Ο πολυγραφότατος συμπατριώτης συγγραφέας Γιώργος Ευθυμίου για τον Τάκη Δόξα

O AΘΑΝΑΤΟΣ ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ

Σαρανταπέντε χρόνια από το θάνατό του

Του συνεργάτη μας κ. Γιώργου Ευθυμίου, Εκπαιδευτικού

 

     H Hλεία είναι από τους λίγους Νομούς που χάρισε  στη χώρα μας πληθώρα πνευματικών ανδρών, διανοούμενων, φιλοσόφων και καλλιτεχνών από τα πανάρχαια χρόνια (Ιππίας, Πύρρων, Φαίδων, Λίβων….), οι οποίοι δόξασαν με τα Γράμματα και την Τέχνη τους όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλη την ανθρωπότητα, αφού κάποιοι απ’ αυτούς έγιναν οικουμενικοί, καθώς το έργο τους μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες του κόσμου: Τάκης Δόξας, Τάκης Σινόπουλος, Γιώργης Παυλόπουλος, Νίκος Καχτίτσης, Παύλος Μάτεσις…

Αλήθεια με πιάνει ένα δέος στη σκέψη μήπως δεν μπορέσω να ανταποκριθώ στο ασήκωτο βάρος, που έχει το όνομα ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ, που το γνωρίζουν και τα μικρά παιδιά από το γνωστό σε όλους ποίημά του « ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ», καθώς το ακούνε, όταν απαγγέλλεται από προικισμένους πρωταγωνιστές του Εθνικού Θεάτρου στην Αρχαία Ολυμπία και συγκεκριμένα στο Βωμό της Ήρας, κάθε φορά που γίνεται η Αφή της Φλόγας για τους Ολυμπιακούς και Παρολυμπιακούς Αγώνες (θερινούς και χειμερινούς).

Ωστόσο, θεωρώ πως δεν πρέπει να ορρωδήσω παρά την αδυναμία μου να καταπιαστώ επαξίως μ’ ένα τέτοιο μεγαθήριο του πνεύματος, μ’ έναν παγκόσμια καταξιωμένο δημιουργό. Αντιθέτως νιώθω ότι έχω χρέος να καταγράψω πως ο Τάκης Δόξας, μαζί με την προαναφερθείσα πλειάδα των πνευματικών ηγετών, που πέρασαν στην αθανασία, και άλλων που ζουν και παράγουν τώρα αξιόλογο έργο που το γευόμαστε απ’ τα βιβλία τους και απ’ τις δημοσιεύσεις τους στον τοπικό τύπο, βοήθησε τα μέγιστα να αναδειχθεί ο Πύργος σε μια πνευματική και πολιτισμική Εστία, και δικαιολογημένα πολλές πρωτεύουσες της χώρας μας ζηλεύουν την ακτινοβολία της και τη δόξα της.

Δε θεωρώ, φίλε αναγνώστη, αναγκαίο να ασχοληθώ με το βιογραφικό του μεγιστάνα του πνεύματος, γιατί είναι γνωστό στους περισσότερους, αφού είναι ο πιο προβεβλημένος πνευματικός ταγός του Νομού μας.

Αρκούμαι μόνο να πω πως, εκτός από το συγγραφικό του έργο, το οποίο είναι πλουσιότατο, πρωταγωνίστησε και στην ίδρυση καταξιωμένων περιοδικών στον Πύργο, τα οποία μάλιστα διηύθυνε ο ίδιος, αναδεικνύοντάς τα σε ποδηγέτη των σκεπτόμενων συμπατριωτών μας, τα σκληρά εκείνα χρόνια της Κατοχής και της στέρησης κάθε υλικής και πνευματικής τροφής.

Ήταν τα περιοδικά «Βήμα των Νέων», «Οδυσσέας» και  «Βωμός», τα οποία αποτελούσαν το βάλσαμο στην καρδιά όσων είχαν τη δυνατότητα να τα προμηθεύονται χωρίς το φόβο των ξένων και των ντόπιων κατακτητών.

    Αλλά και βιβλία ολόκληρα να γραφτούν για τον Τάκη Δόξα, πάλι δε θα μπορέσει κανείς – κατά την άποψή μας – να αναλύσει σε βάθος τον πλουσιότατο ψυχικό και πνευματικό κόσμο του μεγάλου δημιουργού, που υπηρέτησε και τη λογοτεχνία (ποίηση, διηγήματα, μυθιστορήματα, νουβέλες, δοκίμια) και το θέατρο κι ακόμη κάθε πνευματική δραστηριότητα με διαλέξεις, δημοσιεύματα κλπ.

Ο Τάκης Δόξας, ο μπροστάρης στην πλειάδα των διανοούμενων του τόπου μας, δεν είναι υπερβολή, αν πούμε πως με το λογοτεχνικό του έργο στάθηκε ισάξια στο ύψος των μεγάλων συγγραφέων της γενιάς του ’30, στην οποία ανήκε.

     Η καλλιέργεια του  λόγου του, ο λυρισμός του, η ευαισθησία του και η αρτιότητα της περιγραφής του είναι από τα χαρίσματα που στολίζουν το μεγάλο δημιουργό και αιχμαλωτίζουν ακόμη και τώρα τον όποιον αναγνώστη των έργων του.

Επειδή όμως, φίλοι μου, αισθάνομαι πως – εγώ τουλάχιστον – δύσκολα θα προσεγγίσω το βαθύτερο πνεύμα του, αν καταπιαστώ με κάποιο από τα έργα του, θα προτιμήσω να σας μιλήσει ο ίδιος, με τα ίδια του τα λόγια, που τα έγραψε  με το δικό του χέρι, για να καταλάβετε ποιας αξίας διανοούμενος ήταν αλλά και πόσο επίκαιρος και διαχρονικός.

Μας λέει λοιπόν στο οπισθοσέλιδο του έργου του «ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΑ» : «Όπου κι αν πας στη γη, δεν μπορεί να μη βρεθείς μια μέρα «Στη Χώρα του Αυγεία». Έτσι γινόταν από πάντα, μα σήμερα θα τη συναντήσεις συχνότερα. Ίσως αυτή η «Χώρα» νάναι μια μεγάλη πολιτεία, ένας μικρός τόπος ή κι ένα άσημο χωριό. Ο σύγχρονος μάλιστα Αυγείας, όχι πια μύθος, αλλά μια βάναυση πραγματικότητα, δεν κάνει καμιά διάκριση στην εποχή μας. Και οι σταύλοι του, γεμάτοι απ’ τις κοπριές των βοδιών του,  όζουν απ’ τα πάθη, τις προκαταλήψεις, τις σάπιες ιδέες, την πολιτική και κοινωνική Βία.

Οι κοπριές απειλούν να πνίξουν την αξία του ανθρώπου, να υποδουλώσουν την ελευθερία του, να υποτιμήσουν τη ζωή και να φράξουν το δρόμο της Ομορφιάς, της Αρετής, της Άνοιξης. Ποιος Ηρακλής θάρθει να καθαρίσει αυτούς τους σταύλους; Μπορεί τούτος ο καινούργιος κι αληθινός Ήρωας του καιρού μας να είναι ένας ηγέτης. Μπορεί όμως κι ένας απλός μα κι άξιος  επαναστάτης άνθρωπος. Ένας Δάσκαλος, λόγου χάρη…..»

     Και αναρωτιέται κανείς: Ποιος θα μπορούσε να παραστήσει καλύτερα την τρισάθλια αυτή πραγματικότητα, που βιώνει σήμερα η Πατρίδα μας και η ανθρωπότητα όλη με το Νόμο της Ζούγκλας, που κυριαρχεί;

Τα παραπάνω κατατέθηκαν επ’ ευκαιρία του ότι το Σάββατο, 30 Οκτώβρη 2021, στις πέντε η ώρα το απόγευμα,  πραγματοποιήθηκε στο 1ο Νεκροταφείο του Πύργου,  από το Σύλλογο που έχει ιδρυθεί προς τιμήν του, εκδήλωση και τρισάγιο στον τάφο του,  για την επέτειο θανάτου του αείμνηστου μεγάλου Δασκάλου της Ηλείας και της Ελλάδας αλλά και της ανθρωπότητας όλης, αφού το ασυγκρίτου μεγαλείου ποίημά του «Το Φως της Ολυμπίας», απαγγέλλεται στους Ολυμπιακούς και Παρολυμπιακούς Αγώνες κάθε χώρας της ανθρωπότητας. Έφυγε από τη ζωή στις 30 Οκτώβρη 1976 και ήταν μόνο 63 ετών.

Ο Τάκης Δόξας δεν πέθανε.

Το έργο του τον κατέστησε Αθάνατο.