Το Χρονογράφημα της Δευτέρας στην ΑΥΓΗ Πύργου με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Αόρατα
Ένα μονόστηλο, μικρό, τράβηξε την προσοχή μου προ ημερών σε μια εφημερίδα. Μια είδηση και μια μικρή φωτογραφία. Στην ισοπεδωμένη Μαριούπολη, πεδίο σκληρών μαχών για καιρό ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία, τίποτα δεν είναι όπως παλιά.
Οι περισσότεροι κάτοικοί της την έχουν εγκαταλείψει, λίγοι έχουν παραμείνει, κι αυτοί κάθε μέρα περιμένουν επί ώρες σε ουρές για να προμηθευτούν λιγοστά τρόφιμα. Παντού συντρίμμια και εγκατάλειψη. Η μικρή είδηση λέει πως, ανάμεσα στα συντρίμμια, αδέσποτα σκυλιά κυκλοφορούν προσπαθώντας να επιβιώσουν.
Κυκλοφορούν πάντα σε αγέλη, με τον αρχηγό μπροστά να ανιχνεύει. Την είδηση συνοδεύει μια φωτογραφία ταλαιπωρημένων σκυλάκων με μάτια θλιβερά.
Πόσο μπορεί, άραγε, να μας συγκινήσει το δράμα των αδέσποτων της Μαριούπολης, εποχή προχριστουγέννων, και μετά από τόση φρίκη που έχει έρθει στα μάτια μας; Το πιθανότερο είναι τα δύστυχα αδέσποτα να περνούν αόρατα καθώς οι άνθρωποι εκεί βλέπουν την πόλη τους σπαρμένη ερείπια, τους γείτονες χαμένους, τα λαμπερά ηλιοβασιλέματα σπάνια.
Πόσο σκληρή είναι, όμως, αυτή η εικόνα των άμοιρων ζώων που κανείς δεν τα νοιάζεται, μικρά, αδύναμα πλάσματα κυκλοφορούν σε μια έρημη, σχεδόν, πόλη. Όλα μαζί.
Οι άνθρωποι κυκλοφορούν μόνοι. Εκείνοι ξέρουν τι συνέβη, ζουν το τέλος του κόσμου τους όπως τον ήξεραν. Τα δύστυχα αδέσποτα αγγίζουν με τις πατούσες τους το χώμα κι εμπιστεύονται τον αρχηγό τους, αντίδοτο στην ανθρώπινη εγκατάλειψη.
Μάτια σκυλίσια, γεμάτα άγρια απόγνωση, δεν επιτρέπεται η συγκίνηση, σημασία έχει η επιβίωση, ο πόλεμος των ανθρώπων γι’ αυτά δεν έχει νικητή. Και συνεχίζουν μόνα, χωρίς ανθρώπους. Αόρατα.
Η.Κ.