Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση! (Αϊνστάιν) – Μια δική μας σκέψη για το χρόνο…
Από τη Μεγάλη Έκρηξη έως τη Μεγάλη Σύνθλιψη και η αδρανοποίηση του χρόνου
Του ΑΝΚ
Πορευόμαστε στον 21ο αιώνα με τη γνώση μόνο του 5% του Σύμπαντος, ενώ το συντριπτικό ποσοστό του 95% είναι άγνωστο στους επιστήμονες αστρονόμους και φυσικούς. Ξέρουμε μόνο, δίχως να γνωρίζουμε τι είναι αυτό, ότι το 95% του Σύμπαντος αποτελείται από σκοτεινή ενέργεια και σκοτεινή ύλη, τομείς που θα δώσουν άλλη διάσταση και θα αλλάξουν άρδην τα δεδομένα της γνώσης των ανθρώπων για τη Φυσική του μέλλοντος!
Ο Αϊνστάιν πρώτος έθεσε τον θεμέλιο λίθο στην έννοια της σχετικότητας του χρόνου, τον χωροχόνο, την καμπυλότητα του φωτός και εν τέλει αναθώρησε μία θέση του αποδεχόμενος ότι το Σύμπαν διαστέλλεται.
Με άξονα και βάση τη ρήση του Αϊνστάιν ότι η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση, παραθέτω εδώ κάποιες δικές μου σκέψεις : Από τη γέννηση του Σύμπαντος κατά τη Μεγάλη Έκρηξη πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, η σημερινή επιστημονική σκέψηανακάλυψε ότι το Σύμπαν όχι μόνο διαστέλλεται, αλλά υπάρχει επιταχυνόμενη απομάκρυνση των γαλαξιών. Σύμφωνα με Νομπελίστες Φυσικούς, κάποια στιγμή μετά από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια αυτή η ασύλληπτης έκτασης διαστολή θα πάρει τέλος και θα αρχχίσει η αντίστροφη μέτρηση, που θα καταλήξει κάποτε σε πολλά δισεκατομμύρια χρόνια να έπέλθει μία τεραστίων διαστάσεων συμπύκνωση, αυτό που ονομάστηκε <<Μεγάλη Σύνθλιψη>> (Big Crush)!
Επομένως όσο διαρκεί η ύπαρξη του Σύμπαντος, διαστελλόμενου ή συστελλόμενου θα εξακολουθεί να υπάρχει και η έννοια του χρόνου και ανεξάρτητα από την έννοια των μεταβολών μέσα στο χωροχρόνο. Ο χρόνος αυτός καθεαυτός έχει μόνο νοητή υπόστασηκαι λειτουργεί απαρχής με την ύπαρξη της γνωστής ύλης στο 5% της ολότητας του Σύμπαντος. Ξεκίνησε (και πάλο) ο χρόνος, όταν από το απόλυτο διαστημικό κενό ξεκίνησε η δημιουργία αερίων μαζών και σωματιδίων και από την συγκρότηση του Σύμπαντος μέχρι σήμερα.
Όταν μετά και από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια, κατά την διαδικασία της <<Σύνθλιψης>> και αφού θα έχει εξαφανιστεί η ύπαρξη της Ύλης και θα επικρατεί το άπειρο του διαστημικού κενού, τότε η έννοια του χρόνου αυτή καθεαυτή θα έχει πλέον <<αδρανοποιηθεί>> και όπως τίποτα δεν κινείται στο απόλυτο κενό, οπότε και τίποτα δεν υφίσταται, έτσι και ο χρόνος παύει να υφίσταται.
Ίσως μετά από πάροδο δεκάδων δισεκατομμυρίων χρόνων και μέσα από το απόλυτο κενό, να δημιουργηθούν οι ίδιες ή άλλες προϋποθέσεις, ώστε να δημιουργηθεί ξανά ένα νέο Σύμπαν! Κατά τη δική μου σκέψη, αν η Επιστήμη κάποτε ανακαλύψει την συγκρότηση και το πώς πρέκυψαν τόσο η σκοτεινή ενέργεια, όσο και η σκοτεινή ύλη, ενδεχομένως να αποδειχθεί και τεκμηριωθεί, αν πριν από το υπάρχον Σύμπαν είχε υπάρξει ένα ή περισσότερα Σύμπαντα, οπότε και ο χρόνος που μετράει από τη Μεγάλη Έκρηξη, πρίν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, να πάει τελικά πολύ πιο πίσω. Διότι αν η σκοτεινή ενέργεια και η σκοτεινή ύλη είναι ένα ασύλληπτο σε διάσταση <<νεκροταφείο>> από προηγούμενη <<Μεγάλη Σύνθλιψη>>, τότε άρδην αλλάζει και η έννοια αυτού που ξέρουμε μέχρι σήμερα ως <<κενό>>!
Δημοσιογράφος Αντρέας ΑΥΓ. Καπογιάννης – ΑΝΚ