ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΠΥΡΓΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΑ ΑΛ. ΚΑΖΟΓΛΗ
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
No man’s land
Κοντινό πλάνο στο πρόσωπο ενός άντρα. Βλέμμα γεμάτο ένταση, φόβο και απόγνωση, καθώς μπροστά στα μάτια του εκτυλίσσονται τα επεισόδια μιας εισβολής που μας οδηγεί στην οδυνηρή συνειδητοποίηση πως ένα νέο κεφάλαιο της ιστορίας έχει ήδη ξεκινήσει.
Στον σημερινό κόσμο, τον τόσο διαφορετικό από αυτόν του περασμένου αιώνα πίστευε πως η επιρροή δεν ασκείται πια με στρατιωτικά μέσα. Έτσι πίστευε. Τώρα, σκαρφαλωμένος ψηλά στις στέγες της πόλης, βλέπει από μακριά τις λάμψεις των οβίδων.
Από ψηλά, δεν μπορεί να νιώσει την ερημιά των κτιρίων, όπως στέκουν κλειστά, πυρπολημένα, κι ο απόηχος όσων συμβαίνουν φτάνει εκεί σαν σκιά ακανόνιστων εικόνων, θραυσματικών απεικονίσεων και φαντασιώσεων.
Οι άνθρωποι, κάτω, αχνοφέγγουν σα σκιές. Έχουν άλλες ασχολίες, να σκοτώνουν και να μη σκοτωθούν, δεν μπορούν να νιώσουν όπως αυτός που έχει τις κεραμιδένιες στέγες και τις ταράτσες του σαν το δικό του προσωπικό χαράκωμα, πέρα από το φόβο και την απόγνωση των ανθρώπων.
Ο δύστυχος αυτός άντρας, η μορφή του ανυπεράσπιστου ανθρώπου της πόλης, σε μια στιγμή απελπισίας αναρωτιέται τι θα μπορούσε να κάνει στην νεκρική ησυχία μιας ουδέτερης ζώνης, μιας no man’s land, στο ουδέτερο διάστημα ανάμεσα σε δύο αντίπαλες παρατάξεις που κανείς δεν διασχίζει από φόβο ότι θα του επιτεθεί ο εχθρός.
Σε μια στιγμή απελπισίας και τρέλας, σκέφτεται να σηκώσει το χέρι του και να κυματίσει ένα λευκό πανί. Και ν’ αρχίσει να περπατά μέσα στην ουδέτερη ζώνη. Θα φτάσει μέχρι τα μισά, αναπολώντας μια ζωή στον αντίποδα της κόλασης.
Θα σιγοτραγουδήσει το αγαπημένο του τραγούδι, κάθε νότα κι ένας πυροβολισμός, θα μείνει να αντηχεί στη στοιχειωμένη περιοχή, γιατί στο τέλος κανείς δεν είναι ασφαλής.
Η.Κ.