ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ *** Άρθρο του κ. Βασίλη Π. Καυκόπουλου, Δημοσιογράφου – Λογοτέχνη και Πρωτοψάλτου
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Τού Βασίλη Π. Καυκόπουλου, Δημοσιογράφου – Λογοτέχνη και Πρωτοψάλτου
Ο λαός μας σήμερα μοιάζει σαν ένα σαπιοκάραβο, που κλυδωνίζεται μέσα σε άγριο ωκεανό! Από στιγμή σε στιγμή φαίνεται ότι θα χαθεί στα βάθη τού ερέβους! Ζητά ο λαός μας – έστω κι αν δεν διακρίνεται τούτο στην πρώτη ματιά – λίγο φως, μιά χαραμάδα μωβ ανταύγειας, ώστε να ζωντανέψουν οι ελπίδες μας, για να πάψει ν’ αργοπεθαίνει το φως…
Φίλες και Φίλοι, δεν αρκεί η διαπίστωση ότι η παγκόσμια κοινωνία σήπεται ολοταχώς, δεν αρκεί η διαπίστωση ότι βαδίζουμε – όλοι μας – προς μιά τελεολογία καθορισμένη από τον Δημιουργό μας, που πήρε …έγκριση από την δική μας ελεύθερη βούληση ως απολύτως ελευθέρων όντων, επιβάλλεται συγχρόνως να αγωνισθούμε, ώστε πριν τον Παράδεισο τού Θεού να κάνουμε, όσο μάς είναι εφικτό, παράδεισο τη γη! Διότι, είναι αρρώστια μεγάλη να χύνεται αίμα ανάμεσα στους λαούς για το φαΐ των λίγων, για τον αμύθητο πλουτισμό πολεμικών βιομηχανιών… Διότι, είναι αρρώστια κάποιοι να κολυμπούν στα δισεκατομμύρια και κάποιοι άλλοι να μην έχουν ούτε νερό! Διότι, είναι αρρώστια κάποιοι να ζουν μέσα στη χλιδή και κάποιοι να μην έχουν ρούχα και μιά ασπιρίνη για τον πυρεττό… Και μή μού πείτε, γιατί τα επιτρέπει αυτά ο Θεός. Διότι τον Θεό τον έχουμε εξορίσει από την ζωή μας!
Αλήθεια, τί διδάσκουμε περί Θεού στα σχολειά μας;; Τί διδάσκουν τα κανάλια της ευτέλειας σε εκπομπές, σήριαλς, ακόμη και ειδήσεις;; Μήπως, άλλως τε, δεν είναι αρρώστια, όταν βλέπουμε μέσα στην Εκκλησία να μην υπάρχει αξιοκρατία, αλλά ίντριγκα, ρουφιανιά και υποκρισία κι επίσης, να “διώκεται” ή να περιθωριοποιείται η αγιότητα;;
Φίλες και Φίλοι μου, πού είναι αυτός ο λαός, εν προκειμένω ο Ελληνικός, με το αγωνιστικό φρόνημα; με τις χρυσές περγαμηνές; με το ακραιφνές Ορθόδοξο Καποδιστριακό ήθος; Με την Παπαδιαμάντεια πέννα; με τον Κοντόγλειο λόγο; με το Βερίτειο συναίσθημα; με τού Σολωμού και τού Ρίτσου την καρδιά; με τού Νίκου τού Ψαρουδάκη τούς τίμιους αγώνες; με τού Μοσκώφ και τού Παπαθεμελή το στόμα; Με τού Αύγουστου τού Καπογιάννη την τίμια κι όχι κατευθυνόμενη δημοσιογραφία; Με τού Αυγουστίνου Καντιώτη – με όλες, ενδεχομένως, τίς ακρότητές του – τον παλμό;; Πού είναι ο έμπρακτος και δίχως διαφήμιση Χριστιανικός Κοινωνισμός τού σπουδαίου Ιεράρχη τής Ηλείας Γερμανού Παρασκευόπουλου;; Πού είναι οι Μεταλληνοί και οι Πυρουνάκηδες;; Πού είναι οι παππα-Ανυπόμονοι;;
Θα τρίζουν τα κόκκαλα τού Κολοκοτρώνη και όλων τών ηρώων μας, διότι με ευθύνη των πολιτικών και εκκλησιαστικών ταγών ξεπεζέψαμε από την Ελλάδα τών αξιών και ζούμε, πια, (σ)την Ελλάδα τών αναξίων, των μετρίων, τών ανηθίκων, τών παρτάκηδων… Στην Ελλάδα τής πλήρους αποσύνθεσης… Δεν ανήκω σε εκείνους που αρέσκονται στην ισοπέδωση τών πάντων, αλλά τολμώ να βλέπω την αλήθεια κατάματα! Εξάλλου, μιά ματιά γύρω μας, θα μάς πείσει. Ακόμη, δες τε το Κοινοβούλιο, πολύ κατώτερο τών περιστάσεων. Βλέπετε, εκεί μέσα, εκτός ολιγίστων εξαιρέσεων άκρως επαινετών, να υπάρχει κάποιος πολιτικός ηγέτης με ιδιαίτερο παιδαγωγικό βάρος;; Εκεί, στο Ναό τής Δημοκρατίας, υπέρ τού οποίου κάποιοι έχουν χύσει το αίμα τους μαχόμενοι κατά τού φασισμού και τών δολοφονικών εκτρωμάτων του… Βλέπετε εκτοπίσματα τού μεγέθους ενός Παναγιώτη Κανελλόπουλου;; ενός Ηλία Ηλιού;; ενός Χαρίλαου Φλωράκη, που είχε την τόλμη να καλέσει για εξομολόγηση τον Αγιορείτη π. Αθανάσιο στον Περισσό;; Ενός Μανώλη Γλέζου;; Ενός Κώστα Καζάκου;; Ενός Νίκου Ψαρουδάκη, όπως προαναφέραμε;;
Κι έπειτα θρηνούμε για την νεολαία μας, για την οπαδική βία κ.λπ., κ.λπ.!!! Φίλες και Φίλοι, τέλος, είναι αδήριτη ανάγκη να ζωντανέψουμε το Χριστιανικό πολιτικό κίνημα. Όχι να γίνει η θρησκεία πολιτικό κόμμα, αλλά να δούμε κατάματα τον Χριστιανικό κοινωνισμό! Ο γράφων, από παιδί στους Χριστιανοσοσιαλιστικούς αγώνες, μπορώ να πω, ότι γνωρίζω πολύ καλά πως εάν στην πολιτική διακονία δεν υπάρχει η παιδαγωγία, η μπάλα χάθηκε… Ας δούμε, λοιπόν, τον Χριστιανικό σοσιαλισμό σαν μιά ελπίδα για την εδώ ζωή μας. Διότι, με ευθύνη όλων ΜΑΣ, το άγιο δισκοπότηρο τής ανθρωπιάς μας θα χαθεί στη θανατερή πορεία μας!…