Το ποίημα της Κυριακής **Ο ποιητής Αργύρης Χιόνης** Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας
Το ποίημα της Κυριακής
Ο ποιητής Αργύρης Χιόνης
Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ
Γράφει ο ίδιος: “Γράφω τα ποιήματά μου με τον ίδιο τρόπο που στρώνει το κρεβάτι του ο μελλοθάνατος λίγο πριν από την εκτέλεση· μεθοδικά και τακτικά, φροντίζοντας σχολαστικά την κάθε λεπτομέρεια, την ίδια τρέφοντας μ’ αυτόν φρούδη ελπίδα ότι, αν δείξω επιμέλεια, θα μου δοθεί, την τελευταία στιγμή, η χάρη”.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΡΓΥΡΗ ΧΙΟΝΗ
ΙΑ΄
Ω ναι, ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγήσεις, πως
δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς.
Υπάρχουνε πολλοί που ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους, μες στη βαθιά
τους πολυθρόνα, πολλοί πού για πάντα τους σκέπασε το
πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ’ ένα κουπάκι του καφέ,
σ’ ένα κουτάλι του γλυκού… Ας είναι γλυκός ο ύπνος τους εκεί
βαθιά πού κοιμούνται, ας είναι γλυκός κι ανόνειρος.
Κι ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει.
«Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη», 1986.
ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Χτυπάει το τηλέφωνο, χτυπάει και ξαναχτυπάει· δεν το σηκώνω, όχι, δεν πρόκειται να το σηκώσω· ποιος ξέρει τι καινούργιες συμφορές θα μου αναγγείλει; Πέθανε αυτός, πέθαν᾽ εκείνος, ο τάδε βηματίζει με βηματοδότη, ο δείνα δεν μπορεί το σπίτι του να βρει κι ο Ερυθρός Σταυρός τον ψάχνει. Είναι η γενιά μου που αρχίζει να θολώνει και να σβήνει. Έτσι που πάει το πράγμα, θα μάθω, σύντομα, και το δικό μου θάνατο από τηλεφώνου.
Χτυπάει το τηλέφωνο, χτυπάει και ξαναχτυπάει· δεν το σηκώνω, όχι· θα το βγάλω από την πρίζα, θα βγω από τον κατάλογο του ΟΤΕ· δεν πρόκειται να παραμείνω εγώ συνδρομητής θανάτων.
«Στο υπόγειο», 2004
ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
“Λάτρης του παράδοξου και δεξιοτέχνης της ειρωνείας, ο Αργύρης Χιόνης (1943-2011), χρόνια μετά την πρόωρη εκδημία του, φαίνεται να αποκτά επιτέλους τη δυναμική και την εμβέλεια που αναλογούν στη συγγραφική του ιδιοπροσωπία. Η ειδολογική του ευελιξία, η ροπή του προς το υψηλό και η ταυτόχρονη τάση για υπονόμευσή του, η διακειμενική σύσταση της γραφής του και η παρωδιακή της υφή, η ιδιάζουσα και σύνθετη μέσα στη φαινομενική απλότητά της ποιητική μυθολογία του, η μπορχεσιανή ποιητική του με τους ευρηματικούς ετερώνυμους, ζητήματα που εν μέρει ή ακροθιγώς έχουν επισημανθεί, συνιστούν υποθέσεις εργασίας που προσελκύουν ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον κυρίως νέων μελετητών…”
(Κατερίνα Κωστίου, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών.)