Στην πορεία της ζωής μονόδρομος η κατεύθυνση : Ή με το Φως ή με το Σκοτάδι… *(Ένας ποιητικός στοχασμός του ΑΝΚ)*
Στην πορεία της ζωής μονόδρομος η κατεύθυνση : Ή με το Φως ή με το Σκοτάδι…
Κι εσύ λαέ βασανισμένε μη ξεχνάς τον Ωρωπό…
Ένας ποιητικός στοχασμός του ΑΝΚ
Και ιδού, ο ήλιος ανατέλλει για όλους… Κι εσύ λαέ βασανισμένε μη ξεχνάς τον Ωρωπό… Ή με το ποδήλατο ή με τη λιμουζίνα… Ο καθένας τραβάει το δρόμο του… Αν μόνος σου επιλέξεις τη φτώχεια αντί των ανέσεων… Τότε θα ψάξουμε να βρούμε την αιτία… Καθώς τα βήματα της ζωής σου… Σ΄έφεραν κάποτε σε αυτή την ταπεινή χαμοκέλα… Από τα παιδικά μου χρόνια υπάρχει στη μνήμη μου… Αυτή η λέξη και η έννοια που οδηγεί στους ταξικούς αγώνες… Αν κάποιος σου στερεί το ψωμί για να διπλασιάσει το δικό του… Τότε έχεις δικαίωμα να εξεγερθείς…
Πήρα και πάλι το δρόμο που οδηγεί στο Ιόνιο Πέλαγος… Με γεμίζει κάθε φορά με σκέψεις και ιδέες… Δεν πήγε εις μάτην το διάβασμα… Καθώς αντικρίζω αυτό το κατεστραμμένο σπιτάκι… Έρχεται στο νου μου μια σπουδαία φράση… Του πατριάρχη θεμελιωτή της Ιδεολογίας του Αναρχισμού Μιχ. Μπακούνιν… Είχε πει ο μεγάλος αυτός νους ότι… <<Η καταστροφή είναι ταυτόχρονα και η χαρά της δημιουργίας>>!
Και ιδού, ο ήλιος ανατέλλει για όλους… Τι κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια… Η ζωή τραβά την ανηφόρα… Σπρώξε με τα χέρια σου το μέλλον… Η χαρά της δημιουργίας είναι αυτό που ήθελες… Να καταστρέψεις τα είδωλα και ας μην το μπόρεσες… Αρκεί που το σκέφτηκες αυτό… Είναι σα να έμπασες τον ήλιο στις καρδιές των ανθρώπων… Και αν αυτό που οι φτωχοί αποκαλούν μοίρα … Και τύχει να χάσεις τα πολλά και μόνος μείνεις… Συ δεν θα αποζητήσεις καμιά Ιθάκη… Γιατί ήδη έμαθες ότι δεν θα τη βρεις ποτέ… Και άλλωστε δεν την έχεις ανάγκη…
Κι επειδή ο ήλιος ανατέλλει για όλους… Εσύ πίστεψες ότι υπάρχει ισότητα στον Κόσμο… Πουθενα δεν υπάρχει ισότητα… Ούτε καν στο ίδιο το μυαλό σου… Όταν τη μια σκέφτεσαι το ένα και την άλλη το άλλο… Μέχρι τώρα την καρδιά την είχες για τους έρωτες… Το σύστημα καραδοκεί και σε αφήνει στην ασυδοσία… Να τριγυρνάς από εδώ και από εκεί… Με την πιο μεγάλη ψευδαίσθηση… Ότι τάχα έγινες μεγάλος κατακτητής… Ρίξε μια ματιά σ΄εκείνη τη χαμοκέλα… Έτσι καταντούν όλα και οι μεγάλοι έρωτες… Όταν συ κυνηγάς το χρόνο αντί ν΄ αδιαφορείς… Όταν σκέφτεσαι το πώς θα επικρατήσεις… Όταν το δρόμο που διάλεξες να πάρεις κι εσύ… Τον είχαν διαβεί άλλοι που κατηγορούσες…
Πράγματι ο ήλιος ανατέλλει για όλους… Αλλά οι περισσότεροι μένουν στο σκοτάδι… Μπορείς να ζήσεις δίχως καμιά Ιθάκη… Δίχως καμιά ζωή… Μπορείς να αναστήσεις τα πεθαμένα όνειρα… Να βγεις έξω να παλέψεις ενάντια στους μύθους… Ο καθένας από το δικό του μετερίζι… Μικρό ή μεγάλο… Υπαρκτό ή ανύπαρκτο… Δεν έχει σημασία αρκεί να παλέψεις… Μόνο έτσι θα φύγουν τα σκοτάδια… Και η ζωή σου θα αποκτήσει ένα νόημα… Θα γίνει μια διαρκής επανάσταση… Όχι για να ανθίσουν τα λουλούδια… Αλλά για να ανθίσουν οι σκέψεις των ανθρώπων… Ή με το Φως ή με το Σκοτάδι… Και τότε η καρδιά σου θα νιώσει τον πιο μεγάλο έρωτα.
Ποίηση ΑΝΚ – ξημερώματα 4 το πρωί – Τετάρτη πρώτη του δεύτερου μήνα του ευκταίου και εύδρομου έτους 2023 – Πύργος Ηλείας