Τα νησιά δεν είναι η πιο όμορφη ιδέα της Φύσης? *** Λογοτεχνικό άρθρο του συνεργάτη μας κ. Νίκου Τσούλια
Τα νησιά δεν είναι η πιο όμορφη ιδέα της Φύσης;
Κ α σ τ ε λ ό ρ ι ζ ο
Του συνεργάτη μας κ. Νίκου Τσούλια
Τι ακριβώς είναι τα νησιά, ποια είναι η καταγωγή τους και ποιος ο σκοπός τους; Αν απλά χώρισαν κάποια στιγμή τα νερά της Γης από την ξηρά, αυτά πώς απέμειναν ολομόναχα ή με κάποιες παρέες τους; Άφησε η στεριά κομμάτια της επικράτειάς της, για να έχει «πόδι» και δυναμική μέσα στους ωκεανούς; Ή μήπως οι θάλασσες τα κράτησαν αιχμαλώτους, για να έχουν λόγο και πέραν της δικής τους ταυτότητας;
Απορείς και εκστασιάζεσαι το πώς η φύση εκφράζεται στο βάθος του χρόνου σμιλεύοντας τον πλανήτη μας με τα έντονα και τα ήπια μετεωρολογικά φαινόμενα, με τις ακάματες φυσικές δυνάμεις της, με τις αρχέγονες γεωλογικές διεργασίες – άλλοτε ανεπαίσθητα και άλλοτε εκρηκτικά αλλά διαρκώς σαν ζωντανός οργανισμός.
Αναρωτιέσαι και θαυμάζεις το πόσο γενναιόδωρη είναι η φύση στην ομορφιά της, το πώς καλεί τη ζωή και πιο πολύ τον άνθρωπο – ως μοναδικό γεννήτορα συνείδησης – να απολαύσει την αισθητική της και τη γοητεία της, αλλά και να συμμετάσχουν δημιουργικά στο ταξίδι τους του μέλλοντος μη ξεχνώντας ότι ζωή και άνθρωπος είναι δημιουργήματά της.
Και είναι τα νησιά οι τελευταίες πινελιές, οι λεπτομέρειες της φυσικής αρχιτεκτονικής, εκείνες οι λεπτομέρειες που αναδεικνύουν στο τέλος της γεωλογικής τεχνοτροπίας την όλη μαγευτική εικόνα της φύσης. Μπορεί να είναι απομεινάρια βουνοκορφών, όταν οι τεκτονικές πλάκες έδωσαν πράσινο φως στα νερά να εισβάλλουν. Μπορεί να είναι γεννήματα σεισμών και ηφαιστείων ως κάποιες παραλείψεις των αρχέγονων ανακατατάξεων στο φλοιό της Γης. Μπορεί να είναι δημιουργήματα ξεχωριστής ομορφιάς από οργανισμούς του βυθού και των υφάλων με τα κοράλλια να πρωτοστατούν σ’ αυτό το παιχνίδι ανακαλύπτοντας την υποθαλάσσια ενεργή παρουσία τους.
Μπορεί όμως να είναι μια συμφωνία στεριάς και θάλασσας, για να έχουν κοινές αναφορές, συνδέσμους δρώντες, να έχουν περισσότερους διαλόγους για να τα λένε με τους κυματισμούς στις ακρογιαλιές άλλοτε ψιθυριστά και μυστικά και άλλοτε φασαριόζικα και θυμωμένα.
Τα νησιά έχουν τη δική τους ζωή. Μπορούν να γεννιούνται όλο και πιο νέα ή να πεθαίνουν βυθιζόμενα σιγά – σιγά ή και απότομα. Μπορούν να τραυματίζονται, όπως η Σαντορίνη μας, αλλά αυτός ο μετασχηματισμός τους σύντομα θα καθιερώσει την ομορφιά της δικής του αισθητικής.
Ολόκληρος κόσμος – στολίδι, ξεχωριστός και πολύμορφος κόσμος, ο κόσμος των νησιών. Άλλα νησιά μεγάλα – ακόμα και ήπειροι και κράτη – άλλα γραφικά και ταπεινά, άλλα μικρούλικα και ντροπαλά, ακόμα και υπολείμματα θαυμαστά – βραχονησίδες τις λέμε, μείγματα στεριάς και θάλασσας – συνθέτουν την πιο όμορφη γεωμορφολογία του πλανήτη μας.
Όλα σε καλούν για μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Και το ξέρουμε. Γι’ αυτό δύσκολα θα βρεθεί άνθρωπος που δεν έχει ονειρευτεί να ζήσει ένα κομμάτι του βίου του σε ένα νησάκι, να φαντασιώνεται στο απέραντο γαλάζιο, στο βαθύ μπλε, στο εξαίσιο και σπάνιο γαλαζοπράσινο, στα μιλήματα των κυμάτων, στο στραφτάλισμα του φεγγαριού, στο παιχνίδι των χρωματισμών και αποχρωματισμών του ηλιοβασιλέματος.
Τι είναι η Ελλάδα, χωρίς τα νησιά; Μπορεί να φανταστεί κάποιος την πατρίδα μας χωρίς αυτά με τα αρχιπελάγη τους και με τον απίστευτο διαμελισμό τους; Τα πελάγη μας, το Αιγαίο, το Ιόνιο, το Κρητικό… με τα νησιώτικα στολίδια τους, οι νησιώτικες παρέες (Δωδεκάνησα, Επτάνησα, Κυκλάδες, Σποράδες…), τα διάσπαρτα ξερονήσια μας και οι βραχονησίδες δεν αποτελούν αρχέτυπες εικόνες της χώρας μας;
Και είναι τα νησιά μας με τις παραλιακές πόλεις, όπου ανθοφόρησε ο πολιτισμός μας, ο πυρήνας του δυτικού πολιτισμού. Είναι ζηλευτά σε κάθε ταξιδιώτη του κόσμου. Είναι αυτά τα νησιά, που όλοι οι Έλληνες σφόδρα τα επιθυμούμε και τα ονειρευόμαστε κάθε καλοκαίρι. Μπορεί να νοηθεί ελληνικό καλοκαίρι χωρίς νησί και θάλασσα;