ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΚ : <<δεν θέλω να ξημερώσει>>
ΠΟΙΗΣΗ ΑΝΚ
δεν θέλω να ξημερώσει
Είναι κάποιες φορές που κοιτάζω απ΄το μπαλκόνι μου
μακριά τον ορίζοντα της θάλασσας που φαίνεται
από τον τρίτο όροφο της μοναχικής ζωής μου.
Η θάλασσα και η γυναίκα δεν τελειώνουν ποτέ
και οι δύο αγριεύουν από την ίδια αιτία
και σταματούν όταν ο καιρός ντυθεί στα άσπρα.
Κάποιοι γράφουν ανορθόγραφα
ακόμα και το όνομά τους διότι
έχουν μείνει κολλημένοι στον μεσαίωνα.
Τη θάλασσα θάθελα να την κοιτάζω μέχρι να βραδιάσει
να γιατί δεν μου αρέσει της νύχτας το πηχτό σκοτάδι
για να μπορώ να βλέπω των γυναικών την ωραία όψη
ολημερίς έως και το σούρουπο έξω στις συνάξεις
λουλουδιών και ανέμελων περιστεριών.
Να κρατώ συντροφιά τις αισθήσεις και τα όνειρα
ωραίων υπάρξεων στα τόσα χαμόγελα που αντίκρισα
και σε κάποια βλέμματα σαν μια ζυγαριά ακρίβειας
η κόψη των ματιών τους σαν ζωγραφιά η χάρη τους.
Ένα λευκό σύννεφο είναι η ζωή μας το βλέπεις
να έρχεται και να χάνεται βαθιά στον ουρανό.
Η θάλασσα χορεύει ξέφρενα με τα κύματά της
και απλώνει ένα κόκκινο πέπλο ο πόθος
πάνω στο γυμνό κορμί μιας ερωτευμένης.
Μονολογείς και σκέφτεσαι όπως κάθε άνθρωπος
αν είναι καλύτερα χίλιες φορές να μένεις ξάγρυπνος
με ένα κόκκινο και λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι
ή να δεχτείς το σεντόνι μιας άχρωμης νύχτας
αρκεί να έχεις για προσκεφάλι τα μακριά της μαλλιά.
Έφυγε άλλη μια μέρα βαρετή όπως οι προηγούμενες
αλλά και πάλι δεν θάθελες να νυχτώσει μονάχος
πιο βολικό είναι να τριγυρνάς σε μοναχικούς δρόμους
και απόμερα σοκάκια στις διασταυρώσεις των ονείρων
και να μην κάνεις ευχές μονάχα για τον εαυτό σου
ούτε παρακάλια στο θεό για να σε έχει καλά
καλύτερα είναι να λες να μην είσαι καθόλου καλά
όταν τόσοι άνθρωποι πεθαίνουν στα σφαγεία του μίσους
κανένα απολύτως νόημα δεν έχει μια πολεμοχαρής ζωή.
Θάθελες να αποφύγεις το πηχτό της νύχτας σκοτάδι
αλλά δεν το μπορείς διότι εκείνο έρχεται με καλπασμό
και είναι τόσο δυνατό και τόσο σκληρό
σαν τις φρικτές βόμβες φωσφόρου και ναπάλμ
που καίνε και λιώνουν τις σάρκες αδικαίωτων ψυχών.
Τελικά δεν θέλεις να νυχτώσει μα ούτε και να ξημερώσει
έχεις μπουχτίσει τόσο πολύ από την αγριότητα βαρβάρων
συνέχισε τη ζωή σου όπως την ξεκίνησες στο φως
σαν ένας αναρχικός ακλόνητος του καιρού σου
και ατρόμητος στα μασκαρέματα της νύχτας
γεμάτος περιφρόνηση γι΄αυτό που αποκαλούν
με δέος οι αστοί καθεστηκυία τάξη.
Ποίηση ΑΝΚ <<δεν θέλω να ξημερώσει>>
Πύργος Ηλείας 26 του ανειδίκευτου Σεπτέμβρη 2025