ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΚ ΜΕ ΤΙΤΛΟ **ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ**
Π Ο Ι Η Σ Η
τ ο κ ο χ ύ λ ι
Γλυκόφερτοι όταν είναι οι καιροί
σημαίνει πως τα πράγματα πάνε καλά
στη σκέψη ένα καράβι με ανοιχτά πανιά
γυροφέρνει μπρος από τα μάτια μας
στην προσμονή κάποιου δικού μας ανθρώπου
έτσι θέλουμε να πιστεύουμε όπως περίμεναν κάποτε
τον ερχομό του τρένου που θα έφερνε μια αγάπη.
Κάποιοι άλλοι προσδοκούσαν τον ερχομό μιας βροχής
κι έκαναν νοερές ικεσίες σε άφαντο θυσιαστήριο
για να πέσει νερό στην άγονη πυρωμένη γη.
Ήρθε σιωπηλή εκεί κοντά στο λιοβασίλεμα
και τράβηξε για τα αγαπημένα της μαρόκια
φορούσε ένα όμορφο λευκό φόρεμα ολόσωμο
και είχε τα μαλλιά της μακριά και ανέμελα.
Προχωρούσε αργά λικνίζοντας το κορμί της
με πολύ ερωτισμό με ένα ουράνιο χαμόγελο
και κάθισε στον γνώριμό της βράχο.
Άπλωσε στο πέλαγος τα μαλλιά της
όπως απλώνουν οι γλάροι τα φτερά τους
στο δικό τους ερωτικό συναπάντημα
κι άρχισε να σιγοτραγουδά για το Αιγαίο
για κάποιες χαμένες πατρίδες και για
τους μαυροσκούφηδες του Άρη στα βουνά
εκείνα τα βουνά της άπειρης ελληνικής λεβεντιάς.
Τι να πω από τη μια χαίρομαι και από την άλλη
σκέφτομαι γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε
είναι ένα άλυτο μυστήριο η γυναίκα στον αιώνα
ακόμα και όταν κοιτάζαμε το σχήμα ενός κοχυλιού
που ξυπνούσε παλιές αγαπημένες αναμνήσεις
αφημένο κι αυτό στην έρημη τη μοίρα του
κι αναρωτιόμασταν αν ήταν το ίδιο κοχύλι
που συνόδευε παλιά του έρωτα τις μελωδίες.
Ξαφνικά μάζεψε τα μακριά της τα μαλλιά
με μια χάρη τόσο αισθησιακή καθώς
τα παράσερνε η δύναμη του ανέμου
και πήρε στα χέρια της με κάποιο δέος κείνο
το κοχύλι με την αρμύρα πάνω του της θάλασσας.
Με βαθιά στοργικότητα το χάδεψε και το φίλησε
όπως κάνουν οι μανάδες κάθε πρωί που
στέλνουν τα παιδιά τους που λάμπουν στο σχολείο.
Με κοίταξε στα μάτια με βλέμμα αποχαιρετισμού
και μου έδωσε το κοχύλι να το έχω σαν ενθύμιο
μετά αμίλητη έστριψε με χάρη το κορμί της και
πήρε το δρόμο ίσα πάνω λες και θα ΄φευγε για πάντα.
Όταν έφτασε στην ανηφόρα του Αγίου Ανδρέα
σήκωσε το χέρι της ψηλά και φωναχτά μου είπε
να κραστήσω για πάντα αυτό το κοχύλι γιατί
μέσα σε αυτό υπάρχει ο δικός της έρωτας.
Ποίηση ΑΝΚ <<το κοχύλι>>
Πύργος Ηλείας 13 του ανερμάτιστου Ιούλη 2024.-