ΟΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΤΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΑΣ ΗΡΑΣ ΚΑΖΟΓΛΗ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟ *** ΚΙ ΕΚΕΙ Ο ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ <<ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ>>!
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Μπρος γκρεμός και πίσω καλοκαίρι
Το καλοκαίρι δεν τελείωσε ακόμη, συνεχίζει το μακρύ ταξίδι του κι ας μπήκαμε πια κανονικά στις στενωπούς του Σεπτέμβρη. Τα μαζέψαμε και επιστρέψαμε κι αφήσαμε πίσω τα ακατάπαυστα κελαηδήματα των πουλιών, τον βόμβο των μελισσών και το χαλάρωμα στην αιώρα. Πίσω έμειναν και τα πανηγύρια, αυτό το ωραιότατο μέσο έκφρασης του λαικού πολιτισμού, μια αναγκαστική επιστροφή στις ρίζες που δικαιολογεί και τις ανάλογες κοινωνικές συμπεριφορές.
Κι όμως, το ελληνικό καλοκαίρι εξακολουθεί για τους τυχερούς που μπορούν να το ζήσουν, με ολοένα και περισσότερους τουριστικούς προορισμούς να παραμένουν ανοιχτοί μέχρι και τα μέσα Νοεμβρίου, όπως λένε οι ειδικοί του κλάδου.
Ο καιρός πάντως τρέχει και οι υποχρεώσεις το ίδιο. Οι αντοχές μας θα αρχίσουν να δοκιμάζονται περιμένοντας να δούμε αν η χώρα μας είναι και κάτι ακόμη εκτός από αγαπητός προορισμός διακοπών της υφηλίου. Την ίδια ώρα, πρόσφατες ηχούν ακόμη στα αυτιά μας οι υποσχέσεις και οι παραινέσεις των κυβερνητικών πεφωτισμένων σε μια προσπάθεια να μας βελτιώσουν το ηθικό.
Και μαθαίνουμε, ας πούμε, με χαρά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας ότι η συγκατοίκηση σε άλλη πόλη λόγω σπουδών είναι για τους φοιτητές, πέρα από τη λύση του οικονομικού προβλήματος των γονιών και του προβλήματος εύρεσης κατοικίας, κάτι διασκεδαστικό, συνώνυμο της ιδιότητάς τους. Κάτι που πρέπει να γίνει μόδα. Δεν έχετε ψωμί, φάτε παντεσπάνι. Για όλα υπάρχει λύση, το είπε και η Μαρία Αντουανέτα.
Για όσους λοιπόν το καλοκαίρι συνεχίζεται, πολλές ευχές και την αγάπη μας. Εμείς οι υπόλοιποι, πορευόμαστε σε μέρες υπομονής και μελαγχολικής φιλοσοφίας ενός φθινοπώρου που αρνείται να φανεί και προσπαθούμε να πεισθούμε πως το τώρα έχει σημασία. Κι ας στένεψε η μέρα και το φως της, τα βράδια στην πόλη έχουν πια λιγότερη μοναξιά, στις βεράντες ακούγονται φωνές κι ανάβουν φώτα, είμαστε όλοι εδώ
Η.Κ.