*2023 ΕΥΘΥΝΕΣ* – Γράφει η εξαίρετη συμπατριώτισσα ποιήτρια Λίτσα Ι. Δημητροπούλου
2023 ΕΥΘΥΝΕΣ
Γράφει η εξαίρετη συμπατριώτισσα ποιήτρια Λίτσα Ι. Δημητροπούλου
Οι ευχές καλά κρατούν την περίοδο των γιορτών. Φρεσκάρουν, αναζωογονούν την κρασαρισμένη καθημερινότητά μας και υποδηλώνουν τη βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει στο φως. Είναι πρωτόγονη η ανάγκη του να δαμάζει το άγνωστο και να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον.
Η ζωή, βεβαίως, μας δείχνει συχνά το σκοτεινό της πρόσωπο. Είναι συνυφασμένη με τη χαρμολύπη κι ο άνθρωπος αποζητά μια αισιόδοξη τροχιά για να την περπατήσει.
Έντονα ζοφερή η σύγχρονη ζωή μας. Τα τραύματα συχνά αιμορραγούν και κανείς δεν στέκεται ο αήττητος δαμαστής της.
Ας ευχηθούμε καλή και αισιόδοξη χρονιά, λοιπόν! Να σπαθίσουμε το σκοτάδι!
Ο χρόνος όμως δεν τρέχει με ευχολόγια και ανόητα διαγγέλματα αλλά με υπεύθυνες πράξεις και δυνατές ιδέες. Δεν υπακούει σε ανυπόστατα λόγια και κούφια πολιτικά μηνύματα, σε μια εποχή μάλιστα που βιώνουμε βαθιά κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική, ηθική και πολιτική κρίση.
Ας αναλάβουν οι (φίλοι μας και μη) πολιτικοί τις βαριές ευθύνες που τους αναλογούν. Ας αφήσουν την ξύλινη πολιτική γλώσσα. Ας είναι φειδωλοί στα παχυλά λόγια, στις άστοχες φωτογραφίσεις και τα έργα βιτρίνας. Παλιό, παρωχημένο επικοινωνιακό κόλπο που μόνο αποστροφή πλέον εγείρει.
Ζωή θέλουμε. Η ζωή δεν είναι δική τους μόνο. Μας την λιγόστεψαν. Μας την οφείλουν. Σβαρνίζουν καθημερινά πάνω στις σορούς μας και αναμοχλεύουν τον πόνο της αιμορραγίας μας. Ας κατέβουν από το καλάμι τους να πατήσουν στη γη. Να μπουν στη μουντή καθημερινότητα των πολιτών και να τη βιώσουν. Να ζήσουν με τον βασικό μισθό ή με τον χρόνιο βραχνά της ανεργίας. Να σταθούν στην ουρά για το συσσίτιο του άπορου, να απλώσουν την άδεια χούφτα, να σταθούν στην ουρά για το κοινωνικό παντοπωλείο. Ο λαός υποφέρει, πεινάει, αδυνατεί. Παραπαίει μουδιασμένος, κουρασμένος, θυμωμένος, διχασμένος. Κραυγάζει, βουβός και ανήμπορος.
Η ζωή δεν τραβάει την ανηφόρα με το επίδομα φτώχειας, το καλάθι του νοικοκυριού, το καλάθι δίχως αυγά. Ας μην καμαρώνουν οι κυβερνώντες για δήθεν κοινωνική πολιτική με εξαγγελίες επιδομάτων. Η πληθώρα των επιδομάτων επιβεβαιώνει τον υψηλό δείκτη φτώχειας. Η μάστιγα της ακρίβειας, η φτωχοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός μιας μεγάλης πληθυσμιακής μερίδας, λόγω πενιχρών εισοδημάτων, είναι, δυστυχώς, γεγονός. Η διαβίωση για πολλά νοικοκυριά έχει καταστεί, πλέον, ο σύγχρονος Γολγοθάς. Ας αναλάβουν οι πολιτικοί τις τεράστιες ευθύνες τους. Ας σκύψουν το κεφάλι κι ας αναλογιστούν τον αληθινό πολιτικό τους ρόλο. Σίγουρα δεν είναι η προσωπική οικονομική και κοινωνική αναρρίχηση στα ανώτερα στρώματα. Οι υποσχέσεις και οι φρούδες ελπίδες είναι παθογόνες συνθήκες για την αξιοπρέπεια των πολιτών, είναι φθοροποιά στοιχεία για τον ταλαίπωρο λαό. Οι πολλοί αιμορραγούν και οι ολίγιστοι απομυζούν. Η ανήθικη πολιτική πραγματικότητα μάς το επιβεβαιώνει συχνά.
Ας κρατήσουμε κι εμείς αληθινά ο ένας το χέρι του άλλου, ο ένας την ψυχή του άλλου και ας φωνάξουμε στεντόρεια, ας κραυγάσουμε για το χρόνο που μας έκλεψαν. Για τη ζωή που μας ευνούχισαν. Θέλουμε τη ζωή μας πίσω.
Ας γίνει τούτη η χρονιά η χρονιά της ζωής!