Ένα ωραίο κείμενο για τις γιορτές με την πανδημία της συγγραφέα Σοφίας Αγραπίδη
Το εορταστικό Δωδεκαήμερο και η πανδημία
Ετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε το Δωδεκαήμερο που αρχίζει τα Χριστούγεννα και λήγει την παραμονή των Θεοφανείων. Είναι ο εορταστικός κύκλος αυτής της ξεχωριστής για το νόημα, της λαμπερής για τη μεγαλοπρέπεια που της αξίζει, χρονικής περιόδου. Όμως για δεύτερη φορά ο εορτασμός επισκιάζεται από τον φόβο και την ανασφάλεια των επιπτώσεων της πανδημίας σε κάθε τομέα. Σίγουρα δεν μπορούμε να ζήσουμε τις μέρες όπως παλιά, αλλά κι απ’ αυτό να αξιοποιήσουμε τα μηνύματα..γιατί αποτελεί αλήθεια ότι την αγιότητα των εορτών τις κάλυπταν τα ξέφρενα γλέντια, η επίδειξη, η έλλειψη μέτρου. Οι στολισμοί έχουν λάβει χώρα εδώ και μέρες στις πόλεις και στα χωριά, σε μια προσπάθεια να τηρήσουμε τις συνήθειές μας καθώς και μέσα απ’ αυτούς να μεταδοθεί η ελπίδα, το θάρρος, η φλόγα της επιθυμίας για ένα καλύτερο μέλλον. Τα καταστήματα, η αγορά, που χτυπήθηκαν βαριά από την λεγόμενη οικονομική κρίση, έρχονται να αντιμετωπίσουν ακόμα ένα βαρύ χτύπημα, αυτό που έφερε ο ιός…. ο αποκλεισμός λόγω προληπτικών μέτρων, ο φόβος της μετάδοσης και η μειωμένη κίνηση ανθρώπινης παρουσίας, η έλλειψη οικονομικής δυνατότητας αφού η ανεργία έχει αυξηθεί πάρα πολύ, με μειωμένες τις δυνατότητες του καθενός.
Πολλοί άνθρωποι μονολογούν έξω απ’ τις βιτρίνες των καταστημάτων ” πάνε εκείνες οι εποχές…ας έχουμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς..κι ας τα δώρα”. Άλλοι κατακρίνουν τις αρχές κάθε τόπου για τον στολισμό. Όμως όσο θυμωμένοι, όσο στενοχωρημένοι κι αν είμαστε δεν πρέπει να επιτρέψουμε η ατμόσφαιρα να είναι σκοτεινή. Να φωτίσουμε τις γειτονιές και τις πλατείες, αλλά συνάμα να φωτίσουμε τις ψυχές μας βλέποντας τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη. Να φωτίσουμε το μέλλον μεταλαμπαδεύοντας στα παιδιά αξίες και έννοιες καθοριστικές για αυτό το κοινό για όλους ταξίδι. Αυτές οι μέρες διδάσκουν την άδολη αγάπη, την ανιδιοτελή προσφορά, την αμοιβαιότητα κι όχι τα πλουσιοπάροχα γεύματα. Γιατί όχι; Να περπατήσουμε στους στολισμένους δρόμους, να βγάλουμε και φωτογραφίες, να κρατήσουμε την διαφορετική διακόσμηση των ημερών..όλα μπορούν να συνδυαστούν κι ας είμαστε υπό την απειλή των δύσκολων καιρών. Βασική προϋπόθεση βέβαια είναι η τήρηση των μέτρων (χρήση μάσκας, χρήση αντισηπτικού, αποφυγή συνωστισμού κτλ).
Η Ευρώπη ήδη λαμβάνει αυστηρά μέτρα αποκλεισμού κι ένα τρέμουλο διακρίνεται στην ατμόσφαιρα. Στο άκουσμα έρχεται πάλι στην επιφάνεια η δύσκολη ψυχολογική κατάσταση της κοινωνίας που δημιούργησε ο ιός..αυτή της μελαγχολίας, της μειωμένης αντοχής, της υπομονής που κλονίζεται..Δεν κατακρίνονται τα συναισθήματά μας ούτε η ανησυχία, αλλά σκεπτόμενοι τους χιλιάδες συνανθρώπους που έφυγαν για πάντα, που αποτελούν θύματα του πολέμου με εχθρό τον ιό, ας σκεφτούμε λογικά και ψύχραιμα, ας γιορτάσουμε με σύνεση, ας διδάσκουμε στα παιδιά το νόημα της κάθε μέρας από τις εορτές, ας τους διηγηθούμε τα δικά μας εορταστικά παιδικά χρόνια κι ας δεηθούμε για καλύτερα χρόνια.
Το κυριότερο μήνυμα του ιού είναι ότι τίποτα δεν πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο, ότι το καλό και το κακό συνυπάρχουν, ότι δεν βρισκόμαστε εδώ μόνο για να καλοπερνάμε, ότι αν δεν αξιοποιούμε τις στιγμές η ζωή περνάει και χάνεται, όπως οι στίχοι του γνωστού τραγουδιού. Η εορτή βρίσκεται στον εσωτερικό μας κόσμο, στην ψυχή μας γι’ αυτό πολλές φορές μεγάλα τραπέζια, με κόσμο, με ανέσεις δεν προσφέρουν αληθινή χαρά, σε αντίθεση με ένα πιο απλό τραπέζι του ανθρώπου που ζει μόνος ή των λίγων ατόμων της οικογένειας που αφήνει ως ανάμνηση τη γλυκιά θαλπωρή, την υπέροχη αύρα από την ομόνοια και τις λιτές παραδοσιακές γεύσεις. Κρατώντας τους εαυτούς μας μακριά από φανατισμούς ας περάσουμε όσο πιο γαλήνια γίνεται τις Άγιες Ημέρες αφιερώνοντας ένα μικρό κεράκι σε όλους που έχασαν τη ζωή τους απ’ αυτό το κακό.
Εύχομαι γαλήνια, ευφρόσυνα, αγαπημένα Χριστούγεννα και μια ελπιδοφόρα Νέα Χρονιά.
Με σεβασμό
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Αξκός ε.α -Συγγραφέας