Το ποίημα της Κυριακής *** Με τον “Εσπερινό της Αγάπης” *** Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου, Φιλόλογος – συγγραφέας
Το ποίημα της Κυριακής
Με τον “Εσπερινό της Αγάπης” του Γιάννη Βαρβέρη
Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Φιλόλογος, συγγραφέας

***************************
***************************
ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΕΥΧΕΣ
Τα Πάθη και Θυσία Του Χριστού με τον πολλαπλό συμβολισμός τους, έχουν υμνηθεί και εμπνεύσει πολλούς πεζογράφους και ποιητές. Αρκετοί Έλληνες ποιητές έχουν εξυμνήσει, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, το δράμα και την Ανάσταση του Θεανθρώπου.
Ας ενώσουμε τις φωνές και τις ευχές μας για την απελευθέρωση των λαών, που μαρτυρούν από τα ανθρώπινα πάθη των συμφερόντων, του κέρδους και της αδικίας.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα
δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-
θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;
Έτσι ακριβώς, από τα Βάγια μέχρι σήμερα
θα ‘πρεπε κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.
Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς νυχτώνει;
[Γιάννης Βαρβέρης, Ο άνθρωπος μόνος, εκδ. “Κέδρος” 2009.]