Διαβάστε το σημερινό απολαυστικό ένεκα θέρους Χρονογράφημα στην *Α* της Ήρας Αλ. Κάζογλη
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Για να φύγει η πίκρα
Πολύ φίλος ζαχαροπλάστης, μας προσκάλεσε προ ημερών οικογενειακώς να δοκιμάσουμε το μαλακό παγωτό από την καινούργια του παγωτομηχανή, που λανσάρει υπερηφάνως στο όμορφο ζαχαροπλαστείο του. Μας είπε πως ένα νόστιμο παγωτό είναι το καλύτερο “για να φύγει η πίκρα”, και γέλασε δυνατά, τόσο που αρχίσαμε να τον πιστεύουμε.
Πράγματι, το παγωτό μηχανής, όπως το ξέρουμε οι περισσότεροι, ήταν υπέροχο, τόσο μαλακό και δροσιστικό, πεντανόστιμη κρέμα και βελούδινη σοκολάτα. Απόλαυση πραγματική, μάθαμε πως το είδος αυτό του παγωτού το επινόησε ένα Έλληνας στην Αμερική τη δεκαετία του τριάντα, ο Τομ Κάρβελ, ο οποίος έφτιαξε και την πρώτη μηχανή και κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία.
Εικόνες συγκεχυμένες, η μία πάνω στην άλλη ήρθαν στη μνήμη μέσα από τη γεύση αυτή. Ήμασταν παιδιά ακόμη, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες μηχανές για το αφράτο παγωτό. Ζεστά καλοκαίρια των παιδικών χρόνων, όμως πάντα κάτι διαφεύγει, κάτι αλλάζει, κάτι χάνεται και κάτι επανέρχεται.
Η γλυκιά γεύση του μαλακού παγωτού υποβάλλει το νου στη δική του προσωπική συνθήκη, θυμάται σαν αχνή ανάμνηση την εποχή που γελούσε, πάντα κάτι του ξεφεύγει, ένα όνομα, το τέλος μιας ιστορίας, όμως πρέπει να μάθεις να ζεις μ’ αυτά που θυμάσαι.
Μια γλυκιά θάλασσα γεύσης μέσα στην οποία λυσσομανούν σαν τρικυμία οι αναμνήσεις, μέσα στο χωνάκι μαζεύεις τις εικόνες της ζωής σου. Μυρίζουν βανίλια, σοκολάτα και νυχτολούλουδο.
Οι άνθρωποι αλλάζουν, μεταβάλλουν ταυτότητες συνεχώς, μια γεύση όμως φτάνει να περιγράψει ένα συναίσθημα, το καλοκαίρι είναι επικίνδυνο, όλοι θέλουν το παραπάνω, προσπαθείς να κλείσεις πληγές, προσπάθησε κι άλλο. Μεσημέρι σε βεράντα σκεπαστή, μ’ ένα παγωτάκι, για να φύγει η πίκρα.
Η.Κ.