Το Χρονογράφημα της Ήρας Αλ. Κάζογλη στην *ΑΥΓΗ* Πύργου
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Εσωτερική φωνή
Η είδηση είναι απ’τις μικρές, στα ψιλά, που λέμε, αλλά το σχετικό βίντεο κάνει τις τελευταίες μέρες το γύρο του διαδικτύου.Ένας νεαρός διανομέας φαγητού γνωστής αλυσίδας μπήκε σ’ ένα παλαιοπωλείο να παραδώσει την παραγγελία τους. Σε μια άκρη, είδε ένα παλιό, σκονισμένο πιάνο. Και, αφού χάιδεψε τα πλήκτρα του, άρχισε να παίζει.
Η εικόνα κάπως παράξενη στα μάτια μας. Ο νεαρός, με όψη σύγχρονη και με γιλέκο εργασίας, ακουμπάει το πιάνο με όλη την ευαισθησία των μουσικών δακτύλων του κι η μουσική ξεχύνεται μαγευτική. Εκεί, ο χρόνος και ο τόπος καταργήθηκαν.
Η συγκινησιακή φόρτιση ήταν δική μας. Όχι εκείνου. Εκείνου τ’ όνειρό του είναι να παίζει πιάνο. Η ψυχική έκρηξη του αυτοδίδακτου πιανίστα αναίρεσε το φυσικό κόσμο, η μουσική συνομιλούσε με μια άλλη ζωή που εκείνος ξέρει τόσο καλά.
Η μουσική, είπε, είναι το πάθος του, ένα πάθος που ποτέ δεν αναγνωρίστηκε μιας και αναγκάστηκε να δουλεύει ντελιβεράς για να ζήσει. Η γενιά που της στέρησαν τις ευκαιρίες άραγε;
Πρόσφατη είναι και η κινητοποίηση των διανομέων φαγητού, ζητώντας το αυτονόητο, την εφαρμογή του νόμου για να διαφυλάξουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Πρόσφατα είναι και τα ατυχήματα και οι θάνατοι αυτών των ανθρώπων κατά την εργασία τους. Δύσκολη κι επικίνδυνη δουλειά, και τ’ όνειρό του είναι να παίζει πιάνο.
Μια ιστορία εσωτερικής φωνής είναι αυτή. Πολλές φορές διαπιστώνεις ότι η ματιά σου θέλει διόρθωση στην αναζήτηση εσωτερικής ταυτότητας, δεν υπάρχουν βεβαιότητες, ούτε κι ορισμοί. Ο δρόμος είναι μοναχικός κι αδιέξοδος.
Και μετά, οι σκιές της άλλης ζωής υπάρχουν, αλλά δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις από την πραγματικότητα κι αυτές γλιστράνε πάνω της και πέφτουν. Μέχρι την επόμενη αφορμή. Η ζωή, άλλωστε, είναι μια άσκηση ακροβασίας. Χρειάζεται πολλές δεξιότητες για να τη χειριστείς. Σαν τα πλήκτρα ενός πιάνου.
Η.Κ.