρίζη και να δίδη τάς λύσεις.» Ο εισαγγελέας του είπε, ότι αυτό το περιστατικό δεν σχετιζότανε με τον ΑΣΠΙΔΑ και ο Μανέττας απάντησε. «Αλλά απεδόθη εις τον ΑΣΠΙΔΑ., όταν λέγη όμως «αξιοκρατία χωρίς τον βασιλέα» αυτήν την άποψιν εξέφρασεν ο επιτελάρχης.» Ο Μανέττας συμφώνησε με την άποψη του εισαγγελέα, ότι η έκτίμηση αυτή ήταν λανθασμένη και ότι επρόκειτο, για προσπάθεια μύησης στην συνωμοσία της ομάδας του Παπαδόπουλου. Στη συνέχεια ο Μανέττας αναφέρει τις ενέργειες στις οποίες προέβη. Έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί της κινήσεως έγιναν γνωστες τόσο στο Σπαντιδάκη, όσο και στον Κωνσταντίνο. Παραθέτουμε το σημείο αυτό της κατάθεσής του, από το οποίο προκύπτει, ότι στην όλη υπόθεση καταβλήθηκε προσπάθεια αποκρύψεώς της, άσχετα, αν αρότερα όλοι γίνανε τιμητές του πραξικοπήματος. Πιστεύω, ότι αν ο Κωνσταντίνος είχε κάνει την δικτατορία, όλοι αυτοί θα ήσαν θιασώτες της. Να η κατάθεση του Μανέττα. «Όταν κατέβηκα εις την Αθήνα, επήγα εις τον αρχηγόν του επιτελείου και του λέγω «ιδού». Μου απαντά «θά κάμω αμέσως ανάκρισιν». Ο Σπαντιδάκης το εκράτησε και μου είπε, ότι θα ειδοποιήση και τον Μέραρχον Βαρδουλάκην. Ύστερα από μερικές ημέρες, όταν έφυγα από την Αθήνα ἠρώτησα τον Βαρδουλάλην τι έγινε. Ἐκείνος μου απήντησε, ότι κτακτοποίθηκε αυτό το θέμα.Του είχε στείλει τον Λάζαρην, δεν ξέρω ακριβώς κάποιον αξιωματικόν. Ο μέραρχος μου είπε είχε τακτοποιηθή το θέμα., όπως διαβασα αργότερα, ο κ. Σπαντιδάκης ανεφέρθη εις τον βασιλέα. Αυτό δεν το ἠξεύρω. Το γεγονός πάντως είναι, ότι μία τέτοια κίνησις περιήλθεν εις γνώσιν του αρχηγού του ΓΕΣ, ο οποίος κατηύθυνε όλες αυτές τις περιπτώσεις». Σε ερώτηση του εισαγγελέα, για την επίσκεψη του Παπαδόπουλου και Γκαντώνα στο Κιλκίς απάντησε, ότι δεν το γνώριζε. Ἐδώ πρέπει να αναφερθεί, ότι οι πολιτικοί μολονότι ειδοποιήθηκαν εδήλωσαν, ότι «έχουν γνώσιν οι φύλακες». Απάντηση που δόθηκε σε μένα, όταν τηλεφώνησα στη Θεσσαλονίκη στα γραφεία της ΕΚ ανωνύμως την 10η Απριλίου 1967 λέγοντάς τους, «ειδοποιείστε στην Αθήνα, ότι θα γίνει κίνημα. Να λάβουν τά μέτρα τους». Το πρωί της 21ης Απριλίου ο Πετροπουλάκης μου είπε, «τούς ειδοποίησα. Δεν με άκουσαν». Ποιό ήταν το μέλλον των αξιωματικών που ενεπλάκησαν στο ζήτημα; Ο Βαρδουλάκης αποστρατεύτηκε και αρνήθηκε τη θέση του Νομάρχη Λάρισας. Ο Πετροπουλάκης απετάχθη, στον Αλευρομάγειρο επιβλήθηκε ποινή 6μηνης αργίας. Το Σακκά τον μεταθέσανε και προσπάθησαν να τον μπλέξουν σε κάποιο ανύπαρκτο ποινικό ζήτημα. Το 602 Ταγμα Πεζικού το μεσημέρι της 21ης Απριλίου μεταστάθμευση στην Κοζάνη, διότι (ἄκουσον, άκουσον!!!) θα δεχθούμε επίθεση από την Γιουγκοσλαβία. Ο Ντενίσης, που πιστεύω, ότι ήταν γνώστης της συνωμοσίας, γιατί δεν εξηγείται, όπως αναφέρει ο Μπονάνος η μακρά συνεργασία του πριν την 21η Απριλίου με τον Παπαδόπουλο. Πρέπει ο Παπαδόπουλος να είχε έρθει στο Β΄ Σώμα Στρατού, για να πληροφορηθεί, αν το μελλοντικό κίνημα έχει προδοθεί.  [...]
4 Αυγούστου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία    Το ποίημα της Κυριακής Με τον «Ελπήνορα» του Τάκη Σινόπουλου     Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας   Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ   Ο Ηλείος ποιητής Τάκης Σινόπουλος, με καταγωγή από τον Γρύλλο Ηλείας, γεννήθηκε το 1917, στην Αγουλινίτσα (σημερινό Επιτάλιο) Ηλείας. Ποιητής, γιατρός, μεταφραστής, κριτικός και ζωγράφος, ο Τάκης Σινόπουλος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της μεταπολεμικής ελληνικής ποίησης. Το έργο του είναι βαθύτατα συνυφασμένο με τις ιστορικές περιπέτειες της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας, ενώ η παρουσία του στον χώρο των ελληνικών γραμμάτων συνδέεται άμεσα με τις ευρύτερες αναζητήσεις και την προσπάθεια συγκρότησης της ποιητικής εκείνης γενιάς, που εμφανίστηκε και έδωσε το κύριο έργο της στην περίοδο της Κατοχής και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.   ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ  «ΕΛΠΗΝΩΡ» Ο ποιητής έγραψε το ποίημα με τον τίτλο «Ελπήνορας» , το καλοκαίρι του 1944.  Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Φιλολογικά Χρονικά, τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Ο ίδιος ο ποιητής, το 1965, μάς έδωσε τις εξής πληροφορίες για τον δικό του «Ελπήνορα»: «Θα μου επιτρέψετε να σας αφηγηθώ τη μικρή ιστορία του δικού μου Ελπήνορα. Ένα μεσημέρι, Καλοκαίρι του 1944, με φοβερό ήλιο και ζέστη, περνώντας από το Πεδίο του Άρεως, κάθισα εξαντλημένος από την πείνα και την κούραση της κατοχής σ’ ένα παγκάκι. Πρέπει να με είχε ζαλίσει πολύ ο ήλιος και η εξάντληση. Ξαφνικά στον άσπρο μικρό δρόμο, μες στο φως, πέρασε μπροστά μου η φιγούρα ενός φίλου μου ποιητή, που τον σκότωσαν οι Γερμανοί έπειτα από φρικτά βασανιστήρια στην Πάτρα, το 1942. Ήταν ο Φώτης Πασχαλινός (Θοδωράκης Ζώρας). Γυρίζοντας στο σπίτι μου έγραψα τον «Ελπήνορα». Αλλά εκείνο που για μένα είχε σημασία είναι πως το όραμα αυτό σφράγισε αποφασιστικά ένα μεγάλο μέρος, το μεγαλύτερο μέρος της ποίησής μου»   Ελπήνωρ, Tάκης Σινόπουλος Eλπήνορ, πώς ήλθες… OMHPOΣ Tοπίο θανάτου. H πετρωμένη θάλασσα τα μαύρα κυπαρίσσια το χαμηλό ακρογιάλι ρημαγμένο από τ’ αλάτι και το φως τα κούφια βράχια ο αδυσώπητος ήλιος απάνω και μήτε κύλισμα νερού μήτε πουλιού φτερούγα μονάχα απέραντη αρυτίδωτη πηχτή σιγή. Ήταν κάποιος από τη συνοδεία που τον αντίκρισε όχι ο πιο γέροντας: Kοιτάχτε ο Eλπήνωρ πρέπει νάναι εκείνος. Eστρίψαμε τα μάτια γρήγορα. Παράξενο πώς θυμηθήκαμε αφού είχε η μνήμη ξεραθεί σαν ποταμιά το καλοκαίρι. Ήταν αυτός ο Eλπήνωρ πράγματι στα μαύρα κυπαρίσσια τυφλός από τον ήλιο και τους στοχασμούς σκαλίζοντας την άμμο μ’ ακρωτηριασμένα δάχτυλα. Kαι τότε τον εφώναξα με μια χαρούμενη φωνή: Eλπήνορα Eλπήνορα πώς βρέθηκες ξάφνου σ’ αυτή τη χώρα; είχες τελειώσει με το μαύρο σίδερο μπηγμένο στα πλευρά τον περσινό χειμώνα κι είδαμε στα χείλη σου το αίμα πηχτό καθώς εστέγνωνε η καρδιά σου δίπλα στου σκαρμού το ξύλο. M’ ένα κουπί σπασμένο σε φυτέψαμε στην άκρη του γιαλού ν’ ακούς τ’ ανέμου το μουρμούρισμα το ρόχθο της θαλάσσης. Tώρα πώς είσαι τόσο ζωντανός; πώς βρέθηκες σ’ αυτή τη χώρα τυφλός από την πίκρα και τους στοχασμούς; Δε γύρισε να ιδεί. Δεν άκουσε. Kαι τότε πάλι εφώναξα βαθιά τρομάζοντας: Eλπήνορα πούχες λαγού μαλλί για φυλαχτάρι κρεμασμένο στο λαιμό σου Eλπήνορα χαμένε στις απέραντες παράγραφους της ιστορίας εγώ σε κράζω και σα σπήλαιο αντιλαλούν τα στήθια μου πώς ήρθες φίλε αλλοτινέ πώς μπόρεσες να φτάσεις το κατάμαυρο καράβι που μας φέρνει περιπλανώμενους νεκρούς κάτω απ’ τον ήλιον αποκρίσου αν η καρδιά σου επιθυμεί μαζί μας νάρθεις αποκρίσου. Δε γύρισε να ιδεί. Δεν άκουσε. Ξανάδεσε η σιωπή τριγύρω. Tο φως σκάβοντας ακατάπαυστα βαθούλωνε τη γη. H θάλασσα τα κυπαρίσσια τ’ ακρογιάλι πετρωμένα σ’ ακινησία θανατερή. Kαι μόνο αυτός ο Eλπήνωρ που τον γυρεύαμε με τόση επιμονή μες στα παλιά χειρόγραφα τυραννισμένος απ’ την πίκρα της παντοτινής του μοναξιάς με τον ήλιο να πέφτει στα κενά των στοχασμών του σκαλίζοντας τυφλός την άμμο μ’ ακρωτηριασμένα δάχτυλα σαν όραμα έφευγε και χάνονταν αργά στον αδειανό χωρίς φτερά χωρίς ηχώ γαλάζιο αιθέρα. (από τη Συλλογή, I, Eρμής, 1976) [...]
3 Αυγούστου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Αιώνια δόξα και τιμή στον Εθνάρχη της Κύπρου Μακάριο που η ελληνική στρατιωτική χούντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ έκαναν τα πάντα για να τον βγάλουν από τη μέση!     Σαν σήμερα πριν από 48 χρόνια, στις 3 Αυγούστου 1977 έφευγε από τη ζωή ο εν ύδασι την γην αγκαλιάσας μέγας Εθνάρχης της Κύπρου Μακάριος! Όλη η δημοσιογραφική Οικογένεια του Ιδρυτή και Διευθυντή μας Αύγουστου Καπογιάννη, μαζί και η μαχητική έπαλξη της ΑΥΓΗΣ Πύργου, ήταν όλοι στο πλευρό του αθάνατου αντιιμπεριαλιστή ηγέτη και από τους κορυφαίους παράγοντες του Κινήματος των Αδεσμεύτων Εθνάρχη Μακαρίου! Όταν το 1958 ο Μακάριος είχε έρθει στον Πύργο, διαρκούντος του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου κατά των βαρβάρων Αγγλων Αοικιοκρατών και Ιμπεριαλιστών, ο Δημοσιογράφος Διευθυντής της ΑΥΓΗΣ Πϋργου Αύγουστος Καπογιάννης γνώρισε από κοντά τον Μακάριο και ήταν ο πρώτος στην Ελλάδα που χρησιμοποίησε ένα μεγάλο μαγνητόφωνο {Grounting}, για δημοσιογραφική χρήση, το είχε αφήσει κάτω στο έδαφος (η φωτογραφία αυτή υπάρχει στο αρχείο της Εφημερίδας μας) και όπως είχε πει επί Δημαρχίας Μάκη Παρασκευόπουλου, ο Κύπριος Πρέσβης, που είχε μιλήσει στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο Πύργου, όπου ο ίδιος είπε ότι η ΑΥΓΗ Πϋργου ήταν η μοναδική σε Ελλάδα και Κύπρο Εφημερίδα, που κατέγραψε την ομιλία του Μακαρίου το 1958 στον Πύργο Ηλείας! Από τότε και για δεκαετίες η Εφημερίδα μας με τον Άξιο Διευθυντή μας και τους δημοσιογράφους παιδιά του βρισκόμασταν στο πλευρό του Μακαρίου και στον τιτάνιο αγώνα του απέναντι στο όργανο της ελληνικής χούντας στην Κύπρο, την ΕΟΚΑ Β΄,  ενάντια στην ίδια την χούντα των Αθηνών και ενάντια στις δυτικές δυνάμεις, πουεπιδίωκαν την ανατροπή του! Είνα;ι η μεγάλη προδοσία του 1ου δικτάτορα Παπαδόπουλου, που μετά από παρέμβαση του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, που ενεργούσαν για λογαριασμό της Τουρκίας ζήτησαν από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, αυτόν τον τενεκέ της ξεπουλημένης και προδοτικής Εθνικοφροσύνης, να αποσύρει την πάνοπλη και ισχυρή σαν το ατσάλι Ελληνική Μεραρχία, που είχε εγκαταστήσει εκεί η Κυβέρνηση του γεροΠαπανδρέου το 1964…  Και αυτός ο εθνοπροδότης δικτάτορας την απέσυρε και την γύρισε πίσω στηνΕλλάδα αφήνοντας έτσι εντελώς απροστάτευτη την Κύπρο, που επογθαλμιούσε η Τουρκία! Ο άλλος εθνοπρογότης, ο 2ος κατά σειρά δικτάτορας Ιωαννίδης είναι εκείνος που έυεσε σε εφαρμογή το σχέδιο του Κίσσινγκερ, για την ανατροπή της Κυπριακής Κυβέρνησης και του Προέδρου Μακαρίου, τον οποίο αποκαλούσε <<Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου>>,  δηλαδή τον θεωρούσε κομμουνιστή! Και ενώ ο Ιωαννίδης γνώριζε πολύ καλά ότι η Κύπροςείναι ανοχύρωτη, διότη την απογύμνωσε ο Παπαδόπουλος, που απέσυρε από εκεί την Μερασχία…   Και ενώ ο Ιωαννίδης γνώριζε επίσης ότι σε περίπτωση Συνταγματικής εκτροπής, τότε η Τουρκία ως μία από τις Εγγυήτριες Δυνάμεις των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, αν γίνει πραξικόπημα τότε ως εγγυήτρια δύναμη έχει τη δυνατότητα να εισβάλλει στην Κύπρο, εντούτοις ο δικτάτορας Ιωαννίδης προχώρησε σε αυτή την ξεκάθαρη προδοτική ενέργεια σε βάρος όλου του Ελληνισμού, στις 15 Ιουλίου 1974, με αποτέλεσμα πέντε μέρες αργότερα, στις 20 Ιουλίου 1974, ο τουρκικός στρατός έκανε εισβολή και με τους δύο <<Αττίλες>> του κατέλαβε το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και από τότε μέχρι σήμερα, 51 χρόνια μετά, η τουρκική στρατιωτική κατοχή συνεχίζεται… Στην ιστορική φωτογραφία που δημοσιεύουμε, βλέπετε τον διασωθέντα από την απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του Εθνάρχη Μακάριο και στα αριστερά του λίγο πίσω, τον συνοφριωμένο και σκεπτικό πανίσχυρο υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσσινγκερ, που από μέσα του σκέφτεται, τι θα κάνουμε τώρα, που τελικά επέζησε ο Μακάριος και τον ξαναέχουμε στα πόδια μας? Βλέπεται επίσης και έναν άλλο αξιωματούχο τον ΗΠΑ {αν δεν κάνω λά;θος είναι ο Ντιν Ρασκ}, ο οποίος με περισσό θράσος κουά το δάκτυλο μπροαστά στο πρόσωπο του Μακαρίου. Είναι οι ορκισμένοι εχθροί του, που έχουν λυσσάξει, που δεν μπόρενα οι χουντικοί αξιωματικοί και στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, να τον εξολοθρεύσουν…!!! Τιμή και αιώνια δόξα στον πιο μεγάλο Έλληνα πατριώτη της Κύπρου, τον Αθάνατο για τους αιώνες των αιώνων Άξιο τοις πάσι Εθνάρχη Μακάριο! Άρθρο του δημοσιογράφου της ΑΥΓΗΣ Πύργου Αντρέα ΑΥΓ. Καπογιάννη – ΑΝΚ [...]
3 Αυγούστου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Από τον Ηλείο Βουλευτή και πρώην Υφυπουργό Ανδρέα Νικολακόπουλο λάβαμε και δημοσιεύουμε τα πιο κάτω : ΔΗΛΩΣΗ ΑΝΔΡΕΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟ ΠΥΡΓΟΥ – ΠΑΤΡΩΝ         Ένα εμβληματικό σύγχρονο έργο που δίνει ώθηση στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα   «Τα εγκαίνια της νέας Εθνικής Οδού Πατρών – Πύργου από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, αποτελούν μια ιστορική στιγμή, σε μια σημαντική ημέρα για όλους μας. Για την Ηλεία και την Δυτική Ελλάδα, που αποκτούν πλέον  το πιο σύγχρονο οδικό δίκτυο, πολυπόθητο έργο δεκαετιών για τους κατοίκους αυτού του τόπου και πολύ περισσότερο για όσους συμπατριώτες μας είδαν δικούς τους ανθρώπους να πέφτουν θύματα τροχαίων δυστυχημάτων. Φαντάζει απίστευτο αλλά ναι, είναι αλήθεια. Μετά την μεγάλη προσπάθεια, την συνεχή παρακολούθηση, την ιδιαίτερη προσοχή και την μεθοδικότητα όλων των εμπλεκομένων που είχε ως αποτέλεσμα την αυστηρή τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων, σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα έργα των τελευταίων ετών στην Ελλάδα είναι έτοιμο να παραδοθεί προς χρήση στην εξυπηρέτηση των πολιτών και των επισκεπτών της περιοχής μας. Ένα εμβληματικό έργο που δίνει ώθηση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του ίδιου του τόπου μας, που πλέον δεν είναι απομονωμένος και ταυτόχρονα δημιουργεί συνθήκες ανάπτυξης και προοπτικής, ως μια νέα αφετηρία ανάδειξης των από εδώ και στο εξής προτεραιοτήτων μας. Ο αυτοκινητόδρομος Πατρών – Πύργου με ασφάλεια που ήταν και το κυρίαρχο ζητούμενο για τις ίδιες τις ζωές μας,  θα συμβάλλει πλέον  με ευελιξία χρόνου άνεση και αποτελεσματικότητα στην διευκόλυνση κάθε Ηλείου, ενώ παράλληλα κάνει αναμφιβόλως πιο γρήγορη και ασφαλή την πρόσβαση στην Ηλεία. Ανοίγει νέους ορίζοντες δράσεων σε όλους σχεδόν τους τομείς και μας φέρνει πιο κοντά στους στόχους στις επιδιώξεις και τις νέες διεκδικήσεις μας. Και η κυβέρνηση είναι εδώ όπως ακριβώς ήταν και στην περίπτωση αυτού του σπουδαίου έργου, για να στηρίξει έμπρακτα και ουσιαστικά το οποιοδήποτε επόμενο αναπτυξιακό μας βήμα». [...]
2 Αυγούστου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΑΣ ΓΝΩΣΗΣ  A POSTERIORI Ένα μεγάλο μπράβο στον αναβιώσαντα και επανιδρυθέντα μετά από 20ετή απουσία από τα δρώμενα Σύλλογο Φιλοπροόδων Κρεστένων και στον υψιτενή Σύνδεσμο Φιλολόγων Πύργου – Ολυμπίας για την εξαιρετική εκδήλωση της μεγαλοδύναμης Σταφίδας, μια μυσταγωγία, ένα Πνευματικό Συμπόσιο και το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ για την <<Μαυρομάτα>> από την <<Μηχανή του Χρόνου>> του συμπατριώτη Χρίστου Βασιλόπουλου       Όταν κάτι μου αρέσει πολύ γράφω τη φράση <<όποιος γεννιέται σήμερα, χίλιες φορές γεννιέται>>! Πρόκειται για διασκευή χαρακτηριστικού στίχου από τους <<Ελεύθερους Πολιορκημένους>>  του Διονυσίου Σολωμού. Δύο τινά συνέβησαν εν ευθέτω χρόνω :  Πρώτον το ευτυχές γεξονός της αναβίωσης και επανίδρυσης πάνω σε γερές βάσεις από ένα νέο και δυναμικό Δ.Σ.  του  απαστράπτοντος το πάλαι ποτέ Συλλόγου Φιλοπροόδων Κρεστένων, τόπος ευκοσμίας και ιστορικά προβεβλημένος από την ιστορική συγγραφή του ξενοφώντος. Και δεύτερον το θέμα που διαπραγματεύτηκε μία άκρως καταρτισμένη πενταμελής ομάδα, δηλαδή το <<πάνελ>> κατά έκφραση  Μπαμπινιώτη,  όπου ανεμνήσθημεν όλοι για το εθνικό μας προϊόν, τη Σταφίδα του Λαού μας, που έθρεψε γενιές και γενιές, αλλά  και που μας το κατεδάφισε τελικά πρώτα η ΕΟΚ και στη συνέχεια η ΕΕ. Μεγάλη έμφαση και σωστά δόθηκε στην θρυλική εξέγερση της Βαρβάσαινας για την προστασία της Σταφίδας, με αρχηγό τον Παπαστασινό το 1902, που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της Κυβέρνησης Θεοτόκη! Η ωραία αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη 30 του ανατέλλοντος ηλίου και δύοντος μηνός Ιουλίου,  ως αγλάισμα, ως ήχος πλάγιος ιεροπρεπώς και ως φως εκ δυνατής λάμψης προερχόμενο συμπαντικής γαλήνης μέσα στο χώρο, όπου έζησε μέρες δόξας η περιοχή με την ανεπανάληπτη Γιορτή της Σταφίδας! Επίσης την λάμπρυνε η παρουσία του συμπατριώτη από το Ρίσοβο επαρχίας Ολυμπίας κατά την παλαιά διοικητική διαίρεση  εκλεκτού δημοσιογράφου Χρίστου Βασιλόπουλου, που παρουσιάζει εδώ και χρόνια στην ΕΡΤ, την άκρως ενδιαφέρουσα εκπομπή <<Η Μηχανή του Χρόνου>>. Έγινε λοιπόν η προβολή του περίφημου ντοκιμαντέρ της εν λόγω εκπομπής, για τη Σταφίδα μας, την ιστορία της <<Μαυρομάτας μας, με καθοριστική συμβολή στην πρόοδο του ντοκιμαντέρ από τον γνώστη του θέματος Γεωπόνο και πρώην στέλεχος της ΕΓΣ Ηλείας – Ολυμπίας Σπύρο Γιακουμέλο. Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ έγιναν τοποθετήσεις και αναφορές γύρω από το κατ΄ουσίαν εθνικό μας προϊόν, που όμως ο καπιταλισμός και ιμπεριαλισμός το υπονόμευσαν και το ξερίζωσαν, διότι η Ελλάδα ως χώρα υποτελής στον Άξονα της Δύσης δεν πρέπει κατ΄αυτούς να έχει ένα τόσο δυναμικό προϊόν, που θα το καθιστούσε πανίσχυρο και επίζηλο πρωτγωνιστή του πρωτογενούς τομέα. Μίλησαν κατά σειρά οι : Γιάννης Σταθόπουλος, Σπύρος γιακουμέλος, Γιολάντα Αποστολοπούλου, Αγγελική Τσούρα, Νίκος Δημόπουλος.   Ο καθένας και η καθεμιά στον τομέα τους, με λόγο λιτό και ευπροσήγορο, ανέπτυξαν από τα βάθη της Ιστορίας την αξία της Σταφίδας ως διατροφικό υψηλού επιπέδου προϊόν με ευεργετικές ιδιότητες.  Οι εκλεκτοί ομιλητές έδωσαν το βασικό στίγμα ενός εθνικού προϊόντος που όχι μόνο έθρεψε διαχρονικά γενιές και γενιές, αλλά και δημιούργησε μεγάλη οικονομική άνθιση με παράπλευρο όφελος την πρόοδο στηνΤέχνη και τον Πολιτισμό. Οι ομιλητές , όπως επίσης καταγράφηκε και στο ντοκιμαντέρ, αναφέρθηκαν τόσο στην ακμή όσο και την παρακμή, όταν έκλεισε η μεγάλη αγορά της Γαλλίας.  Έγινε επίσης αναφορά και σε σύγχρονα θλιβερά γεγονότα, που είχαν να κάνουν με την διάλυση του ΑΣΟ και το ξεπούλημα με διαλυτικά φαινόμενα της περιουσίας του, που ο εκ των ομιλητών κ. Γιακουμέλος επεσήμανε ότι η ζημιά ανέρχεται στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Χαιρετισμό προς το κοινό που πλαισίωσε με την παρουσία του την πολύ ωραία αυτή εκδήλωση έκανε ο πρόεδρος του επανιδρυθέντος Συλλόγου Φιλοπροόδων Κρεστένων Κώστας Τουρής, γιος του Τρύφωνα Τουρή, ενός ανθρώπου που έδωσε όλη του την ψυχή για πολλά χρόνια, με την ανεπανάληπτη Γιορτή της Σταφίδας. Επίσης χαιρετισμός έγινε από τον Αντιπεριφερειάρχη Ψηφιακής Πολιτικής ΠΔΕ Θεόδωρο Βασιλόπουλο.  Για το ντοκιμαντέρ της Σταφίδας μίλησε ο δημιουργός του Χρίστος Βασιλόπουλος. Να σημειωθεί ότι κοπέλες του Συλλόγου προσέφεραν σε όλους που πραβρέθηκαν στο χώρο, ωραίες λεπτές φέτες του θρυλικού Σταφιδόψωμου. Σήμερα Σάββατο 2 Αυγούστου 2025, θα λάβει χώρα στους Κρουνούς (Ρίσοβο), τόπο καταγωγής του Χρίστου Βασιλόπουλου, η προβολή του δεύτερου περίφημου ντοκιμαντέρ από τη *Μηχανή του Χρόνου*,  για τον θρυλικό Σιδηρόδρομο Πύργου – Κατακόλου (ΣΠΚ), τον πρώτο Ελληνικό Σιδηρόδρομο, το 1882, μετά την Αττική, με τον Σιδηρόδρομο στο Λαύριο.                                  ****************************** ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΣ ΣΤΗΣ ΝΥΧΤΙΑΣ ΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΗ ΣΙΓΑΛΙΑ – ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΗ ΡΑΧΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ – ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΤΕΡΩΤΗ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΛΑΊ΄ΚΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΤΑΦΙΔΑΣ – ΠΕΡΑ ΣΤΟ ΠΟΝΕΜΕΝΟ ΒΛΕΦΑΡΟ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ – ΜΕΣΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ –  ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΛΙΔΑΣ – ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΡΕΣΤΕΝΑΣ     Ο τίτλος του μουσικού προγράμματος που χάρισαν όμορφες νότες στο πολυάριθμο κοινό, που παρακολούθησε την σπουδαία εκδήλωση, με διοργάνωση από τον επανιδρυθέντα Σύλλογο Φιλοπροόδων Κρεστένων και τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Πύργου – Ολυμπίας, ήταν <<Νύχτες Ραδιιοφώνου>>, που καλύπτουν μία γκάμα των τελευταίων 60 χρόνων καλού ελληνικού τραγουδιού. Το φημισμένο μουσικό συγκρότημα <<τα Χρώματα της Ήλιδας>>, με τον επιγραφικό συμβολισμό <<ΧΡΩΜΑΤΑ  FM>>, το είχαμε θαυμάσει με την παρουσίαση αυτού του προγράμματος, πριν από λίγους μήνες στο θέατρο <<Απόλλων>> του Πύργου! Το φωνητικό δίδυμο, στη Τέχνη και τη ζωή, Χαρά Σκουλαρίκου και Θανάσης Πουλακίδας, εντυπωσίασαν και πάλι, όπως και ο ιθύνων νους του όμορφου αυτού ταξιδιού Γιώργος Γκιντζίρης. Έπαιξαν εξαιρετικά οι μουσικοί :  Παύλος Αυγερινόπουλος (μπουζούκι), Γιώργος Γκιντζίρης (πλήκτρα), Δημήτρης Μαλεβίτης (μπάσο), Δημήτρης Πανδής (τύμπανα), Θανάσης Πουλακίδας (μπουζούκι), Παναγιώτης Καψάσκης (κρουστά), Νίκος Στεφανίδης (κιθάρα).   ΡΕΠΟΡΤΑΖ του ΑΝΚ με τη μορφή Αρθρορεπορτάζ [...]
31 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτική  Δύο σκίτσα εμπνευσμένα από τον Σκιτσογράφο ΒΑΣΙΛΗ Δαγρέ για τον γαβγίζοντα Γεωργιάδη και για την πολύπαθη Γάζα!   [...]
31 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτική  ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ Η χούντα των Ελλήνων Συνταγματαρχών και η αποβολή της από το Συμβούλιο της Ευρώπης     Μελέτη – Έρευνα – Επεξεργασία του εκλεκτού συνεργάτη μας κ. Κωνσταντίνου Γρηγ. Κυριακόπουλου, Υποστράτηγου Ιατρού ε.α. Νευροχειρουργού Γνώμη της Επιτροπής σχετικά στο ερώτημα, αν υπήρχε στις 21 Απριλίου 1967, Δημόσια Έκτακτη κατάσταση στην Ελλάδα, που απειλούσε τη ζωή του Έθνους…   {Μέρος έκτο – συνέχεια από το προηγούμενο}   ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ   Στη δεύτερη απόφασή της για το παραδεκτό, η Επιτροπή, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη την απόλυση των δικαστικών λειτουργών τον Μάιο του 1968, διαπίστωσε, ότι τα εσωτερικά ένδικα μέσα στην Ελλάδα για καταγγελίες, που επικαλούνται βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση πολιτικών κρατουμένων από τις δημόσιες αρχές δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως αποτελεσματικά, ή επαρκή. Ότι τα δικαστήρια και τα στρατοδικεία στην Ελλάδα δεν θεωρούνται ανεξάρτητα αποδεικνύεται περαιτέρω από τις συνέπειες των πρόσφατων αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας και το καθεστώς των έκτακτων στρατοδικείων.  Όσον αφορά τη θέση του συνηγόρου υπεράσπισης σε δίκες ενώπιον στρατοδικείων, η Επιτροπή παραπέμπει στις παραπάνω σκέψεις. Παρατηρεί επίσης, ότι ο Γεώργιος Β. Μαγκάκης, ο οποίος υπηρέτησε ως συνήγορος υπεράσπισης για λογαριασμό ορισμένων προσώπων, που κατηγορούνταν για πολιτικά αδικήματα και κλήθηκε να καταθέσει ενώπιον της Υποεπιτροπής, εμποδίστηκε από την εναγόμενη Κυβέρνηση να εμφανιστεί ενώπιον της Υποεπιτροπής και αργότερα συνελήφθη.    Άρθρο 8 της Σύμβασης. Γνώμη της Επιτροπής. Η Επιτροπή θεωρεί, ότι η αναστολή από την 21η Απριλίου 1967 έως την 9η Απριλίου 1969 του δικαιώματος σεβασμού της κατοικίας και η συνακόλουθη παραβίαση του δικαιώματος αυτού, ιδίως από την πρακτική των αστυνομικών αρχών να πραγματοποιούν συλλήψεις τη νύχτα, αποτελεί παραβίαση αυτού του δικαιώματος που, ελλείψει «δημόσιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης, που απειλεί τη ζωή του έθνους» κατά την έννοια του άρθρου 15 της Σύμβασης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία» για κανέναν από τους σκοπούς, που ορίζονται στην παράγραφο 2 του άρθρου 8.   Άρθρα 9 και 10 σε συνδυασμό με το άρθρο 14 της Σύμβασης. Γνώμη της Επιτροπής. Λογοκρισία Τύπου. Η Επιτροπή θεωρεί, ότι οι κανόνες, που περιγράφονται παραπάνω, εάν εφαρμοστούν στην πλήρη έκτασή τους, δεν συνάδουν με το άρθρο 10 της Σύμβασης.  Προπαντός: Η απαγόρευση της δημοσίευσης οποιουδήποτε κειμένου, εντοπίου, ή ξένου, που «ασκεί άμεση, ή έμμεση κριτική» στην Κυβέρνηση κατά την άσκηση των καθηκόντων της αποτελεί περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης, που δεν είναι «απαραίτητο σε μια δημοκρατική κοινωνία» για κανέναν από τους στόχους που έχουν τεθεί στην παράγραφο 2 του άρθρου 10·  Η γενική απαγόρευση ανακοινώσεων «αριστερών οργανώσεων», χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση του σκοπού τους, συνεπάγεται διάκριση λόγω «πολιτικής γνώμης» κατά την έννοια του άρθρου 14, σε συνδυασμό με τα άρθρα 9 και 10 της Σύμβασης .   Άρθρο 11 της Σύμβασης. Γνώμη της Επιτροπής. Η ελευθερία του συνέρχεσθαι αποτελεί σημαντικό μέρος της πολιτικής και κοινωνικής ζωής κάθε χώρας. Αποτελεί ουσιαστικό μέρος των δραστηριοτήτων των πολιτικών κομμάτων, που προβλέπονται στο άρθρο 58 του Συντάγματος του 1968 και της διεξαγωγής εκλογών σύμφωνα με το άρθρο 3 του Πρώτου Πρωτοκόλλου, οι οποίες διασφαλίζουν την ελεύθερη έκφραση της γνώμης του λαού. Η παρούσα προϋπόθεση του δικαιώματος συνάθροισης στην Ελλάδα είναι ότι (1) αναγνωρίζεται στις αναγνωρισμένες επαγγελματικές οργανώσεις το δικαίωμα συνάθροισης με τον νόμο «Άλφα» της 16ης Νοεμβρίου 1968, αλλά δεν είναι σαφές εάν, ελλείψει του εφαρμοστικού νόμου, αυτός ο νόμος και ο νόμος «Bήτα» της 9ης Απριλίου 1969, εξακολουθούν να ισχύουν· (2) οι συνεδριάσεις για πολιτικούς σκοπούς απαγορεύονται, εάν πρόκειται να διεξαχθούν σε δημόσιο χώρο και μπορούν να πραγματοποιηθούν κατ’ ιδίαν μόνο με την άδεια της αρμόδιας αστυνομικής αρχής· (3) οι συναντήσεις σε κλειστούς χώρους για την παρακολούθηση διάλεξης απαιτούν την άδεια της αρμόδιας στρατιωτικής αρχής. Η Επιτροπή θεωρεί, ότι κανένας από αυτούς τους περιορισμούς στη διεξαγωγή συναθροίσεων δεν συνάδει με το άρθρο 11 της Σύμβασης. Η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν απέδειξε, ότι είναι «απαραίτητα σε μια δημοκρατική κοινωνία» για κανένα από τους σκοπούς, που ορίζονται στο άρθρο 11 παράγραφος 2. Ειδικότερα, δεν δόθηκαν στοιχεία στην Υποεπιτροπή, που να αποδεικνύουν, ότι η απαγόρευση δημόσιων πολιτικών συναθροίσεων είναι απαραίτητη για οποιονδήποτε από αυτούς τους σκοπούς. Επιπλέον, το να υπόκεινται οι εσωτερικές συνεδριάσεις στη διακριτική ευχέρεια της Αστυνομίας και οι διαλέξεις στη διακριτική ευχέρεια των στρατιωτικών αρχών, χωρίς καμμιά σαφή νομική επιταγή ως προς τον τρόπο άσκησης αυτής της διακριτικής ευχέρειας και χωρίς περαιτέρω έλεγχο, σημαίνει δημιουργία ενός αστυνομικού κράτους, που είναι ο αντίποδας μιας «δημοκρατικής κοινωνίας». Όσον αφορά την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, η Επιτροπή παρατηρεί, ότι η εναγόμενη Κυβέρνηση: 1 διέταξε τη διάλυση πολιτικών κομμάτων και περίπου 270 συνδικαλιστικών οργανώσεων και άλλων οργανώσεων με την αιτιολογία, ότι ήταν κομμουνιστικά, ή κομμουνιστικής έμπνευσης· 2 απέλυσε τα διοικητικά συμβούλια όλων των οργανισμών, πλήν του Δικηγορικού Συλλόγου και του Συλλόγου Συμβολαιογράφων. Άρθρο 13 της Σύμβασης. ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ. Η Επιτροπή παρατηρεί, ότι τα ένδικα μέσα, που ζητούνται από το άρθρο 13 δεν ήταν πλήρως αποτελεσματικά στην Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967. Η εναγόμενη Κυβέρνηση είπε, ότι τα ένδικα μέσα μέσω ποινικών, αστικών και διοικητικών διαδικασιών εξακολούθησαν να είναι διαθέσιμα και δεν επηρεάστηκε από την αναστολή, ή την καθυστέρηση έναρξης ισχύος συγκεκριμένων Συνταγματικών διατάξεων. Όμως η Επιτροπή παρατηρεί τα εξής: (1) Η έλλειψη ανεξαρτησίας αμερόληπτων δικαστηρίων από τον Μάϊο του 1968 έχει ήδη επισημανθεί στη δεύτερη απόφαση της Επιτροπής σχετικά με το παραδεκτό και εξετάστηκε περαιτέρω σε σχέση με το άρθρο 6 ανωτέρω. (2) Όσον αφορά, ειδικότερα, τις καταγγελίες πολιτικών κρατουμένων, που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση, η Επιτροπή παρατηρεί, ότι οι διοικητικές έρευνες, που αναφέρει η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν διατάχθησαν σε όλες τις περιπτώσεις τέτοιων καταγγελιών και δεν διεξήχθησαν πάντα όταν διατάχθησαν. Επιπλέον, από τις εκθέσεις τους, που υποβλήθηκαν από την εναγόμενη Κυβέρνηση, κρίνουμε, ότι είναι ανεπαρκείς ως προς τη συμπεριφορά τους ακόμη και για την αποσαφήνιση των γεγονότων, πόσο μάλλον για τη σωστή κρίση τους. Εφόσον επομένως δεν ελήφθησαν υπόψη οι πιο στοιχειώδεις αρχές σε αυτές τις έρευνες, είναι αδύνατο να θεωρηθεί η υπάρχουσα διαδικασία διοικητικής έρευνας ως αποτελεσματικό ένδικο μέσο κατά την έννοια του άρθρου 13 της Σύμβασης.    Άρθρο 3 του Πρώτου Πρωτοκόλλου. Γνώμη της Επιτροπής. Η Επιτροπή θεωρεί, ότι το άρθρο 3 του πρώτου πρωτοκόλλου προϋποθέτει την ύπαρξη αντιπροσωπευτικού νομοθετικού Σώματος, εκλεγομένου σε εύλογα χρονικά διαστήματα, ως βάσης μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Η Βουλή των Ελλήνων, εκλεγμένη με το παλιό Σύνταγμα του 1952, διαλύθηκε στις 4 Απριλίου 1967 και οι εκλογές, που ορίστηκαν κατά τη διάλυση για τις 28 Μαΐου 1967, ακυρώθηκαν από την εναγόμενη Κυβέρνηση. Από εκείνη την ημέρα δεν υπάρχει στην Ελλάδα εκλεγμένο νομοθετικό σώμα. Έτσι ο Ελληνικός λαός εμποδίζεται να εκφράσει τις πολιτικές απόψεις του επιλέγοντας νομοθετικό σώμα σύμφωνα με το άρθρο 3.  Ακόμη και αν λεχθεί, ότι υπήρξε μια συνεχιζόμενη «δημόσια έκτακτη ανάγκη, που απειλεί τη ζωή του έθνους», κατά την έννοια του άρθρου 15 της Σύμβασης, δεν υπάρχει καμμιά ένδειξη, ότι η κατάσταση ήταν και εξακολουθεί να είναι τέτοια, που να απαιτεί τη συνέχιση της αναστολής του κοινοβουλευτικού βίου, ή ότι δεν μπορούσαν να διεξαχθούν εκλογές. Η Επιτροπή παρατηρεί σχετικά, ότι το Κοινοβούλιο συνέχισε να λειτουργεί στην Ελλάδα κατά τον εμφύλιο πόλεμο του 1946-1949.   ΑΡΘΡΟ 7 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ 1 ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ. Ως προς το άρθρο 7 της Σύμβασης. Οι τρεις πρώτες εγκαλούσες κυβερνήσεις υποστήριξαν, ότι η Συντακτική Πράξη «Η» της 11ης Ιουλίου 1967, παραβίαζε το Άρθρο 7 της Σύμβασης.  Το άρθρο 1 της Πράξης ανέφερε τα εξής: «1. Έλληνες πολίτες, που διαμένουν στο εξωτερικό, προσωρινά, ή μόνιμα, ή έχουν περισσότερες από μία ιθαγένειες, που ενεργούν, ή ενήργησαν αντιπατριωτικά, ή που προβαίνουν σε πράξεις ασυμβίβαστες με την Ελληνική ιθαγένεια, ή αντίθετες προς τα συμφέροντα της Ελλάδας, ή για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων… μπορούν να στερηθούν την Ελληνική ιθαγένεια με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, κατά των οποίων δεν επιτρέπεται η άσκηση προσφυγής, ή η αίτηση ακύρωσης… (Ορισμός «αντιπατριωτικής δραστηριότητας»). 3…Σε περίπτωση, που η πράξη τελέστηκε στο εξωτερικό από ομοεθνείς, η δίωξη γίνεται αυτεπάγγελτα, ανεξάρτητα από τις προϋποθέσεις του άρθρου 6 του Ποινικού Κώδικα. Τροποποίηση, ή αναστολή της ποινής δεν επιτρέπεται και η προσφυγή δεν έχει ανασταλτική ισχύ». Γνώμη της Επιτροπής. Το άρθρο 1 της Συνταγματικής Πράξης επαναφέρει κατ’ ουσίαν το διάταγμα αριθ. 4234/1962. Ο βαθμός στον οποίο μπορούν να θεωρηθούν με αναδρομική ισχύ, ή οι κυρώσεις, που επιβλήθηκαν μπορεί να είναι μεγαλύτερες από αυτές, που ίσχυαν όταν διαπράχθηκε το αδίκημα, περιορίζεται από: τη λειτουργία του άρθρου 7 του Συντάγματος του 1952, που δεν έχει ανασταλεί μέχρι τις 15 Νοεμβρίου 1968.  Το άρθρο 2, παράγραφος 2, της Συνταγματικής Πράξης «Η΄» προβλέπει τη δήμευση και της περιουσίας του συζύγου, ή της συζύγου του δράστη. Η εφαρμογή αυτής της διάταξης ως «κύρωσης» κατά την έννοια του άρθρου 1, του πρώτου πρωτοκόλλου θα δημιουργούσε το ερώτημα εάν η έννοια της «κύρωσης» απαιτεί τη διάπραξη αδικήματος από το πρόσωπο στο οποίο επιβάλλεται. Ωστόσο, η Επιτροπή δεν θεωρεί απαραίτητο να εκφράσει γνώμη σχετικά με αυτό το ζήτημα, δεδομένου, ότι δεν αμφισβητείται μεταξύ των μερών, ότι η Συντακτική Πράξη «Η΄» δεν έχει εφαρμοστεί σε καμμιά πραγματική περίπτωση.   ΑΡΘΡΟ 3 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ. Χαρακτήρας και εύρος των ισχυρισμών βάσει του άρθρου 3 Α. ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 3. Το άρθρο 3 προβλέπει ότι: «Κανείς δεν πρέπει να υποβάλλεται σε βασανιστήρια, ή σε απάνθρωπη, ή εξευτελιστική μεταχείριση, ή τιμωρία».  Είναι ξεκάθαρο, ότι μπορεί να υπάρχει μεταχείριση στην οποία ισχύουν όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί, γιατί όλα τα βασανιστήρια είναι απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και η απάνθρωπη μεταχείριση είναι ταπεινωτική. Η έννοια της απάνθρωπης μεταχείρισης καλύπτει τουλάχιστον τη μεταχείριση, που προκαλεί εσκεμμένα σοβαρή ταλαιπωρία, ψυχική, ή σωματική, η οποία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι αδικαιολόγητη.  Σε αυτή την έκθεση, η έκφραση «βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση» χρησιμοποιείται, για λόγους συντομίας, για να περιγράψει γενικά πράξεις, που απαγορεύονται από το άρθρο 3. Με υπόμνημα της 22ας Μαρτίου 1968, οι εγκαλούσες κυβερνήσεις, με εξαίρεση την Ολλανδική, διεύρυναν τις αιτήσεις τους ώστε να συμπεριλάβουν ισχυρισμούς, ότι οι διοικητικές πρακτικές, που ακολουθούνται τώρα στην Ελλάδα· «από υψηλά στελέχη της ιεραρχίας των κρατικών αρχών, ή με την άδεια, ή τη γνώση τους… επιτρέπουν, ή ακόμη και κάνουν συστηματικά χρήση βασανιστηρίων» σε πολιτικούς κρατούμενους». Οι τρεις εγκαλούσες κυβερνήσεις επέστησαν την προσοχή στις συνθήκες υπό τις οποίες κρατούνται οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα, ιδίως στα Αρχηγεία της Ασφαλείας της Αστυνομίας Αθηνών και Πειραιά και στα στρατόπεδα κράτησης στα νησιά Γιάρος και Λέρος. Η εναγόμενη Κυβέρνηση αμφισβήτησε το παραδεκτό αυτών των νέων ισχυρισμών ελλείψει αποδείξεων εκ πρώτης όψεως και προσκόμισε 31 εκθέσεις της Επιτροπής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, σχετικά με επισκέψεις σε διάφορους χώρους κράτησης στην Ελλάδα, μια περαιτέρω γενική έκθεση, που καλύπτει την περίοδο Μαΐου 1967 έως Μαρτίου 1968 και ορισμένα άλλα έγγραφα, που επισυνάπτονται στις παρατηρήσεις της 27ης Μαΐου 1968 Κηρύσσοντας παραδεκτούς τους ισχυρισμούς βάσει του άρθρου 3 της Σύμβασης, η Επιτροπή έκρινε, ότι οι τρεις εγκαλούσες Κυβερνήσεις δεν προσέφεραν σε εκείνο το στάδιο ουσιαστικές αποδείξεις για πρακτική βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης στην Ελλάδα. Ότι μπορεί όμως να προκύψει ζήτημα εξάντλησης των εγχώριων ενδίκων μέσων από τα φερόμενα θύματα βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης· ότι εν τούτοις στην επικρατούσα κατάσταση -η Επιτροπή σημείωσε ιδίως την απόλυση τριάντα δικαστών, ή εισαγγελέων στις 29 Μαΐου 1968 – στην Ελλάδα τα ένδικα μέσα, που υπέδειξε η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν μπορούσαν να θεωρηθούν επαρκή, ή αποτελεσματικά. Και ότι το ζήτημα της απόδειξης των καταγγελιών για βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση, που προβλήθηκαν στις αιτήσεις, ήταν μέρος της ουσίας. Οι τρεις εγκαλούσες Κυβερνήσεις υπέβαλαν στις 10 Σεπτεμβρίου 1968 κατάλογο μαρτύρων, που έπρεπε να εξεταστούν, τόσο εκτός, όσο και στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των ονομάτων 53 ατόμων, φερόμενων θυμάτων βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης, ιδίως όταν κρατούνταν στα κεντρικά κτίρια της Ασφαλείας στην Αθήνα (οδός Μπούμπουλίνας), Πειραιά, Θεσσαλονίκη και Κρήτη. Τα αποδεικτικά έγγραφα, που υποβλήθηκαν από τις τρεις εγκαλούσες κυβερνήσεις περιέχουν περιγραφές πολλών μορφών βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης, υπογεγραμμένες από τα αναφερόμενα θύματα, ή αποδιδόμενες σε κατονομαζόμενα ως φερόμενα θύματα. Περαιτέρω δηλώσεις προσώπων των οποίων τα ονόματα αποκρύπτονται· μια παραπομπή σε υποτιθέμενο κανονισμό, που εκδόθηκε κρυφά στις Ένοπλες Δυνάμεις, που επιτρέπει τη χρήση βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης· και περιγραφές των συνθηκών κράτησης πολιτικών κρατουμένων στα κεντρικά κτίρια της Ασφάλειας στην Αθήνα και Πειραιά και στα Κέντρα κράτησης στη Γιάρο και τη Λέρο. Αμφισβητώντας τους ισχυρισμούς για βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση γενικά, η εναγόμενη Κυβέρνηση επικαλέστηκε κυρίως: (i) Ελληνικές νομοθετικές διατάξεις, που απαγορεύουν τα βασανιστήρια και την επιβολή κυρώσεων, στον ποινικό κώδικα και στο άρθρο 11 του νέου Συντάγματος και τόνισε, ότι καμμιά από αυτές τις διατάξεις δεν υπόκειται σε μέτρα καταστολής από την 21η Απριλίου 1967. (ii) διάφορες προτροπές του Υπουργού Δημόσιας Τάξης προς την Αστυνομία, που ζητά ευγενική και ανθρώπινη συμπεριφορά κατά την άσκηση των καθηκόντων της και να ανακοινώνει αυστηρή τιμωρία για κάθε παραβάτη· δήλωση του Πρωθυπουργού, ότι οι υπεύθυνοι για τυχόν βασανιστήρια θα ανακαλυφθούν θα εκτελεστούν στην Πλατεία Συντάγματος. (iii) Επιχειρήσεις και στατιστικές για πειθαρχικές διαδικασίες κατά αστυνομικών και αξιωματικών χωροφυλακής, που κατέληξαν στην απόρριψη των κατηγοριών, ή στην τιμωρία ορισμένων χωροφυλάκων, ή ενωμοταρχών. (iv) τη διενέργεια διοικητικών ερευνών για έναν αριθμό υποθέσεων εικαζόμενων βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης· (v) ορισμένες εκθέσεις της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού· (vi) εκθέσεις, ή δηλώσεις μερικών Βρετανών βουλευτών και του κ. Siegmann, εισηγητή της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Γενικά υποστήριξε, ότι οι ισχυρισμοί είναι ψευδής προπαγάνδα, που διατυπώνεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδας, ή από άλλες ομάδες εχθρικές προς την εναγόμενη Κυβέρνηση, για να τη δυσφημήσουν και τις αστυνομικές αρχές. Έρευνα της Υποεπιτροπής. Σε πέντε ακροάσεις ενώπιον της Υποεπιτροπής, ή των αντιπροσώπων της, από 25 έως 28 Νοεμβρίου, στο Στρασβούργο, από τις 18 έως τις 20 Δεκεμβρίου 1968, στο Στρασβούργο, από 10 έως 20 Μαρτίου 1969, στην Αθήνα, από τις 16 έως τις 17 Ιουνίου 1969, στο Στρασβούργο, στις 26 Ιουλίου 1969, στο Στρασβούργο.  Κατέθεσαν συνολικά σχετικά 58 μάρτυρες. Μεταξύ αυτών ήταν: 16 φερόμενα θύματα σωματικής κακομεταχείρισης, ή βασανιστηρίων. 7 άτομα, που είχαν τεθεί υπό κράτηση μαζί με τα φερόμενα θύματα. 25 αστυνομικοί και άλλοι Έλληνες αξιωματούχοι. 2 πολιτικοί κρατούμενοι για τους οποίους δεν έγιναν καταγγελίες για βασανιστήρια αλλά είχαν προταθεί από την εναγόμενη Κυβέρνηση (Ζερβουλάκος και Ταμπάκης). 8 άλλα άτομα, που είχαν κάνει παρατηρήσεις σχετικά με τη μεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα. 49 μάρτυρες τους οποίους η Υποεπιτροπή αποφάσισε να ακούσει σχετικά με το άρθρο 3, δεν ακούστηκαν για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων 21 άτομα κρατούνται στην Ελλάδα τα οποία η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν έθεσε στη διάθεση της Υποεπιτροπής για ακρόαση. Ένας από αυτούς τους μάρτυρες, ο Μίκης Θεοδωράκης, δεν είχε τεθεί στη διάθεση της Υποεπιτροπής πριν τερματίσει την έρευνά της στην Ελλάδα την 19η Μαρτίου 1969. Ωστόσο, την επόμενη ημέρα η εναγόμενη Κυβέρνηση πρόσφερε στα εξουσιοδοτημένα μέλη τη δυνατότητα να ακούσουν τον Θεοδωράκη ως μάρτυρα. Τα εξουσιοδοτημένα μέλη θεώρησαν, ότι δεν έπρεπε σε αυτό το στάδιο να δεχτούν τα αποδεικτικά στοιχεία, που προσφέρθηκαν μόνο μετά την απόφαση της Υποεπιτροπής να περατώσει τη διαδικασία και παρέπεμψαν το θέμα στην πλήρη Υποεπιτροπή, η οποία την 20ή Μαΐου 1969 κάλεσε εκ νέου την εναγόμενη Κυβέρνηση να προβεί σε διευθετήσεις για την ακρόαση του Θεοδωράκη και 20 άλλων μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων, που είχαν προηγουμένως αρνηθεί. Η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν απάντησε σε αυτό το αίτημα. Ένας κάτοικος Ελλάδας, που κλήθηκε να εμφανιστεί στο Στρασβούργο τον Ιούνιο του 1969, ο δικηγόρος Γεώργιος Β. Μαγκάκης, δεν μπόρεσε να εμφανιστεί, λόγω αφαίρεσης του διαβατηρίου του και εν συνεχεία εξορίας του. Μια άλλη μάρτυρας, η κ. Τσίρκα, η οποία παρομοίως δεν μπόρεσε να εμφανιστεί στην ακροαματική διαδικασία τον Ιούνιο, ακούστηκε στη συνέχεια τον Ιούλιο μετά την αναχώρησή της από την Ελλάδα. – 73 μάρτυρες, που κρατούνται, ή διαμένουν στην Ελλάδα και 2 μάρτυρες, που ζουν εκτός Ελλάδας, που προτείνονται από τις εγκαλούσες κυβερνήσεις, 7 μάρτυρες, που ζουν στην Ελλάδα, που προτάθηκαν από την εναγόμενη Κυβέρνηση, δεν είχαν ακουστεί, ή κληθεί, όταν η Υποεπιτροπή ολοκλήρωσε την έρευνά της. Αφού άκουσε τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1968 όλους τους μάρτυρες, που προτάθηκαν από τα μέρη, η Υποεπιτροπή αποφάσισε στη συνέχεια να δώσει προτεραιότητα, κατά την έρευνά της στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 1969, για αποδεικτικά στοιχεία, που συνδέονται με τις υποθέσεις για τις οποίες είχαν ήδη παραληφθεί ορισμένα ουσιαστικά στοιχεία. Ως συνέπεια της άρνησης της εναγόμενης Κυβέρνησης να διαθέσει μεγάλο αριθμό μαρτύρων, που κρατούνται στην Ελλάδα και εμποδίζοντας άλλους, που ζουν στην Ελλάδα να ταξιδέψουν στο Στρασβούργο, η Υποεπιτροπή έπρεπε να περιορίσει τις επόμενες ακροάσεις της τον Ιούνιο και τον Ιούλιο σε μάρτυρες διαθέσιμους εκτός Ελλάδας. Για τους λόγους αυτούς οι άλλοι μάρτυρες, που ζουν στην Ελλάδα δεν μπόρεσαν να ακουστούν. Η Υποεπιτροπή κάλεσε επίσης ιατρικούς εμπειρογνώμονες, που εξέτασαν 8 φερόμενα θύματα με τη συγκατάθεσή τους.  Κατά τη διάρκεια της έρευνάς της, η Υποεπιτροπή έλαβε από τα μέρη και από μάρτυρες μεγάλο αριθμό εγγράφων σχετικά με το άρθρο 3, συμπεριλαμβανομένων δηλώσεων από φερόμενα θύματα για βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση, ιδίως από μάρτυρες τους οποίους αποφάσισε η Υποεπιτροπή να ακούσει, αλλά τους οποίους εμπόδισε η εναγόμενη Κυβέρνηση να καταθέσουν προφορικά. Η Υποεπιτροπή είχε επίσης ζητήσει από την εναγόμενη Κυβέρνηση να υποβάλει ορισμένα περαιτέρω ιατρικά πιστοποιητικά, εκθέσεις της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού και πληροφορίες για τα αποτελέσματα ορισμένων διοικητικών ερευνών, αλλά η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν συμμορφώθηκε με αυτά τα αιτήματα. Η Υποεπιτροπή πραγματοποίησε επιθεώρηση στα Αρχηγεία Ασφαλείας της Αστυνομίας Αθηνών και Πειραιά, αλλά της απαγορεύτηκε η πρόσβαση στις φυλακές Αβέρωφ και στα στρατόπεδα κράτησης της νήσου Λέρου. Η Υποεπιτροπή είχε εξετάσει το ενδεχόμενο επιθεώρησης του στρατοπέδου Διονύσου, αλλά, λαμβάνοντας υπόψη την άρνηση της εναγόμενης Κυβέρνησης να επιτρέψει την ακρόαση των τεσσάρων μαρτύρων, που φέρονται, ότι βασανίστηκαν σε αυτό το στρατόπεδο (Παναγούλη, Μαρίας Καλλέργη, Πετρόπουλου και Κιάου), δεν επισκέφθηκε το στρατόπεδο. Μετά την έρευνα της Υποεπιτροπής, οι εγκαλούσες κυβερνήσεις κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι είχαν ήδη προσκομιστεί συντριπτικά στοιχεία για το γεγονός, ότι τα βασανιστήρια εφαρμόζονται σε πολιτικούς κρατούμενους στην Ελλάδα κατά παράβαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ. Υποστήριξαν περαιτέρω, ότι αυτό το προφανές συμπέρασμα είχε ενισχυθεί και επιβεβαιωθεί από τις πράξεις και τις παραλείψεις της Ελληνικής Κυβέρνησης κατά την αντιμετώπιση του ζητήματος των βασανιστηρίων στην παρούσα υπόθεση. Προέτρεψαν την Υποεπιτροπή να λάβει υπόψη, όχι μόνο τις προφορικές μαρτυρίες μαρτύρων, αλλά και γραπτές δηλώσεις, άρθρα εφημερίδων και περιοδικών, φημισμένων δημοσιογράφων, επιστολές, που βγήκαν λαθραία από την Ελλάδα -υπογεγραμμένες, ή ανώνυμες- και παρόμοια γραπτά πιστοποιητικά. Όσον αφορά στις εκθέσεις του Ερυθρού Σταυρού, οι εγκαλούσες Κυβερνήσεις υποστήριξαν, ότι η εναγόμενη Κυβέρνηση είχε κάνει εσκεμένη επιλογή για να ανταποκρίνεται στους δικούς της σκοπούς και δεν είχε υποβάλει εκείνες τις εκθέσεις, που αφορούσαν ρητά τα βασανιστήρια. Σε απάντηση στο επιχείρημα της εναγόμενης Κυβέρνησης σύμφωνα με το οποίο τα φερόμενα θύματα βασανιστηρίων είναι «κομμουνιστές, που είπαν κομμουνιστικά ψέματα κατασκευασμένα στη Μόσχα», οι εγκαλούσες κυβερνήσεις ανέφεραν, ότι «η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν προσκόμισε, ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο σχετικά με αυτούς τους παράλογους ισχυρισμούς» και ότι οι μάρτυρες, που ακούστηκαν ανήκαν, στην πραγματικότητα, σε διάφορα κόμματα. Τέλος, οι εγκαλούσες Κυβερνήσεις τόνισαν, ότι η στάση, που έλαβε η εναγόμενη Κυβέρνηση εμποδίζοντας την Υποεπιτροπή να αποδείξει τα γεγονότα της υπόθεσης δεν ωφελεί αυτή την Κυβέρνηση και κατά συνέπεια, τα αποδεικτικά έγγραφα, που προέρχονται από πρόσωπα, που δεν ακούστηκαν ως μάρτυρες πρέπει να ληφθούν πλήρως υπόψη ως αποδεικτικά στοιχεία. Οι εγκαλούσες κυβερνήσεις σχολίασαν λεπτομερώς 40 υποθέσεις, όπως θα εκτεθεί παρακάτω στο πλαίσιο αυτών των υποθέσεων και έκαναν μια έρευνα για τη γεωγραφική κατανομή των βασανιστηρίων με βάση έναν κατάλογο 88 ονομάτων, που λέγεται, ότι « δεν σημαίνει εξαντλητικό». Σχολιάζοντας τις εκθέσεις των ιατρικών εμπειρογνωμόνων στις περιπτώσεις Βαρδίκου, Κοροβέση, Μελέτη και Βλάσση, οι εγκαλούσες Κυβερνήσεις τόνισαν τις εγγενείς δυσκολίες στον καθορισμό οποιωνδήποτε ευδιάκριτων σημείων περίπου δύο χρόνια μετά τα συμβάντα. Συμπερασματικά, υποστήριξαν, ότι τα αποδεικτικά στοιχεία, που συγκέντρωσε η Υποεπιτροπή κατά τις ακροάσεις, τις έρευνες και τις ιατρικές εξετάσεις, που πραγματοποιήθηκαν περιέχουν πειστικά στοιχεία, ότι όλοι οι προαναφερθέντες μάρτυρες έχουν υποστεί βασανιστήρια και άλλη απάνθρωπη μεταχείριση. Η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν υπέβαλε τελικές παρατηρήσεις σχετικά με τα αποδεικτικά στοιχεία, που συγκέντρωσε η Υποεπιτροπή και τις εκθέσεις των ιατρικών εμπειρογνωμόνων. Όσον αφορά τις ακροάσεις, που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και Ιούλιο του 1969, η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν πρότεινε μάρτυρες σε σχέση με τις υποθέσεις, που αποτέλεσαν το αντικείμενο αυτών των ακροάσεων. Γενικά χαρακτήρισε τα αποδεικτικά στοιχεία, που συγκεντρώθηκαν στις ακροάσεις της 16ης/17ης Ιουνίου 1969 ως «συκοφαντικούς ισχυρισμούς». Ζήτησε την ακύρωση των δύο τελευταίων ακροάσεων μαρτύρων με το αιτιολογικό, ότι η ίδια η Υποεπιτροπή είχε παραβιάσει το άρθρο 28, παράγραφος (α) της Σύμβασης κατά τη διεξαγωγή αυτών των ακροάσεων από αντιπροσώπους και απουσία των μερών. Στις 9 Οκτωβρίου 1969, η ολομέλεια της Επιτροπής αποφάσισε περαιτέρω να μην λάβει πληροφορίες, ούτε με ακρόαση άλλων μαρτύρων, ούτε με άλλο τρόπο. Όπου υπάρχει πρακτική μη τήρησης ορισμένων διατάξεων της Σύμβασης, τα προβλεπόμενα ένδικα μέσα παρακάμπτονται αναγκαστικά, ή καθίστανται ανεπαρκή. Έτσι, εάν υπήρχε διοικητική πρακτική βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης, τα προβλεπόμενα δικαστικά ένδικα μέσα τείνουν να καταστούν αναποτελεσματικά λόγω της δυσκολίας εξασφάλισης αποδεικτικών στοιχείων και οι διοικητικές έρευνες, είτε δεν διενεργούνται, είτε, είναι πιθανόν να είναι απρόθυμες και ημιτελείς. Μπορεί να σημειωθεί ότι, στις αποφάσεις της σχετικά με το παραδεκτό των ισχυρισμών βάσει του άρθρου 3, η Επιτροπή διαπίστωσε, ότι δεν είχαν προσκομιστεί ακόμη αποδεικτικά στοιχεία Διοικητικής πρακτικής βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης. Συνεπώς, διαπίστωσε, ότι τα ένδικα μέσα ήταν αναποτελεσματικά για λόγους άλλους από την ύπαρξη διοικητικής πρακτικής.  Πρέπει επίσης να προσέξουμε ορισμένους παράγοντες γενικού χαρακτήρα: Πρώτον, οι πράξεις, που απαγορεύονται από το άρθρο 3 της Σύμβασης ενέχουν την ευθύνη ενός Συμβαλλόμενου Κράτους μόνο εάν διαπράττονται από πρόσωπα, που ασκούν δημόσια εξουσία. Τότε πρέπει να τεκμαίρεται, ότι αντιβαίνουν στο εσωτερικό δίκαιο. Ως εκ τούτου, οι παραβιάσεις του άρθρου 3 είναι κυβερνητικές πράξεις, που είναι παράτυπες και ανώμαλες εάν αναφέρονται ρητά, θα γίνονται μόνο με τις πιο μυστικές οδηγίες. Δεδομένου, ότι στην παρούσα υπόθεση φέρεται να σημειώνονται βασανιστήρια και κακομεταχείριση σε χώρους υπό τον έλεγχο αστυνομικών, ή στρατιωτικών αρχών, τα στοιχεία, που τείνουν να καταδεικνύουν την αλήθεια, ή το ψεύδος τέτοιων ισχυρισμών βρίσκονται ιδιαιτέρως σε γνώση, ή έλεγχο αυτών των αρχών. Επιπλέον, ότι θα ακυρωνόταν ο σκοπός του άρθρου 3 να επιμένει, ότι υπάρχει διοικητική πρακτική μόνο εάν υπάρχουν πάγιες οδηγίες για την εφαρμογή βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης, διότι η απόδειξη ύπαρξης τέτοιων οδηγιών θα ήταν σχεδόν αδύνατη, δεδομένης της μυστικότητας με την οποία περιβάλλονται. Δεύτερον, πρέπει να σημειωθεί, ότι δεν θα ήταν σωστό να χαρακτηριστούν ως διοικητική πρακτική πράξεις βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης, που απομονώθηκαν σε χρόνο και τόπο και μετά από απόδειξη, τιμωρήθηκαν δεόντως. Θα ήταν παράλογο να υποστηριχθεί, ότι δεν καθιερώνεται διοικητική πρακτική εκτός εάν και έως ότου κάθε πολιτικός κρατούμενος, ή τουλάχιστον η πλειοψηφία τους, υποβληθεί σε βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση. Αυτές οι διάφορες σκέψεις μας οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι υπάρχουν δύο στοιχεία, που είναι απαραίτητα για την ύπαρξη διοικητικής πρακτικής βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης για επανάληψη πράξεων και επίσημης ανοχής. Το πρότυπο τέτοιων πράξεων μπορεί να είναι ότι έγιναν στον ίδιο τόπο, ότι αποδίδονταν σε παράγοντες της ίδιας αστυνομικής, ή στρατιωτικής αρχής, ότι τα θύματα ανήκαν στην ίδια πολιτική κατηγορία, ή ότι συνέβησαν σε πολλά μέρη, ή στα χέρια διακριτών αρχών, ή επιβλήθηκαν σε άτομα διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Υπάρχουν ορισμένες εγγενείς δυσκολίες ως προς την απόδειξη των κατηγοριών βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης. Έ ένα θύμα, ή ένας μάρτυρας, που μπορεί να επιβεβαιώσει την περίπτωσή του μπορεί να διστάζει να περιγράψει, ή αποκαλύψει όλα όσα του συνέβησαν, φοβούμενος αντίποινα εναντίον του ίδιου, ή της οικογένειάς του. Οι πράξεις βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης από εκπροσώπους της Αστυνομίας, ή των Ενόπλων Δυνάμεων θα πραγματοποιούνταν όσο το δυνατόν περισσότερο χωρίς μάρτυρες και ίσως χωρίς τη γνώση της ανώτερης αρχής. Όταν γίνονταν καταγγελίες βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης, οι αρχές, είτε η Αστυνομία, είτε οι Ένοπλες Δυνάμεις, είτε τα αρμόδια Υπουργεία, πρέπει αναπόφευκτα να αισθάνονται, ότι έχουν να υπερασπιστούν μια συλλογική υπόληψη, ένα αίσθημα, που είναι ακόμη πιο ισχυρό σε αυτές τις αρχές, που δεν είχαν γνώση των δραστηριοτήτων των παραγόντων εναντίον των οποίων διατυπώνονται οι καταγγελίες. Κατά συνέπειαν, ενδέχεται να υπάρχει απροθυμία της ανώτερης αρχής να παραδεχθεί, ή να επιτρέψει τη διερεύνηση, γεγονότων, που θα έδειχναν, ότι οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί. Τα φυσικά ίχνη βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης μπορεί με την πάροδο του χρόνου να μη είναι αναγνωρίσιμα, ακόμη και από ειδικούς γιατρούς, ιδιαίτερα όταν η ίδια η μορφή βασανιστηρίων αφήνει ελάχιστα εξωτερικά σημάδια.   Έχοντας υπόψη αυτούς τους κανόνες και τα αποδεικτικά μέσα, η Υποεπιτροπή, κατά την ακρόαση μαρτύρων, περιορίστηκε όσο το δυνατόν περισσότερο σε εκείνους των οποίων οι αποδείξεις ήσαν άμεσες με έναν από τους τρεις πιθανούς τρόπους: ότι ο μάρτυρας ισχυρίστηκε, ότι είχε υποβληθεί ο ίδιος σε βασανιστήρια, ή κακομεταχείρηση, ότι ο μάρτυρας είδε τον πραγματικό εξαναγκασμό ή πρόκληση σε ένα άλλο άτομο, ή ότι ο μάρτυρας είδε σημάδια, ή ίχνη σε άλλο άτομο, που μπορούσαν να αποδοθούν σε βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση. Με άλλα λόγια, η Υποεπιτροπή θεώρησε σωστό να αγνοήσει ένα μεγἀλο αριθμό από διαδόσεις, που της έχουν υποβληθεί σε διάφορες μορφές.  Η Υποεπιτροπή έλαβε επίσης και εξέτασε πολλά έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων γραπτών δηλώσεων φερόμενων θυμάτων, που περιγράφουν βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση. Η Υποεπιτροπή έχει αποδώσει αποδεικτική βαρύτητα σε τέτοιες δηλώσεις, εάν η αυθεντικότητά τους αποδεικνύεται, ή δεν αμφισβητείται.  Κατά την αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων, που έχει ενώπιόν της, η Υποεπιτροπή έλαβε επίσης υπόψη δύο χαρακτηριστικά της άρνησης από την εναγόμενη Κυβέρνηση των ισχυρισμών για βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση: η εναγόμενη Κυβέρνηση αρνήθηκε την πρόσβαση της Υποεπιτροπής σε ένα αριθμό ατόμων, τα οποία κατονομάζει και ζήτησε να δει και τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν άμεσες αποδείξεις βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης με έναν από τους τρόπους, που έχουν ήδη περιγραφεί. Ειδικότερα οι Πανάγου, Νοταράς, Πετρόπουλος, Καλλέργη, Τσίλογλου και Κιάος μπορούσαν να έχουν δώσει άμεσες αποδείξεις, που αφορούσαν τους ίδιους ως φερόμενα θύματα. Η εναγόμενη Κυβέρνηση αρνήθηκε να επιτρέψει στην Υποεπιτροπή να επισκεφθεί τις φυλακές Αβέρωφ στην Αθήνα, ή τα κρατητήρια στη Λέρο. Η Υποεπιτροπή δεν θεώρησε, ότι καμμιά από αυτές τις αρνήσεις δικαιολογείται στην πραγματικότητα από τους λόγους, που επικαλέστηκε η εναγόμενη Κυβέρνηση.  Μπορούν όμως να συναχθούν αντίθετα συμπεράσματα. Αφ’ ενός οι ισχυρισμοί για βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση μπορεί μερικές φορές να είναι παραμορφωμένοι, ή υπερβολικοί ή ακόμα και κατασκευασμένοι για πολιτικούς σκοπούς για να δυσφημήσουν την εναγόμενη Κυβέρνηση.  Ενώ λοιπόν το γενικό σχέδιο, ότι οι ισχυρισμοί για βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση είναι απλώς αντικυβερνητική προπαγάνδα πρέπει να χρησιμεύσει ως προειδοποίηση για την παρακολούθηση των στρεβλώσεων, των υπερβολών και των ψευδών επαναλήψεων σε αυτά, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ως βάση για την απλή απόρριψή τους. Η Υποεπιτροπή θεωρεί, ότι δεν μπορεί γενικά να υποψιαστεί, ότι η πληροφορία, που δίνεται πρώτα από ένα υποτιθέμενο θύμα σε συγγενείς, ή με μυστικότητα σε άλλους, παρά σε δημόσιο τόπο συζητήσεως, ότι υποκινείται για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Όσον αφορά τον γενικό ισχυρισμό της εναγόμενης Κυβέρνησης, ότι οι ισχυρισμοί των κρατουμένων είναι μια προσπάθεια να δικαιωθούν στα μάτια των συγκατηγορουμένων και των πολιτικών τους φίλων γενικά, αφού πρόδωσαν άλλους στην Αστυνομία κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, η Υποεπιτροπή έλαβε υπόψη αυτή την πιθανότητα κατά την εξέταση των ισχυρισμών για κακομεταχείριση, αλλά διαπιστώνει επίσης, ότι τέτοιοι ισχυρισμοί δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί χωρίς περαιτέρω τεκμηρίωση ως βάση για τη γενική τους απόρριψη. Οι περιπτώσεις, που εξετάστηκαν από την Υποεπιτροπή και αναφέρονται στην παρούσα έκθεση, καθώς και οι περαιτέρω καταγγελίες για κακομεταχείριση, ή βασανιστήρια, ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με την τοποθεσία της Αστυνομίας, ή άλλο τόπο κράτησης με τον οποίο σχετίζονται η τελική διαταγή. – ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ. – ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.  – ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ.  – ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.  – ΤΟΠΟΙ ΥΠΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΕΔΕΣ. – ΚΡΗΤΗ. – ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. – ΤΟΠΟΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ 1967. – ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΛΛΕΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ.   Στη συνέχεια, η έκθεση ασχολείται με ισχυρισμούς για μη σωματικά βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση κρατουμένων, όπως σοβαρή ψυχολογική πίεση, ή εξευτελιστική μεταχείριση και με τις συνθήκες κράτησης των πολιτικών κρατουμένων. Τέλος παρουσιάζει τις απόψεις της σχετικά με το εάν και σε ποιο βαθμό έχουν παραβιαστεί, σύμφωνα με τα γεγονότα, που διαπιστώθηκαν από την Υποεπιτροπή. Η έκθεση αφιερώνει περισσότερες από 300 σελίδες στο Άρθρο 3, εξετάζοντας 30 περιπτώσεις βασανιστηρίων στο επίπεδο της απόδειξης, που απαιτείται σε μεμονωμένες αιτήσεις, με βάση τις καταθέσεις 58 μαρτύρων.  Περισσότερες από 70 υποθέσεις αφορούσαν κατάχρηση από τους αστυνομικούς της Ασφάλειας στα κεντρικά τους στην οδό Μπουμπουλίνας στην Αθήνα. Η αυστηρή τοπική διαπίστωση γεγονότων ήταν το κλειδί, για τα πορίσματα και την αρχή της έκθεσης σχετικά με το άρθρο 3. Οι φρικτές μέθοδοι βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης, καθώς φαίνεται ξεκάθαρα τα δεινά των ατόμων στα χέρια των βασανιστών τους, ή ότι η αξία της ακρόασης αποδεικτικών στοιχείων σε έναν τόπο δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Καμμιά γραπτή περιγραφή, όσο πολύχρωμη και παραστατική κι’ αν είναι, δεν θα μπορούσε να ήταν τόσο κατατοπιστική, όσο η επίσκεψη στην οδό Μπουμπουλίνας στην Αθήνα.    Στη συνέχεια παραθέτουμε τα συμπερασματα της Επιτροπής. «Η Υποεπιτροπή έχει διερευνήσει 30 υποθέσεις σε σημαντικό βαθμό και εξέφρασε κάποιο συμπέρασμα σχετικά με 28 από αυτές. Όσον αφορά τις υποθέσεις αυτές, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι: (i) έχουν επιβληθεί σε βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση 11 μεμονωμένες περιπτώσεις και συγκεκριμένα: – Βαρδίκου, Βλάσση, Λελούδα, δεσποινίδας Αρσένη, κυρίας Τσίρκα, Λεντάκη, Κοροβέση (στην Ασφάλεια Αθηνών). – Βερυβάκη (στην έδρα της Χωροφυλακής Προαστείων Αθηνών στα Πατήσια). – Μελέτη, δεσποινίδας Παγκοπούλου (από την Αστυνομία Ασφαλείας Θεσσαλονίκης) . – Λιβανού (στο στρατόπεδο του 521 Τάγματος Πεζοναυτών κοντά στην Αγία Παρασκευή)· (ii) από τον Απρίλιο του 1967 υπάρχει πρακτική βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης από την Ασφάλεια Αθηνών, στην οδό Μπουμπουλίνας, ατόμων, που συνελήφθησαν για πολιτικούς λόγους και: (α) αυτά τα βασανιστήρια και η κακομεταχείριση συνίστατο τις περισσότερες φορές στην εφαρμογή «φάλαγγας», ή άγριου ξυλοδαρμού σε όλα τα μέρη του σώματος· (β) ο σκοπός τους ήταν η εξαγωγή πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων των ομολογιών σχετικά με τις πολιτικές δραστηριότητες και ενώσεις των θυμάτων και άλλων προσώπων, που θεωρούνται ανατρεπτικά· (iii) τα στοιχεία ενώπιον της Επιτροπής για βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση, που υπέστησαν 17 άλλα άτομα απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση, δεδομένου, ότι κυμαίνονται από ενδείξεις: – Αμπατιέλου (από την Ασφάλεια της Αστυνομίας Πειραιά). – Καραοσμάν (στο Κέντρο Ανακρίσεων της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στην Αγία Παρασκευή). Αναγνώριση με την πρώτη ματιά στις στις περιπτώσεις: – Δεσποινίδας Καλλέργη, Πετρόπουλου, Κιάου, Τσίλογλου, Ντάκου (από την Ασφάλεια Αθηνών). – Νοταρά (από την Αστυνομία Ασφαλείας Αθηνών και επί του πλοίου «Έλλη»). Ισχυρές ενδείξεις:  – Ξηνταβελώνη, κα Παπανικόλα (στην Ασφάλεια Αθηνών). – Παναγούλη (στο στρατόπεδο του 505 Τάγματος Πεζοναυτών κοντά στο Διόνυσο). – Παπαγιαννάκη και Γιωτόπουλου (από την Ασφάλεια της Αστυνομίας Πειραιά). – Νέστορα, Σιπιτάνου ​​και Πύρζα (σε στρατόπεδο κοντά στο αεροδρόμιο Σέδες Θεσσαλονίκης – Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών).  Στην πραγματικότητα, η εναγόμενη Κυβέρνηση εμπόδισε, άμεσα, ή έμμεσα, την Υποεπιτροπή να ολοκληρώσει την έρευνά της για αυτές τις υποθέσεις. (iv) Οι αρμόδιες Ελληνικές αρχές, αντιμέτωπες σε πολλές και ουσιώδεις καταγγελίες και ισχυρισμούς για βασανιστήρια και κακομεταχείριση, αφού απέτυχαν να λάβουν κάποιο αποτελεσματικό μέτρο για να τις διερευνήσουν, ή να εξασφαλίσουν ένδικα μέσα για οποιεσδήποτε τέτοιες καταγγελίες, ή ισχυρισμούς, που κρίθηκαν αληθείς. (σ. οι υποενότητες (iii), εκτός από τα πορίσματα για 4 περιπτώσεις και (iv) υιοθετήθηκαν από μια πλειοψηφία 13 μελών. Τα ευρήματα για τις περιπτώσεις Αμπατιέλου, Καραοσμάν, Παπαγιαννάκη και Γιωτόπουλος υιοθετήθηκαν κατά πλειοψηφία 10 μελών). Η Επιτροπή διαπιστώνει επίσης ότι:  (i) οι συνθήκες κράτησης στα κελιά στο υπόγειο του κτιρίου Ασφαλείας της Αστυνομίας στην οδό Μπουμπουλίνας, στο οποίο κρατούνταν για πολιτικούς λόγους συλληφθέντες, αντίκεινται στο άρθρο 3.  (ii) ο συνδυασμός των συνθηκών, που περιγράφονται παραπάνω, στις οποίες κρατούνται πολιτικοί κρατούμενοι στις Φυλακές Αβέρωφ και ο ακραίος τρόπος χωρισμού των κρατουμένων από τις οικογένειές τους και οι συνθήκες μεγάλου συνωστισμού στα στρατόπεδα της Λέρου, αποτελούν επίσης παραβάσεις του άρθρου 3.    Το πόρισμα της επιτροπής ελήφθη κατά πλειοψηφία. Οι διαφορετικές απόψεις των μειοψηφησάντων μελών παρατίθενται μετα από κάθε κεφάλαιο. Ενώ το γενικό σχέδιο της Ελληνικής Κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των καταγγελιών ήταν, ότι οι ισχυρισμοί για βασανιστήρια, ή κακομεταχείριση είναι αντικυβερνητική προπαγάνδα που χρησιμοποιείται από τους κομμουνιστές και τους αντιπάλους του καθεστώτος, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ως βάση για την απλή απόρριψή τους. Η Υποεπιτροπή μελέτησε με μεγάλη προσοχή την κατάσταση, όπως προέκυπτε από τις μαρτυρίες διαφόρων θυμάτων και τις εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστείας και θεώρησε, ότι δεν μπορεί γενικά να υποψιαστεί, ότι η αναφορά για βασανιστήρια, που γίνεται από ένα υποτιθέμενο θύμα σε συγγενείς, ή με μυστικότητα σε άλλους, σε δημόσιο τόπο συζητήσεως, υποκινείτο για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Οι ισχυρισμοί της Κυβέρνησης δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί χωρίς περαιτέρω τεκμηρίωση, αφού η Κυβέρνηση δεν παρουσίασε στοιχεία που να τους αποδεικνύουν. Στο πόρισμα της επιτροπής γίνεται κατ’ επανάληψη αναφορά στα εμπόδια που παρενέβαλε η Κυβέρνηση. Αν όπως ισχυρίζονταν δεν γινόντουσαν βασανιστήρια τότε έπρεπε να αφήνουν ελεύθερο το πεδίο για ενέργεια ερεύνης.  Λίγο μετά την παραλαβή της έκθεσης από την Επιτροπή, αυτή διέρρευσε. Έγινε εκτενής κάλυψη ξένων εφημερίδων του πορίσματος, που ανέφερε, ότι η Ελλάδα είχε παραβιάσει την ΕΣΔΑ και τα βασανιστήρια ήταν επίσημη πολιτική της Ελληνικής Κυβέρνησης. Η έκθεση είχε ισχυρό αντίκτυπο στηδιεθνή κοινή γνώμη.  Στις 12 Δεκεμβρίου 1969, συνεδρίασε η Επιτροπή Υπουργών στο Παρίσι. Επειδή οι κανόνες της απαγόρευαν την ψηφοφορία επί της έκθεσης, για τρεις μήνες, όσο παρέμεινε στα χέρια της Επιτροπής η έκθεση, που διαβιβάστηκε στις 18 Νοεμβρίου 1969, δεν συζητήθηκε στη συνεδρίασή τους. Ο Πιπινέλης, ο χουντικός και δικτατορικών αντιλήψεων Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, έκανε μια εκτενή ομιλία στην οποία συζήτησε τα αίτια του πραξικοπήματος, πιθανές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και τις συστάσεις στην έκθεση της Επιτροπής. Ωστόσο, δεδομένου ότι το κοινό του είχε αντίγραφα της έκθεσης της Επιτροπής και ο Πιπινέλης δεν έδωσε χρονοδιάγραμμα, για τις εκλογές, η ομιλία του δεν ήταν πειστική. Έντεκα από τα δεκαοκτώ κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης υποστήριξαν το ψήφισμα, που ζητούσε την απέλαση της Ελλάδας. Eνα ψήφισμα, για καθυστέρηση της ψηφοφορίας ήταν ανεπιτυχές. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η Τουρκία, η Κύπρος και η Γαλλία ήταν τα μόνα, που αντιτίθεντο στην εκδίωξη της Ελλάδας και έγινε φανερό, ότι η Ελλάδα θα έχανε στην ψηφοφορία.  Ο πρόεδρος της Επιτροπής, Ιταλός Υπουργός Εξωτερικών Άλντο Μόρο πρότεινε ένα διάλειμμα, για μεσημεριανό γεύμα, Ο Πιπινέλης ζήτησε τον λόγο. Σε μια κίνηση, ψευτολεονταρισμού, σύμφωνα με τις οδηγίες της χούντας ανακοίνωσε, ότι η Ελλάδα αποχωρεί από το Συμβούλιο βάσει του άρθρου 7 του Καταστατικού, και αποχώρησε. Αυτό είχε, ως αποτέλεσμα να καταγγελθούν τρεις συνθήκες στις οποίες η Ελλάδα ήταν συμβαλλόμενο μέρος: το Καταστατικό, η ΕΣΔΑ και το Πρωτόκολλο 1 της ΕΣΔΑ. Μετά την αποχώρηση της Ελλάδας από το Συμβούλιο ο Παν. Πιπινέλης, την θε΄ψρησς ηρωική πράξη προβαίνοντας στη ακόλουθη δήλωση: «Εθεώρησα σκόπιμον να κάμω την ακόλουθον δήλωσιν περί αποχωρήσεως, όχι μόνον, διότι ήθελα να καταστή εμφανές, ότι η αποχώρησις δεν είναι συνέπεια των οιωνδήποτε διαθέσεων του Συμβουλίου, ως προς τον αποκλεισμόν της Ελλάδος, αλλά διότι δεν ευρέθησαν διατεθειμένοι πολλοί Υπουργοί να υιοθετήσουν διεξόδους, αι οποίαι τους προσεφέροντο. Εθεώρησα περιττόν να αναμένωμεν την περαιτέρω απόφασιν». Η χουντική Κυβέρνηση δεν δέχτηκε την απόφαση της επιτροπής, θεωρούσε, όσα συνέβαιναν σαν ψευδείς απόψεις και μιλούσε, για «δήθεν» κακοποιημένους. Ο Πιπινέλης μιλούσε, για την ανησυχία του, για το μέλλον της Ευρώπης, «ανησυχίαν, καθ’ ήν στιγμήν το κύμα επαναστατικής αναρχίας σαλεύει τα θεμέλια πολλών δυτικών κρατών!!!» Η Επιτροπή Υπουργών ενέκρινε την έκθεση στην επόμενη συνεδρίασή της την 15η Απριλίου 1970. Ανέφερε, ότι «η Ελληνική Κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να συμμορφωθεί με τις συνεχιζόμενες υποχρεώσεις της βάσει της Σύμβασης», σημειώνοντας τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις. Ως εκ τούτου, η έκθεση θα δημοσιοποιηθεί καθώς «η Κυβέρνηση της Ελλάδας κλήθηκε να αποκαταστήσει χωρίς καθυστέρηση τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες στην Ελλάδα» και να καταργήσει αμέσως τα βασανιστήρια.  Ο Επίτροπος Sørensen πίστευε, ότι οι ενέργειες της Επιτροπής Υπουργών ήταν, μια «χαμένη ευκαιρία». Παίζοντας τον κίνδυνο της απέλασης πολύ σύντομα και έκλεισε τη δυνατότητα λύσης σύμφωνα με το άρθρο 32 και τις συστάσεις της Επιτροπής. Μολονότι η παραδοχή της έκθεσης ήταν μια «πύρρεια νίκη», η άποψη του Sørensen αγνοούσε, ότι το Ελληνικό καθεστώς δεν ήταν ποτέ πρόθυμο να περιορίσει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το γεγονός αυτό αποτελούσε το πιστεύω των ηγετών του πραξικοπήματος, οπαδούς των ανελεύθερων πολιτικών συστημάτων, συμβατών με τη φασιστική νοοτροπία καί πιστεύω τους.  Ο Νίκος Παπανδρέου αναφέρεται σχετικά μέ τις καταθέσεις μαρτύρων στο Στρασβούργο και την προσπάθεια υποστήριξης των μαρτύρων: «… Σε μια από τις εκθέσεις του ο van der Stoël παραθέτει μια συζήτηση με τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Παττακό, ο οποίος προέβαλε το ακόλουθο επιχείρημα δικαιολογώντας το πραξικόπημα: Το έθνος έπρεπε να προστατευτεί από αυτούς τους ανθρώπους, που ήθελαν εμφύλιο πόλεμο. Ο κ. Ανδρέας Παπανδρέου και ο κ. Ερλάντερ, ο Σουηδός Πρωθυπουργός, που τον στήριξαν… ήταν μεταξύ αυτών». Αν έρθουν στην Ελλάδα», είπε ο Παττακός, «θα τους εξορίσουμε και αυτούς στα νησιά…  Τόσο οι εκπρόσωποι της χούντας, όσο και ο Ανδρέας Παπανδρέου βρέθηκαν στο Στρασβούργο για τις ακροάσεις για την Ελληνική υπόθεση, οι πρώτοι για να καταθέσουν υπέρ της χούντας, ο δεύτερος κατά…  Με τον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ο ξάδερφός του, Σίγκμουντ Μινέικο, δύο Έλληνες φοιτητές από τη Γερμανία, πρώην Έλληνας πρεσβευτής και ένας νεαρός Ολλανδός ονόματι Έρικ Ντελάνζ…Ήρθαν σε επαφή με έναν από τους κρατούμενους, τον Κωνσταντίνο Μελέτη, ο οποίος αμέσως έδειξε την επιθυμία του να δραπετεύσει…Αργότερα μέσα στην ημέρα η ομάδα ακτιβιστών κατάφερε να σώσει έναν δεύτερο μάρτυρα, τον Παντελή Μαρκετάκη. Οι δύο δραπέτες κατέθεσαν ενώπιον των Ευρωπαίων νομικών την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου». Η έκθεση της Επιτροπής χαιρετίστηκε, ως ένα μεγάλο επίτευγμα, για την αποκάλυψη των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ένα έγγραφο ουσιαστικής ισχύος και αξιοπιστίας. Ο Στ. Παττακός έκανε την περιβόητη δήλωσή του, ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν ενόχλησε την Ελλάδα περισσότερο από ένα κουνούπι, που κάθεται στα κέρατα ενός βοδιού!!! Το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν μπόρεσε να αποδυναμώσει τη χούντα στο εσωτερικό της χώρας. Της αφαίρεσε όμως κάθε διεθνή νομιμότητα και προκάλεσε τη διεθνή της απομόνωση. Οι ενέργειές του στην Ελληνική υπόθεση οδήγησαν σε πιο ξεκάθαρους ορισμούς διεθνώς, για το τι συνιστά βασανιστήριο και πώς τεκμηριώνεται, ενώ ενίσχυσαν τις διαδικασίες της ΕΣΔΑ.  Στην έκθεση της Ελληνικής περίπτωσης, η Επιτροπή έκρινε, ότι η απαγόρευση των βασανιστηρίων ήταν απόλυτη. Όμως η απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση ήταν απολύτως απαγορευμένη, φάνηκε δε να σημαίνει, ότι μπορεί να μην είναι, η διατύπωση «στη συγκεκριμένη κατάσταση αδικαιολόγητη».  Τα κράτη, που υποστήριξαν το ψήφισμα ήταν: Σουηδία, Νορβηγία, Δανία, Ισλανδία, Κάτω Χώρες, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία, Δυτική Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία και Βέλγιο.  Η υπόθεση απογύμνωσε τη χούντα και μια τέτοια απομόνωση μπορεί να συνέβαλε στις δυσκολίες της χούντας στην αποτελεσματική διακυβέρνηση.  Γενική ήταν η αξίωση της κοινωνίας για την τιμωρία των βασανιστών της χούντας και την απομάκρυνση τους από τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Ήταν λαϊκή επιταγή να σπάσει το απόστημα για να εκλείψει η εστία νοσηρότητας που δηλητηρίαζε όλη τη ζωή και το όλο κλίμα της Χώρας. Η απομάκρυνση όλων των βασανιστών αλλά κυρίως ο κολασμός των ενόχων ήταν αναγκαία για την ηθική αποτοξίνωση της Χώρας και η αποκατάσταση της ηθικής του Έθνους. ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ [...]
30 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΩ ΕΔΩ ΜΕ ΚΑΥΣΤΙΚΟ ΠΡΟΛΟΓΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ…     Έλληνες Δημοκράτες μην αφήσετε ποτέ τους ακροδεξιούς και τους φασίστες να κάνουν εδώ στην Ελλάδα που γέννησε τη Δημοκρατία κουμάντο!  Άτομα με γλοιώδη συμπεριφορά που κολλάνε σαν βδέλλες  πάνω στους ισχυρούς της Γης, πότε στους Αμερικανούς Ιμπεριαλιστές και πότε στους Ισραηλινούς Φασίστες! Και για να δείτε τον αριβισμό και οπορτουνισμό τους, θυμάστε μέχρι και πριν λίγα χρόνια, που όλοι αυτοί έλεγαν τα χειρότερα λόγια κατά των Εβραίων και μας είχαν πρήξει τα συκώτια με τα <<Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών>> και κάτι τέτοιες αρλούμπες?  Και μάλιστα είχαν συμπαρασύρει στην αντιεβραϊκή προπαγάνδα τους και πολλούς Έλληνες ιερείς… Τώρα τσιμουδιά όλοι τους…!!!   Γιατί άραγε?  Διότι τους έχει μπει στο αδειανό μυαλό τους ότι αφού το Ισραήλ πολεμά τους Μουσουλμάνους, άρα εμείς , λένε εκείνοι, που είμαστε κατά των Μουσουλμάνων,  θα συμπράξουμε με το Ισραήλ και δεν πα να κάνει του κόσμου τα εγκλήματα και τις Γενοκτονίες? Αλλά αδέρφια Έλληνες Δημοκράτες, που κατατροπώσατε τη φασιστική χούντα και στείλατε επίσης στα τσακίδια τους απογόνους της, τα φασιστικά κορμάδια και τα ερπετά με τους αγκυλωτούς σταυρούς, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν {μέχρι στιγμής} να καταλάβουν ότι το Ισραήλ δεν διεξάγει θρησκευτικό πόλεμο, αλλά εθνικό…!!!   Δηλαδή χτυπά τους Παλαιστίνιους, τους Λιβανέζους, τους Υεμενίτες, τους Ιρανούς κλπ, όχι για το θρήσκευμά τους, αλλά για γεωπολιτικούς καθαρά λόγους…  Και γι΄αυτό θέλουν να εκτοπίσουν από την ίδια την πατρίδα τους πάνω από δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιους και να προσαρτήσουν και τη Δυτική Όχθη δημιουργώντας το <<μεγάλο Ισραήλ>> και έναν παράδεισο για τους εποίκους, που έρχονται στην Παλαιστίνη απ΄όλα τα σημεία της Γης! Είναι τόσο πορωμένοι ορισμένοι Έλληνες Ακροδεξιοί, που λένε και οι ίδιοι το ανιστόρητο, φρικτό και βλακώδες, που εκστομίζουν οι Ακροδεξιοί υπουργοί του Ισραήλ ότι δεν υπάχει λαός Παλαιστινιακός…!!!  Το ισχυρίζονται αυτό οι Εβραίοι Ακροδεξιοί, τη στιγμή που όλοι οι Εβραίοι κάτοικοι της αρχαίας Παλαιστίνης ήταν για 1.800 χρόνια διάσπαρτοι εκτός της Παλαιστινιακής γης! Δημοσιογράφος  ΑΝΚ     Mich_Pets <<Ξέρεις τι δεν μπορούν να χωνέψουν πως εκτός από τα κομματόσκυλα του Κυριάκου και τα δουλικά της πρεσβείας, ο λαός της Ελλάδας είναι με την Παλαιστίνη. Ο λαός της Ελλάδας δεν μπορεί να ανεχθεί να γίνεται γενοκτονία στην ίδια ανθρωπότητα που ζει, στον ίδιο πλανήτη. Είναι παντού, στα λιμάνια, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ, τα γήπεδα, τα θέατρα. Ο κύριος στη φωτογραφία ένιωσε πως θα σηκώσει μόνος του την παλαιστινιακή σημαία και θα περπατήσει έτσι την Πατησίων>>. [...]
30 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Ντοκιμαντέρ για την θρυλική μας Σταφίδα από την εκπομπή του συντοπίτη μας Χρήστου Βασιλόπουλου <<Μηχανή του Χρόνου>>, με αναφορές και ομιλίες εκλεκτών συμπολιτών! – ΟΛΟΙ απόψε στην Κρέστενα και όποιος γεννιέται σήμερα χίλιες φορές γεννιέται! ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΒΡΕΘΟΥΝ ΕΚΕΙ ΘΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ <<ΝΥΧΤΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ>>! [...]
29 Ιουλίου, 2025Άρθρα / Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Γάζα: Ισραηλινές οργανώσεις κατά Νετανιάχου – Για πρώτη φορά μιλούν για γενοκτονία   Γάζα: Ισραηλινές οργανώσεις κατά Νετανιάχου – Για πρώτη φορά μιλούν για γενοκτονία {ΠΗΓΗ :   Dnews.gr} ********************************* ********************************* «Το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας»   Δύο από τις πιο γνωστές ισραηλινές οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατηγορούν τη χώρα ότι διαπράττει γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων στη Γάζα, τροφοδοτώντας περαιτέρω τη διεθνή κατακραυγή για την τραγική κατάσταση στον θύλακα. Πρόκειται για τη «B’Tselem»- οργάνωση που καταγράφει τις συνέπειες που έχουν για τους Παλαιστίνιους οι ισραηλινές πολιτικές- και τη «Physicians for Human Rights Israel». Αυτή είναι η πρώτη φορά που ισραηλινές οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ανακοινώνουν το συμπέρασμα ότι ο πόλεμος στη Γάζα συνιστά γενοκτονία. Συμπέρασμα στο οποίο έχουν ήδη καταλήξει άλλες οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία. «Η γενοκτονία μας» «Η γενοκτονία μας» είναι ο τίτλος της έκθεσης που δημοσιοποίησε η «B’Tselem». Σε αυτή επικαλείται τις καταστροφικές συνέπειες που έχει ο πόλεμος του Ισραήλ για τους απλούς Παλαιστίνιους: το γεγονός ότι έχουν σκοτωθεί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στη Γάζα, την ισοπέδωση τεράστιων τμημάτων των πόλεων του θύλακα, τον αναγκαστικό εκτοπισμό σχεδόν όλου του πληθυσμού της Γάζας, τον περιορισμό των τροφίμων και άλλων κρίσιμης σημασίας προμηθειών. Συνολικά, η ισραηλινή επιχείρηση ισοδυναμεί με «συντονισμένη δράση για τη σκόπιμη καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας στη Λωρίδα της Γάζας», επισημαίνει η οργάνωση. «Με άλλα λόγια: το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας». «Εκτεταμένη, συστηματική καταστροφή» Επίσης, η έκθεση αναφέρεται στο επιχείρημα του Ισραήλ πως για τον φονικό αντίκτυπο που έχει ο πόλεμος για τους Παλαιστίνιους ευθύνεται η στρατηγική της Χαμάς να κρύβεται ανάμεσα στους αμάχους. Αυτό από μόνο του δεν μπορεί να εξηγήσει τον ανεξέλεγκτο θάνατο και την καταστροφή στη Γάζα, επισημαίνουν οι ισραηλινές οργανώσεις. «Ο ισχυρισμός του Ισραήλ ότι οι μαχητές της Χαμάς ή άλλων ένοπλων οργανώσεων είναι παρόντες σε ιατρικές ή πολιτικές εγκαταστάσεις, συχνά χωρίς να παρέχουν καμία απόδειξη, δεν μπορεί να δικαιολογήσει, ούτε να εξηγήσει τέτοια εκτεταμένη, συστηματική καταστροφή», τονίζει η έκθεση της «B’Tselem». «Δεν έχουμε άλλη επιλογή, παρά να αναγνωρίσουμε την αλήθεια» Η Γιούλι Νόβακ, διευθύντρια της «B’Tselem» επεσήμανε ότι δεν επιδιώκει να υποβαθμίσει τη «φριχτή επίθεση» που εξαπέλυσε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Όμως, συμπλήρωσε, αυτή προκάλεσε μια ισραηλινή επίθεση στην παλαιστινιακή ζωή στη Γάζα η οποία έχει εξελιχθεί σε γενοκτονία. «Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα έπρεπε να γράψουμε την έκθεση που δημοσιεύουμε σήμερα. Όμως, τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικότητας που δεν μας άφησε άλλη επιλογή παρά να αναγνωρίσουμε την αλήθεια», τόνισε μιλώντας σε κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν οι δύο οργανώσεις, στην Ιερουσαλήμ. «Ο λαός της Γάζας έχει εκτοπιστεί, βομβαρδιστεί, λιμοκτονήσει, στερήθηκε ολοκληρωτικά την ανθρωπιά και τα δικαιώματά του», συμπλήρωσε. Η δεύτερη οργάνωση, η «Physicians for Human Rights Israel», επικεντρώθηκε στις ζημιές στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. «Οι ενέργειες του Ισραήλ έχουν καταστρέψει τις υγειονομικές υποδομές της Γάζας με τρόπο που είναι τόσο εσκεμμένος, όσο και συστηματικός», επισημαίνει η οργάνωση. Το Ισραήλ απέρριψε ως «αβάσιμες» τις κατηγορίες. Τα ισραηλινά στρατεύματα στοχεύουν τους Παλαιστίνιους μαχητές, όχι τους αμάχους, υποστήριξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ντέβιντ Μένσερ. Αν το Ισραήλ πραγματικά ήθελε να καταστρέψει τους Παλαιστίνιους στη Γάζα, η χώρα δεν θα είχε διευκολύνει την αποστολή σχεδόν 2 τόνων βοήθειας στην περιοχή, συμπλήρωσε. Στις κατηγορίες για γενοκτονία, Ισραηλινοί αξιωματούχοι σταθερά αντιτάσσουν την επίθεση που εξαπέλυσε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023, σκοτώνοντας 1.200 ανθρώπους, κατά κύριο λόγο αμάχους. Επίθεση που προκάλεσε στη συντριπτική απάντηση του Ισραήλ. Οι βομβαρδισμοί και η χερσαία επιχείρηση των IDF στη Γάζα έχουν σκοτώσει περισσότερους από 59.000 ανθρώπους- ανάμεσά τους χιλιάδες παιδιά- σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Γάζας. Σε αυτό τον τραγικό απολογισμό δεν γίνεται διαχωρισμός μεταξύ μαχητών και αμάχων. Κάποια στιγμή ο ισραηλινός στρατός υποστήριξε ότι είχαν σκοτωθεί σχεδόν 20.000 μαχητές της Χαμάς, χωρίς να παρέχει αποδείξεις για αυτό. Στην περίπτωση μιας γενοκτονίας, το διεθνές δίκαιο απαιτεί να υπάρχουν αποδείξεις πρόθεσης. Στην έκθεση, η «B’Tselem» επικαλείται σειρά από απάνθρωπα σχόλια Ισραηλινών κυβερνητικών αξιωματούχων. Ανάμεσά τους δήλωση του πρώην υπουργού Άμυνας, Γιόαβ Γκάλαντ, ότι το Ισραήλ πολεμά με «ανθρώπινα ζώα» στη Γάζα. Επίσης, κάποιοι πολιτικοί έχουν πει πως στόχος τους είναι να εκδιώξουν όσους Παλαιστίνιους απομένουν στον θύλακα. Η πολιτική ηγεσία του Ισραήλ υποστηρίζει ότι η χώρα τηρεί το ανθρωπιστικό δίκαιο και πως οι στρατηγοί συνεργάζονται στενά με νομικούς συμβούλους, που διασφαλίζουν τη συμμόρφωση με τα διεθνή πρότυπα. Επίσης επιχειρηματολογούν ότι το Ισραήλ έχει ξεπεράσει αυτά που έχουν πράξει Δυτικές χώρες σε παρόμοιες καταστάσεις. Ωστόσο, για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών της Γάζας οι τελευταίοι 22 μήνες έχουν υπάρξει μια απεγνωσμένη προσπάθεια για επιβίωση από τους συνεχείς βομβαρδισμούς, για εύρεση τροφής και καθαρού νερού για τις οικογένειές τους και διαφυγής εν μέσω ισραηλινών προειδοποιήσεων για άμεσες εκκενώσεις, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος θανάτου. Ο ολοένα μεγαλύτερος αριθμός κατοίκων της Γάζας που τώρα λιμοκτονούν έχει συμβάλλει στην όξυνση της κριτικής κατά του Ισραήλ από κάποιους μακροχρόνιους συμμάχους της χώρας. Πηγή: NYT, Reuters, Φωτογραφία: AP [...]
28 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία  Το Χρονογράφημα της Δευτέρας                                      με την Ήρα Αλ. Κάζογλη         Η αιώνια σαγήνη του καλοκαιριού     Γνωρίσαμε φέτος το καλοκαίρι και αυτό, τον όρο “θερμικός θόλος”,  που χρησιμοποιούν τελευταία οι επιστήμονες για να περιγράψουν το φαινόμενο όταν πολύ ζεστός αέρας παγιδεύεται για μέρες σε μια περιοχή δημιουργώντας αφόρητη, ακραία, βασανιστική ζέστη σε μια πόλη. Φαινόμενο-φούρνος, δηλαδή. Δύσκολο το καλοκαίρι στην πόλη, ένα μαρτύριο. Η ζέστη δεν αντέχεται πλέον, κι όσο κι αν  περιμέναμε τον ήλιο  να έρθει μέσα στο γκρίζο του χειμώνα, αυτός ο ήλιος τώρα μας τυφλώνει, σε μια πόλη αβίωτη. Οι διακοπές γίνονται πιο δελεαστικές από ποτέ, να γλιτώσουμε από τον φούρνο που μας ξεροψήνει το μυαλό και το σώμα. Οι διακοπές ανάγκη και δικαίωμα, μακριά όμως από το χαμό αμέτρητων ευτυχισμένων με το ζόρι, τον ψυχαναγκασμό της προαποφασισμένης all inclusive ευτυχίας και του υποχρεωτικού μαυρίσματος για κάποιον ανεξήγητο, ψυχολογικό λόγο. Το καλοκαίρι έχει τη σαγήνη του ελεύθερο, αναρχικό, γεμάτο ήλιο και αλάτι, με τις αδιάκοπες μεταπτώσεις στο ρυθμό και τα χρώματα της θάλασσας. Μια σκιά στην παραλία, οι φίλοι, μια φέτα καρπούζι με τυρί, παλιά συνταγή, να είσαι ευτυχισμένος με το τίποτα. Η ευτυχία μιας κρυφής ακτής τον Αύγουστο, για λόγους προληπτικής ιατρικής στις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Το καλοκαίρι η ψυχή χοροπηδάει γοητευμένη από την επαφή με την άμμο που στη χούφτα γίνεται χρυσάφι, από την αιώνια σαγήνη  του καλοκαιριού, από τις αναμνήσεις από παλιά καλοκαίρια που έρχονται ακάλεστες στο νου. Κι  από ένα μπλε σε όλους τους συνδυασμούς που μπορεί να δει το μάτι. Μια ηλιοκαμένη αμεριμνησία χωρίς κανόνες που θέλει να γκρεμίσει όσα μας φόρτωσε ο χειμώνας. Υπάρχει ακόμη χρόνος, ο Αύγουστος είναι μπροστά, η θάλασσα ανήκει σε όποιον βυθίζεται μέσα της, είναι δική του σε κάθε απλωτή, σε κάθε βουτιά. Με όλες τις αισθήσεις. Αδειάζουμε τις τσέπες απ’ ό,τι μας βαραίνει και βουτάμε.                  Η.Κ. [...]
28 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία / Πολιτισμός  Η σταφίδα, ο «μαύρος χρυσός» του Μοριά, “ζωντανεύει” και πάλι στην Κρέστενα – Την Τετάρτη 30/7  στον ιστορικό χώρο της <<Γιορτής Σταφίδας>> πολυσήμαντη εκδήλωση     Ο Σύλλογος Φιλοπροόδων Κρεστένων και ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας σας προσκαλούν στην επετειακή εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025, στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Γιορτή Σταφίδας» στην Κρέστενα Ηλείας. Η εκδήλωση τιμά την ιστορία, τον πολιτισμό και τη συμβολή της σταφίδας στην τοπική και εθνική οικονομία, με τίτλο: «Η σταφίδα, ο μαύρος χρυσός του Μωριά, ζωντανεύει και πάλι στην Κρέστενα» Στην εκδήλωση θα συμμετάσχει ο καταγόμενος από την Κρέστενα δημοσιογράφος Χρίστος Βασιλόπουλος, ο οποίος θα προλογίσει και θα παρουσιάσει το ντοκιμαντέρ της βραβευμένης εκπομπής του «Μηχανή του Χρόνου» με τίτλο: «Σταφίδα: Από τη δόξα των αγορών στην χρεοκοπία. Διεκδικήσεις και συγκρούσεις» Το ντοκιμαντέρ φωτίζει την περίοδο που η σταφίδα αποτέλεσε τον βασικό εξαγωγικό πόρο της Ελλάδας, αλλά και την κρίση που ακολούθησε, με έντονες κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Ομιλητές: Σπύρος Γιακουμέλος, Γεωπόνος «Σταφίδα: Παρελθόν, Παρόν, Μέλλον» Γιολάντα Αποστολοπούλου, Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας «Η σταφίδα στη Λογοτεχνία και στη Λαογραφία» Αγγελική Τσούρα, Γραμματέας του Συνδέσμου Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας «Σταφίδα και Εκπαίδευση» Νίκος Δημόπουλος, Ορθοπαιδικός «Οι ευεργετικές ιδιότητες της σταφίδας στην υγεία του ανθρώπου» Γιάννης Σταθόπουλος, Πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Φιλοπροόδων Κρεστένων «Η ιστορία του Συλλόγου και της Γιορτής της Σταφίδας» Η βραδιά θα ολοκληρωθεί μουσικά με τη συναυλία του σχήματος «Τα Χρώματα της Ήλιδας», υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Γιώργου Γκιντζίρη και θα διατίθεται δωρεάν το παραδοσιακό σταφιδόψωμο.  Πολυχώρος Πολιτισμού “Γιορτή Σταφίδας” – Κρέστενα  Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025 – Ώρα 20:30  Είσοδος 5Ε [...]
28 Ιουλίου, 2025Άρθρα / Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ **** Η χούντα των Ελλήνων Συνταγματαρχών **** Αποβολή της από το Συμβούλιο της Ευρώπης **** Μελέτη – Έρευνα – Επεξεργασία του εκλεκτού συνεργάτη μας κ. Κωνσταντίνου Γρηγ. Κυριακόπουλου, Υποστράτηγου Ιατρού ε.α. Νευροχειρουργού     {Μέρος  πέμπτο}   Γνώμη της Επιτροπής σχετικά στο ερώτημα, αν υπήρχε στις 21 Απριλίου 1967, Δημόσια Έκτακτη κατάσταση στην Ελλάδα, που απειλούσε τη ζωή του Έθνους Ως προς την έννοια του όρου «δημόσια έκτακτη ανάγκη, που απειλεί τη ζωή του έθνους» στο άρθρο 15, παράγραφος (1) της Συμβάσεως». Μια «Δημόσια έκτακτη ανάγκη, που απειλεί τη ζωή του έθνους» έχει περιγραφεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Lawless σαν: «μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, ή έκτακτη ανάγκη, που επηρεάζει ολόκληρο τον πληθυσμό και αποτελεί απειλή, για την οργανωμένη ζωή της κοινότητας από την οποία αποτελείται το Κράτος». Μια τέτοια δημόσια έκτακτη ανάγκη μπορεί να θεωρηθεί, ότι έχει, συγκεκριμένα, τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:  (1) Πρέπει να είναι πραγματική, ή επικείμενη.  (2) Τα αποτελέσματά της πρέπει να αφορούν ολόκληρο το έθνος και πρέπει να απειλείται η οργανωμένη ζωή της κοινότητας. Η σειρά, είναι ξεκάθαρα επαρκής, ως προς τα κριτήρια, που διέπουν τον έλεγχο της κήρυξης κατάστασης δημόσιας έκτακτης ανάγκης. Η Επιτροπή θεωρεί, ότι στην παρούσα περίπτωση βαρύνει την εναγόμενη Κυβέρνηση να αποδείξει, ότι οι προϋποθέσεις, που δικαιολογούν τα μέτρα καταστολής βάσει του άρθρου 15 και συνεχίζουν να υπάρχουν, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη το «περιθώριο εκτίμησης» το οποίο, σύμφωνα με τη νομολογία της Επιτροπής, η Κυβέρνηση έχει να κρίνει την κατάσταση στην Ελλάδα από τη στιγμή, που ανέλαβε την εξουσία στις 21 Απριλίου 1967.    Ως προς τα κριτήρια, που διέπουν τον έλεγχο μιας δήλωσης δημόσιας έκτακτης ανάγκης. Στην ανακοίνωση της 3ης Μαΐου 1967, η εναγόμενη Κυβέρνηση αναφέρθηκε σε «εσωτερικούς κινδύνους, που απειλούν τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του κράτους». Σύμφωνα με την Κυβέρνηση, την 21η Απριλίου 1967, «δεν υπήρχε θέμα εξωτερικού κινδύνου, δηλαδή πόλεμος».  Όσον αφορά την εσωτερική κατάσταση, η Επιτροπή θεωρεί αναμφισβήτητο, μετά την πολιτική κρίση του Ιουλίου 1965, υπήρξε στην Ελλάδα μια περίοδος έντονης αστάθειας και έντασης, της επέκτασης των δραστηριοτήτων των κομμουνιστών και των συμμάχων τους και κάποιας δημόσιας αταξίας.  Η ίδια η εξέταση περιορίζεται από τα κριτήρια του τι συνιστά δημόσια έκτακτη ανάγκη, για τους σκοπούς του άρθρου 15, που ορίζονται παραπάνω. Ειδικότερα, το κριτήριο της πραγματικής, ή «επικείμενης» επιβάλλει χρονικό περιορισμό. Επομένως, η αιτιολόγηση βάσει του άρθρου 15 των μέτρων καταστολής, που έλαβε η εναγόμενη Κυβέρνηση την 21η Απριλίου 1967, εξαρτάται από την ύπαρξη δημόσιας έκτακτης ανάγκης, πραγματικής, ή επικείμενης, κατά την ημερομηνία αυτή.  Η Επιτροπή δεν διαπίστωσε, με τα στοιχεία, που προσκόμισε η εναγόμενη Κυβέρνηση να φαίνεται, ότι την 21η Απριλίου 1967 επίκειται κατάργηση της νόμιμης Κυβέρνησης με τη δύναμη των όπλων από τους κομμουνιστές και τους συμμάχους τους. Υπάρχουν στοιχεία, που αποδεικνύουν, ότι, ούτε σχεδιάστηκε, ούτε αναμενόταν σοβαρά, ούτε από τις πολιτικές, ούτε από τις αστυνομικές αρχές.  (2) οι συντάκτες του «Γενικού Σχεδίου Δράσης», που αποδίδεται στον στρατηγό Αργυρόπουλο, δηλώνουν σε αυτό, ότι προβλέπουν βία μόνο σε τρεις πιθανές καταστάσεις: -Στη διεξαγωγή των εκλογών του Μαΐου η χρήση βίας, ή απάτης από το συντηρητικό κόμμα ΕΡΕ του Πρωθυπουργού Κανελλόπουλου,   – την επ’ αόριστον αναβολή των εκλογών από αυτό το Κόμμα, με βάση μια «καμουφλαρισμένη Βασιλική δικτατορία». Και   – δυσμενή εκλογικά αποτελέσματα, για τη Δεξιά και άρνηση παράδοσης της εξουσίας στο κόμμα της πλειοψηφίας.  Ήταν λοιπόν ουσιαστικά ένα πολιτικό σχέδιο δράσης κατά της Δεξιάς. Οι συντάκτες δηλώνουν, ότι η βία πρέπει να χρησιμοποιηθεί από αυτούς μόνο στη δεύτερη και στην τρίτη περίπτωση. Η δεύτερη πρέπει να αντιμετωπιστεί με «εκδηλώσεις διαμαρτυρίας», που να ασκούν πίεση «μέχρι και αιματηρές συγκρούσεις». Η τρίτη με οργάνωση ειδικών ομάδων εφόδου, εξοπλισμένων με κατάλληλα μέσα και οπλισμό, μέσω των οποίων θα είναι δυνατή η εξουδετέρωση, ή η καταστροφή των τεθωρακισμένων αρμάτων μάχης, καθώς και των χημικών μέσων του αντιπάλου. Καμμιά από αυτές τις προβλεπόμενες αντιδράσεις σε κινήσεις της Δεξιάς δεν συνεπάγεται την επικείμενη ανατροπή της νόμιμης Κυβέρνησης με τη βία.  Το γεγονός, ότι η εναγόμενη Κυβέρνηση, έχοντας πλήρη πρόσβαση σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, δημοσιευμένες, επίσημες, ή απόρρητες, προσκόμισε μόνο τα πολύ ισχνά στοιχεία, που ήδη συζητήθηκαν, καταδεικνύει από μόνο της, ότι δεν υπήρχε αναμενόμενη καμμιά κομμουνιστική κατάληψη της Κυβέρνησης από η δύναμη των όπλων.  Η Επιτροπή σημειώνει εδώ, όσον αφορά την εν ισχύι Κυβέρνηση μεταξύ 3ης και 21ης ​​Απριλίου 1967, ότι ο Πρωθυπουργός Κανελλόπουλος και οι δύο Υπουργοί ιδιαίτερα υπεύθυνοι, για τη δημόσια ασφάλεια και τάξη, Ράλλης και Παπαληγούρας εξέφρασαν την πάγια γνώμη, ότι την 21η Απριλίου 1967 δεν υπήρξε καμμιά δημόσια έκτακτη ανάγκη στην Ελλάδα, πραγματική, ή επικείμενη.  Η Επιτροπή έπρεπε στη συνέχεια να εξετάσει, εάν την 21η Απριλίου 1967 υπήρχε μια άμεση απειλή, για την οργανωμένη ζωή της κοινότητας, δηλαδή:  (1) δεδομένης της συνεργασίας μεταξύ της Ένωσης Κέντρου και του κόμματος της ΕΔΑ και του ρόλου σχετικά με αυτή του Γεωργίου και του Ανδρέα Παπανδρέου, οι εκλογές του Μαΐου θα οδηγούσαν στη δημιουργία μιας Κυβέρνησης «Λαϊκού Μετώπου», στην οποία θα κυριαρχούσαν ουσιαστικά οι κομμουνιστές και οι σύμμαχοί τους, μια τελική ανάληψη της Κυβέρνησης. (2) σχετικά με αυτή την πολιτική εξέλιξη, οι διαδηλώσεις και η αταξία στους δρόμους, η κατάληψη κτιρίων και οι στάσεις εργασίας, που υποκινούνταν από τη Νεολαία Λαμπράκη και άλλες ανατρεπτικές οργανώσεις, θα αυξάνονταν σε σημείο, που θα περνούσαν πέρα ​​από τον έλεγχο των αστυνομικών δυνάμεων, ή του στρατού· και  (3) ο στρατός, έχοντας ταυτόχρονα στρατεύσιμη δύναμη, που υπόκειται σε κάποια κομμουνιστική διείσδυση, εάν αντιμετώπιζε μαζικές, αλλά άοπλες λαϊκές διαδηλώσεις, θα αρνιόταν να πυροβολήσει εναντίον τους και η δημόσια τάξη θα κατέρρεε.  Το συγκεκριμένο ερώτημα ενώπιον της Επιτροπής ήταν εάν, την 21η Απριλίου 1967, υπήρχε επικείμενη απειλή, που θα πραγματοποιείτο πριν, ή αμέσως μετά τις εκλογές του Μαΐου, με δημιουργία τέτοιας πολιτικής αστάθειας και αταξίας, που η οργανωμένη ζωή της κοινότητας δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Η Επιτροπή δίνει αρνητική απάντηση στο ερώτημα αυτό, για δύο λόγους: (1), ελέχθη ότι η πιθανότητα συγκρότησης Κυβέρνησης «Λαϊκού Μετώπου», με πιθανή συνέπεια την ανάληψη της Κυβέρνησης από τους κομμουνιστές, αποτελούσε από μόνη της μια δημόσια έκτακτη ανάγκη, που απειλούσε τη ζωή του έθνους η Επιτροπή θεωρεί, ότι δεν αποδείχθηκε, από την κατάσταση των κομμάτων, ή από την γενικότερη κατάσταση, ότι ο σχηματισμός Κυβέρνησης «Λαϊκού Μετώπου» μετά τις εκλογές του Μαΐου ήταν βέβαιη, ή πιθανή. (2) Εξ άλλου, την 21η Απριλίου 1967 δεν υπήρχε καμμιά ένδειξη, ότι, είτε πριν, είτε μετά τις εκλογές του Μαΐου, θα υποδαυλίζετο και θα οργανώνοταν δημόσια αναταραχή σε σημείο πέρα ​​από τη δυνατότητα της Αστυνομίας να την ελέγξει. Αντίθετα, η ταχύτητα με την οποία «εξουδετερώθηκε» μεγάλος αριθμός κομμουνιστών και συμμάχων τους την 21η Απριλίου 1967, υποδηλώνει, παρ’ όλα τα υποτιθέμενα σχέδιά τους, ήταν ανίκανοι, για οποιαδήποτε οργανωμένη δράση σε μια κρίση. Εν ολίγοις, η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν ικανοποίησε την Επιτροπή με τα στοιχεία, που προσκόμισε, ότι υπήρξε, την 21η Απριλίου 1967, κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που απειλούσε τη ζωή του Ελληνικού έθνους.    Η εξέλιξη της κατάστασης από την 21η Απριλίου 1967 μέχρι σήμερα. ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ. Εναγόμενη Κυβέρνηση. Η εναγόμενη Κυβέρνηση υποστήριξε, ότι παρά την επιτυχία της να αποκαταστήσει την τάξη σε ολόκληρη τη χώρα από την 21η Απριλίου 1967, ο κίνδυνος ανατρεπτικών ενεργειών εντός της Ελλάδας δεν είχε πλήρως εξαλειφθεί. Αυτό κατέστησε αναγκαία τη συνέχιση της εφαρμογής έκτακτων μέτρων.  Η εναγόμενη Κυβέρνηση αναφέρθηκε επίσης σε ορισμένες δηλώσεις του Πρωθυπουργού Παπαδόπουλου σε συνέντευξη Τύπου την 15η Μαρτίου μετά από ομιλία της 6ης Μαρτίου 1969. Στις 6 Μαρτίου ο Παπαδόπουλος είχε πει μεταξύ άλλων: «Δεν αντιμετωπίζουμε κανέναν κίνδυνο, από οποιαδήποτε πλευρά. Οι Ένοπλες Δυνάμεις και οι Δυνάμεις Ασφαλείας της χώρας, εκμεταλλευόμενες την τεράστια υποστήριξη, που παρέχει ο λαός μας στα όργανά τους, κατάφεραν να χαρακτηρίζεται η κατάσταση σήμερα, ως απολύτως ασφαλής. Είχαμε μόνο λίγους κομμουνιστές στη χώρα μας.  Στη συνέντευξη Τύπου της 15ης Μαρτίου 1969, ο Παπαδόπουλος επιβεβαίωσε, «ότι οι Έλληνες, από ανατροφή και παράδοση, δεν συμβιβάζονται με την κομμουνιστική παγκόσμια θεωρία». Ο κομμουνιστικός κίνδυνος, που υπήρχε την 21η Απριλίου 1967 «δεν βρισκόταν στον αριθμό των κομμουνιστών». Ήταν «οι κοινωνικές συνθήκες, που επικρατούσαν εκείνη την εποχή, που επέτρεψαν σε μια χούφτα κομμουνιστών να βρουν έτοιμη απάντηση στην προπαγάνδα τους».    Γνώμη της Επιτροπής για την κατάσταση από την 21η Απριλίου 1967.   Μολονότι η εναγόμενη Κυβέρνηση αναγκάστηκε να ακυρώσει, ή να χαλαρώσει ορισμένα κατασταλτικά μέτρα από την 21η Απριλίου 1967, η κατάσταση πολιορκίας συνεχίζεται και η Κυβέρνηση επεσήμανε δύο νέους παράγοντες εκ των οποίων η Επιτροπή έλαβε υπόψη:  (1) τα περιστατικά εκρήξεως βομβών και τις πράξεις δολιοφθοράς, οι οποίες έχουν επαναληφθεί συχνά από το καλοκαίρι του 1967 και  (2) τη σύσταση και δραστηριότητες ορισμένων παράνομων οργανώσεων, που σχηματίστηκαν επίσης από τον Απρίλιο του 1967.  Η Επιτροπή διαπιστώνει, βάσει των στοιχείων, που έχει στη διάθεσή της, ότι κανένας από τους δύο παράγοντες είναι πέρα ​​από τον έλεγχο των δημοσίων αρχών, που χρησιμοποιούν συνήθη μέτρα, ή βρίσκονται σε κλίμακα, που απειλεί τη ζωή του Ελληνικού έθνους.    ΚΕΦΑΛΑΙΟ II.   ΑΡΘΡΑ 5, 6, 8, 9, 10, 11, 13 ΚΑΙ 14 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Η Επιτροπή παρατηρεί, ότι η πρακτική, που ακολουθήθηκε στη στέρηση της ελευθερίας στην Ελλάδα την 21η Απριλίου 1967 και μετά, αντίκειται στο άρθρο 5 για τους εξής λόγους: (1) Η κράτηση κατόπιν διοικητικής απόφασης προσώπων, που θεωρούνται επικίνδυνα για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, σύμφωνα με τη νομοθεσία, που περιγράφεται παραπάνω, είναι αντίθετη με το άρθρο 5 της Σύμβασης, δεδομένου ότι πρόκειται για στέρηση της ελευθερίας, που δεν αντιστοιχεί σε καμμιά των κατηγοριών στέρησης της ελευθερίας, που επιτρέπεται από την παράγραφο 1. (2) Η δυνατότητα προσφυγής κατά αποφάσεων των Επιτροπών Δημόσιας Ασφάλειας μόνο στον Υπουργό Δημόσιας Τάξης δεν ικανοποιεί την απαίτηση του άρθρου 5 ότι η νομιμότητα της κράτησης κρίνεται από δικαστήριο. Η διαδικασία, που εφαρμόστηκε πρόσφατα βάσει του διατάγματος υπ’ αριθ. 188 της 14ης/15ης Μαΐου επίσης δεν συνάδει με τις διατάξεις του άρθρου 5 της Σύμβασης, δεδομένου ότι οι Επιτροπές, που θα συσταθούν δυνάμει του Διατάγματος δεν είναι δικαστήρια και η απόφαση για συνέχιση, περιορισμό ή αναστολή της κράτησης είναι διακριτική.  (3) Η χρήση του κατ’ οίκον περιορισμού από την εναγόμενη Κυβέρνηση, όπως περιγράφεται ανωτέρω, όταν ο περιορισμός στο σπίτι είναι σχεδόν πλήρης, δεν αντιστοιχεί σε καμμιά από τις κατηγορίες στέρησης της ελευθερίας, που επιτρέπεται από το άρθρο 5, της Σύμβασης.   Άρθρο 6 της Σύμβασης. Η Ελληνική Δικαιοσύνη έδειξε τα δύο είδη των δικαστών, εκείνους του συνεργού και εκείνους του αντίπαλου της χούντας. Στην πρώτη κατηγορία ανήκαν πολλοί ανώτατοι δικαστικοί, που ἐλαβαν μέρος στις κυβερνήσεις της χούντας και μάλιστα την υποστήριξαν μέχρι αηδίας και συνέχισαν να την υποστηρίζουν ενεργά μετά την πτώση της και εκείνοι, που αντιστάθηκαν. Στους πρώρους ανήκει και ο «πρωθυπουργός» της χούντας ο γνωστός εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κωνστ. Κόλλιας. Στη δεύτερη οι Στυλιανός Μαυρομιχάλης Ανδρέας Τούσης Πρόεδρος και Εισαγγελέας αντίστοιχα του Αρείου Πάγου, ο αρεοπαγίτης Φλώρος και ο εμβληματικὀς Μιχαήλ Στασινόπουλος, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το πόρισμα μιλάει για τις διώξεις των 30 δικαστικών λειτουργών από την χούντα.  «Δράση της Κυβέρνησης σχετικά με το δικαστικό σώμα. (α) Απόλυση τριάντα δικαστικών λειτουργών τον Μάιο του 1968. Το άρθρο 1 της Συνταγματικής Πράξης «ΚΔ΄» της 28ης Μαΐου 1968, προέβλεπε: «1. Εντός τριών ημερών από τη δημοσίευση της παρούσης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, η ισόβια θητεία και η μονιμότητα των δικαστών της Τακτικής Δικαιοσύνης σύμφωνα με το άρθρο 88 του Συντάγματος αναστέλλεται. Μπορούν να απολυθούν εντός αυτής της χρονικής περιόδου εάν:  (α) για οποιονδήποτε λόγο δεν διαθέτουν το ηθικό ανάστημα, που απαιτείται για την άσκηση του αξιώματός τους· (β) δεν διαποτίζονται από υγιείς κοινωνικές αρχές, ή εάν η γενική συμπεριφορά τους εντός της κοινωνίας, ή του νόμου δεν μπορεί να θεωρηθεί συμβατή με τα καθήκοντά τους και την αξιοπρέπεια του αξιώματός τους, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση του κύρους τους μεταξύ των συναδέλφων τους και του κοινού. 2, η απόλυση των δικαστικών λειτουργών της προηγούμενης παραγράφου θα επηρεαστεί με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, μετά από έρευνα των στοιχείων της υπόθεσής τους, με Βασιλικό Διάταγμα, που προτείνει αυτό. Οι απολύσεις δυνάμει του παρόντος Νόμου δεν υπόκεινται σε προσφυγή, ή ένσταση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, ούτε αγωγή αποζημίωσης ενώπιον τακτικών δικαστηρίων». Σύμφωνα με τη Συντακτική Πράξη «ΚΔ΄», ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και είκοσι οκτώ άλλοι δικαστικοί λειτουργοί απομακρύνθηκαν από τα καθήκοντά τους με τον νόμο αριθ. 94 της 29ης Μαΐου 1968. Όσον αφορά την παύση του Προέδρου του Αρείου Πάγου Μαυρομιχάλη και του Εισαγγελέα του Α. Τούση, η εναγόμενη Κυβέρνηση υπέβαλε δύο έγγραφα με ημερομηνία 1 Νοεμβρίου 1968 και με τίτλο «Καταγραφή προσωπικών Στοιχείων». Δεν υπάρχει καμία ένδειξη, ότι τα έγγραφα αυτά τέθηκαν ποτέ υπόψη, είτε του Μαυρομιχάλη, είτε του Τούση. Ο Mαυρομιχάλης, όταν ακούστηκε ως μάρτυρας από την Υποεπιτροπή, υποστήριξε, ότι η αναστολή της θητείας των δικαστών από την εναγόμενη Κυβέρνηση είχε κλονίσει τη δικαστική εξουσία στα θεμέλιά της. (β) σύγκρουση μεταξύ της εναγόμενης Κυβέρνησης και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Υπεβλήθησαν προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας από αρκετούς δικαστικούς λειτουργούς, που απολύθηκαν βάσει της Συντακτικής Πράξης «ΚΔ΄». Με την απόφασή του 503/1969 της 6ης/8ης Μαρτίου 1969, το Συμβούλιο απέρριψε την προσφυγή του πρώην αρειοπαγίτη Φλώρου. Ο προσφεύγων είχε διαμαρτυρηθεί, ότι δεν είχε ακουσθεί από τις αρχές πριν ληφθεί η απόφαση για την απόλυσή του. Το Συμβούλιο απέρριψε αυτή την καταγγελία, δηλώνοντας, ότι η απαίτηση ακρόασης «δεν συγκαταλέγεται στις προϋποθέσεις, που απαιτούνται από τις διατάξεις της Συνταγματικής Πράξης «ΚΔ΄» για την έκδοση πράξεων απόλυσης βάσει αυτής, οι οποίες δεν έχουν χαρακτήρα πειθαρχικών κυρώσεων, αλλά δυσμενών διοικητικών μέτρων. Σύμφωνα με την εναγόμενη Κυβέρνηση, η απόφαση αυτή ελήφθη ομόφωνα.  Με περαιτέρω αποφάσεις του Ιουνίου 1969 το Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε δεκτές παρόμοιες προσφυγές, που είχαν υποβληθεί από άλλους δικαστικούς λειτουργούς, που είχαν επίσης απορριφθεί βάσει της Συντακτικής Πράξης «ΚΔ΄». Αναφερόμενο σε Νομοθετικό Διάταγμα, που είχε εκδοθεί στις 29 Μαΐου 1969, το Συμβούλιο διαπίστωσε τώρα, ότι αυτή η απόλυση πρέπει να θεωρηθεί ως πειθαρχικό μέτρο και κατά συνέπεια η Συντακτική Πράξη «ΚΔ΄» πρέπει να ερμηνευθεί ότι απαιτεί ακρόαση των ενδιαφερομένων. Ως εκ τούτου, το Συμβούλιο ακύρωσε τον νόμο αριθ. 94. Σύμφωνα με την εναγόμενη Κυβέρνηση, η απόφαση αυτή του Συμβουλίου της Επικρατείας ελήφθη «με εξαιρετικά αδύναμη πλειοψηφία (11 έναντι 10). (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ) [...]
27 Ιουλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία  Το ποίημα της Κυριακής με τον Πολ Βερλέν   Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας   Ο ποιητής Πολ Βερλέν γράφει για τον χωρισμό   Λένε οι ειδικοί πως ο χωρισμός, ως συναισθηματική κυρίως επένδυση, είναι ένας μικρός θάνατος, μια επώδυνη διαδικασία, ένα μεγάλο συναισθηματικό σοκ. Πενθεί ο άνθρωπος για πολλές απώλειες, για τα σακατεμένα όνειρα, τον χρόνο που επένδυσε, ίσως για την χαμένη αυτοπεποίθηση, για την ομορφιά και τη δύναμη της ζωής και απαιτείται χρόνος για να επουλωθούν οι πληγές. Συχνά, οδηγεί σε πόνο, θλίψη, θυμό, αφήνει ψυχικά τραύματα και δυσκολία αποδοχής της νέας πραγματικότητας.   Ο Γάλλος συμβολιστής ποιητής, Πολ Βερλέν, της ομάδας των περίφημων καταραμένων ποιητών, είναι παγκόσμια γνωστός για τη σπουδαία επίδραση του στη γαλλική ποίηση αλλά και για τη σχέση του με τον Αρθούρο Ρεμπό. Μία σχέση οδυνηρή, ολέθρια και αυτοκαταστροφική που επηρέασε ανεπανόρθωτα τον ποιητή του έρωτα και του θανάτου. Τον οδήγησε στο διαζύγιο, στον αλκοολισμό και στο έγκλημα. Βέβαια, το βαθύ ερωτικό τραύμα, οι απώλειες που βίωσε, τον οδήγησαν και στην κορύφωση της ποιητικής του παραγωγής. Ας τον αφουγκραστούμε στο ακόλουθο βιωματικό ποίημα:   Έξι βδομάδες κιόλας, Paul Verlaine   Έξι βδομάδες κιόλας, κι άλλες δεκαπέντε ακόμα Μέρες ατέλειωτες! Μες στους ανθρώπινους καημούς, Βέβαια, καημός πικρός ωσάν το χωρισμό δεν είναι!   Γράφεις, σου γράφουν, λες πως αγαπάς, πώς σ’ αγαπούνε, Το βλέμμα, κάθε μέρα, τις κινήσεις, τη φωνή, Ώρες μ’ εκείνον μοναχός μιλάς που είναι μακριά. Μα ό, τι κι αν αισθανθείς κι ό, τι κι αν στοχαστείς και όλα όσα Μ’ εκείνον πεις που βρίσκεται μακριά σου, είναι όλα αυτά Άτονα κι άχρωμα και μελαγχολικά πιστά.   Ω! η απουσία! Η πιο σκληρή απ’ τις δυστυχίες όλες Στις λέξεις και στις φράσεις να ζητάς παρηγοριά, Στο άπειρο μέσα πλήθος των θλιμμένων στοχασμών σου Και ό, τι θα βρεις, ανούσιο πάντα να ‘ναι και πικρό! Κι ύστερα, να, αιχμηρή και κρύα σαν λεπίδι, Γοργότερη από τα πουλιά, κι από τις σφαίρες πιο γιορτή, Κι απ’ το νοτιά στη θάλασσα κι απ’ το αγριοφύσημά του, Και μ’ ένα δηλητήριο στην αιχμή θανατερό, Να, όμοια σα βέλος, που ‘ρχεται στο τέλος η Υποψία, Ξαπολυμένη από την άθλια Αμφιβολία τη βδελυρή.   Μπορεί ποτέ; Ενώ στο τραπέζι ακουμπισμένος, Το γράμμα της με δάκρυα να διαβάζω εγώ, Το γράμμα της που όλο για την αγάπη της μου λέει, Την ώρα εκείνη η σκέψη της να ‘ναι δοσμένη αλλού; Ποιος ξέρει; Ενώ για μένα αργές εδώ και θλιβερές, Κυλούν οι μέρες, σαν ποτάμι μ’ όχθες ξεραμένες, Ίσως να χαμογέλασε το χείλι της τ’ αγνό; Ίσως να ‘ναι χαρούμενη και να με λησμονάει;   Και μελαγχολικός το γράμμα της ξαναδιαβάζω.   (Μετάφραση: Κλέων Β. Παράσχος) [...]
27 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Ρ α ψ Ω δ ή ε ς Το 2ο Συμπόσιο Τέχνης εκεί στην πέτρινη εκκλησιά των Λαστεϊκων στις 31 του επαναστατικού θερμογέννητου Ιούλη του πολλά αρχικά υποσχόμενου 2025 ανισόρροπου κατά το μάλλον ή ήττον!   [...]
27 Ιουλίου, 2025Άρθρα / Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία    ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ Το Πόρισμα της Επιτροπής Η χούντα των Ελλήνων Συνταγματαρχών και η αποβολή της από το Συμβούλιο της Ευρώπης      Μελέτη – Έρευνα – Επεξεργασία Κωνσταντίνος Γρηγορίου Κυριακόπουλος Υποστράτηγος Ιατρός ε. α. Νευροχειρουργός {Μέρος τέταρτο}   Το πόρισμα της Επιτροπής ήταν πολύ διαφωτιστικό, ακριβές και δίκαιο, που δυστυχώς παραμένει άγνωστο στους περισσότερους Έλληνες. Μαζί με τά παρατήματά του είναι 1100 περίπου σελίδες, ενώ το κύριο μέρος του καταλαμβάνει 510 σελίδες.  Αναφέρεται στο πόρισμα: «Την 3η Μαΐου 1967, ο μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας απηύθυνε επιστολή στον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης, επικαλούμενος το άρθρο 15 της Σύμβασης, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναφέροντας, ότι με το Βασιλικό Διάταγμα αριθ. 280 της 21ης ​​Απριλίου 1967, είχε ανασταλεί η ισχύς των άρθρων 5, 6, 8, 10, 11, 12, 14, 20, 95 και 97 του Ελληνικού Συντάγματος, λόγω εσωτερικών κινδύνων, που απειλούσαν τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του Κράτους. Σε μεταγενέστερες επιστολές της 25ης Μαΐου και της 19ης Σεπτεμβρίου 1967, η Ελληνική Κυβέρνηση είχε δώσει πληροφορίες σχετικά με το άρθρο 15. Στις πανομοιότυπες αιτήσεις τους της 20ής Σεπτεμβρίου 1967 προς την Επιτροπή, οι ενάγουσες Κυβερνήσεις της Δανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας αναφέρθηκαν πρώτα στην αναστολή των ανωτέρω διατάξεων του Ελληνικού Συντάγματος. Υποστήριξαν δε ότι με το βασιλικό διάταγμα αριθ. 280 και άλλα νομοθετικά μέτρα και ορισμένες διοικητικές πράξεις, η εναγόμενη Κυβέρνηση είχε παραβιάσει τα άρθρα 5, 6, 8, 9, 10, 11, 13 και 14 της Σύμβασης. Σχετικά με όλους αυτούς τους ισχυρισμούς, υποστήριξαν, ότι η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν απέδειξε, ότι ικανοποιούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 15 της Σύμβασης, για τα μέτρα καταστολής. Η ενάγουσα Κυβέρνηση της Ολλανδίας, προσχώρησε στις εγκαλούσες Κυβερνήσεις και με αίτησή της της 27 Σεπτεμβρίου 1967, υπέβαλε παρατηρήσεις, που αντιστοιχούσαν στην ουσία με εκείνες των τριών πρώτων εναγουσών Κυβερνήσεων. Οι τέσσερις αιτήσεις ενώθηκαν από την Επιτροπή στις 2 Οκτωβρίου 1967.  Η εναγόμενη Κυβέρνηση, με τις γραπτές της παρατηρήσεις σε απάντησή της την 16η Δεκεμβρίου 1967, υποστήριξε, ότι η Επιτροπή δεν ήταν αρμόδια να εξετάσει τις αιτήσεις γιατί αφορούσαν τις ενέργειες μιας επαναστατικής Κυβέρνησης. Δήλωσε επίσης, σχετικά με το άρθρο 15 της Σύμβασης, ότι σύμφωνα με τη νομολογία της Επιτροπής, μια Κυβέρνηση διέθετε «περιθώριο εκτίμησης», για να αποφασίσει, αν υπήρξε δημόσια έκτακτη ανάγκη, που απειλούσε τη ζωή του και εάν ναι, ποια έκτακτα μέτρα απαιτούνταν. Τα μέλη της Επιτροπής ήσαν οι A. SÜSTERHENN, Αναπληρωτής Πρόεδρος, M. SØRENSEN C. TH. EUSTATHIADES J. E. S. FAWCETT F. ERMACORA F. CASTBERG G. SPERDUTI M. A. TRIANTAFYLLIDES F. WELTER T. BALTA W. F. DE GAAY FORTMAN P. P. O’DONOGHUE P. O. DELAHAYE T. B. LINDAL E. BUSUTTIL Αφού δεν επιτεύχθηκε Φιλική διευθέτηση της υπόθεσης, η Επιτροπή έπρεπε, (1) να διαπιστώσει τα γεγονότα και (2) να εκφράσει γνώμη, ως προς το, εάν τα γεγονότα, που διαπιστώθηκαν αποκαλύπτουν παραβίαση από την εναγόμενη Κυβέρνηση των υποχρεώσεών της βάσει της Σύμβασης.  Αυτό εμπόδισε την Επιτροπή να εξετάσει την υπόθεση στην κατάλληλη ατμόσφαιρα· ότι οι νέοι ισχυρισμοί έπρεπε να είχαν υποβληθεί, ως νέες αιτήσεις· ότι έπρεπε να έχουν απευθυνθεί στον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης και όχι στον Γραμματέα της Επιτροπής. Σύμφωνα με το άρθρο 15, η εναγόμενη Κυβέρνηση είχε σαφώς παρεκκλίνει από ορισμένες από τις υποχρεώσεις της βάσει της Σύμβασης. Όσον αφορά τα συγκεκριμένα άρθρα, που επικαλέστηκαν οι τρεις πρώτες εγκαλούσες Κυβερνήσεις, η εναγόμενη Κυβέρνηση υποστήριξε:  «Ότι οι νέοι ισχυρισμοί βάσει του άρθρου 3 της Σύμβασης ήταν προδήλως αβάσιμοι. Πρέπει επίσης να απορριφθούν λόγω μη εξάντλησης των εσωτερικών ενδίκων μέσων. Δεν υπήρχε «διοικητική πρακτική» βασανιστηρίων, ή κακομεταχείρισης κρατουμένων στην Ελλάδα και δεν είχαν εξαντληθεί τα αποτελεσματικά ένδικα μέσα, που ήταν διαθέσιμα σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία…   Όσον αφορά τον ισχυρισμό βάσει του άρθρου 3 του Πρωτοκόλλου, ότι είχε παραβιαστεί η υποχρέωση διεξαγωγής εκλογών «σε εύλογο διάστημα», τα άρθρα 53 και 57 του σχεδίου Συντάγματος προέβλεπαν βουλευτικές εκλογές. Σε κάθε περίπτωση, η θέση της Κυβέρνησης δικαιολογήθηκε με βάση το άρθρο 15 της Σύμβασης». Με την απόφασή της της 31ης Μαΐου 1968, η Επιτροπή κήρυξε τους νέους ισχυρισμούς των εγκαλουσών Κυβερνήσεων παραδεκτούς.  Δήλωσε σχετικά με αυτούς τους ισχυρισμούς στο σύνολό τους, ότι ορθώς είχαν εισαχθεί, ως επέκταση των αρχικών ισχυρισμών των τριών πρώτων εγκαλουσών Κυβερνήσεων και ότι δεν έπρεπε να απορριφθούν, ως «καταχρηστικοί». Σε σχέση με τις εργασίες της Συμβουλευτικής Συνέλευσης, η Επιτροπή αναφέρθηκε στη δήλωσή της στην απόφασή της της 24ης Ιανουαρίου 1968, ότι κατά την άσκηση των καθηκόντων της δυνάμει του άρθρου 19 της Σύμβασης, ενήργησε με πλήρη ανεξαρτησία από οποιοδήποτε εξωτερικό σώμα.  Όσον αφορά τους ισχυρισμούς δυνάμει του άρθρου 3 της Σύμβασης, η Επιτροπή διαπίστωσε, ότι οι τρεις εγκαλούσες Κυβερνήσεις δεν παρουσίασαν στο στάδιο αυτό της διαδικασίας, ουσιαστικά στοιχεία, που να αποδεικνύουν την ύπαρξη «διοικητικής πρακτικής» και ότι κατά συνέπειαν, η εφαρμογή του κανόνα των εθνικών ενδίκων μέσων δεν μπορούσε να αποκλειστεί, για τον λόγο αυτό. Εξ άλλου, η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη τα μέτρα, που έλαβε η εναγόμενη Κυβέρνηση σχετικά με το καθεστώς και τη λειτουργία των δικαστηρίων, δεν διαπίστωσε, ότι στη συγκεκριμένη κατάσταση, που επικρατεί στην Ελλάδα, τα εσωτερικά ένδικα μέσα, που υποδεικνύονται από η εναγόμενη Κυβέρνηση μπορούν να θεωρηθούν αποτελεσματικά και επαρκή.  Η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι οι ισχυρισμοί δυνάμει του άρθρου 3 της Σύμβασης δεν μπορούν να απορριφθούν λόγω μη εξάντλησης των εγχωρίων ενδίκων μέσων και δήλωσε επίσης, ότι δεν μπορούν να απορριφθούν. Όσον αφορά τους ισχυρισμούς δυνάμει του άρθρου 7 της Σύμβασης και του άρθρου 1 του πρώτου πρωτοκόλλου σχετικά με τη Συντακτική Πράξη «Η», η Επιτροπή παρατήρησε, ότι η κατάσταση του «θύματος» δεν αναφέρεται στο άρθρο 24 της Σύμβασης, όπως στο άρθρο 25 και ότι συνεπώς δεν ήταν απαραίτητο, για τις τρεις εγκαλούσες Κυβερνήσεις να αποδείξουν, στο στάδιο του παραδεκτού, ότι είχαν όντως εφαρμοσθεί οι σχετικές διατάξεις αυτής της Συνταγματικής Πράξης.  Σχετικά η Επιτροπή χώρισε την εξέταση σε διάφορες περιόδους. Περίοδος από 21 Απριλίου έως 19 Σεπτεμβρίου 1967. Με επιστολή της 3ης Μαΐου 1967, η εναγόμενη Κυβέρνηση επεσήμανε «ότι η αναστολή της εφαρμογής των προαναφερθέντων άρθρων του Ελληνικού Συντάγματος δεν προδικάζει την παράγραφο (2) του άρθρου 15» και διευκρίνισε περαιτέρω, ότι «η Ελλάδα θα επανέλθει στην κανονική πολιτική και κοινοβουλευτική ζωή μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες». Ο Γενικός Γραμματέας θα ενημερωθεί, σύμφωνα με την παράγραφο (3) του άρθρου 15, «για την ημερομηνία κατά την οποία αυτά τα έκτακτα μέτρα παύουν να ισχύουν και οι διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εκτελούνται εκ νέου πλήρως».  Με επιστολή του της 19ης Σεπτεμβρίου 1967, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος, αναφερόμενος στην επιστολή του της 3ης Μαΐου, παρέσχε στον Γενικό Γραμματέα, «στο μέτρο, που το επιτρέπουν οι εκτιμήσεις της κρατικής ασφάλειας σε αυτό το στάδιο και σύμφωνα με το πνεύμα του άρθρου 15 της Σύμβασης, ορισμένες λεπτομέρειες σχετικά με τη δημόσια έκτακτη ανάγκη, που απειλούσε τη ζωή του έθνους».  Ταυτόχρονα, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος δήλωσε, ότι τα μέτρα, που έλαβε η Κυβέρνησή του «περιορίστηκαν αυστηρά σε ό,τι ήταν απολύτως απαραίτητο από την κατάσταση, που επικρατούσε στην Ελλάδα πριν από την 21η Απριλίου 1967» και ότι εν τω μεταξύ, «τα τρία τέταρτα των αρχικώς συλληφθέντων αφέθηκαν ελεύθεροι, μόλις είχαν αναλάβει τη δέσμευση να μην εμπλακούν σε δραστηριότητες κατά των νόμιμων αρχών της χώρας».  Για την περίοδο από 20 Σεπτεμβρίου, 1967, έως 24 Ιανουαρίου 1968 αναφέρεται στο πόρισμα: «Οι παρούσες αιτήσεις εισήχθησαν στις 20 και 27 Σεπτεμβρίου, 1967, αντίστοιχα και κηρύχθηκαν παραδεκτές από την Επιτροπή στις 24 Ιανουαρίου 1968. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η εναγόμενη Κυβέρνηση δεν απηύθυνε καμμιά ανακοίνωση στον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης στην οποία να γίνεται αναφορά στο άρθρο 15 της Σύμβασης.  Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί, ότι με την επιστολή υπ’ αριθ. 1974 της 24ης Οκτωβρίου, ζήτησε να κοινοποιηθούν αυτές οι πληροφορίες στις Κυβερνήσεις των κρατών μελών και στον Πρόεδρο της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.  Με επιστολή της 10ης Νοεμβρίου 1967, η εναγόμενη Κυβέρνηση ζήτησε από τον Γενικό Γραμματέα να ενημερώσει τον Πρόεδρο της Επιτροπής, ότι η δικαιοδοσία των τακτικών δικαστηρίων είχε αποκατασταθεί εν μέρει σε ποινικές υποθέσεις. Περίοδος από την 25η Ιανουαρίου 1968 έως την ημέρα της έκδοσης του πορίσματος. Κατά την περίοδο αυτή η εναγόμενη Κυβέρνηση προέβη σε περισσότερες από είκοσι ανακοινώσεις προς τον Γενικό Γραμματέα σχετικά με τα μέτρα καταστολής, που ελήφθησαν βάσει του άρθρου 15.  Οι ανακοινώσεις περιγράφουν σε μεγάλο βαθμό νομοθετικές και διοικητικές πράξεις, που καταργούν, ή βελτιώνουν προηγούμενα μέτρα καταστολής. Δεν συνοδεύονται από νομοθετικά κείμενα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις παραθέτουν δηλώσεις της Κυβέρνησης.  Η Επιτροπή έρχεται κατόπιν στο να απαντήσει το ερώτημα, εάν υπήρξε στις 21 Απριλίου 1967 μια δημόσια έκτακτη ανάγκη στην Ελλάδα – που απειλούσε τη ζωή του έθνους, εξετάζοντας τα στοιχεία, που υπέδειξε η εναγόμενη Κυβέρνηση, ότι συνιστούν κατά την άποψή της έκτακτη ανάγκη. Σε αυτά τα ζητήματα η Επιτροπή θεωρεί, ότι η παρούσα Κυβέρνηση της Ελλάδας είχε το δικαίωμα να λάβει υπόψη, ως στοιχείο, για την εκτίμηση της κατάστασης την 21η Απριλίου 1967 και μετά και την κατάσταση, που υπήρχε πριν από αυτή την ημερομηνία.    Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ. Γενικές δηλώσεις των μερών. (α) Εναγόμενη Κυβέρνηση. Το κύριο στοιχείο, που υποδεικνύεται από την εναγόμενη Κυβέρνηση, ως πρόκληση δημόσιας έκτακτης ανάγκης, που απειλούσε τη ζωή του έθνους, όταν η Κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία στις 21 Απριλίου 1967, ήταν οι κομμουνιστικές δραστηριότητες στην Ελλάδα και στα γειτονικά κράτη. Η Κυβέρνηση αναφέρθηκε σε γεγονότα, που συνέβησαν πριν από την 21η Απριλίου 1967, αλλά τα οποία, κατά τη γνώμη της, ήταν σχετικά με την εκτίμηση της κατάστασης, που υπήρχε κατά και μετά την ημερομηνία αυτή. (β) Ενάγουσες Κυβερνήσεις. Ο ισχυρισμός της εναγόμενης Κυβέρνησης, ότι οι κομμουνιστικές δραστηριότητες στην Ελλάδα αποτελούσαν κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που απειλούσε τη ζωή του έθνους τον Απρίλιο του 1967 αμφισβητήθηκε από τις εν λόγω Κυβερνήσεις, για τους εξής λόγους: (1) Η ύπαρξη τέτοιου κινδύνου δεν είχε αναφερθεί από την εναγόμενη Κυβέρνηση στις αρχικές της δηλώσεις προς τον Ελληνικό λαό και το Συμβούλιο της Ευρώπης και τα αποδεικτικά στοιχεία, που υποβλήθηκαν δεν έδειξαν, ότι ήταν επικείμενος ένας τέτοιος κίνδυνος το 1967. (2) Ενώ δεν πρέπει να αμφισβητηθεί, ότι η Ελλάδα υπέφερε πολύ κατά τα έτη 1944-1949, η κατάσταση είκοσι χρόνια αργότερα ήταν εντελώς διαφορετική, όπως σε άλλα δημοκρατικά κράτη. Οι κομμουνιστικές οργανώσεις μπορεί να είχαν πραγματοποιήσει ανατρεπτικές δραστηριότητες στην Ελλάδα πριν από την 21η Απριλίου, 1967, αλλά οποιοσδήποτε κίνδυνος, που περιείχαν τέτοιες δραστηριότητες μπορούσε να αντιμετωπιστεί με συνήθη συνταγματικά μέσα. Η Κυβέρνηση στην εξουσία πριν από την 21η Απριλίου 1967, δεν θεώρησε απαραίτητο να κάνει χρήση των έκτακτων εξουσιών της βάσει του Συντάγματος.  Είχε επίσης στη διάθεσή της έναν ισχυρό και σύγχρονο στρατό, ο οποίος ήταν αντικομμουνιστικός στο πνεύμα και ήλεγχε την κατάσταση. Σχετικά με αυτή, οι εγκαλούσες Κυβερνήσεις παρατήρησαν, ότι η «Μαραθώνειος Πορεία», η οποία είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί την 16η Απριλίου 1967 και αναφέρθηκε από την εναγόμενη Κυβέρνηση, ως απειλή, για τη δημόσια τάξη, στην πραγματικότητα ακυρώθηκε μετά από απαγόρευση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης.  (3), Όσον αφορά τους ισχυρισμούς της εναγόμενης Κυβέρνησης σχετικά με τις δραστηριότητες της ΕΔΑ και την ύπαρξη συνεργασίας μεταξύ της ΕΔΑ και του Κόμματος της Ένωσης Κέντρου, οι εγκαλούσες Κυβερνήσεις υποστήριξαν, ότι η ΕΔΑ δεν ήταν αμιγώς κομμουνιστικό κόμμα, αλλά ότι αποτελούνταν από κομμουνιστές και άλλους αριστερούς, ότι η εκλογική της ισχύς στις ψήφους, που έλαβε και στους βουλευτές μειώνοταν από το 1958 και ότι το Κόμμα της Ένωσης Κέντρου δεν είχε συνεργαστεί με την EΔA, ιδίως ότι δεν υπήρχε εκλογική συμμαχία μεταξύ των δύο κομμάτων στην προεκλογική εκστρατεία του 1967.    Απόδειξη ενώπιον της Επιτροπής. (α) Μάρτυρες. Όλοι οι μάρτυρες, που ακούστηκαν από την Υποεπιτροπή στην παρούσα υπόθεση κλήθηκαν αυτεπάγγελτα ex officio. Ορισμένοι περαιτέρω μάρτυρες, που είχαν κληθεί να καταθέσουν, για πραγματικά ζητήματα, που ανακύπτουν βάσει του άρθρου 15 της Σύμβασης δεν εμφανίστηκαν, για διάφορους λόγους.  Από τους πολυάριθμους μάρτυρες, που προτάθηκαν για να καταθέσουν για τα ζητήματα αυτά, από τις εγκαλούσες και την εναγόμενη Κυβερνήσεις, η Υποεπιτροπή επέλεξε εκείνους, που μπορούσαν να μιλήσουν με πειστικότητα, ως προς τα γεγονότα της κατάστασης την 21η Απριλίου 1967 και οι οποίοι μαζί αντιπροσωπεύουν αρκετούς διαφορετικούς τομείς του Ελληνικού δημόσιου βίου. Δεν κάλεσε άλλους, είτε επειδή δεν φαινόταν να πληρούν την πρώτη προϋπόθεση και παρά τα επανειλημμένα αιτήματα της Υποεπιτροπής, δεν της δόθηκε καμμιά ένδειξη σχετικά με τα συγκεκριμένα γεγονότα, ότι μπορούσαν να καταθέσουν ωφέλιμα, είτε επειδή, σε μεταγενέστερο στάδιο της διαδικασίας έκρινε, ότι δεν θα μπορούσε να γίνει καμμιά ουσιαστική προσθήκη στα αποδεικτικά στοιχεία της από περαιτέρω ακροάσεις.    Εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων από την Επιτροπή. Η εναγόμενη Κυβέρνηση προσκόμισε στην Υποεπιτροπή αποδεικτικά στοιχεία τόσο, για τη γενική δύναμη των κομμουνιστών, όσο και των συμμάχων τους και των ιδιαιτέρων μεθόδων, που συνιστούσαν, για την επίτευξη των στόχων τους. Σχετικά με τη γενική πολιτική, δόθηκαν στην Υποεπιτροπή έξι έγγραφα:  (1) ένα έγγραφο, που περιγράφεται, ως «Περίγραμμα, για την ανάλυση της 10ης Συνόδου του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΔΑ». Η πηγή, ή η χρήση αυτου του εγγράφου δεν αναφέρεται, αλλά σύμφωνα με την Κυβέρνηση, αφορά μια συνεδρίαση της ΕΔΑ, που πραγματοποιήθηκε στις 10 και 11 Σεπτεμβρίου 1965.  (2) δακτυλογραφημένο απόσπασμα ομιλίας του Μανώλη Γλέζου στη δέκατη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ τον Μάϊο του 1966·  (3) ένα άρθρο του Κώστα Φιλίνη, που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα τον Ιούλιο του 1966, από το οποίο έχουν υποβληθεί μόνο ορισμένα αποσπάσματα σε μετάφραση.  (4) μυστική αποστολή ορισμένων εντολών του Γενικού Επιτελείου Στρατού με ημερομηνία 23 Ιουλίου 1966·  (5) ένα ανυπόγραφο έγγραφο, με τίτλο «Συμπεράσματα» και απευθύνεται στον Βασιλιά. Σύμφωνα με την εναγόμενη Κυβέρνηση, το έγγραφο αυτό προέρχεται από την τριμηνιαία έκθεση του Αρχηγού Στρατού της περιόδου Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 1966. Ο συντάκτης του δεν αναφέρεται· (6) έγγραφο με τίτλο «Γενικό Σχέδιο Δράσης» και με ημερομηνία 15η Απριλίου, 1967. Το «Γενικό Σχέδιο Δράσης» έχει προσδιοριστεί από την εναγόμενη Κυβέρνηση, ότι εκπονήθηκε από τον Αρχιμήδη Αργυρόπουλο, απόστρατο Στρατηγό και τον καθηγητή Φαίδωνα Βεγλερή. Αντίγραφα λέγεται, ότι έχουν βρεθεί στα γραφεία της ΕΔΑ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Στρατηγός Αργυρόπουλος αργότερα καταδικάστηκε και το «Γενικό Σχέδιο Δράσης» είπε, ότι είναι να δείξει τη συμβολή του Κόμματος της Ένωσης Κέντρου στην απόπειρα κατάληψη της εξουσίας από τους Έλληνες κομμουνιστές. Κατά την κατάθεση ενώπιον της Υποεπιτροπής, ο μάρτυρας, καθηγητής Βεγλερής δήλωσε σχετικά με αυτό το έγγραφο: «Είναι η πρώτη φορά, που το βλέπω. Έχω δει αποσπάσματα στην εφημερίδα, που μου έστειλαν από την Αθήνα, την εφημερίδα, που περιείχε το δικό μου κείμενο, αλλά είναι η πρώτη φορά αυτό το κείμενο το έχω δει ολόκληρο». Το άλλο κείμενο, που αναφέρεται από τον μάρτυρα ως «δικό μου κείμενο» είναι προφανώς το έγγραφο με τίτλο «Κείμενο του καθηγητή Φαίδωνα Βεγλερή». Η περαιτέρω δήλωσή του: «Γνωρίζω, ότι τον περασμένο Ιούνιο εμφανίστηκε στις εφημερίδες της Αθήνας ένα κείμενο, που μου αποδόθηκε και το διάβασα στις στήλες της Ελληνικής εφημερίδας, που μου έστειλαν από την Αθήνα…» Ο μάρτυρας καθηγητής Ανδρέας Παπανδρέου, όταν του έδειξαν το «Γενικό Σχέδιο Δράσης» και ρωτήθηκε, αν το γνωρίζει, απάντησε: «Όχι, κύριε,… Τα γραφεία μου έκλεισαν 10 μέρες μετά το πραξικόπημα και αφαιρέθηκαν τα πάντα από αυτά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε γραφεία, λοιπόν, με μεγάλη έκπληξη ανακάλυψα, όταν βρισκόμουν στη Σουηδία, όταν πρωτοδιάβασα, ότι βρέθηκε ένα έγγραφο στα γραφεία μου, αλλά το γραφείο μου είχε καθαριστεί, φρόντισαν στις 10 μέρες από το πραξικόπημα εν γνώσει του στρατού. Θα έλεγα, ότι την 5η Μαΐου 1967 δεν υπήρχε γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου, που ισχυρίζονται, ότι το βρήκαν».  Μόνο σε δύο από τα έγγραφα, που αναφέρονται παραπάνω γίνεται αναφορά στα όπλα και συγκεκριμένα: (1) η συλλογή φορητών αυτόματων όπλων και περιστρόφων, που λέγεται, ότι προτάθηκε από το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ) μετά τον Ιανουάριο του 1965. Και (2). Σύμφωνα με το κείμενό του, το «Γενικό Σχέδιο» συντάχθηκε «για την αντιμετώπιση κάθε είδους βίας και απάτης, έστω και καμουφλαρισμένης, ή απροκάλυπτης δικτατορίας» και η παραπάνω δήλωση έγινε σχετικά με την «περίπτωση γ΄: Ολοκλήρωση των εκλογών με δυσμενή αποτελέσματα, για την μη εκχώρηση της εξουσίας στο κόμμα της πλειοψηφίας με διάφορες δικαιολογίες (δηλαδή αόριστος κίνδυνος, για τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης και ασφάλειας, από την σκηνοθετημένη πρόκληση σοβαρών περιστατικών και ταραχών».  Όσον αφορά την αναμενόμενη απόπειρα ανάληψης της Κυβέρνησης με τη δύναμη των όπλων, πρέπει να σημειωθεί σχετικά με τα έγγραφα, που αναφέρονται ανωτέρω ότι: (1) η ανακοίνωση στο Βασιλιά («Συμπεράσματα») λέει ρητά, για «ο κομμουνισμός», για την εποχή έχει εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να επιβληθεί με τη βία.  (2) Η ισχύς των όπλων εξετάζεται στο «Γενικό Σχέδιο Δράσης», ως αντίμετρο στον «αγώνα νομιμότητας» κατά της κατάργησης από τη Δεξιά της «νόμιμης δημοκρατικής διακυβέρνησης και των ελευθεριών του λαού». Ωστόσο, η διατύπωση αυτού του εγγράφου δεν είναι απαραιτήτως οριστική, ως προς τις πραγματικές προθέσεις των συντακτών του.  (3) Επίσης ο Φιλίνης, μολονότι υποστηρίζει τη δημιουργία ισορροπίας δυνάμεων, που θα απέτρεπε οποιαδήποτε ομάδα από την προσπάθεια έναρξης ενός εμφυλίου πολέμου, επιμένει στο άρθρο του στην εφημερίδα του Ιουλίου 1966, στην πιθανότητα ενός «ειρηνικού τρόπου».  Τρεις συγκεκριμένες μέθοδοι, για την εκτέλεση του γενικού σχεδίου των κομμουνιστών και των συμμάχων τους αναφέρονται στα έγγραφα, που υπέβαλε η εναγόμενη Κυβέρνηση:  (1) διείσδυση στις ένοπλες δυνάμεις.  (2) «εξουδετέρωση» των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα των αξιωματικών τους. Και  (3) συναρμολόγηση όπλων και πυρομαχικών.  Όσον αφορά το πρώτο, στις εκτιμήσεις, που δίνονται στα έγγραφα, που υποβλήθηκαν και από μάρτυρες, ο αριθμός των υποστηρικτών των κομμουνιστών και των συμμάχων τους στο Στρατό κυμαίνονται από 15% έως 20%. Ωστόσο, διαψεύστηκε από τον Αντιναύαρχο Εγκολφόπουλο, ότι υπήρξε οποιαδήποτε διείσδυση στο Ναυτικό και ο στρατηγός Τζανετής, Υπουργός Δημοσίας Τάξεως μεταξύ Δεκεμβρίου 1966 και Απριλίου 1967 υποστήριξε, ότι όλοι οι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν αντικομμουνιστές. Επιπλέον, υπάρχει μια αξιοσημείωτη μείωση στις Ένοπλες Δυνάμεις μετά το 1960 στον αριθμό των διώξεων, για κομμουνιστικές, ή ανατρεπτικές δραστηριότητες.  Όσον αφορά τη σήμανση των θυρών, ο στρατηγός Αγγελής εξέφρασε αμφιβολίες, για το αν τα σημάδια, που παρατηρήθηκαν ήταν αυτά των κομμουνιστών και των συμμάχων τους. Δήλωσε, ωστόσο, ότι τα σχέδια, για δολοφονία αξιωματικών ήταν γνωστά. Ο Στρατηγός Τσόλακας είπε: «Είχαμε πληροφορίες, ότι οι κομμουνιστές σημάδευαν τα σπίτια των αξιωματικών και ότι σε μια δεδομένη στιγμή, επρόκειτο να τους θέσουν εκτός δράσης… αλλά μην ξεχνάτε, ότι και εμείς, ως φύλακες της εθνικής ασφάλειας, τα έχουμε μελετήσει και ξέρουμε πώς να τους αντιμετωπίσουμε και πώς να αντιδράσουμε ενάντια σε αυτή τη δραστηριότητα των κομμουνιστών…Το γεγονός, ότι ακόμη και η σημερινή Κυβέρνηση χρησιμοποίησε το ίδιο σχέδιο και συνέλαβε σε μια νύχτα όλους τους κομμουνιστές, που θεωρούνταν επικίνδυνοι».  Τα στοιχεία, που προσκόμισε η εναγόμενη Κυβέρνηση, για την πραγματική συγκέντρωση όπλων και πυρομαχικών είναι ελάχιστα.  Τέσσερα έγγραφα προσκομίστηκαν στην Υποεπιτροπή από την εναγόμενη Κυβέρνηση, τα οποία είναι αναφορές των ακόλουθων ευρημάτων αποθηκών όπλων.  Τα ανωτέρω προσκομίστηκαν στην Υποεπιτροπή σε φωτοαντίγραφα, στην Ελληνική γλώσσα, με επεξηγηματικό σημείωμα του Υπουργείου Εξωτερικών. Το σημείωμα αυτό, περίληψη των εγγράφων, που υποβλήθηκαν, είναι στην πραγματικότητα ελλιπές, διότι δεν αναφέρει:  (1), ότι σύμφωνα με το αρχικό κείμενο της έκθεσης της 7ης Οκτωβρίου 1966, τα 126 τουφέκια, που βρέθηκαν ήταν «σε κατάσταση ημικαταστροφής».  (2), ότι τα όπλα, που βρέθηκαν στις 29 Δεκεμβρίου 1966 ήταν «σε κατάσταση καταστροφής» (έτσι το αρχικό κείμενο της δεύτερης έκθεσης).  (3), ότι τα δύο άτομα, που συνελήφθησαν μετά το εύρημα της 2ας Νοεμβρίου 1967, περιγράφονταν στην τρίτη έκθεση, ως «εθνικιστές» και ο γιός ενός από αυτούς, ως ηγέτης της ομάδας ΤΕΑ» και  (4), ότι αυτό το εύρημα ήταν συνδεδεμένο με αυτό, που αναφέρεται στο τέταρτη αναφορά.  Μιλώντας, για αυτά τα έγγραφα και για μια εφημερίδα, για την ανακάλυψη κρύπτης όπλων στις 31 Μαρτίου 1967, ο πρώην πρωθυπουργός Κανελλόπουλος είπε στην Υποεπιτροπή, ότι το δημοσίευμα της εφημερίδας ήταν ψευδές, ότι δεν είχαν βρεθεί, ούτε αναφερθεί στην Κυβέρνησή του σημαντικές αποθέσεις όπλων και ότι σε κάθε περίπτωση «είναι αδύνατο να οργανωθεί ένοπλη εξέγερση με 100, 200, ή και 2.000 όπλα»!  Ο Στρατηγός Παπαγεωργόπουλος, πρώην Αρχηγός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ), μίλησε με παρόμοιους όρους, για τη γνωστή εισαγωγή κυνηγετικών όπλων, ότι «δεν ήταν ποσότητες, που θα έδιναν δυνατότητα…, υπό μια προϋπόθεση, δηλαδή, ότι ο στρατός δεν θα είχε κληθεί να αντιμετωπίσει μια μεγάλη εξέγερση στην Αθήνα, εννοώ της τάξης των 100.000 ατόμων, ακόμη και άοπλους, ή με πεντακόσια όπλα. Επειδή ο Ελληνικός Στρατός δεν είναι επαγγελματικός, οι στρατιώτες είναι στρατεύσιμοι και είναι αμφίβολο, αν θα υπάκουαν στις εντολές να πυροβολήσουν το πλήθος, για να σκοτώσουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων».  Σχετικά με το κομματικό συλλαλητήριο, που σχεδιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, για τον Γεώργιο Παπανδρέου στις 23 Απριλίου 1967, ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε ενώπιον της Υποεπιτροπής, ότι προβλεπόταν οποιαδήποτε σύγκρουση με τις αρχές.  Όσον αφορά στην κρίση της συνταγματικής Κυβέρνησης αναφέρεται στο πόρισμα. «Η εναγόμενη Κυβέρνηση υποστήριξε, ότι η πολιτική ζωή της χώρας ήταν σε παρακμή από το 1944. Από τον Ιούλιο του 1965 είχε δημιουργηθεί μια κατάσταση, εν μέρει από τον κομμουνιστικό παράγοντα, στην οποία η ύπαρξη εδραιωμένων πολιτικών στα θεσμικά όργανα απειλήθηκε ξεκάθαρα. Το κοινοβουλευτικό σύστημα είχε ουσιαστικά καταρρεύσει, με κομματική διαφθορά και βίαια επεισόδια στην αίθουσα της Βουλής. Ο κρατικός μηχανισμός είχε παραλύσει. Υπήρχαν καθημερινές απεργίες και προειδοποιήσεις, ότι η οικονομία ήταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στη συνωμοσία του «ΑΣΠΙΔΑ» συνεργάστηκε με μια ομάδα αξιωματικών, για να καθαιρέσει τον Βασιλιά και να αντικαταστήσει τη συνταγματική μοναρχία από μια δικτατορία με σοσιαλιστικές τάσεις. Ο πατέρας του ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, παρενέβη το 1965, για να επηρεάσει την έρευνα και για το σκοπό αυτό, επέμεινε στην ανάληψη του Υπουργείου Άμυνας.  Στις 22 Φεβρουαρίου 1967, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δηλώσει σε ομιλία, ότι η συνταγματική μορφή της ορκωμοσίας θα αγνοηθεί από τη νέα Κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Μαΐου και την Κεντροαριστερά πλειοψηφία θα αναλάμβανε την εξουσία χωρίς παρουσίαση της νέας Κυβέρνησης στον Βασιλιά. Η εναγόμενη Κυβέρνηση υποστηρίζει, ότι αυτή η δήλωση συνεπάγεται πρόθεση «να καταργήσει το Σύνταγμα και τον βασιλιά», αφού η διάλυση της Βουλής και η προκήρυξη εκλογών είναι αρμοδιότητες μόνο του Βασιλιά. Οι εγκαλούσες Κυβερνήσεις παρατήρησαν, ότι η εναγόμενη Κυβέρνηση είχε βασιστεί σε γεγονότα εν μέρει σχετικά, με όσα συνέβησαν το 1965 και ότι τέτοια γεγονότα δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν την εναγόμενη Κυβέρνηση για παρέκκλιση από τη Σύμβαση το 1967. Όσον αφορά τη συνωμοσία «ΑΣΠΙΔΑ», επεσήμαναν, ότι οι αναφερόμενοι αξιωματικοί είχαν καταδικαστεί πριν από την 21η Απριλίου 1967 και ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε απελευθερωθεί από φυλάκιση από την εναγόμενη Κυβέρνηση επειδή οι κατηγορίες εναντίον του δεν διετηρούντο. Στην πραγματικότητα, ένα από τα υποβληθέντα από την εναγόμενη Κυβέρνησης έγγραφα σχετικά με την υποτιθέμενη συμμετοχή του Γεωργίου και του Ανδρέα στη συνωμοσία του «ΑΣΠΙΔΑ ήταν «χαλκευμένο».  Υπάρχει γενική συμφωνία, που διαπιστώθηκε στα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν στην Υποεπιτροπή, ότι τον Απρίλιο του 1967 υπήρχε εκτεταμένη ανησυχία, για το μέλλον των πολιτικών θεσμών στην Ελλάδα και την ικανότητα της Κυβερνήσεως να διατηρήσει τη δημόσια τάξη και την κοινωνική πρόοδο. Ωστόσο, όσον αφορά τους παράγοντες, που αναφέρθηκαν από την εναγόμενη Κυβέρνηση, μείωση της θέσης και της επιρροής του Κοινοβουλίου, αύξηση του αριθμού και των οργανώσεων των κομμουνιστών και των συμμάχων τους και πιθανότητα δημιουργίας ενός «Λαϊκού Μετώπου» μετά τις εκλογές του Μαΐου – η Επιτροπή παρατηρεί τα εξής:  (1) Η προετοιμασία, για τις εκλογές του Μαΐου προχωρούσε με βάση, σαφώς αποδεκτή από όλα τα κόμματα. Επρόκειτο να εκλεγεί νέο Κοινοβούλιο, με κανονική συνταγματική διαδικασία Δεν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις, ότι κάποιο κόμμα, ή ομάδα στην προεκλογική εκστρατεία πρότεινε την κατάργηση της Βουλής, ή τον ουσιαστικό περιορισμό των εξουσιών της τον Μάρτιο 1967 με μια σειρά από ενεργειών.  (2), όσον αφορά τους κομμουνιστές και τους συμμάχους τους, επέμεινε ο πρωθυπουργός Παπαδόπουλος τον Μάρτιο του 1969, ότι ο αριθμός των κομμουνιστών στην Ελλάδα ήταν πάντα μικρός.  (3), Για τις δραστηριότητες του Γεωργίου και του Ανδρέα Παπανδρέου, ορισμένα από τα στοιχεία σχετίζονται με την προηγούμενη περίοδο 1964-1965 και έχουν μικρή σημασία στο ερώτημα, εάν υπήρξε δημόσια έκτακτη ανάγκη, πραγματική, ή επικείμενη, το 1967. Η Επιτροπή σημειώνει, ότι μια επιστολή, που προσκόμισε η εναγόμενη Κυβέρνηση προς την Υποεπιτροπή, για τη συνωμοσία «ΑΣΠΙΔΑ» και είχε θεμελιωθεί μπροστά από ένα δικαστήριο της Αθήνας «είναι πλαστή».  Ως πρός τις θέσεις, που αποδίδονται στον Ανδρέα Παπανδρέου τον Φεβρουάριο του 1967, η Υποεπιτροπή άκουσε έναν αριθμό μαρτύρων. Ο Παπανδρέου, όταν κατέθεσε ενώπιον της Υποεπιτροπής, περιέγραψε την ομιλία του, ως εξής: «Εγώ μιλούσα, για διαδικασίες σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης,.. ειδικά τη Δανία…, Έγινε πράξη, εφαρμόστηκε, γιατί στην πραγματικότητα το Σύνταγμα της Δανίας και το Ελληνικό Σύνταγμα είναι πολύ κοντά στη διατύπωση, αλλά όχι στην εφαρμογή είναι ότι: «Κοίτα την αντίθεση», είπα, «εδώ βλέπεις, όταν ο Πρωθυπουργός κερδίζει εκλογές, ενημερώνει τον Βασιλιά, για το γεγονός, όπως έκανε στην πραγματικότητα ο κ. Κραγκ, ενώ στην Ελλάδα πρέπει να θέσουμε το ερώτημα, ακόμη κι, αν κάποιος έχει την πλειοψηφία των βουλευτών, αν θα κυβερνήσει, ή όχι». Αυτή είναι μια ερώτηση εγώ έβαλα και αυτή είναι η αντίθεση, που έκανα, αλλά θα ήταν ό,τι πιο μακριά από τις σκέψεις μου…»  Ο μάρτυρας δήλωσε περαιτέρω: «Μου είχε τεθεί μια ερώτηση αρχής από το ακροατήριο εκείνη την ώρα, αν το κόμμα μας δεν είχε απόλυτη νίκη στις εκλογές, θα δεχόταν μια συνεργασία με κάποιο κόμμα στη Βουλή. Δήλωσα, ότι το ερώτημα δεν υπήρχε στην πραγματικότητα πολιτικά γιατί θα κερδίζαμε τις εκλογές απολύτως, αλλά πρόσθεσα, ότι η νόμιμη διαδικασία γενικά, το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί ένα κόμμα σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, είναι το εξής: Έχετε το ελάχιστο πρόγραμμά σας, το οποίο παρουσιάζετε, εάν δεν έχετε απόλυτη πλειοψηφία, στο κοινοβούλιο. Εάν αυτό το πρόγραμμα εγκριθεί από το Κοινοβούλιο, μπορείτε να παραμείνετε, εάν όχι, προτείνετε στον Βασιλιά να διαλυθεί η Βουλή και να διεξαχθούν νέες εκλογές. Νομίζω, ότι αυτή είναι απολύτως σωστή συνταγματική διαδικασία και κατά κάποιον τρόπο έκανα ένα μάθημα, για τη συνταγματική διαδικασία εκείνη την εποχή».  Όταν ρωτήθηκε, αν ζήτησε διόρθωση των δημοσιευμάτων των εφημερίδων σχετικά με την ομιλία του, ο μάρτυρας απάντησε: «αν ήταν να απαντώ σε όλη τη λάσπη, που μου έχουν ρίξει πάνω από ενάμιση χρόνο μέσω των προετοιμασιών αυτής της ποιότητας, δεν θα είχα χρόνο να κάνω οτιδήποτε άλλο. Στην πραγματικότητα δεν ήταν το πιο σοβαρό αντικείμενο με ό,τι μπορείτε να σκεφτείτε και η απάντησή μου είναι συγκεκριμένα: όχι, εγώ δεν απαντούσα σε καμμιά από τις κατηγορίες στον Κίτρινο Τύπο της Ελλάδας, δεν έχω απαντήσει σε καμμιά από αυτές».  Σύμφωνα με τον μάρτυρα Μπακόπουλο, πρώην Υπουργό και αρχηγό του Κόμματος Ένωσης Κέντρου, «ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είπε, ότι θα σχημάτιζε Κυβέρνηση στην πλατεία Συντάγματος. Οι εφημερίδες έγραφαν εκείνη την εποχή, ότι το είχε πει, αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου το διέψευσε αμέσως και έγραψε δύο άρθρα στην Αθηναική εφημερίδα «Έθνος»…»  Σύμφωνα με τον πρώην Υπουργό Αβέρωφ, ο Ανδρέας Παπανδρέου όντως έκανε τη δήλωση, ότι θα σχηματίσει Κυβέρνηση στην πλατεία Συντάγματος «και αυτή δημοσιεύτηκε σε όλες τις εφημερίδες. Μετά ταύτα, υπήρχε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που όλοι έλεγαν, ότι ήταν πολύ σημαντικό και θεμελιώδες. Σχολιάστηκε τόσο πολύ, ώστε από τα χείλη όλων μας, που αρκετοί από εμάς συζητήσαμε ακόμη και τι θα έπρεπε να κάνουμε, εάν ο Ανδρέας Παπανδρέου ενεργούσε με αυτόν τον τρόπο».  <<Ο ρόλος του Αβέρωφ φαίνεται σκοτεινός ενώ δεν ήταν ο ίδιος παρών, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου φέρεται να έκανε τις παραπάνω δηλώσεις>>. {ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ} [...]
26 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Ρόδος: Συγκέντρωση στο λιμάνι τη Δευτέρα για την άφιξη κρουαζιερόπλοιου με Ισραηλινούς Η Ρόδος στα χνάρια της Σύρου: Συγκέντρωση στο λιμάνι τη Δευτέρα για την άφιξη κρουαζιερόπλοιου με Ισραηλινούς – Με συλλήψεις απειλεί ο Χρυσοχοΐδης Πίσω στη Σύρο αναμένεται να γυρίσει το κρουαζιερόπλοιο Η Ρόδος στα χνάρια της Σύρου που εμπόδισε το πλοίο από το να δέσει στο λιμάνι αυτήν την εβδομάδα ως αντίδραση “στη δολοφονική πολιτική του ακροδεξιού Νετανιάχου” ΠΗΓΗ :  Parapolitika  (Newsroom) Κάλεσμα για συγκέντρωση διαμαρτυρίας απηύθυνε ο Σύλλογος Υπαλλήλων του Δήμου Ρόδου -ακολουθώντας το παράδειγμα της Σύρου όπου εμπόδισαν το πλοίο από το να δέσει στο λιμάνι αυτήν την εβδομάδα- ως αντίδραση στην επικείμενη άφιξη του κρουαζιερόπλοιου Crown Iris, το οποίο μεταφέρει πολίτες του Ισραήλ. Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στο παλιό εμπορικό λιμάνι τη Δευτέρα 28 Ιουλίου, στις 15:00, παρά τη προειδοποίηση Χρυσοχοΐδη για συλλήψεις σε όσους εμποδίσουν τη νόμιμη είσοδο στη χώρα. Τονίζεται ότι, στόχος της συγκέντρωση είναι η διαμαρτυρία έναντι της σκληρής πολιτικής του Μπενιαμίν Νετανιάχου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων του Δήμου Ρόδου «αντιστεκόμαστε στην ασκούμενη δολοφονική πολιτική του ακροδεξιού Νετανιάχου (καταδικασμένος από το Διεθνές Δικαστήριο ως εγκληματίας πολέμου) και τους υποστηρικτές του, ενώ δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με όσους και όσες Ισραηλινούς/ές ή Εβραίους/ες στο θρήσκευμα αντιτίθενται στο έγκλημα ή δεν συμμετέχουν σε αυτό». Το πρόγραμμα της κρουαζιέρας προβλέπει, μετά τη Ρόδο, να επισκεφθεί εκ νέου τη Σύρο την επόμενη μέρα, κάτι που εντείνει το ενδιαφέρον για τις εξελίξεις. Χρυσοχοΐδης: Συλλήψεις σε όποιους εμποδίσουν την νόμιμη είσοδο στη χώρα Σημειώνεται ότι, η κατάσταση έχει προκαλέσει την αντίδραση της κυβέρνησης, με τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, να εκφράζει σαφείς προειδοποιήσεις. Σε συνέντευξή του, ο Υπουργός δήλωσε ότι «όποιος επιχειρήσει να εμποδίσει πολίτη τρίτης χώρας να εισέλθει στη χώρα νομίμως, θα ακολουθείται σε βάρος του η διαδικασία της μήνυσης, της σύλληψης και εν συνεχεία της ποινικής μεταχείρισης βάσει του αντιρατσιστικού νόμου». Παράλληλα, υπογράμμισε πως «όπου ξαναεμφανιστούν τέτοια περιστατικά θα γίνουν συλλήψεις», τονίζοντας ότι έχει υπάρξει συνεννόηση με τον Υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Βασίλη Κικίλια, και πλέον «μπαίνει στο παιχνίδι και η αστυνομία» υπό κυβερνητικό συντονισμό. [...]
26 Ιουλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία  {Πατήστε πάνω στο σύνδεσμο για να ανοίξει το αρχείο} ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ Γ.Τ. ΔΟΞΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΑΝΟ ΜΠΟΚΟΒΟ [...]
26 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  ΒΡΑΔΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΤΑΚΟΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΝΑ <<ΕΝ ΠΛΩ>>   [...]
26 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Η ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΔΟΥΛΗ   [...]
25 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / ΚοινωνίαΔΙΑΒΑΣΤΕ : ΝΟΥΣ ΟΡΑ ΚΑΙ ΝΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ… Άνοιξαν οι αιτήσεις για τις Σ.Α.Ε.Κ. της  Δ.ΥΠ.Α.  για το Εκπαιδευτικό έτος 2025 – 2026       -Άνοιξαν οι αιτήσεις για τις Σ.Α.Ε.Κ της Δ.ΥΠ.Α.  για το εκπαιδευτικό έτος 2025- 2026 με σύγχρονες ειδικότητες υψηλής ζήτησης, χωρίς δίδακτρα και με 6μηνη Αμειβόμενη Πρακτική Άσκηση -Κάθε υποψήφιος έχει δικαίωμα να επιλέξει συνολικά έως τρεις (3) ειδικότητες κατάρτισης με σειρά προτίμησης (1η, 2η, 3η), σε έως δύο (2) ΣΑΕΚ της ΔΥΠΑ. -Η φοίτηση στις ΣΑΕΚ είναι διάρκειας πέντε (5) συνολικά εξαμήνων, επιμερισμένη σε:  Τέσσερα (4) εξάμηνα θεωρητικής και εργαστηριακής κατάρτισης συνολικής διάρκειας έως 1.200 διδακτικές ώρες ειδικότητας, σύμφωνα με τα συγκεκριμένα προγράμματα σπουδών και σε  Ένα (1) εξάμηνο Πρακτικής Άσκησης, συνολικής διάρκειας 960 ωρών  Οι ΣΑΕΚ ΔΥΠΑ εξασφαλίζουν στους αποφοίτους (μετά από εξετάσεις πιστοποίησης αρχικής επαγγελματικής κατάρτισης) την απόκτηση Διπλώματος Επαγγελματικής Ειδικότητας Επιπέδου 5. Για το έτος κατάρτισης 2025 – 2026 οι ειδικότητες Α&#39; Εξαμήνου και οι αντίστοιχες αλφαβητικά ΣΑΕΚ της ΔΥΠΑ, στις οποίες αυτές προσφέρονται, έχουν ως εξής: -Για το έτος κατάρτισης 2025 – 2026 οι ειδικότητες Α&#39; Εξαμήνου στη Σ.Α.Ε.Κ Δ.ΥΠ.Α ΠΥΡΓΟΥ έχουν ως εξής: 1. ΒΟΗΘΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΩΝ ΠΡΩΙΜΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ (&amp; μέσω μηχανογραφικού) 2. ΒΟΗΘΟΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ 3. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΚΤΥΩΝ ΚΑΙ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (&amp; μέσω μηχανογραφικού) -Δικαίωμα αίτησης έχουν όσοι είναι κάτοχοι Απολυτηρίου Λυκείου (Γενικού ή Επαγγελματικού), όλων των ηλικιών. Τα απαραίτητα δικαιολλογητικά περιλαμβάνουν τον τίτλο σπουδών και το Δελτίο αστυνομικής ταυτότητας (σε PDF). Η υποβολή των αιτήσεων γίνεται αποκλειστικά μέσω gov.gr με τους κωδικούς TAXIS στη διευθυνση: https://www.gov.gr/ipiresies/ekpaideuse/eggraphe-se- skholeio/eggraphe-se-saek-tis-dypa Συγκεκριμένα, η διαδρομή είναι: gov.gr → Εκπαίδευση → Εγγραφή σε σχολείο → Εγγραφή σε ΣΑΕΚ της ΔΥΠΑ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ απο 08: έως 14:00 στη Γραμματεία της Σ.Α.Ε.Κ Δ.ΥΠ.Α ΠΥΡΓΟΥ. ΤΗΛ:2621022247 Η ΑΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ Β. ΚΑΤΣΙΚΟΝΟΥΡΗ [...]
25 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτική  Η ιστορία της Παλαιστίνης – Για να την μάθουν όλοι και κυρίως εκείνοι που έχουν τύφλα στον εγκέφαλο!  – Αφιέρωμα    {Σαν Σήμερα .gr} Η ιστορία της Παλαιστίνης Ένα χρονολόγιο με τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία της Παλαιστίνης, από το 1881, οπότε έγινε η πρώτη μαζική μετανάστευση εβραίων στους Αγίους Τόπους, έως σήμερα.   1881: Η πρώτη μαζική μετανάστευση εβραίων στους Αγίους Τόπους, κυρίως από τη Ρωσία και την Υεμένη. 1896: Δημοσιεύεται το «Der Judenstaat» («Το κράτος των Εβραίων»), η «βίβλος» του σιωνισμού, από τον βιεννέζο δημοσιογράφο Τέοντορ Χερτζλ. 1897: Γίνεται το πρώτο Σιωνιστικό Κογκρέσο στη Βασιλεία. 1916: Υπογράφεται η αγγλογαλλική συμφωνία Σάικς – Πικό, προσχέδιο «μοιράσματος» της πετρελαιοφόρου Μέσης Ανατολής σε ζώνες επιρροής.   1917: Ενώ οι Άραβες νικούν τους Οθωμανούς και ονειρεύονται ανεξαρτησία, ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Άρθουρ Μπάλφουρ, υπογράφει τη διακήρυξη που φέρει τ’ όνομά του, και υπόσχεται στους σιωνιστές μια πατρίδα στην Παλαιστίνη. Παρ’ όλ’ αυτά, τον επόμενο χρόνο η Αγγλία καταλαμβάνει την περιοχή. 1920: Βάσει της Συνθήκης των Βερσαλλιών (28 Ιουνίου 1919), η Μεγάλη Βρετανία αναλαμβάνει τη διοίκηση του σημερινού Ισραήλ, ξεπουλώντας τους Άραβες συμμάχους της. Την ίδια περίοδο ξαναρχίζει η εντατική μετανάστευση και ιδρύεται η πρώτη σιωνιστική ένοπλη ομάδα αυτοπροστασίας («Χαγκάνα»). Μετά την εμφάνισης της «Χαγκάνα», οι Βρετανοί τονίζουν ότι δεν επιδιώκουν να μετατρέψουν ολόκληρη την Παλαιστίνη σε εθνική εστία των Εβραίων, θέτουν τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση νομοθετικού συμβουλίου (αποτελούμενο από Άραβες και Εβραίους) και εξαγγέλλουν ότι στο εξής κριτήριο για την εισροή εβραίων μεταναστών θα είναι η ικανότητα απορρόφησής τους από την παλαιστινιακή οικονομία. Τελικά, όμως, το συμβούλιο δεν δημιουργείται, λόγω αντιδράσεων και από τις δύο πλευρές. 1929: Καθώς η συνεχής έλευση Εβραίων αλλοιώνει τα πληθυσμιακά χαρακτηριστικά, οι Άραβες εξεγείρονται και σκοτώνουν 130 άτομα. Το Λονδίνο συνιστά τον περιορισμό της ανάπτυξης της εβραϊκής εθνικής εστίας και ανακοινώνει νέους περιορισμούς σχετικά με τη μετανάστευση των Εβραίων και την αγορά γαιών από τη σιωνιστική κίνηση. Οι αντιδράσεις, όμως, αναγκάζουν τη Μεγάλη Βρετανία να παραιτηθεί από την προσπάθεια. Έτσι οι συγκρούσεις κλιμακώνονται ως 1936, όποτε ξεσπούν κανονικές ένοπλες μάχες μεταξύ Αράβων και Εβραίων με βρετανική ανοχή. 1937: Ενώ ο ξεσηκωμός των παλαιστινίων βρίσκεται σε εξέλιξη, η Μεγάλη Βρετανία ανακοινώνει σχέδιο «μοιράσματος» των Αγίων Τόπων μεταξύ Εβραίων και Αράβων. Όλο και μεγαλύτερος αριθμός εβραίων συρρέει στην Παλαιστίνη, λόγω των διωγμών από τους Ναζί. 1944: Η εβραϊκή οργάνωση «Ιργκούν», με επικεφλής τον κατοπινό ισραηλινό πρωθυπουργό Μενεχέμ Μπέγκιν, κηρύσσει τον πόλεμο στους Βρετανούς. 1947: Αποφασίζεται από τον ΟΗΕ η διαίρεση της Παλαιστίνης (Εβραϊκό Κράτος 55%, Παλαιστινιακό Κράτος 43%, Ιερουσαλήμ διεθνής πόλη). Οι Άραβες αρνούνται και καθώς στρατεύματα συγκεντρώνονται γύρω από τους εβραϊκούς οικισμούς, ο Μπεν Γκουριόν κηρύσσει την ανεξαρτησία του Ισραήλ το 1948. Ακολουθεί ο πρώτος αραβο-ισραηλινός πόλεμος, στον οποίο οι Ισραηλινοί νικούν και περίπου 750.000 Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να γίνουν πρόσφυγες. 1956: Ο αιγύπτιος ηγέτης Νάσερ εθνικοποιεί το κανάλι του Σουέζ, με αποτέλεσμα να δεχθεί συντονισμένη επίθεση από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ, όμως, παίρνουν το μέρος της Αιγύπτου και η τριεθνής συμμαχία αναγκάζεται σε υποχώρηση. Με την παρέμβασή τους αυτή, οι ΗΠΑ κερδίζουν το ρόλο του «ρυθμιστή» της περιοχής, ρόλο που μέχρι τότε διαδραμάτιζε η Μεγάλη Βρετανία. 1967: Υπό την καθοδήγηση του Νάσερ συγκεντρώνονται αραβικά στρατεύματα στα ισραηλινά σύνορα, αλλά δέχονται αιφνιδιαστική επίθεση. Ο πόλεμος διαρκεί μόλις έξι μέρες και έχει ως αποτέλεσμα τη συντριβή των Αράβων και των υπερδιπλασιασμό των εδαφών του Ισραήλ. Ο ΟΗΕ αντιδρά εκδίδοντας το ψήφισμα 242, το οποίο προβλέπει άμεση αποχώρηση των Ισραηλινών από τα Κατεχόμενα. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου ψηφίσματος ακόμη εκκρεμεί. 1968: Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνη, η οποία ιδρύθηκε το 1964, παρουσιάζει σύνταγμα και απαιτεί την άμεση ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Τον επόμενο χρόνο ο αρχηγός της Φατάχ, Γιάσερ Αραφάτ, εκλέγεται αρχηγός της οργάνωσης. 1987: Ξεσπά η πρώτη Ιντιφάντα. Ιδρύεται η «Χαμάς» («Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης»), η παλαιστινική οργάνωση, που τα επόμενα χρόνια θα παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην Ισραηλινο-Παλαιστινιακή διαμάχη. 1993: Υπογράφεται η συμφωνία του Όσλο μεταξύ της PLO και του κράτους του Ισραήλ. Αρχιτέκτονες της συμφωνίας, οι ηγέτες των δύο μερών Γιτζάκ Ράμπιν και Γιάσερ Αραφάτ, υπό την αιγίδα του αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον. Αποφασίζεται η αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας και αναγνωρίζεται το δικαίωμα των παλαιστινίων να ελέγχουν τα του οίκου τους με τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής. 2000: Ξεσπά η δεύτερη Ιντιφάντα. 2002: Το Ισραήλ αναγείρει τείχος κατά μήκος της Δυτικής Όχθης για να προστατεύσει τα εδάφη του από τις παλαιστινιακές επιθέσεις αυτοκτονίας. 2003: Παρουσιάζεται ο «Οδικός Χάρτης», ένα σχέδιο για τη λύση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, που προτάθηκε από το λεγόμενο κουαρτέτο (ΗΠΑ, Ε.Ε, ΟΗΕ, Ρωσία). 2004: Επιχείρηση «Μέρες Μετάνοιας»: Οι Ισραηλινοί εισβάλουν στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας, σε απάντηση της εκτόξευσης πυραύλων Κασάμ από παλαιστίνιους μαχητές κατά του Ισραήλ, με θύματα δύο παιδιά. Από την επιχείρηση των Ισραηλινών σκοτώνονται περίπου 130 Παλαιστίνιοι. Ένα μήνα αργότερα, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Γιάσερ Αραφάτ, πεθαίνει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και τον διαδέχεται ο Μαχμούτ Αμπάς. 2005: Ισραηλινές δυνάμεις και έποικοι αποχωρούν από τη βόρεια Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Τρεις μήνες αργότερα (Δεκέμβριος) ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν, υφίσταται εγκεφαλικό επεισόδιο και τον διαδέχεται ο Εχούντ Όλμερτ. 2006: Η «Χαμάς» κερδίζει την πλειοψηφία τω εδρών στις παλαιστινιακές εκλογές. 2006: Επιχείρηση «Καλοκαιρινή Βροχή»: Οι Ισραηλινοί εισβάλουν και πάλι στη Γάζα, μετά την αιχμαλωσία ενός στρατιώτη από παλαιστίνιους μαχητές. Η ισλαμική οργάνωση Χεζμπολάχ επιτίθεται από το νότιο Λίβανο κατά του Ισραήλ, αιχμαλωτίζει δύο ισραηλινούς στρατιώτες και σκοτώνει άλλους οκτώ. Το Ισραήλ απαντά με αεροπορικές επιδρομές κατά του Λιβάνου και ναυτικό αποκλεισμό της χώρας. 2007: Η «Χαμάς» και η «Φατάχ» αποφασίζουν τον διαμοιρασμό της εξουσίας στα παλαιστινιακά εδάφη. Η <<Χαμάς>>  αναλαμβάνει την εξουσία στη Λωρίδα της Γάζας και εκδιώκει την <<Φατάχ>>. 2008: Το Ισραήλ εξαπολύει αεροπορική επιδρομή στη Λωρίδα της Γάζας, με στόχο τη «Χαμάς». Τουλάχιστον 225 άτομα σκοτώνονται και 700 τραυματίζονται. 2010: Ισραηλινοί στρατιώτες πραγματοποιούν καταδρομική επιχείρηση σε πλοία που επιχειρούν να σπάσουν το ναυτικό αποκλεισμό και να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Πολλοί ακτιβιστές, κυρίως Τούρκοι, σκοτώνονται ή τραυματίζονται. 32 Έλληνες που συμμετέχουν στην αποστολή συλλαμβάνονται και θα επαναπατριστούν τρεις μέρες αργότερα. Η επίθεση προκαλεί διεθνή κατακραυγή, ενώ οι Ισραηλινοί κάνουν λόγο για «πράξη αυτοάμυνας». 2011:«Χαμάς» και «Φατάχ» συμφιλιώνονται. 2012: Η μεγαλύτερη επιδρομή του Ισραήλ στην Γάζα, μετά το 2008, σε αντίποινα για τον βομβαρδισμό εδαφών του από ρουκέτες της «Χαμάς» 2014: Μετά την απαγωγή και τη δολοφονία τριών νεαρών ισραηλινών στα μέσα Ιουνίου στη Δυτική Όχθη, οι Ισραηλινοί εξαπολύουν στρατιωτική επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Ακλόνητος Βράχος» εναντίον της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας στις 8 Ιουλίου. 1410 Παλαιστίνιοι νεκροί και 59 Ισραηλινοί (31 Ιουλίου). ΠΗΓΗ : Σαν Σήμερα.gr ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ  ΑΠΟ  ΑΝΚ : Το 1982 το Ισραήλ εισβάλλει στον Λίβανο έχοντας τη στήριξη των Λιβανέζων Φαλαγγιτών, δηλαδή της αντίστοιχης <<Χ.Α.>>  στο Νότιο Λίβανο. Στόχος η εξπυδετέρωση της Οργάνωσης Για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και η εκδίωξη από τον Λίβανο. Τους έδιωξε από εκεί. Λίγα χρόνια πιο μπροστά είχαν προηγηθεί οι τρομερές σφαγές στα Παλαιστινιακά Στρατόπεδα του Λιβάνου, στη Σάμπρα και Σατίλα, από τους Φασίστες Εθνικιστές Φαλαγγίτες (όπως οι φασίστες εθνικιστές φονιάδες του Φράνκο), που κατέσφαξαν 15.000 Παλαιστινίους πρόσφυγες υπό την στρατιωτική κάλυψη και επίβλεψη του Ισραηλινιού Στρατού. τρία χρόνια μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Όσλο,  ένας εθνικιστής ακροδεξιός δολοφονεί το 1996 τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν, για να τιναχτεί στον αέρα η Συμφωνία του Όσλο, με πρωτοβουλία του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Έκτοτε στο Ισραήλ η Άκρα Δεξιά παίζει μέχρι σήμερα καθοριστικό λόγο και βλέπουμε τις θηριωδίες, τις ωμότητες , τη λιμοκτονία και τη γρνοκτονία, που διαπράτουν οι IDF στη Γάζα και την κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Επομένως η στρατιωτική επιχείρηση της Χαμάς με τα σύνορα του Ισραήλ  (κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη), δεν ήρθε από το πουθενά, όπως είχε πει τότε στο ξεκίνημά της, ο ΓΓ του ΟΗΕ κ.  Γκουτέρες. [...]
25 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Λαοί της Γης περικυκλώστε το τρομοκρατικό αιμοσταγές κράτος των Σιωνιστών και πιάστε τους δολοφόνους για να κρεμαστούν μέσω Χάγης και Νυρεμβέργης!   [...]
24 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Εθιμοτυπική Επίσκεψη του Αντιδημάρχου Κοινωνικής Προστασίας και Υγείας Δήμου Πύργου στον Αστυνομικό Διευθυντή Ηλείας     Ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Προστασίας και Υγείας του Δήμου Πύργου, κ. Γεώργιος Κάρδαρης, πραγματοποίησε εθιμοτυπική επίσκεψη στον Αστυνομικό Διευθυντή Ν. Ηλείας, κ. Γεώργιο Σωτηρόπουλο, με σκοπό την ενίσχυση της συνεργασίας και την ανάπτυξη διαύλων επικοινωνίας μεταξύ των δύο φορέων. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης συζητήθηκαν ζητήματα που άπτονται της κοινωνικής μέριμνας, της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και της προστασίας των ευπαθών ομάδων. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην ανάγκη στενής συνεργασίας με την Ελληνική Αστυνομία για την αντιμετώπιση των σύγχρονων κοινωνικών προκλήσεων. Ο Αντιδήμαρχος κ. Κάρδαρης ευχαρίστησε θερμά τον κ. Σωτηρόπουλο για την εγκάρδια υποδοχή και επεσήμανε τη ζωτική σημασία της αγαστής συνεργασίας μεταξύ της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου και της Αστυνομικής Διεύθυνσης. Κοινός στόχος και των δύο πλευρών παραμένει η αποτελεσματική υποστήριξη των πολιτών και η διαρκής ενίσχυση της ασφάλειας και της κοινωνικής συνοχής στην περιοχή. [...]
23 Ιουλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  ΣΥΡΟΣ :  ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΔΙΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΑΠΟΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΑΠΟΒΑΣΗ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ «Οι μικρές νίκες ομορφαίνουν τη ζωή και ανοίγουν τον δρόμο για τις μεγάλες»   ΠΗΓΗ :  LiFO   «Οι μικρές νίκες ομορφαίνουν τη ζωή και ανοίγουν τον δρόμο για τις μεγάλες» αναφέρει σε ανάρτησή του στα social ένας εκ των διοργανωτών της διαμαρτυρίας για τη Γάζα στη Σύρο όπου κρουαζιερόπλοιο με Ισραηλινούς επιβάτες έφυγε χωρίς να δέσει. Υπενθυμίζεται ότι οι διαδηλωτές ανήρτησαν παλαιστινιακές σημαίες και πανό με συνθήματα όπως «Stop the Genocide» και «No a/c in hell» και φώναξαν συνθήματα κοντά στο σημείο όπου επρόκειτο να δέσει το πλοίο, σύμφωνα με τοπικά μέσα. Δεν αναφέρθηκαν επεισόδια ή βία. Ο Αλέξανδρος Μπίστης, μόνιμος κάτοικος Σύρου και ακτιβιστής με έντονη δράση, δημοσίευσε βίντεο και φωτογραφίες από τη διαμαρτυρία για τη Γάζα στη Σύρο, επισημαίνοντας ότι χθες στο νησί, «πετύχαμε μία μικρή νίκη, σπάζοντας στην πράξη την απαγόρευση κυκλοφορίας που είχαν εξαγγείλει οι λιμενικές αρχές για τους… ιθαγενείς, προκειμένου να διευκολύνουν τους “επισκέπτες” του νησιού μας». Σύρος: Το μήνυμα ενός εκ των διοργανωτών της διαμαρτυρίας για τη Γάζα – «Οι μικρές νίκες ομορφαίνουν τη ζωή» Σύρος: Το μήνυμα ενός εκ των διοργανωτών της διαμαρτυρίας για τη Γάζα – «Οι μικρές νίκες ομορφαίνουν τη ζωή» Σύρος: Το μήνυμα ενός εκ των διοργανωτών της διαμαρτυρίας για τη Γάζα – «Οι μικρές νίκες ομορφαίνουν τη ζωή» Ολόκληρη η ανάρτηση: «Χθες, λοιπόν, στη Σύρο, πετύχαμε μία μικρή νίκη, σπάζοντας στην πράξη την απαγόρευση κυκλοφορίας που είχαν εξαγγείλει οι λιμενικές αρχές για τους… ιθαγενείς, προκειμένου να διευκολύνουν τους “επισκέπτες” του νησιού μας. Το ισραηλινών συμφερόντων κρουαζιερόπλοιο Crown Iris, γεμάτο με Ισραηλινούς που απολάμβαναν αμέριμνοι την κρουαζιέρα τους, την ώρα που το κράτος τους διεξάγει γενοκτονία και εθνοκάθαρση σε βάρος των πολύπαθων Παλαιστινίων, αναγκάστηκε να… ανακρούσει πρύμναν άρον άρον, χωρίς να αποβιβάσει τους επίδοξους τουρίστες. Η είδηση ταξίδεψε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, αναδεικνύοντας τον ισχυρό συμβολισμό ακτιβιστικών κινήσεων που καθιστούν σαφές ότι οι πολίτες του γενοκτονικού ΝΑΖΙωνιστικού κράτους, όσο παρακολουθούν απαθείς (αν δεν στηρίζουν κιόλας) τη μεγαλύτερη θηριωδία στη μεταπολεμική Δύση, είναι ανεπιθύμητοι. Οι “εγκλωβισμένοι ειρηνικοί ταξιδιώτες”, ως γνήσιοι αποικιοκράτες, τραγουδούσαν εν χορώ ”May your village burn”, ανεμίζοντας ισραηλινές σημαίες, μέχρι που τους κουνήσαμε τις -παλαιστινιακές- μαντίλες, ξεπροβοδίζοντάς τους καθώς απέπλεαν από το λιμάνι. Κάτι υπουργοί, κάτι αντιδήμαρχοι τουρισμού, κάτι φερέλπιδες πολιτευτές και κάτι λιγούρια χιπστεροφασίστες που ενοχλήθηκαν από τη διαμαρτυρία αλλά όχι από τη γενοκτονία, μπορούν αν θέλουν να … τους πάρουν στα σπίτια τους. Οι μικρές νίκες ομορφαίνουν τη ζωή και ανοίγουν τον δρόμο για τις μεγάλες! H Παλαιστίνη είναι η πατρίδα κάθε ανθρώπου. Ούτε στη Σύρο, ούτε πουθενά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά! Υ.Γ. Αξίζει να υπενθυμίσουμε, ότι πέρσι τον Σεπτέμβριο, μετά από πρωτοβουλία του BDS Greece και κινητοποίηση συλλογικοτήτων και ενεργών ανθρώπων της Σύρου, η τοπική κοινωνία πέτυχε την αποβολή της Ισραηλινής Πρεσβείας από τους χορηγούς του ANIMASYROS International Animation Festival 2024. SYROS: NAZIONISM FREE ZONE!» ΠΗΓΗ :  LiFO [...]