Η ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΩΣ ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ *** ΤΟ ΕΥΦΥΕΣ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΚΑΖΟΓΛΗ ΣΤΗΝ *ΑΥΓΗ* ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Ημερομηνία: 01-04-2025

 

Το Χρονογράφημα της Δευτέρας

                                       με την Ήρα Αλ. Κάζογλη

 

 

 

 

Όσα δεν λένε οι λέξεις

 

Μέσα στην έντονη πολιτική επικαιρότητα σχετικά με τα όσα διαδραματίζονται στη γείτονα Τουρκία, μια εικόνα έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ανάμεσα στους χιλιάδες διαδηλωτές στην Αττάλεια, εμφανίστηκε ένας ντυμένος με φουσκωτή στολή Πικατσού, το συμπαθητικό και δυναμικό φανταστικό πλασματάκι Πόκεμον που εμφανίζεται σε βιντεοπαιχνίδια και ταινίες κινουμένων σχεδίων, να τρέπεται σε φυγή από τις τουρκικές αστυνομικές δυνάμεις.

Η εικόνα έχει κάνει το γύρο του κόσμου κι ο “Πικατσού της διαμαρτυρίας”, όπως ονομάστηκε, έδωσε, λένε, έναν απροσδόκητο τόνο ποπ κουλτούρας στη σοβαρότητα των γεγονότων.

Αλλά το πράγμα δε σταμάτησε εκεί. Σε άλλη διαδήλωση διαμαρτυρίας εμφανίστηκε διαδηλώτρια με στολή φουσκωτού δεινόσαυρου, στην Κωνσταντινούπολη άλλος διαδηλωτής εμφανίστηκε ως Σπάιντερμαν και αλλοι πολλοί υπερήρωες εμφανίστηκαν επίσης.

Τι είναι άραγε αυτό που έκανε τους ανθρώπους σε μια πολύ δύσκολη πολιτική συγκυρία να εμφανιστούν ως υπερήρωες ή πλάσματα με υπερδυνάμεις; Άραγε είναι όλα αυτά μια πράξη πολιτικής αντίστασης και ένας νέος τρόπος διαμαρτυρίας; Μια πράξη πολιτικής ειρωνείας;

Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν είναι όλο αυτό ένα χιουμοριστικό στιγμιότυπο, μιας και οι στιγμές πραγματικά δεν το επιτρέπουν. Η κοινωνία ψάχνει τρόπους να διαμαρτύρεται εκκωφαντικά κι η εικόνα λέει όσα δεν λένε οι λέξεις. Φτάνει μόνη αυτή να περιγράψει το συναίσθημα, την ένταση και την πολιτική αυθαιρεσία.

Ο κόσμος μας βιάζεται, δεν υπάρχει χρόνος για περιγραφές, απέναντι στην αστυνομία η εικόνα του υπερήρωα διαδίδει την είδηση, τραβάει το βλέμμα. Άλλωστε, πάντοτε οι υπερήρωες και τα φανταστικά πλάσματα κρύβουν έναν συμβολισμό. Πως το καλό στο τέλος  κερδίζει. Όπως στις ταινίες.

                                                                                                                                    Η.Κ.


«
»

Ροή
2 Απριλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ <<ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ>> ΚΑΙ ΤΟΥΣ <<ΣΥΜΠΕΘΕΡΟΥΣ ΑΠ΄ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ>> Από τη Γαστούνη με Αγάπη στον Πύργο!     Συνεχίζονται οι τρεις τελευταίες παραστάσεις στο Κουρβισάνειο Θέατρο Γαστούνης στις 4-5-6 Απριλίου 2025 Στον Πύργο έρχονται  24-25-26-27 Απριλίου 2025 και 1-2-3-4  Μαϊου 2025   Οι «Παράξενοι Ταξιδιώτες» σας προσκαλούν σε ένα γάμο Ελληνοαλβανικό! Ετοιμαστείτε για μια διεθνή τελετή. Οι συμπέθεροι στα μαχαίρια …τα μπατζανάκια σε κανονικό πόλεμο … οι συμπεθέρες σε έξαψη … η νύφη κι ο γαμπρός ακροβατούν σε ηλίθιες ισορροπίες … Μέχρι να καταλάβεις το πρώτο χαστούκι τρως το δεύτερο…. Θέλετε να γίνετε κουμπάροι; Την θρυλική και πιο επιτυχημένη παράσταση των τελευταίων ετών «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», των Ρέππα – Παπαθανασίου η οποία σημείωσε και μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία, έχουν ήση ανεβάσει και συνεχίζουν φέτος οι «Παράξενοι Ταξιδιώτες». Γεμάτη αιχμηρό χιούμορ, κοινωνική σάτιρα και απρόβλεπτες καταστάσεις. Η εικόνα του «Τέλειου Έλληνα» αποδομείται. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Οι προλήψεις, η ξενοφοβία και οι μικροαστικές αντιλήψεις «παίζουν» στην αρένα του γέλιου. Η παράσταση είναι ιδανική για όσους αγαπούν την κωμωδία αλλά δεν φοβούνται να δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη της κοινωνικής σάτιρας. Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Ανδρέας Βούλτσος: Λυκούργος Παντελής Μήτρου: Βασίλης Άσπα Αργυροπούλου: Πένυ Έλπη Σπηλιοπούλου: Πωλίνα Θοδωρής Τσαγρής: Νικήτας Νίκη Δημοπούλου: Λίζα Ανδρέας Βαχλιώτης: Άλφρεντ Θοδωρής Δημόγλου: Μπουκουράν Μαρία Κορίζη: Κλαμπέτα Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Παντελής Μήτρου Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζωή Ανδρίτσου Επιμέλεια Σκηνικών:  Έλπη Σπηλιοπούλου Επιμέλεια Μουσικής: Παντελής Μήτρου Επιμέλεια Κοστουμιών: Κατερίνα Στεφανοπούλου Ήχος / Φωτισμός: Λευτέρης Ξένος Υποβολείο: Βούλα Φερεντίνου, Πέγκυ Δρεμπέλα Φωτογραφίες/Βίντεο: Σταύρος Ρομποτής Επιμέλεια Προγράμματος: Ανδρέας Βούλτσος Γραφιστικά: Πανωραία Οικονόμου Εκτυπώσεις: Βούλτσος Εκτυπώσεις Παραγωγή: «Παράξενοι Ταξιδιώτες» [...]
2 Απριλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΠΡΙΛΗ ΕΩΣ ΚΑΙ 6 /4/ 2025 – ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΤΕ ΣΤΟΝ <<ΑΠΟΛΛΩΝΑ>> ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ, ΜΕ ΤΟ ΔΥΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΡΙΑ…     Η <<Τρικυμία>> του Σαίξπηρ και μία σκηνή από το έργο που αποδίδει η Ομάδα Τέχνης του <<Δούρειου Ίππου>> [...]
1 Απριλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  ΓΝΩΘΙ  ΜΑΘΩΝ…  ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΩΝ Ο καλός Δάσκαλος και εξαίρετος Άνθρωπος Πάικος Ροδόπουλος καθ΄οδόν προς την Αιωνιότητα     Ο γραμμάτων άπειρος ου βλέπει βλέπων…   (Μενάνδρου γνώμαι μονόστιχοι). Αρχαίος Έλληνας ποιητής, που είπε αυτή την περίφημη φράση, ότι ο αγράμματος δεν βλέπει και ας έχει μάτια! Για τη μόρφωση των Ελληνόπουλων πάλεψε όλη του τη ζωή ο Δάσκαλος της Γνώσης και Άνθρωπος εξαίρετος, κάλλιστος της κοινωνίας μέλος, Πάικος Ροδόπουλος, που πορεύεται στην Αιωνιότητα, τρεις μόλις μήνες μετά την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου Αγγελικής Ροδοπούλου, το γένος Σέττα.  Έφυγε πλήρης ημερών στα 90 του χρόνια, ύστερα από ένα ξαφνικό εγκεφαλικό που υπέστη. Δύο μέρες πριν συμβεί αυτό το θλιβερό περιστατικό, τον συναντήσαμε περιδιαβαίνοντα την οδό της 28ης Οκτωβρίου και είχαμε μία εγκάρδια συνομιλία.  Μας αγαπούσε και τον αγαπούσαμε, περνούσε παλαιότερα τακτικά και από την εφημερίδα μας, την οποία για πολλά χρόνια την διάβαζε. Ο αείμνηστος Πάικος Ροδόπουλος ανήκει στη γενιά των Διδασκάλων, που χωρίς τα τεχνολογικά  επιτεύγματα της σημερινής εποχής, οι ίδιοι μοχθούσαν να διδάξουν και να μορφώσουν τα Ελληνόπουλα.  Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να τιμώνται, διότι υπήρξαν οι σκαπανείς της διάπλασης των παιδικών ψυχών, ώστε αργότερα να γίνουν καλοί και χρήσιμοι πολίτες στην κοινωνία. Δίδαξε στα Δημοτικά Σχολεία Λαστεϊκων, Αρβανίτη, 11ο Πύργου και τέλος στο 1ο, απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 1991. Όλα τα μετέπειτα χρόνια παρέμεινε ένας ενεργός πολίτης και τόσο το ήθος του, όσο η ευγένεια και η καλοσύνη του εκτιμήθηκαν από την κοινωνία της ευρύτερης περιοχής μας, καθώς έχαιρε της αγάπης και του σεβασμού. Με την αείμνηστη σύζυγό του Αγγελική Ροδοπούλου – Σέττα απέκτησαν ένα γιο, τον αγαπητό και επίσης εξαίρετο συμπολίτη Θεόδωρο Ροδόπουλο. Πήρε επίσης εν ζωή τη μεγάλη χαρά να αποκτήσει εγγονό που φέρει το όνομά του, Πάικος! Η εξόδιος ακολουθία έλαβε χώρα την Δευτέρα 31 Μαρτίου 2025, στις 5 το απόγευμα, από τον Ι.Ν. Αγίων Πάντων Πύργου, όπου προέστη ο Ιεράρχης της Ηλείας Σεβ. Μητροπολίτης κ. Αθανάσιος περιστοιχούμενος από τους πρωτοπρεσβύτερους ιερείς π. Ηλία Παπαγγελή, π. Κων. Παπαδημητρίου, π. Γρηγόριο Πάπαρη, π. Νικόλαο Κατσηδήμα, π. Ιωάννη Διαμαντόπουλο και π. Παν. Αγγελόπουλο. Ένδειξη της αγάπης και της εκτίμησης στο πρόσωπό του ήταν η παρουσία πλήθους κόσμου, που προσήλθε για τον τελευταίο αποχαιρετισμό. Ο Μητροπολίτης κ. Αθανάσιος με πολύ ωραία λόγια σκιαγράφησε την προσωπικότητα του μεταστάντος σεβαστού δασκάλου, όπως είπε, εμφρορούμενου από πίστη για τη μόρφωση των Ελληνόπουλων, αλλά και από τα χριστιανικά ιδεώδη. Τώρα, πρόσθεσε ο κ. Αθανάσιος,  πορεύεται για να συναντήσει τον Μέγα Διδάσκαλο, τον Ιησού Χριστό. Στη συνέχεια επικήδειο λόγο εξεφώνησε ο πρώην Σχολικός Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας κ. Χάρης Σομπότης, οποίος αναφέρθηκε συνοπτικά στη διαδρομή του αείμνηστου Πάικου Ροδόπουλου, αρχής γενομένης από τη γενέτειρά του, το Μοναστηράκι Γορτυνίας. Ο κ. Σομπότης μίλησε με λόγια τιμής και απέραντης εκτίμησης για τον συνάδελφό του, με τον οποίο συνυπηρέτησε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Πύργου, με Διευθυντή τότε τον αείμνηστο Δημήτρη Σταθόπουλο. Στην προσωπική του ζωή, πρόσθεσε ο κ. Σομπότης, δημιούργησε μία εξαιρετική οικογένεια με την αείμνηστη Αγγελική Σέττα. Και κατέληξε λέγοντας ότι ο Πάικος Ροδόπουλος υπήρξε ένας λαμπρός λειτουργός της Παιδείας. Η ΑΥΓΗ Πύργου αποχαιρετά με αγάπη και σεβασμό τον εκλεκτό Δάσκαλο και συμπολίτη στην ολόφωτη πορεία του προς την αιωνιότητα και συλλυπούμαστε θερμά τον Θεόδωρο και την Αγγελική, καθώς και όλους τους συγγενείς. ΑΝΚ [...]
1 Απριλίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΡΑΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΗΠΑ ΟΤΙ ΘΑ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΤΙΕΓΚΟ ΓΚΑΡΣΙΑ     Το Ιράν απάντησε ότι, εάν δεχθεί επίθεση, θα βομβαρδίσει τις αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή καθώς και τη Βάση ΗΠΑ-ΗΒ στο Ντιέγκο Γκαρσία, όπου οι ΗΠΑ ανέπτυξαν πρόσφατα 5 βομβαρδιστικά Β-2 🟡 Το Ντιέγκο Γκαρσία είναι πράγματι εντός της εμβέλειας ορισμένων ιρανικών πυραύλων και drones μεγάλου βεληνεκούς ΠΗΓΗ :  Telegram                            ********************************************************   Η Παλαιστίνη ζει τσακείστε τους σιωνιστές Ναζί!       Το Ιράν απάντησε ότι, εάν δεχθεί επίθεση, θα βομβαρδίσει τις αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή καθώς και τη Βάση ΗΠΑ-ΗΒ στο Ντιέγκο Γκαρσία, όπου οι ΗΠΑ ανέπτυξαν πρόσφατα 5 βομβαρδιστικά Β-2 🟡 Το Ντιέγκο Γκαρσία είναι πράγματι εντός της εμβέλειας ορισμένων ιρανικών πυραύλων και drones μεγάλου βεληνεκούς ΠΗΓΗ :  Telegram [...]
1 Απριλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣΚΟΣ ΔΗΜΟΣ ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΜΙΣΘΩΣΗ 21 ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΓΙΑ ΠΑΡΚΙΝΓΚ       Σε εξέλιξη η δημοπρασία για ελεύθερους χώρους στάθμευσης οχημάτων από τον Δήμο Πύργου   Τις διαδικασίες για την επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος που αντιμετωπίζει η πόλη του Πύργου και αφορά στη στάθμευση των οχημάτων, προωθεί η Δημοτική Αρχή με την καθοριστική συμβολή των Διευθύνσεων Τεχνικών Υπηρεσιών και Προγραμματισμού. Μέσα στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα δοθεί στη δημοσιότητα η διακήρυξη για τη μίσθωση 21 ακίνητων – οικοπέδων  στον Πύργο προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως υπαίθριοι χώροι ελεύθερης στάθμευσης οχημάτων, η οποία έχει εγκριθεί από τη Δημοτική Επιτροπή σε πρόσφατη συνεδρίασή της. Για πρώτη φορά Δήμος προχωρά στη μίσθωση τόσο πολλών ακινήτων για πάρκινγκ μέσω δημοπρασίας, αναδεικνύοντας τη θέληση της Δημοτικής Αρχής να δώσει τέλος στην ταλαιπωρία των οδηγών και κάνοντας πράξη την προεκλογική της δέσμευση. Ο αστικός ιστός σε ακτίνα έως και 500 μέτρων από την κεντρική πλατεία έχει χωριστεί σε επτά ζώνες με βάση τις αντικειμενικές αξίες και ο Δήμος αναζητά 3 οικόπεδα ανά ζώνη, δηλαδή 21 συνολικά, με ελάχιστο εμβαδό 250 τ.μ. Εφόσον δεν πληρείται το ελάχιστο εμβαδό μπορούν όμοροι ιδιοκτήτες να καταθέσουν από κοινού πρόταση για αξιοποίηση των ακινήτων τους ώστε να καλυφθεί η απαιτούμενη έκταση. Ο χρόνος μίσθωσης είναι τρία τουλάχιστον χρόνια με δυνατότητα παράτασης.   Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να καταθέσουν τα σχετικά δικαιολογητικά από τις 8 έως και τις 28 Απριλίου 2025. Στο θέμα αυτό αναφέρθηκαν σε κοινή συνέντευξη τύπου ο Δήμαρχος Πύργου κ. Στάθης Καννής και ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών – Υπηρεσίας Δόμησης κ Βασίλης Παναγόπουλος. Ο Δήμαρχος κ. Στάθης Καννής στις δηλώσεις του τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο διαγωνισμός για μισθώσεις ακινήτων για πάρκινγκ αποτελεί την αφετηρία προκειμένου να δοθεί μια ανάσα στους οδηγούς που κάθε μέρα ταλαιπωρούνται για την στάθμευση των οχημάτων τους. Περιμένουμε την εκδήλωση ενδιαφέροντος από τους συμπολίτες μας που έχουν στην κατοχή τους ακίνητα διαθέσιμα και κατάλληλα προς μίσθωση. Η μίσθωση θα είναι ευέλικτη, δηλαδή όποτε ιδιοκτήτες θελήσουν να αξιοποιήσουν με διαφορετικό τρόπο το ακίνητό τους, να το πουλήσουν, να το ανοικοδομήσουν θα έχουν το δικαίωμα να λύσουν μονομερώς τη μίσθωση. Σε ολόκληρη την Ελλάδα για πρώτη φορά γίνεται μίσθωση για τόσους πολλούς χώρους πάρκινγκ». Από την πλευρά του ο Αντιδήμαρχος κ Βασίλης Παναγόπουλος αναφερόμενος στο συγκεκριμένο θέμα επεσήμανε ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αποτελούσε προεκλογική δέσμευση της νέας Δημοτικής Αρχής και γίνεται πλέον πράξη.                                                                                  «ΟιΔιευθύνσεις Τεχνικών Υπηρεσιών και Προγραμματισμού με την βοήθεια των νομικών του Δήμου κατάφεραν να καταρτίσουν τους όρους της διακήρυξης ενώ δεν υπάρχει άλλη τέτοια πρωτοβουλία σε όλη την Ελλάδα, για αυτό και η δημιουργία του κατάλληλου θεσμικού πλαισίου ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Μέσα στο Μάιο ευελπιστούμε ότι θα αρχίσουμε τη διαμόρφωση των οικοπέδων, ξεκινώντας από τα πιο κοντινά, οπότε μέσα στο καλοκαίρι θα δοθούν για χρήση,  αρκεί να προσφερθούν οικόπεδα. Εδώ θέλουμε τη συμβολή των συμπολιτών μας, διότι προσφέροντας το οικόπεδό τους δεν θα έχουν μόνο κάποιο οικονομικό αντάλλαγμα ή θα τους διαμορφώσουμε το χώρο, αλλά θα προσφέρουν και ένα έργο στη κοινωνία μας», τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Παναγόπουλος. [...]
1 Απριλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία  Το Χρονογράφημα της Δευτέρας                                        με την Ήρα Αλ. Κάζογλη         Όσα δεν λένε οι λέξεις   Μέσα στην έντονη πολιτική επικαιρότητα σχετικά με τα όσα διαδραματίζονται στη γείτονα Τουρκία, μια εικόνα έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ανάμεσα στους χιλιάδες διαδηλωτές στην Αττάλεια, εμφανίστηκε ένας ντυμένος με φουσκωτή στολή Πικατσού, το συμπαθητικό και δυναμικό φανταστικό πλασματάκι Πόκεμον που εμφανίζεται σε βιντεοπαιχνίδια και ταινίες κινουμένων σχεδίων, να τρέπεται σε φυγή από τις τουρκικές αστυνομικές δυνάμεις. Η εικόνα έχει κάνει το γύρο του κόσμου κι ο “Πικατσού της διαμαρτυρίας”, όπως ονομάστηκε, έδωσε, λένε, έναν απροσδόκητο τόνο ποπ κουλτούρας στη σοβαρότητα των γεγονότων. Αλλά το πράγμα δε σταμάτησε εκεί. Σε άλλη διαδήλωση διαμαρτυρίας εμφανίστηκε διαδηλώτρια με στολή φουσκωτού δεινόσαυρου, στην Κωνσταντινούπολη άλλος διαδηλωτής εμφανίστηκε ως Σπάιντερμαν και αλλοι πολλοί υπερήρωες εμφανίστηκαν επίσης. Τι είναι άραγε αυτό που έκανε τους ανθρώπους σε μια πολύ δύσκολη πολιτική συγκυρία να εμφανιστούν ως υπερήρωες ή πλάσματα με υπερδυνάμεις; Άραγε είναι όλα αυτά μια πράξη πολιτικής αντίστασης και ένας νέος τρόπος διαμαρτυρίας; Μια πράξη πολιτικής ειρωνείας; Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν είναι όλο αυτό ένα χιουμοριστικό στιγμιότυπο, μιας και οι στιγμές πραγματικά δεν το επιτρέπουν. Η κοινωνία ψάχνει τρόπους να διαμαρτύρεται εκκωφαντικά κι η εικόνα λέει όσα δεν λένε οι λέξεις. Φτάνει μόνη αυτή να περιγράψει το συναίσθημα, την ένταση και την πολιτική αυθαιρεσία. Ο κόσμος μας βιάζεται, δεν υπάρχει χρόνος για περιγραφές, απέναντι στην αστυνομία η εικόνα του υπερήρωα διαδίδει την είδηση, τραβάει το βλέμμα. Άλλωστε, πάντοτε οι υπερήρωες και τα φανταστικά πλάσματα κρύβουν έναν συμβολισμό. Πως το καλό στο τέλος  κερδίζει. Όπως στις ταινίες.                                                                                                                                     Η.Κ. [...]
1 Απριλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / ΛογοτεχνίαΤο κερίμενο της Κυριακής                                                      με τον Ανδρέα Μήτσου   Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου Φιλόλογος, συγγραφέας     Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΥ    Ο Ανδρέας Μήτσου έχει στο ενεργητικό του πλούσια και πολυδιάστατη λογοτεχνική παραγωγή. Κατάγεται από την Αμφιλοχία. Έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ελληνική φιλολογία και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. “Η συγγραφική του πορεία περιλαμβάνει μυθιστορήματα, διηγήματα και δοκίμια, στα οποία καταπιάνεται με τις υπαρξιακές ανησυχίες, την ανθρώπινη μοναξιά και τη σχέση με την κοινωνία. Τα έργα του διακρίνονται για το λεπτό ύφος, τη βαθιά ψυχολογική ανάλυση των χαρακτήρων και τη φιλοσοφική διάθεση. Έχει τιμηθεί με αρκετά λογοτεχνικά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Κρατικού Βραβείου Μυθιστορήματος. Το ιδιαίτερο ύφος του και η ικανότητά του να σκιαγραφεί περίπλοκους χαρακτήρες έχουν κερδίσει την εκτίμηση των κριτικών και των αναγνωστών. Με αφορμή την πλούσια λογοτεχνική του διαδρομή και το διαχρονικό ενδιαφέρον που προκαλούν τα έργα του, συζητάμε μαζί του για τις πηγές της έμπνευσής του, τις λογοτεχνικές του ανησυχίες και τη ματιά του στη σύγχρονη κοινωνία.” (Πληροφορίες από cnn.gr) Το 2016 απονεμήθηκε στον Ανδρέα Μήτσου το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του “Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια”. Ας διαβάσουμε το ακόλουθο διήγημα από τη συλλογή. ΑΝΤΡΕΣ ΕΥΑΛΩΤΟΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ Κάποτε ερχόταν μόνος. Μισή ή και μία ώρα νωρίτερα. Μου χαμογελούσε και με κοίταζε όπως κάθε φορά στα μάτια και πάνω στο στόμα. Χωρίς να το κρύβει. Του ’δινα ταραγμένη το κλειδί του 228. Ήταν το δωμάτιο που είχαν διαλέξει όταν πρωτοήρθαν στο ξενοδοχείο. Από τότε ζητούσε επίμονα το ίδιο νούμερο. Δεν δεχόταν κανένα άλλο δωμάτιο. Φρόντιζα κι εγώ να το κρατάω διαθέσιμο. Η κοπέλα έμπαινε βιαστική αργότερα, κρατώντας μια μεγάλη δερμάτινη τσάντα. Έφτανε μάλλον κατευθείαν από τη δουλειά της. Δεν μου ’ριχνε ούτε ματιά. Έτρεχε στο ασανσέρ πίσω από τη ρεσεψιόν. Το ’βλεπα να ανεβαίνει αργά στον δεύτερο όροφο. Θα ’τανε είκοσι χρόνια μικρότερή του. Μπορεί και παραπάνω. Συνομήλικη σχεδόν μ’ εμένα. Πολύ όμορφη. Με αρχαία θεά έμοιαζε. Συνήθως όμως το ζευγάρι ερχόταν μαζί. Καταχαρούμενοι κι οι δύο. Κι ήταν ακόμα πιο χαρούμενοι όταν έφευγαν. Μια μέρα την είδα στο ξενοδοχείο πρωί με κάποιον άντρα, έναν υπάλληλο, συνάδελφό της, της Επιθεώρησης Εργασίας. Είχαν έρθει για έλεγχο. Κοίταζαν, αυστηροί κι οι δύο, χαρτιά, ασφαλιστικά βιβλιάρια, τους χώρους. Έλεγχαν τα πάντα. Άλλος άνθρωπος ήταν. Σαν να μην είχε μπει ποτέ σ’ αυτό το μέρος. Για μια στιγμή πίστεψα πως δεν το θυμόταν. Αφού αμφέβαλα αν επρόκειτο για το ίδιο άτομο. Δεν έχουμε όμως πολλούς πελάτες, ένα μικρό ξενοδοχείο στην Ανάβυσσο. Έτσι τους γνωρίζω όλους, αυτή δεν θα γνώριζα, που έβλεπα τρεις φορές κάθε εβδομάδα, χωρίς καμιά εξαίρεση, δύο χρόνια τώρα; Και τις Κυριακές και τις μεγάλες γιορτές ακόμα. Έκαναν ένα μήνα να φανούν. Απόρησα και ανησύχησα. Στον ένα μήνα αυτός ήρθε. Του ’δωσα αμέσως το κλειδί του 228. Πρώτη φορά δεν με κοίταξε και δεν κάρφωσε τα μάτια του πάνω μου. Έδειχνε πολύ λυπημένος. Ήταν αγνώριστος. Στις τρεις ώρες έφυγε. Η γυναίκα δεν φάνηκε. Από τότε έρχεται ανελλιπώς, αφήνει τα τριάντα ευρώ στον πάγκο χωρίς να με κοιτάξει καθόλου –σαν να με ντρέπεται– και ανεβαίνει στον δεύτερο όροφο. Μένει τις τρεις ώρες μέσα στο δωμάτιο μόνος και φεύγει, πάλι μόνος. Όπως ήρθε. Η γυναίκα δεν έρχεται. Στενοχωριέμαι πολύ και δυσφορώ. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πάει καιρός που συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Πέντε μήνες τώρα. Φτάνει κάθε δεύτερη σχεδόν μέρα, ίδια όπως έκανε παλιά, κλείνεται στο δωμάτιο και στις τρεις ώρες φεύγει. Έλεγα να το ’κλεινα το ξενοδοχείο τα μεσημέρια, να ξεκουραστώ, γιατί δουλεύω συνέχεια από το πρωί ως αργά το βράδυ, αλλά τριάντα ευρώ σήμερα δεν τ’ αφήνει κανείς. Είχα μεγάλη αγωνία τον πρώτο καιρό να δω αν θα εμφανιζόταν κάποτε αυτή η γυναίκα. Τώρα το πήρα απόφαση. Δεν πρόκειται να έρθει. Ποτέ. Ο μόνος που δεν το ’χει καταλάβει είναι εκείνος. Πολύ αργότερα το σκέφτηκα, πως ο λόγος που πήγαινε στο δωμάτιο δεν ήταν ότι την περίμενε να έρθει. Είναι ένας άντρας γύρω στα εξήντα. Όμορφος. Και παράξενος. Σαν καλλιτέχνης μοιάζει. Συγγραφέας. Μπορεί να είναι και μουσικός. Δεν αποκλείεται. Εάν είναι μουσικός, θα παίζει βιολί, αν και καλύτερα του πάει κάτι σε μεγαλύτερο μέγεθος. Η άρπα ή το κοντραμπάσο. Ένα βράδυ όμως τον ονειρεύτηκα να παίζει σαξόφωνο. Φουσκώναν και τα δυο του μάγουλα. Κόντευαν να σκάσουν. Μόνο τον ήχο δεν άκουγα. Κλείδωσα την είσοδο του ξενοδοχείου και ανέβηκα στον δεύτερο όροφο. Χτύπησα στο 228, δύο φορές, όπως είχα δει να κάνει εκείνη. Μου άνοιξε. Μπήκα μέσα. Ήταν γυμνός. Έτσι φαίνεται πως την περίμενε. Είπα «γεια», γδύθηκα και ξάπλωσα πλάι του. «Γεια» είπα κι όταν έφυγα. Έρχεται στο ξενοδοχείο τρεις φορές την εβδομάδα. Εγώ, καθώς βγαίνω από το 228, πηγαίνω κατευθείαν κάτω κι ανοίγω την εξώπορτα. Στα πέντε λεπτά κατεβαίνει. Στέκομαι πίσω από τη σκάλα και τον παρακολουθώ. Είναι πολύ χαρούμενος. Χαίρομαι κι εγώ. Δεν τον έχω ρωτήσει τίποτα. Ποιος είναι ή τι δουλειά κάνει. Τίποτα. Ούτε εκείνος ρωτάει. Λίγο πριν σηκωθώ να φύγω κι ενώ έχω αρχίσει να ντύνομαι, ανάβει ένα τσιγάρο και φυσάει τον καπνό στο ταβάνι. Κάνει πολλά δαχτυλίδια. Αμέτρητα. Μόλις αυτά αραιώσουν και χαθούν όλα, τότε εγώ αποφασίζω να γλιστρήσω έξω. Τελευταία φορά ήταν την παραμονή του Πάσχα. Τον περίμενα στο δωμάτιό του. Το ’χα στολίσει. Είχα ανάψει κεράκια. Είχα και δύο ποτήρια κόκκινο κρασί. Καλά ήταν. Δένανε τα κορμιά μας. Κι η ψυχή μας, όσο δεν μιλούσαμε, πολύ καλά στεκόταν στον τόπο της. Όμως ήρθε την επομένη. Ανήμερα του Πάσχα. Και μου ζήτησε να γιορτάσουμε οι δυο μας. Να ’μαστε μαζί. Του είπα να μην ξανάρθει. Ας μη γιόρταζε. Και πως εμένα δεν με ενδιαφέρει η μέρα της Ανάστασης. Σαν τον κισσό είναι οι άντρες. Σε περιτυλίγουν, κολλούν επάνω σου, αναρριχώνται στο κορμί σου. Και σε πνίγουν. Ούτε ν’ ανασάνεις δεν μπορείς. Κι αν πεις να τους λυπηθείς, τότε είναι που πληρώνεις ακριβά. Γι’ αυτό πρέπει να ’χεις το σθένος να το κόβεις με το τσεκούρι σου τούτο το αναρριχητικό φυτό. Το παράσιτο. Κι ας αποκόβεσαι έτσι κι εσύ η ίδια. Ας μένεις μόνη. Το δωμάτιο, το 228, αυτό είναι που με στενοχωρεί. Να του αλλάξω κουρτίνες και έπιπλα, να το βάψω, να γκρεμίσω το μεσότοιχο, ώστε να το ενώσω με το διπλανό του, να μη θυμίζει εκείνο, το παλιό, να μην υπάρχει πια, ή να το κλείσω ολότελα, να το σφραγίσω, να το καταργήσω; Φοβάμαι να πάρω μιαν απόφαση. Γιατί ξέρω τι σημαίνει ν’ αγαπάς ένα δωμάτιο. (Μέρος της συλλογής διηγημάτων με τίτλο  «Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια» Εκδόσεις Καστανιώτη 2015. Παραχωρήθηκε ευγενικά από τον ίδιο τον συγγραφέα και τις εκδόσεις Καστανιώτη για να αναδημοσιευθεί στο  Literature.) [...]
1 Απριλίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Ένας αιώνας προσφοράς – Ένας αιώνας ιστορίας – Ιατρικός Σύλλογος Ηλείας     Επιστημονικές αναφορές για τον καρκίνο του προστάτη και του παχέος εντέρου, καθώς επίσης και το τι συμβαίνει με τους πολύποδες   Ένας αιώνας πέρασε από την ίδρυση του Ιατρικού Συλλόγου Ηλείας και ο δραστήριος αυτός Σύλλογος του τόπου μας, μαζί από κοινού με τον πανταχού παρόντα Πολιτιστικό Σύλλογο Τραπεζικών Υπαλλήλων Ηλείας συνδιοργάνωσαν μία εξαιρετικού επιπέδου επιστημονική εκδήλωση, για τα 100 χρόνια, που έλαβε χώρα προχθές Σάββατο 29 Μαρτίου 2023, στο χώρο του Συνεδριακού Κέντρου της Π.Ε. Ηλείας. Το συντονισμό είχε ο συνάδελφος δημοσιογράφος Παναγιώτης Παυλόπουλος. Πριν από την έναρξη της εκδήλωσης έλαβε χώρα ένα περίφημο μουσικό πρόγραμμα με θαυμάσια τραγούδια του ελληνικού ρεπερτορίου, που ερμήνευσε θαυμάσια η καθηγήτρια φωνητικής κ. Κατερίνα Ψαρρά. Συνόδευσε εξαιρετικά στο πιάνο η καθηγήτρια του Ελληνικού Ωδείου στον Πύργο κ. Δώρα Ξένου. Αμέσως μετά έγιναν εγκάρδιοι χαιρετισμοί από τον Ιεράρχη της Ηλείας Μητροπολίτη κ. Αθανάσιο, από τον Βουλευτή Ηλείας κ. Μιχάλη Κατρίνη, από τον Δήμαρχο Πύργου κ. Στάθη Καννή και από τον Αντιπεριφερειάρχη Ψηφιακής Πολιτικής κ. Θεόδωρο Βασιλόπουλο. Την επιστημονική εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ηλείας κ. Χρήστος Γιαννικούλης, ο οποίος και παρουσίασε στο κοινό τους δύο διακεκριμένους επιστήμονες. Ακολούθως αφού ευχαρίστησε τους τοπικούς αιρετούς και άλλους φορείς. όπως τον οργανισμό International Action Art και προσωπικά τον κ. Κωνσταντίνο Τριανταφυλλόπουλο, ο οποίος ως συνδιοργανωτής της εκδήλωσης αναφέρθηκε στον σκοπό της εκδήλωσης και στις θεματολογίες των δύο εκλεκτών επιστημόνων. ΟΙ  ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ Ο Καθηγητής Ουρολογίας ΕΚΠΑ  κ. Αθανάσιος Παπατσώρης ανέπτυξε το θέμα για τις συχνές παθήσεις του προστάτη, με έμφαση στον καρκίνο του προστάτη, τον οποίο χαρακτήρισε ως ύπουλη νόσηση και όσον αφορά τον εντοπισμό και τη διάγνωση, είπε ότι αυτό επιτυγχάνεται πρώτον με πολυπαραμετρική μαγνητική και δεύτερον με δακτυλική εξέταση και PSA. Ο Καθηγητής Γαστρεντερολογίας Πανεπιστημίου Πατρών κ. Κωνσταντίνος Θωμόπουλος  ανέπτυξε εισήγηση με θέμα την πρόληψη των καρκίνων του πεπτικού με ευρεία αναφορά στον καρκίνο του παχέος εντέρου. Ο εκλεκτός ομιλητής επεσήμανε την σπουδαιότητα των δύο κατηγοριών πρόληψης, την πρωτογενή και δευτερογενή και για να δώσει έμφαση εστίασε πάνω στη ρήση του Ιπποκράτη <<Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν>>. Ο κ. Θωμόπουλος έδωσε ένα πολύ σημαντικό στατιστικό στοιχείο λέγοντας ότι ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο πιο διαδεδομένος καρκίνος στο Δυτικό κόσμο. Στη συνέχεια έκανε σημαντικές επισημάνσεις σε ένα ζήτημα, που ταλανίζει αρκετό κόσμο και αυτό είναι η εμφάνιση του πολύποδα. Τόνισε πως ο χρόνος έναρξης της εμφάνισης πολύποδα έως την τελική του φάση, καλύπτει διάστημα άνω των δέκα χρόνων. Επίσης είπε κάτι πολύ σημαντικό σε όσα άτομα έχουν αναπτύξει πολύποδα, πως η αφαίρεσή του βοηθά στη μη ανάπτυξη καρκίνου! Μπορούμε να δούμε τι συμβαίνει κάνοντας επεμβατική κολονοσκόπηση. Η ολική κολονοσκόπηση πρέπει να γίνεται κάθε δέκα (10) χρόνια.  Αν όμως διαγνωστεί καρκίνος στον πολύποδα, τότε πρέπει να γίνεται κολονοσκόπηση κάθε δύο με τρία χρόνια. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥΛΗ Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ηλείας με μία εμπεριστατωμένη αναφορά στην ιστορία του ελ λόγω Συλλόγου και τους διατελέσαντες προέδρους έκλεισε την εξόχως ενδιαφέρουσα επιστημονική εκδήλωση για το αιωνόβιον του θεσμού.  Εν αρχή έκανε μία γενική αναφορά με τους αρχαιότερους ιατρικούς συλλόγους στον κόσμο και ακολούθως είπε ότι στην Ελλάδα ο αρχαιότερος Ιατρικός Σύλλογος δεν είναι των Αθηνών, αλλά της Κέρκυρας, που ιδρύθηκε το 1802 από τον Ιωάννη Καποδίστρια! Ο Ιατρικός Σύλλογος Ηλείας ιδρύθηκε με Νομοθετικό Διάταγμα τον Οκτώβριο του 1923 και κάλυπτε και την Επαρχία Ολυμπίας με έδρα τον Πύργο. Από τα πρώτα μέλη του Συλλόγου ήταν: Ανδρέας Πολυζωγόπουλος  1ος στον Αριθμό Μητρώου,  Διονύσιος Κορκολής (διετέλεσε Δήμαρχος) 2ος στον Αριθμό Μητρώου, ο Γεώργιος Κούτσης 3ος στον Αριθμό Μητρώου, Παναγιώτης (Τάκης) Πετρόπουλος (διετέλεσε Δήμαρχος)  4ος  στον Αριθμό Μητρώου,  ο Ευθύμιος Γύφτουλας 5ος στον Αριθμό Μητρώου, ο Ιωάννης Σταθόπουλος 6ος στον Αριθμό Μητρώου  (κλπ). Ο αείμνηστος γιατρός Παναγιώτης Αθανασόπουλος ( ο κ. Γιαννικούλης πρόσθεσε ότι την επόμενη μέρα Κυριακή 30/3 θα γινόταν στην Κρέστενα τιμητική εκδήλωση) στον Αριθμό Μητρώου ήταν ο 72ος. Στη συνέχεια ο κ. Γιαννικούλης είπε ότι η Αμαλιάδα έχει δικό της Ιατρικό Σύλλογο, που καλύπτει μόνο την πόλη της Αμαλιάδας και ότι τα όρια των δύο συλλόγων ορίζονται με εθιμικό και όχι νομοθετικό τρόπο. Κάτι τέτοιο, επεσήμανε, αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία! Είπε επίσης ότι για 60 χρόνια το όνομα ήταν Ιατρικός Σύλλογος Πύργου και ότι από το έτος 2018 ονομάζεται πλέον Ιατρικός Σύλλογος Ηλείας. Τέλος ο κ. Γιαννικούλης ανέφερε ταονόματα όλων όσοι διετέλεσαν Πρόεδροι, καθώς επίσης και τις δράσεις του εν λόγω Συλλόγου, πολλές εκ των οποίων ήταν άκρως σημαντικές, όπως διοργάνωση πανελληνίων συνεδρίων και πολλές επιστημονικές εκδηλώσεις. Στο φουαγιέ του Διοικητηρίου λειτούργησε κέτερινγκ υπό την διεύθυνση της κ. Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου. ΡΕΠΟΡΤΑΖ του ΑΝΚ   [...]
31 Μαρτίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / ΠολιτισμόςΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ :  Ένας Γιατρός – Ένας Άνθρωπος – Ένα Νοσοκομείο ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΝ. ΔΙΟΙΚΗΤΡΙΑΣ Γ.Ν. ΗΛΕΙΑΣ – Ν.Μ. ΚΡΕΣΤΕΝΩΝ ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ   Ο αείμνηστος γιατρός της Ρωμιοσύνης Παναγιώτης Αθανασόπουλος αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην προσφορά των ιατρικών του γνώσεων στον συνάνθρωπο! Πολλές χιλιάδες ήταν τα περισταρ=τικά στα οποία για μεγάλο διάστημα τα αντιμετώπιζε μόνος του, με μόνη συμπαράσταση στο έργο του από την αείμνηστη σύζυγό του. Για την ολοκληρωτική προσφορά του στον πάσχοντα συνάνθρωπο για τέσσερις και πλέον δεκαετίες, πήρε πολλές διακρίσεις και τιμές εν ζωή. Χτες Κυριακή 30 του Μάρτη και ώρα 11 το πρωί, έλαβε χώρα εντός της Ν.Μ. Κρεστένων ένα σημαντικό αφιέρωμα τιμής και μνήμης, με πρωτοβουλία της εξαιρετικής στον τομέα της  κ. Αριστέας Παπαδοπούλου, Αν. Διοικήτριας του Γ.Ν. Ηλείας – Ν.Μ. Κρεστένων. Πολύτιμη όσον αφορά την διαδικασία υπήρξε η συνδρομή της συναδέλφισσας δημοσιογράφου Κικής Κολοβέρου, η οποία είσης μίλησε και αναφέρθηκε συνοπτικά στη ζωή και το έργο του σπουδαίου Παναγιώτη Αθανασόπουλου, όπως και η κ. Παπαδοπούλου, τις οποίες και καταχωρούμε εδώ. Στη διάρκεια όλης αυτής της εκπληκτικής πορείας ο αείμνηστος Γιατρός της Ρωμιοσύνης έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις εν ζωή. Στις αρχές περίπου του 2000 τιμήθηκε με ειδική πλακέτα και δίπλωμα από την Ένωση Ενεργών Πολιτών Ελλάδας – παράρτημα Ηλείας, από τον Πρόεδρο Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κ. Ανδρέα Δημητρόπουλο και τον Γραμματέα Ν. Ηλείας κ. Κωνσταντίνο Τριανταφυλλόπουλο. Η τιμητική αυτή εκδήλωση έλαβε χώρα στο θέατρο <<Απόλλων>> Πύργου. Επίσης τιμήυηκε και δεύτερη φορά, στην περιοχή που έδωσε όλη τη ζωή του, στην Κρέστενα και συγκεκριμένα στις 24 Μαρτίου 2012. Η τιμητική αυτή διάκριση έλαβε χώρα επίσης από την ίδια Ένωση, στο χώρο του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.   ***  Υπάρχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό και από τους χαιρετισμούς που έλαβαν χώρα και από τις δεκάδες τιμητικές διακρίσεις, που αφορούσαν που αφορούσαν όλο το ανθρώπινο δυναμικό που εργάστηκε στο Νοσοκομείο Κρεστένων παρέχοντας τις υπηρεσίες τους, όπως γιατροί, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό. Όλο αυτό, λοιπόν,το υλικό θα δημοσιευθεί μόνο στο προφίλ μου στο Facebook, διότι οι πολλές φωτογραφίες μόνο εκεί αναρτώνται με μαζική αποστολή. Οι επεξεργασίες των φωτογραφιών που δημοσιεύονται στο site, απαιτούν πολύ χρόνο. ΡΕΠΟΡΤΑΖ του ΑΝΚ **********************************************************************   Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΙΚΗΣ ΚΟΛΟΒΕΡΟΥ   Κυρίες και κύριοι καλημέρα σας Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής, σε έναν άνθρωπο που άφησε ισχυρό αποτύπωμα, όχι μόνο στην τοπική κοινωνία των Κρεστένων και της επαρχίας Ολυμπίας αλλά ακόμα και εκτός Ελλάδας. Η προσφορά του, η άρτια εξειδίκευση του στην ιατρική και η αυταπάρνηση που επέδειξε σε δύσκολες εποχές για τον συνάνθρωπο του, τον καταξίωσαν στην καρδιά και την συνείδηση όλων και τον έχουν τοποθετήσει σε μια από τις κορυφαίες θέσεις στο πάνθεον των σπουδαίων Ηλείων. Ο Παναγιώτης Αθανασόπουλος δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος γιατρός. Ήταν ένας άνθρωπος που ενσάρκωνε τις αξίες της αφοσίωσης στο συνάνθρωπο, της ευσυνειδησίας, της εντιμότητας και της ανιδιοτέλειας. Το να αποτυπώσει κανείς το έργο και την παρακαταθήκη που άφησε ο αείμνηστος γιατρός και τέως  Δήμαρχος Παναγιώτης Αθανασόπουλος σίγουρα αποτελεί δύσκολο εγχείρημα και απαιτεί πολύ χρόνο για να μπορέσει κανείς να περιγράψει τα 40 και πλέον χρόνια της ιατρικής προσφορά του, σε πραγματικά δύσκολους καιρούς αλλά και την ζωή του που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το Νοσοκομείο της Κρεστενας και την τοπική κοινωνία όχι μόνο της επαρχίας Ολυμπίας αλλά και ολόκληρης της Ηλείας. Η σημερινή εκδήλωση τιμής, στον αείμνηστο γιατρό μύθο, πραγματοποιείται με πρωτοβουλία της Διοικήτριας της Νοσηλευτικής Μονάδας κ. Αριστέας Παπαδοπούλου η οποία από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην Κρέστενα, ακούγοντας τις πολλές ιστορίες του προσωπικού που είχε συνυπάρξει με τον ιατρό, και στη συνέχεια διηγήσεις από απλούς πολίτες, αντιλήφθηκε το μέγεθος της συνεισφοράς του Παναγιώτη Αθανασόπουλου στη τοπική κοινωνία. Όταν το 2022 προχώρησε στην ανακαίνιση της μονάδας και την καθαριότητα των παλαιών θαλάμων και χειρουργείου αποφάσισε να διασώσει όσα τεκμήρια υπήρχαν ώς φόρο τιμής στον εξαιρετικό επιστήμονα Παναγιώτη Αθανασόπουλο και τους χιλιάδες ανθρώπους που έσωσε. Είμαστε σήμερα λοιπόν εδώ για να τιμήσουμε τον γιατρό θρύλο, τον άνθρωπο με «Α» κεφαλαίο, που μεγαλούργησε ως Σύγχρονος Ασκληπιός και που από το χειρουργικό του τραπέζι πέρασαν περισσότεροι από 35.000 ασθενείς . Προσηνής, απλός με έμφυτη ανθρωπιά και αγάπη, οξυδερκής, φιλοπρόοδος και οραματιστής. Προικισμένος και χαρισματικός. Άνθρωπος που έκανε θόρυβο με τις πράξεις και την αξιοσύνη του, για αυτό και στην πορεία του, υπήρξαν και μελανές σελίδες όπου «χτυπήθηκε» και  αμφισβητήθηκε από μεμονωμένους κύκλους, κυρίως πολιτικούς, οδηγώντας τον στην παραίτηση δυο φορές. Την πρώτη φορά, τον Οκτώβριο του 1957 ξεσηκώθηκαν περισσότεροι από 10.000 κάτοικοι της Κρέστενας και των γύρω περιοχών κατά του αδελφάτου του Νοσοκομείου που απέλυσε τον γιατρό, με τη δικαιολογία ότι έκανε εισαγωγές ασθενών υπερβαίνοντας τον αριθμό των κλινών ενώ και το 1965 για αντίστοιχους λόγους πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο από τους κατοίκους και μια λαοθάλασσα- όπως έγραφε ο τοπικός τύπος της εποχής- μετέβη στην οικία του ζητώντας του να παραμείνει. Μάλιστα τότε, οι καμπάνες της Κρέστενας χτυπούσαν ασταμάτητα ενώ κάθε σπίτι είχε κρεμάσει μαύρο μαντήλι εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την άρνηση τους στην απομάκρυνση του γιατρού. Εντέλει αποχώρησε ωστόσο επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα ξανά στη θέση του… ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Παναγιώτης Αθανασόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Φλόκα το 1925 από αγρότες γονείς. Μετά την ολοκλήρωση του σχολείου στη γενέτειρα του, και παρότι ο πατέρας του, επέμενε να σπουδάσει Δάσκαλος, ο ίδιος κατάφερε να πετύχει το στόχο του, και να εισαχθεί το 1944 στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών πρωτεύσας στη Φυσική και τη Χημεία. Σπούδασε, σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους για την πατρίδα μας, την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου. Αποφοίτησε το 1951 και υπηρέτησε τριετή στρατιωτική θητεία. Μετεκπαιδεύτηκε στη χειρουργική και ορθοπεδική κλινική του Νοσοκομείου Νέας Ιωνίας υπό τη Διεύθυνση του καθηγητού Χρήστου Χριστόπουλου. Έχοντας βιώσει την απώλεια συγχωριανών του από ασήμαντες αιτίες πήρε τη μεγάλη απόφαση, και το 1955 υπέβαλε παραίτηση για να επιστρέψει στον τόπο του ως διευθυντής της χειρουργικής και ορθοπεδικής κλινικής του Νοσοκομείου Κρεστένων το οποίο υπηρέτησε με ζήλο και αυταπάρνηση για περισσότερα από 40 χρόνια στη διάρκεια των οποίων μετεκπαιδεύτηκε κατ’ επανάληψη στο Μόναχο και την Βιέννη αλλά και σε διάφορα Πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης. Στη διαδρομή του αυτή για μια 15ετία λειτούργησε όλα τα τμήματα του Νοσοκομείου Κρεστένων μόνο, με την στήριξη μιας νοσοκόμας και της αείμνηστης Ακτινολόγου συζύγου του, Αγγελικής Καλαντζοπούλου η οποία στάθηκε στο πλευρό του ακόμα και όταν ήταν ετοιμόγεννη. «Αν κάποιος ξέρει από μουσική ακόμα και κιθάρα με δυο χορδές να του δώσεις θα τα καταφέρει» είχε πει σε συνέντευξη του, ο ίδιος, αποδεικνύοντας την άριστη και εφ’ όλης της ύλης εκπαίδευση του. Άσκησε την ιατρική σε αντίξοες συνθήκες, χωρίς εξοπλισμό και μέσα ωστόσο πολύ σύντομα απέκτησε πανελλήνια ακτινοβολία. Έρχονταν από παντού ακόμα και από την Αμερική, την Αυστραλία και την Γερμανία κυρίως για επεμβάσεις στομάχου. Μάλιστα ήταν ο πρώτος που διενήργησε καισαρικές τομές στην επαρχία και μάλιστα έφερε στον κόσμο περισσότερα από 110 παιδιά. Λόγω της μεγάλης κίνησης και μετά από υποδείξεις του, έγινε η πρώτη επέκταση του Νοσοκομείου το 1963-64 επι Αθανασίου Κανελλόπουλου προς τα δυτικά και το 1971-72 η επέκταση προς Νότο επι του συμπατριώτη του υπουργού Μπάμπη Γεωργιόπουλου. Από το χειρουργικό του τραπέζι πέρασαν περισσότεροι από 35.000 ασθενείς ενώ κατά τις δικές του εκτιμήσεις και σημειώσεις ο αριθμός αυτός ξεπερνά τις 37.000. Συνταξιοδοτήθηκε το 1992 μετά από 43 σχεδόν χρόνια. Ιστορία όμως έγραψε και στην τοπική αυτοδιοίκηση όπου το 1986 έθεσε υποψηφιότητα και εξελέγη ως πρώτος Δήμαρχος του νεοσύστατου Δήμου Κρεστένων και μετέπειτα Σκιλλούντος. Οι κάτοικοι της περιοχής αναγνώρισαν την προσφορά του και τον εξέλεξαν για τρείς συνεχείς 4ετίες Δήμαρχο με μεγάλα ποσοστά ψήφων. Ο Παναγιώτης Αθανασόπουλος συνέδεσε το όνομα του με τη λύση μεγάλων τοπικών προβλημάτων έχοντας ως βασική φιλοσοφία την εκτέλεση έργων ουσίας που θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα των κατοίκων του Δήμου. Για την προσφορά του στο Νοσοκομείο ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης σε περίπου 12 χωριά της επαρχίας Ολυμπίας, τιμήθηκε με προεδρικά και βασιλικά διατάγματα εν ζωή για το έργο του αλλά και για την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο από φορείς και συλλόγους. Επίσης τιμήθηκε και από τον Μανώλη Γλέζο για την προσφορά του στην τοπική αυτοδιοίκηση ενώ σε μια σεμνή τελετή το 2003 τιμήθηκε από το Νοσοκομείο Κρεστένων όπου θάλαμοι και χειρουργεία ονομάστηκαν σε πτέρυγα και χειρουργεία ιατρού Παναγιώτη Αθανασόπουλου. Το παράδειγμα του ας εμπνεύσει τις νεότερες γενιές… *** Καταλήγοντας η κ. Παπαδοπούλου έκανε μία σημαντική πρόταση, όλος ο χώρος της Νοσηλευτικής Μονάδας Κρεστένων να πάρει το όνομα του Παναγιώτη Αθανασόπουλου! *** Και τώρα θα ήθελα να καλέσω την κόρη του αείμνηστου γιατρού Φωτεινή Αθανασοπούλου και να την ευχαριστήσω προκαταβολικά για όλη την βοήθεια που μας παρείχε και την εμπιστοσύνη που έδειξε, δανείζοντας μας το πλούσιο αρχειακό υλικό από την ζωή και το έργο του πατέρα της.     Η ΟΜΙΛΙΑ ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ   Αξιότιμοι προσκεκλημένοι, αγαπητοί φίλοι.  Σήμερα, στεκόμαστε με σεβασμό και βαθιά συγκίνηση μπροστά στην ιστορία ενός ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στην προσφορά και τη σωτηρία των συνανθρώπων του. Ενός γιατρού που δεν γνώριζε ωράρια, που δεν λογάριαζε κόπο ή θυσίες. Ο αείμνηστος Διευθυντής Χειρουργικής και Ορθοπαιδικής Κλινικής του Νοσοκομείου Κρεστένων, Παναγιώτης Αθανασόπουλος, δεν υπήρξε απλώς ένας λαμπρός επιστήμονας. Υπήρξε στυλοβάτης της τοπικής κοινωνίας, ένας γιατρός που έσκυβε με αφοσίωση και αυταπάρνηση πάνω από κάθε ασθενή, εκτελώντας περισσότερες από 37.000 χειρουργικές επεμβάσεις σε ένα μικρό νοσοκομείο της επαρχίας από το 1954 έως το 1990. Όταν ανέλαβα τη διοίκηση της Νοσηλευτικής Μονάδας Κρεστένων, άκουσα τις διηγήσεις των ανθρώπων που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Ιστορίες εργαζομένων που στάθηκαν δίπλα του, πολιτών που σώθηκαν χάρη στα χέρια του, οικογενειών που του χρωστούν την ίδια τους τη ζωή. Μέσα από αυτά τα λόγια, ξεδιπλώθηκε μπροστά μου το μεγαλείο του έργου του. Έτσι, το 2022, καθώς προχωρήσαμε στην ανακαίνιση της Μονάδας μας και την καθαριότητα των παλαιών θαλάμων και του  Χειρουργείου, νιώσαμε πως είχαμε ένα χρέος: να διασώσουμε ό,τι μπορούσαμε από αυτή τη σπουδαία κληρονομιά. Με αμέριστη συγκίνηση, διασώσαμε χειρουργικά εργαλεία, αρχεία και αντικείμενα που μιλούσαν για το έργο και την εποχή του. Σε αυτήν την προσπάθεια, πολύτιμη στάθηκε η συνδρομή της κόρης του, της Φωτεινής Αθανασοπούλου, η οποία με αγάπη, επιμονή και αίσθημα ευθύνης, μας βοήθησε να ανιχνεύσουμε και να συγκεντρώσουμε τεκμήρια της προσφοράς του πατέρα της. Η δημιουργία αυτής της προθήκης δεν είναι μόνο ένας φόρος τιμής στον Παναγιώτη Αθανασόπουλο. Είναι μια υπενθύμιση της δύναμης της ανθρωπιάς, της αφοσίωσης, της ιατρικής που δεν μετριέται σε νούμερα, αλλά σε ζωές που σώθηκαν. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς που είστε σήμερα εδώ, για να τιμήσουμε μαζί έναν σπουδαίο άνθρωπο, έναν ακούραστο εργάτη της επιστήμης, έναν γιατρό που δεν έφυγε ποτέ από την καρδιά της τοπικής κοινωνίας. *** Καταλήγοντας η κ. Παπαδοπούλου έκανε μία σημαντική πρόταση, όλος ο χώρος της Νοσηλευτικής Μονάδας Κρεστένων να πάρει το όνομα του Παναγιώτη Αθανασόπουλου! *** Και τώρα θα ήθελα να καλέσω την κόρη του αείμνηστου γιατρού Φωτεινή Αθανασοπούλου και να την ευχαριστήσω προκαταβολικά για όλη την βοήθεια που μας παρείχε και την εμπιστοσύνη που έδειξε, δανείζοντας μας το πλούσιο αρχειακό υλικό από την ζωή και το έργο του πατέρα της. [...]
30 Μαρτίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΛΕΒΕΝΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΡΕΣΤΕΝΑ     [...]
30 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ   [...]
30 Μαρτίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Στο 1ο  Αξιόμαχο Γυμνάσιο Πύργου στο πλαίσιο Erasmus+ μια σημαντική εκδήλωση διάδοσης αποτελεσμάτων των προγραμμάτων      Την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2025, το 1ο Γυμνάσιο Πύργου πραγματοποίησε εκδήλωση στο θέατρο του σχολείου για τη διάδοση αποτελεσμάτων των έργων Erasmus+ σε συνεργασία με το 6ο Δημοτικό Σχολείο Πύργου και το 3 ΓΕΛ Πύργου ‘Pierre de Coubertin”. Την  εκδήλωση άνοιξε ο Διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Πύργου,  κ. Λαμπρόπουλος Άγγελος, που μίλησε για την αξία και τα οφέλη των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων Erasmus+. Ακολούθησαν χαιρετισμοί από τον Αντιδήμαρχο Παιδείας Δήμου Πύργου κ. Κόρδα Θεόδωρο, το Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας κ. Ζέρβα Ανδρέα και το Διευθυντή του 6ου Δημοτικού Σχολείου Πύργου κ. Κουσάβελο Νικόλαο. Στη συνέχεια ξεκίνησε η παρουσίαση του προγράμματος του 6ου Δημοτικού Σχολείου Πύργου ΚΑ-122 -SCH “Creative teachers, Active students, for an echo-friendly school”, από τη συντονίστρια του προγράμματος κ. Μπελελή Αικατερίνη και τις εκπαιδευτικούς κ. Κρεστενίτη Ιωάννα και κ. Γιαννικοπούλου Μάγδα.     Ακολούθησε η παρουσίαση του προγράμματος του 3ου ΓΕΛ Πύργου “Pierre de Coubertin” ΚΑ-122-SCH ‘Classroom management with ICT Tools’ από τη συντονίστρια του προγράμματος κ. Χατζηελευθερίου Ευαγγελία και τους εκπαιδευτικούς κ. Λαμπαούνα Όλγα, κ. Κρεστενίτη Ρεβέκκα, κ. Μικελόπουλο Δημήτριο και κ. Φλέσσα Παναγιώτη. Στη συνέχεια έγινε η παρουσίαση του προγράμματος του σχολείου μας KA-122-SCH “Think new -Act green” από τη συντονίστρια του προγράμματος κ. Πρέντζα Λαμπρινή και τους μαθητές της ομάδας Erasmus+. Στο πλαίσιο του προγράμματός μας πραγματοποιήθηκε επίσης και μία κινητικότητα εκπαιδευτικών για  παρακολούθηση επιμορφωτικού σεμιναρίου. Η κ. Αργυροπούλου Μαγδαληνή μας παρουσίασε το συγκεκριμένο σεμινάριο με τίτλο ‘Effective Pedagogies for 21st-Century Learning” που πραγματοποιήθηκε στον εκπαιδευτικό οργανισμό Société Nouvelle International House Centre de Langues, Riviera στη Νίκαια της Γαλλίας, με απώτερο στόχο τη βελτίωση, διεύρυνση και εμπλουτισμό της μαθησιακής διαδικασίας, μέσω της διερεύνησης καινοτόμων διδακτικών μεθόδων, πάντα με στόχο την εφαρμογή αυτών στην τάξη και προς όφελος των μαθητών μας. [...]
29 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  EΘΝΙΚΟΝ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ!… (Με την ευκαιρία της εθνικής επετείου)            Του κ.  Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη,  Επιτ. Δικηγόρου          Προέδρου της Εταιρείας Λογοτεχνών   Δεν μπορεί κανείς να είναι απαθής σε μια προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μας, από οποιονδήποτε και εάν επιχειρείται, πολύ περισσότερο δεν μπορούν να παραμένουν απαθείς  άνθρωποι, που ο λαός  έχει συνηθίσει καλώς ή κακώς  να χαρακτηρίζει, «πνευματικούς». Ο  εθνικός  μας ποιητής Διονύσιος  Σολωμός μας άφησε  μια παρακαταθήκηι: «Το Έθνος πρέπει να θεωρεί Εθνικόν ό,τι είναι αληθές» Οι μύθοι δεν αποτελούν  ιστορία  και   οποίος δημιουργεί  μύθους δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί  ιστορικός αλλά αντίθετα μυθιστοριογράφος. Βεβαίως    μας αρέσουν οι μύθοι και τα παραμύθια μ’ αυτά  άλλωστε  μας νανούρισαν και μας  μεγάλωσαν  οι γιαγιάδες  μας. Ακόμη  κι όταν μεγαλώσαμε, η τροφοδοσία μας με  μύθους συνεχίσθηκε  στα σχολεία  και είναι δύσκολο σήμερα να ξεχωρίσει κανείς τι  αποτελεί  μύθο και τι  ιστορική αλήθεια. Όταν  οι μύθοι που διδαχθήκαμε  εδραιώθηκαν  στην ψυχή και τη συνείδησή μας σε  θέση  ιστορικής  αλήθειας, αντιδρούμε όταν μας λένε τα αντίθετται. Νοιώθουμε ότι  παραβιάζονται  θέσμια και ιερά. Στα σχολειά μας διδαχθήκαμε πολλούς μύθους είτε  ως συμβολισμούς είτε ως αλήθειες. Βέβαια στην ηλικία που τα διδαχθήκαμε δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε ποία απ’ αυτά ήταν αλήθειες και ποία  απλά μυθιστορήματα. Κάθε φορά που τολμάει κάποιος να τα βάλει με τους  μύθους έστω και εάν  στη θέση τους προσπαθεί να τοποθετήσει μια σειρά αληθειών, το λιγότερο που θα του καταλογίσουν είναι ότι  ενεργεί αντεθνικά ή το χειρότερο ότι επιχειρεί να αποδομήσει την Ελληνική ιστορία και τους πρωταγωνιστές της. Όμως σήμερα που οι πληροφορίες και τα ιστορικά και άλλα κείμενα είναι  πρόσφορα σε όποιον  επιθυμεί  να τα κάνει κτήμα του,  μπορεί άνετα και χωρίς τις κραυγές και τους αναθεματισμούς, ήσυχα και απλά από το γραφείο του να πληροφορηθεί πού είναι η  ιστορική αλήθεια και που ο μύθος. Υπάρχουν όμως και  σήμερα κάποιοι  που συνεχίζουν να   βαφτίζουν διάφορα παραμύθια  ως   «ιστορικά γεγονότα». Όμως θα είναι αδικαιολόγητοι  εάν τους τεθούν υπ’ όψιν τα ιστορικά   ντοκουμέντα και εκείνοι επιμένουν στις εμμονές τους.  Από κει και πέρα, η εμμονή αυτή παύει να αποτελεί αντικείμενο των ιστορικών. Τελευταία δημιουργήθηκε σάλος σχετικά με την έναρξη του αγώνα και το «μύθο» της Αγίας Λαύρας. Ο μύθος  μας  λέει ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός   ύψωσε  στις 25 Μαρτίου 1821 το λάβαρο της Επαναστάσεως στη Μονή της Αγίας Λαύρας, μπροστά σε αγωνιστές μεταξύ των οποίων και ο Κολοκοτρώνης, κι από κείνη τη στιγμή , ξεσηκώνονται οι Έλληνες για την απελευθέρωσή τους. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως πάντα σε κάθε μύθο ,υπάρχει  στον πυρήνα του   κάποια ψήγματα ιστορικής αλήθειας που επενδύεται και αξιοποιείται κατάλληλα από το δημιουργό του. Είναι ιστορικά αληθές ότι  το Μάρτιο του 1821, ο Μητροπολίτης Γερμανός   βρέθηκε στην Αγία Λαύρα. Είναι ιστορικά αληθές ότι επιθυμία των προκρίτων, των οπλαρχηγών και των καπεταναίων και αυτού  του Κολοκοτρώνη η Επανάσταση να ξεκινούσε  του Ευαγγελισμού ή του Αγίου Γεωργίου  ή  του  Aγίου Κωνσταντίνου. Ακριβώς για να συνδεθεί  με κάποια από τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης.  Τελικά επελέγη η  ημέρα του Ευαγγελισμού. Είναι αληθές  ότι έγιναν  δεήσεις και ασπασμοί, για την ευόδωση του Αγώνα  όλων των σκλαβωμένων υπό  την αρχηγία του Κολοκοτρώνη. Είναι αληθές ότι  ο  Παλαιών Πατρών Γερμανός  όρκισε αγωνιστές στο σταυρό. Όλα τα ανωτέρω είναι ιστορικές αλήθειες που προκύπτουν χωρίς μεγάλη προσπάθεια από όλα τα ιστορικά κείμενα που έχουμε στη διάθεσή μας. Από αυτό το σημείο  μέχρι το μύθο υπάρχουν μαρτυρίες των ιδίων των πρωταγωνιστών που  δεν χρειάζονται ανάλυση για να  πεισθούμε,  τι είναι ιστορική αλήθεια και τι είναι μύθος. Θα παραθέσουμε συνοπτικά τα γεγονότα  που  οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές αφηγούνται στα δικά τους κείμενα: O  Παλαιών Πατρών Γερμανός βρέθηκε με άλλους προύχοντες στην Αγία Λαύρα στις 10 Μαρτίου και για μία μέρα, για να υποστηρίξει την αναβολή του αγώνα και την παθητική στάση, έως ότου βρεθούν προ τετελεσμένων γεγονότων. Από εκεί φεύγει για το χωριό Νεζερά. Στις 21 Μαρτίου ο  Γερμανός  βρίσκεται ακόμα στο χωρίο Νεζερά. Εκεί πληροφορείται τα γεγονότα της Πάτρας, και αποφασίζει να πάει κατευθείαν στην Πάτρα. Στις 25 Μαρτίου βρίσκεται εκεί. Ο Κολοκοτρώνης σημειώνει την έναρξη της Επανάστασης στις 22 Μαρτίου, στην Καλαμάτα. Δέηση έγινε την επόμενη ημέρα στον ποταμό της Καλαμάτας. Καμία ύψωση λαβάρου δεν αναφέρεται, ούτε φυσικά η παρουσία του  Γερμανού εκεί Οι εχθροπραξίες ωστόσο είχαν ξεκινήσει από τα μέσα Μαρτίου. Η 25η Μαρτίου βρίσκει τον Κολοκοτρώνη καθ’ οδό από το χωριό Σκάλα της Μεσσηνίας προς το Δερβένι του Λεονταριού, κι από κει Καρύταινα. Το βράδυ διανυκτερεύει στο χωριό Τετέμπεη. Ούτε ο Γερμανός  ούτε ο Κολοκοτρώνης αναφέρουν το παραμικρό για τα υποτιθέμενα γεγονότα της Αγίας Λαύρας, ή κάτι σχετικό. Η Ορκωμοσία των  αγωνιστών από το Γερμανό  έγινε στην Πάτρα, στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου (βλ. Ιστ. Του Ελλ. Έθνους, εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ, σελ. 86-7) . Ο Δ. Κόκκινος τοποθετεί το γεγονός στις 24 Μαρτίου, και το περιγράφει ως εξής: «Οι εισελθόντες κατηυθύνθησαν προς την πλατείαν του Αγίου Γεωργίου όπου ο Γερμανός έστησε μεγάλον Y ξύλινον απλούν σταυρόν, και κατʼ άλλους φέροντα την σημαίαν του σώματος του Λόντου. Εκεί έσπευδαν όλοι, εντόπιοι και ξένοι. Ετελέσθη δοξολογία και τρισάγιον και μετά τούτου εδόθη ο όρκος της Επαναστάσεως». (Πηγή: Δ. Κοκκίνου, «Η Ελληνική Επανάστασις», Εκδόσεις Μέλισσα, 1956, τ. 1, σελ. 273) Ας  δούμε αναλυτικά τι γράφουν οι ίδιοι  οι πρωταγωνιστές στα απομνημονεύματά τους.( Διατηρούμε  στα δύο κείμενα πιστή την ορθογραφία). Θεόδωρος  Κολοκοτρώνης, Άπαντα, Εκδόσεις Μέρμηγκας. 22 Μαρτίου: Το κίνημά μας έγινε εις τας 22 Μαρτίου, εις την Καλαμάταν. Από τας 6 Ιανουαρίου, έως τας 22 Μαρτίου, επροσπάθησα, ενέργησα εις την Μάνην να ενώσωμεν διάφορα σπίτια μανιάτικα χωρισμένα κατά την συνήθειάν τους, και τους ενώσαμεν, τους αδελφώσαμεν. τους έλεγα ότι την ημέρα του Ευαγγελισμού να είναι έτοιμοι, και κάθε επαρχία να κινηθή εναντίων των Τούρκων των τοπικών». 23-4 Μαρτίου: Κινώντας εγώ, είχαν μίαν προθυμίαν οι Έλληνες, οπού όλοι με τας ικόνας έκαναν δέησι και ευχαριστήσεις. Μου ήρχετο τότε να κλαύσω … από την προθυμίαν οπού έβλεπα. Ιερείς έκαναν δέησι. Εις τον ποταμόν της Καλαμάτας ανασπασθήκαμε και εκινήσαμε. Τας 24 τον Μάρτη 1821 εφθάσαμε εις ένα χωριό της Μεσσηνίας, Σκάλα λεγόμενον, που είναι καμιά πενηνταριά οικογένειες. 25 Μαρτίου:Εκίνησα να έβγω εις το Δερβένι του Λεονταριού δια την παλαιά Αρκαδία. : Εγώ εις τας 25 οπού εκίνησα από την Σκάλα, βγαίνοντας το Δερβένι του Λεονταριού, απάντησα ένα πεζοδρόμο σταλμένον από τον Βασίλη Μπούτουνα Καριώτη, και μου έγραφε ότι: «… Ο κάμπος της Καρύταινας δεν ηθέλησε να πιάση τα άρματα». Έτσι μʼ έγραφε αυτός. Εγώ δεν έλειψα να κάμω μια προσταγή, και επάτησα τη βούλα μου: «Όποιο χωριό δεν ήθελε να ακολουθήση την φωνήν της Πατρίδος τσεκούρι και φωτιά». Μανθάνοντας ότι εβγήκα εις το Δερβένι, οι εβδομήντα καβαλλαραίοι ευθύς αναχώρησαν δια την Τριπολιτσά. Εγώ επήγα εις ένα χωριό Τετέμπεη, ανάμεσα Λεοντάρι και Καρύταινα. Συνεχίζουμε με όσα γράφει ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών  Γερμανός στα απομνημονεύματα του στα οποία αναφέρεται  σε τρίτο πρόσωπο, και όταν ακόμα μιλάει για τον εαυτό του. –  Παλαιών Πατρών Γερμανού, Απομνημονεύματα, Εκδόσεις Δρομεύς. Την θ΄ λοιπόν Μαρτίου εκίνησαν όλοι ομού εκ των Καλαβρύτων, αψάμενοι της διά Τριπολιτζάν οδού. Την δε επιούσαν ημέραν μετέβησαν εις το μοναστήριον της Αγίας Λαύρας. Εκεί συσκεφθέντες απεφάσισαν να μη δώσωσιν αιτίαν τινά, αλλά να μείνωσι παραμερισμένοι, έως ου να ιδώσι τα πράγματα. Και ει μεν η Διοίκησις θελήση να βιάση αυτούς ιδιαιτέρως, και να τους κατατρέξη με οποιονδήποτε τρόπον, να εξέλθωσι της Πελοποννήσου, και να παρατηρήσωσιν τον καιρόν και τας περιστάσεις, διά να μη βάλουν εις κίνδυνον τους λοιπούς Ομογενείς παρακαίρως. Ειδέ και καθολικεύσει το πράγμα η Διοίκησις, και μεταχειρισθή τα όπλα και την βίαν γενικώς εναντίον των ομογενών, τότε εξ ανάγκης να λάβωσι και αυτοί τα όπλα, και να κινήσωσι και τους λοιπούς ομογενείς εις υπεράσπισιν εαυτών. Όθεν μερισθέντες ανεχώρησαν εκ της Λαύρας, ο μεν Π.Π. , ο Κερκίνης και Ανδρέας Ζαήμης διά τα Νεζερά. Ωσαύτως και οι εν Πάτραις Τούρκοι, μαθόντες τα τοιαύτα, έμβασαν ευθύς τας φαμιλίας των εις το Κάστρον. Είτα τη κα΄ (21η) Μαρτίου εξήλθον ένοπλοι εις την αγοράν της πόλεως ότε τινές των Ελλήνων οπλισθέντες εξήλθον εις τους δρόμους, οι δε Τούρκοι ευθύς εκλείσθησαν εις το Κάστρον. Βλέποντες δε οι Πατραίοι Έλληνες, ότι πλέον δεν επιδέχεται θεραπείαν το πράγμα, τας μεν φαμιλίας των εύγαλον έξω της πόλεως, έγραψαν δε εις τα Νεζερά προς τον Π.Π., ο, τε Νικόλαος Λόντος, ο Ιωάννης Παπαδ. και άλλοι τινές, να προφθάση εις βοήθειαν, ότι κινδυνεύει όλη η πόλις. Όθεν αμέσως ο Π.Π. και ο Ανδρέας Ζαήμης έγραψαν προς τους Καπιταναίους Κουμανιώτας να τρέξουν, με όσους ανθρώπους έχουν. Την δε επιούσαν ημέραν εκίνησαν και αυτοί, έχοντας περίπου πεντακοσίους στρατιώτας, και εμβήκαν εις τας Πάτρας. Και, επειδή πλέον η σκηνή ηνεώχθη, έγραψαν ευθύς οι Αρχηγοί της των Πατρών πολιορκίας αποστείλαντες και ανθρώπους εις τον Πετρόμπεϊν, εις τους Δελιγιανναίους, εις την Γαστούνην και εις άλλα μέρη της Πελοποννήσου, δίδοντες την είδησιν των συμβεβηκότων, και παρακινούντες τους να μην αναβάλουν τον καιρόν, ότι πλέον άλλη θεραπείαν δεν είναι. Ότε πρώτοι οι Μανιάται μετά του Πετρόμπεη εμβήκαν εις την Καλαμάταν, και ηχμαλώτισαν τον εκεί Βοεβόδαν Αρναούτογλουν και άλλους τινάς Τούρκους ευρεθέντας εκεί. Εις δε τα Καλάβρυτα επολιόρκησαν εις τους πύργους τους εκεί Τούρκους, οίτινες μετά ολίγων ημερών ανθίστασιν παρεδόθησαν με συνθήκες. Εις δε την Καρύταιναν μετέβη ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εκ της Μάνης, και ενωθείς μετά των Δελιγιανναίων έλαβον τα όπλα. Ομοίως και εις την Γαστούνην και εις άλλας επαρχίας διεδόθη το πνεύμα της Επαναστάσεως, και οπλίζοντο οι Έλληνες. Τα  παραπάνω κείμενα  θεωρώ πως μιλάνε από μόνα τους και δεν χρειάζονται  υπεράσπιση ή  εξήγηση.  Αρκούν για να καταρρίψουν το μύθο  περί της Αγίας Λαύρας.  Για εκείνους τέλος  που ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες είχαν συναίσθηση του έθνους σ’ όλη  τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, και πως  δεν περίμεναν τα κηρύγματα  της Γαλλικής Επανάστασης για να αποκτήσουν ελληνική εθνική συνείδηση ο Κολοκοτρώνης σημειώνει: «Η γαλλική επανάστασις και ο Ναπολέων έκαμε, κατά την γνώμη μου, να ανοίξουν τα μάτια του κόσμου. Πρωτήτερα τα έθνη δεν εγνωρίζοντο, τους βασιλείς τους ενόμιζον ως θεούς της γης, και ό,τι κι αν έκαμναν, το έλεγαν καλά καμωμένο. Η κοινωνία των ανθρώπων ήτον μικρή, δεν είναι παρά η επανάστασίς μας που εσχέτισε όλους τους Έλληνας. Ευρίσκοντο άνθρωποι οπού δεν εγνώριζαν άλλο χωριό μακριά μίαν ώρα από το εδικό τους. Την Ζάκυνθον την ενόμιζαν ως νομίζομεν τώρα το μακρύτερο μέρος του κόσμου. Λοιπόν δεν μπορεί να μην ξαναπούμε το ρηθέν παρά του Εθνικού μας ποιητή  Διονυσίου Σολωμού:  «Το Έθνος πρέπει να θεωρεί Εθνικόν ό,τι είναι και αληθές»!… [...]
29 Μαρτίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Ο σπουδαίος ρόλος που επιτελεί το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας {ΣΔΕ} Πύργου Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ Ε.Κ.Φ.Ε.  ΗΛΕΙΑΣ     Οι εκπαιδευόμενοι και οι εκπαιδευόμενες του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Πύργου επισκέφθηκαν την Παρασκευή 14 Μαρτίου, το Εργαστηριακό Κέντρο Φυσικών Επιστημών (ΕΚΦΕ) Ηλείας. Στον χώρο του ΕΚΦΕ, τους υποδέχθηκε η υπεύθυνη του κέντρου, κ. Νίκη Κατσιάπη. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, παρουσιάστηκε μια σειρά πειραμάτων Χημείας και Φυσικής, προσφέροντας στους εκπαιδευόμενους μια εμπειρία εξερεύνησης των φυσικών επιστημών. Μέσα από τη συμμετοχή τους στα πειράματα, οι εκπαιδευόμενοι κατανόησαν έννοιες όπως η άνωση, η πυκνότητα, η καύση του οξυγόνου, η ατμοσφαιρική πίεση, η τριβή και οι χημικές αντιδράσεις. Χρησιμοποιώντας υλικά της καθημερινότητας, που βρίσκονται σε κάθε σπίτι, πραγματοποιήθηκαν εντυπωσιακές χημικές αντιδράσεις, κάνοντας τη μάθηση μια διασκεδαστική και βιωματική εμπειρία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκάλεσε η προσομοίωση ηφαιστειακής έκρηξης με διχρωμικό αμμώνιο, η οποία ανέδειξε τη δυναμική των φυσικών φαινομένων. Στο τέλος της επίσκεψης, το σχολείο έλαβε ως δώρο ένα CD το οποίο περιείχε 19 βιβλία σε ψηφιακή μορφή του αείμνηστου Ηλείου Διευθυντή του Αστεροσκοπείου Αθηνών Διονύση Σιμόπουλου, προσφέροντας πολύτιμο εκπαιδευτικό υλικό για την εμβάθυνση στις φυσικές επιστήμες. Ευχαριστούμε την υπεύθυνη του ΕΚΦΕ Ηλείας για τη μοναδική αυτή εμπειρία και την πολύτιμη συνεισφορά της στη μαθησιακή μας πορεία. Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Πύργου είναι Δημόσιο Σχολείο, και η φοίτηση είναι ΔΩΡΕΑΝ. Δίνει μια Δεύτερη Ευκαιρία στη μόρφωση των ενηλίκων εκπαιδευόμενων, μέσα από το ευέλικτο και ανοικτό πρόγραμμα σπουδών του, που προσαρμόζεται στις ανάγκες τους και τα ενδιαφέροντά τους. Είναι επίπεδο Γυμνασίου, για ενήλικες, δηλαδή σχολείο για όσους δεν έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση. Τα μαθήματα διδάσκονται σύμφωνα με τις αρχές της εκπαίδευσης ενηλίκων. Η φοίτηση είναι 2 χρόνια και τα μαθήματα γίνονται καθημερινά το απόγευμα σε ένα φιλικό, οικείο και ευχάριστο περιβάλλον. [...]
29 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / ΠολιτισμόςΑΞΙΟΣΗΜΑΝΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ  ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΤΗ ΤΟΝ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΟΥΝΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Ν. ΗΛΕΙΑΣ     Ένας αιώνας από την ίδρυση του Οδοντιατρικού Συλλόγου Ηλείας         Συνέντευξη τύπου από τους οργανωτές της μεγάλης εκδήλωσης που θα γίνει  σήμερα  Σάββατο 29 Μαρτίου  και ώρα 6.30 το απόγευμα, στην Αίθουσα Συνεδριάσεων της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας  ,  ο ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΗΛΕΙΑΣ σε συνεργασία με τον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Ν.ΗΛΕΙΑΣ, για τα 100 χρόνια  από την ίδρυση του Ιατρικού Συλλόγου.           Ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου κ. Χρήστος Γιαννικούλης μεταξύ των άλλων τόνισε ”Η παρουσία των δύο διακεκριμένων ομιλητών είναι το εχέγγυο  για την επιτυχία της, αφού θα παρουσιαστούν στοιχεία και γεγονότα που βασίζονται στην εξαιρετική κατάρτιση τους όπως και στην  πολυετή τους κλινική και ερευνητική εμπειρία τους, λόγω της οποίας χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και αναγνώρισης στην ιατρική κοινότητα. Πρόκειται για τον καθηγητή Ουρολογίας , της Ιατρικής σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθανάσιο Παπατσώρη.  Ο ομιλητής θα  αναφερθεί στις παθήσεις του Προστάτη, με έμφαση στον καρκίνο του Προστάτη,  με θέμα της ομιλίας  του : «Συχνές παθήσεις του προστάτη». Ο  άλλος  ομιλητής είναι ο διακεκριμένος καθηγητής γαστρεντερολογίας της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών,  κ.Θωμόπουλος Κωνσταντίνος  με θέμα της ομιλίας του : <<Πρόληψη καρκίνων του πεπτικού με έμφαση στον καρκίνο του παχέος εντέρου>>. Τέλος ευχαρίστησε τους συντελεστές και κάλεσε το κοινό της περιοχής να την παρακολουθήσει. Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Τραπεζικών Ηλείας κ. Κώστας Τριανταφυλλόπουλος είπε”Είναι κοινά παραδεκτό ότι ο Σύλλογός μας αποτελεί βασικό,καταξιωμένο συντελεστη της Κοινωνίας μας, για την ποικιλία των εκδηλώσεων υψηλού ποιοτικού επιπέδου,  με δεκάδες ομιλητές Ηλειακής κυρίως καταγωγής, αλλά και για τις παρεμβάσεις και την ενημέρωση για επίκαιρα ζητήματα… Έχει ήδη ασχοληθεί με ιατρικά θέματα .  Ετσι αποδέχτηκε πρόθυμα την συμμετοχή του και την συνεργασία με τον Ιατρικό Σύλλογο…. Η Οργανωτική Επιτροπή φρόντισε για ένα ευχάριστο απόγευμα με ενημέρωση μεν,αλλά και πολιτιστικό-μουσικό  πρόγραμμα από εξαιρετικούς καλλιτέχνες, δεξίωση και άλλα πολλά. ***    Η ενδιαφέρουσα αυτή εκδήλωση εχει τεθεί υπό την αιγίδα του Δήμου Πύργου και την υποστήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Ηλείας και του Διεθνούς Οργανισμού International Action Art. [...]
28 Μαρτίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία  Π Ο Ι Η Σ Η ά ν ο ι ξ η     Ο ήλιος στην αρχή της Άνοιξης αποζητιέται με την ίδια λαχτάρα όπως τα παιδιά που πετάνε τους χαρταετούς.   Η θάλασσα την Άνοιξη θυμάται ξανά τα νιάτα της και τα πουλιά ψηλά στον ουρανό ραμφίζουν με το βλέμμα τους το μέλλον.   Όλα στην Άνοιξη αλλάζουν και το νιώθουν όλοι όπως νιώθουν και την ψευδαίσθηση μιας τρικυμίας γαλαζοπράσινος πόθος και των λουλουδιών ερωτικό κάλεσμα στα πολύφερνα ταξίδια της γύρης.   Όπως και νάχει το γλυκό φιλί του Μάρτη ανοίγει των ανθρώπων τα ροδοπέταλα και αρχίζουν οι καρδιές ξανά να ξεροσταλιάζουν για ένα συναπάντημα στις ανηφοριές και τις κατηφοριές των χαμένων ερωτικών προσδοκιών.   Έτσι είναι η ζωή ένας ατελείωτος κύκλος και οι πιο πολλοί χορτάτοι απ΄της μοίρας τ΄απανωτά χτυπήματα δεν λένε να μείνουν έξω από τον κύκλο αυτό έστω από μια περιέργεια να γίνουν συμμέτοχοι μιας συνειδητής ανυπότακτης ανατροπής.   Ποίηση  ΑΝΚ <<άνοιξη>> Πύργος Ηλείας 24 του εξεγερμένου Μάρτη 2025 [...]
28 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  <<ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΓΕΜΑΤΗ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΑ>> Η άξια Διευθύντρια του ΕΕΕΕΚ Πύργου αναφέρει για την 21η του Μάρτη και τους συμβολισμούς που απορρέουν από αυτήν         Η 21η Μαρτίου δεν είναι μια απλή ημέρα στο ημερολόγιο. Είναι μια γιορτή της διαφορετικότητας, της ισότητας, της δημιουργίας. Είναι η Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down, η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού, η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και η Παγκόσμια Ημέρα των Χρωμάτων, που συμπίπτει με την εαρινή ισημερία. Μια μέρα λοιπόν που ο κόσμος θυμάται ότι η ομορφιά βρίσκεται στη διαφορετικότητα, ότι η ποίηση γεννιέται από τις ψυχές που τολμούν να αγαπήσουν και ότι τα χρώματα της ζωής πρέπει να απλώνονται ελεύθερα, χωρίς διαχωρισμούς και προκαταλήψεις. Εμείς, στο ΕΕΕΕΚ Πύργου, γιορτάζουμε και τιμούμε αυτή τη μέρα ως μια υπενθύμιση ότι ο κόσμος μας γίνεται πιο όμορφος, όταν τον γεμίζουμε με σεβασμό, αποδοχή και δημιουργικότητα. Τα παιδιά και οι ενήλικες με Σύνδρομο Down μας διδάσκουν καθημερινά τη σημασία της ανιδιοτελούς αγάπης, της χαράς και της δύναμης. Είναι το χαμόγελο που ανθίζει χωρίς όρους, η καθαρή αγάπη που δεν ζητά ανταλλάγματα, το χρώμα που γεμίζει τον κόσμο με ελπίδα. Δεν είναι διαφορετικοί – είναι μοναδικοί! Όπως όλοι μας. Η κοινωνία μας γίνεται πιο πλούσια πολύχρωμος καμβάς και κάθε χρώμα του είναι πολύτιμο. Ο ρατσισμός είναι μια σκιά, το γκρίζο χρώμα που προσπαθεί να κρύψει την ομορφιά της διαφορετικότητας, να περιορίσει τα όνειρα, να κλείσει δρόμους που θα έπρεπε να είναι ανοιχτοί για όλους. Στο σχολείο μας, αγωνιζόμαστε καθημερινά για έναν κόσμο όπου όλοι έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, την αγάπη και την αξιοπρέπεια. Κανένα παιδί δεν θα νιώθει λιγότερο σημαντικό, κανείς δε θα κρίνεται από τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά ή τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Δεν υπάρχουν «εμείς» και «αυτοί» – υπάρχει μόνο ένας κόσμος, ένας ουρανός που χωράει όλα τα χρώματα και δεν αφήνει καμία σκιά να καλύψει τη λάμψη της ανθρώπινης ψυχής. Και κάπου εκεί, μέσα στις χρωματιστές πινελιές της ζωής, η ποίηση γίνεται η γέφυρα που ενώνει τις ψυχές. Είναι η φωνή που δεν γνωρίζει όρια, η δύναμη που μετατρέπει τις λέξεις σε εικόνες, σε συναισθήματα, σε ελπίδα. Στα μάτια των παιδιών του ΕΕΕΕΚ Πύργου, η ποίηση ζει μέσα στις ζωγραφιές τους, στα γέλια τους, στις μικρές, αλλά τόσο μεγάλες καθημερινές τους νίκες, στη δύναμη που δείχνουν όταν ξεπερνούν κάθε εμπόδιο. Είναι ένας τρόπος να βλέπουμε τον κόσμο με περισσότερη ευαισθησία, με περισσότερη αγάπη και ενσυναίσθηση. Όπως η άνοιξη φέρνει την αναγέννηση στη φύση, την ξυπνά και της χαρίζει νέα χρώματα, έτσι και εμείς μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή στην κοινωνία. Με μικρές πράξεις καλοσύνης, με ανοιχτή καρδιά, με την αποδοχή όλων των ανθρώπων ανεξάρτητα από τις ικανότητές τους, το χρώμα του δέρματός τους ή τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο. Γιατί όταν δίνουμε χώρο σε κάθε άνθρωπο να είναι ο εαυτός του, τότε δημιουργούμε έναν κόσμο όπου όλοι μπορούν να ανθίσουν. Σήμερα, λοιπόν, ας γεμίσουμε τις γειτονιές μας με λέξεις αγάπης, ας ζωγραφίσουμε τον κόσμο με τα χρώματα της αποδοχής, ας μιλήσουμε για την αξία της συμπερίληψης κι ας γράψουμε λίγους στίχους γεμάτους ελπίδα. Γιατί η 21η Μαρτίου δεν είναι μόνο μια ημέρα – είναι ένας φάρος ελπίδας που πρέπει να κρατήσουμε αναμμένο κάθε μέρα του χρόνου.   Αγγελική Πετρόγιαννη                                                                                         Διευθύντρια ΕΕΕΕΚ Πύργου [...]
27 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Το περίφημο ανακαινισμένο περίλαμπρο αριστουργηματικής γλυπτικής αξίας Μνημείο του Άγνωστου Στρατιιώτη -σήμα κατατεθέν πλέον της πόλης του Πύργου- στη συμβολή της κεντρικής πλατείας και του λόφου του Επαρχείου φωταγωγημένο σε νυχτερινή λήψη την επομένη της 25ης Μαρτίου!   [...]
27 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  1821: Το προδομένο αντάρτικο (2ο μέρος τελευταίο)            Στη μνήμη του Παναγιώτη Καρατζά     Γράφει η πανεπιστημιακός Ελένη Καρασαββίδου   Η ένταξη Επανάσταση του 1821, παρόλο που είχε ως κυρίαρχες τάσεις την ελευθερία και την πίστη  σύμφωνα με τα δεδομένα κατηγοριοποίηση της εποχής εκείνης, αυτό καταγράφεται άλλωστε στα κείμενα των περισσότερων πρωταγωνιστών της, υπήρξε ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Υπήρχαν Χριστιανοί προεστοί στα ορεινά της Πελοποννήσου, που πήραν ξεκάθαρα το μέρος των οθωμανών, και υπήρξαν μουσουλμάνοι που παρακινημένοι από τις ιδέες της πρώτης εποχής του Βοναπάρτη (πράκτορες του οποίου αναφέρονται στην Πελοπόννησο στα προεπαναστατικά χρόνια) που πολέμησαν στο πλευρό των ελλήνων για λόγους κοινωνικής συνείδησης. «Η τυραννία, και τα απάνθρωπα των ομοθρήσκων μου Μουσλημάνων, και τα μεγάλα δίκαια του δεινοπαθούντος ελληνικού λαού, όστις βεβαρυμένος από την πολυχρόνιον δουλείαν απεφάσισε το 1821 έτος το χριστιανικόν, να αποτινάξη τον ζυγόν, επειδή με εκίνησαν εις οίκτον και συμπάθειαν απεφάσισα και εγώ να συναποθάνω με τους έλληνας» έγραψε ο Μ. Γκέκας, σε  αίτηση αναγνώρισής του του προς τη Βουλή, στις 5/10/1829, ο οποίος μάλιστα υπογράφει και επόμενο κείμενο ως «ο πολίτης μουστάφας γγέκας» (ορθογραφία δική του). Ενώ η ίδια αίσθηση πολιτειότητας, πρώϊμης συνείδησης άλλου τύπου,  αναφαίνεται και στην επιστολή του Μεχμέτ Δερβίση προς τον κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια, στις 4/2/1828: «Εξοχώτατε! /../η πείρα με απέδειξε πρόθυμον εις το να συμπάσχω, και να συνδυστυχώ μετά των ελευθέρων Ελληνων, προτιμήσας την ελευθέραν ζωήν μάλλον, ή την μετ’ ευκλείας υπόζυγον μετά των ομοφύλων μου διαγωγήν. αξιόπιστον επί τούτω μάρτυρα έχω τας μεταξύ του επταετούς διαστήματος εις το ελληνικόν έθνος πράξεις μου, λογιζόμενος και καθ’ εμαυτόν, τας κατά την των ευαισθήτων ελλήνων προς εμέ υπόληψιν έλλην γνήσιος, χωρίς να υπονοώμαι οθωμανός και πράγματι, και ονόματι. επί των προλαβουσών Διοικήσεων είχον την τιμήν του διερμηνεύειν τα οθωμανικά συμπίπτοντα διάφορα γράμματα, αναγγέλων τα διατρέχοντα μεταξύ των εχθρών του ελληνικού έθνους. τούτο μετηρχόμην ουχί ως προδίδων το ομογενές μου, αλλ’ ως ζηλωτής υπέρμαχος της ελευθερίας εξ υπαρχής». Ενώ ο Μπαϊράμης Λιάπης γράφει στον Ι. Καποδίστρια: «Είμαι Τούρκος την θρησκείαν, το γένος Αλβανός, αλλά πολίτης Έλλην, (διότι ηγωνίσθην εις όλον το διάστημα του Ελληνικού υπέρ ελευθερίας αγώνος· και ηγωνίσθην όχι κατ’ ανάγκην, αλλά κατά προαίρεσιν μισών την τυραννίαν, και λαβών συμπάθειαν δια την τυραννουμένην ανθρωπότητα) έτυχον δε πολλάκις πολλάς περιστάσεις, καθ’ ας ηδυνάμην να απολαύσω και πλούτη και δόξας, αλλά τας κατεφρόνησα μόνον και μόνον δια την φιλελευθερίαν μου, και δια να μη βλάψω τους υπέρ ελευθερίας αγωνιζομένους έλληνας· , οίτινες δυστυχούμεν, διότι δεν ηγαπήσαμεν την Οθωμανικήν τυραννίαν, των ομοθρήσκων μας, και αγωνιζόμεθα με τους Έλληνας υπέρ ελευθερίας». Όμως, ήδη από τις αρχές του σωτήριου έτους 1821 και κατά την Μυστική Συνάντηση του Παπαφλέσσα με Πρόκριτους και Αρχιερείς στη Βοστίτσα (Αίγιο, 26-30 Ιανουαρίου 1821) διαπιστώθηκε πλήρης διάσταση απόψεων ανάμεσα στον ενθουσιώδη Απόστολο της Φιλικής και τους διστακτικούς Προκρίτους και Αρχιερείς. Σε αυτή τη συνάντηση ειπώθηκαν τα παράκάτω: Σωτήρης Χαραλάμπης, (προεστός): «…Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, τι θ’ απογίνουμε; Ποιον θα έχουμε ανώτερο; Ο ραγιάς, άμα πάρει άρματα, δεν θα μας ακούει πια. Και τότε θα πέσουμε στα χέρια εκείνων που δεν μπορούν να κρατήσουν πιρούνι να φάνε» Παπαφλέσσας: «Για ακούτε δω, η Επανάσταση είτε το θέτε, είτε όχι θα γίνει! Πάρτε το απόφαση. Αν εσείς γυρεύετε να την εμποδίσετε, εγώ πήρα προσταγή από την Αρχή να ξεσηκώσω τον κοσμάκη και να την κάνω. Και τότε όποιον βρουν ξαρμάτωτο οι Τούρκοι ας τον κόψουν!» Η αναφορά του απόντα Παλαιών Πατρών Γερμανού (και εν αντιθέσει η λήθη στο πρόσωπο του Καρατζά, του αληθινού μάρτυρα της πατρίδας από την Πάτρα) είναι χαρακτηριστική και φέρνει στο νου εκείνη την φράση του Μαρορραχίτη «ποιαν καταισχύνην αγνωμοσύνης η πατρίς»:«Όθεν οι μεν Πελοποννήσιοι έμειναν εν αμηχανία περί του πρακτέου, βλέποντες το παράκαιρον και ανέτοιμον· ο δε Δικαίος, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος, περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους, δια να πλουτίση εκ των αρπαγών, τους εβεβαίωνεν, ότι είναι τα πάντα έτοιμα.» Μέσα στις πολλές ωμότητες του Οθωμανικού στρατού και τούρκων, που απαντήθηκαν επίσης με ωμότητες εκ μέρους των Ελλήνων συμβαίνει δυστυχώς σε κάθε πόλεμο, υπήρχουν καταγραφές και για ωμότητες Οθωμανών ενατίον Τούρκων και Ελλήνων εναντίον Ελλήνων: «Ο Ζαχαριάς… ο Γιαννιάς, οι Πετιμεζαίοι… οι Κολοκοτρωναίοι πάντοτε ελήστευον, ήρπαζον, αβασάνιζον τους αδυνάτους και αόπλους χριστιανούς… Είναι μωρία να πιστεύει τις, ότι οι τοιούτοι είχον ποτέ αίσθημα ελευθερίας!» γράφει ο Κανέλλος Δεληγιάννης. (τ. 1, σελ. 34-3) που ξόδεψε την οικογενειακή περιουσία και κήρυξε την επανάσταση στα Λαγκάδια της Αρκαδίας στις 23 Μάρτη του 1821. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να ξέρουμε σήμερα τι και γιατί γράφτηκε κάτι, πολλές ωμότητές που περιγράφονται από τους περιηγητές εναντίον των Ελλήνων και των Ελληνίδων, λέγεται πως έχουν το στοιχείο της υπερβολής για να παρακινήσουν τους φιλέλληνες της Ευρώπης, ενώ αλλού λέγεται πως καμιά κόλλα χαρτί δεν κατάφερε να περιγράψει το εύρος και την βαρβαρότητα που υπέστην οι υπόδουλοι. Το ίδιο ανοιχτό σε συζήτηση θέμα, σε μία χώρα που θα ήθελε να τιμήσει την ιστορία της, θα ήταν να ερευνήσει και αυτά που λεν έλληνες για άλλους Έλληνες που ανήκαν στο περιβάλλον ηρώων. Όπως σε κάθε αναμπουμπούλα και σε κάθε εμφύλιο (και η Επανάσταση του 1821 γνώρισε 2 από δαύτους) δίπλα στους ιδεολόγους που αναζητούν ιδανικά (ελευθερία, πίστη και πολιτειότητα εκείνη την εποχή) υπήρχαν κι αυτοί που ντύθηκαν την ιδεολογία για ιδία συμφέροντα, διαπράττοντας ωμότητες. Αλλά, σε αντίθεση με την ιδεολογική χρήση της υπερπροβολής και της κατασκευής αρκετών από αυτών στο αντάρτικο του 1940, το επίσημο κρατικό ιστορικό αφήγημα αποσιώπησε πολλές πλευρές και μαρτυρίες του 1821-1828. Όπως και αγνόησε αληθινούς ήρωες και ηρωίδες (αυτές κι αν ξεχάστηκαν…άλλο, τεράστιο κεφάλαιο) αντικαθιστώντας τους με άλλους που «προσήλθαν» στο περιβάλλον τους. Δεν είναι μόνο η φυλάκιση του ίδιου του Κολοκοτρώνη. Είναι κι ο Καρατζάς (Αναγνωστόπουλος), αυτός που σηκώνει το λάβαρο της Επανάστασης -με Ιερέα τον Ήλιο που είχε στη σημαία, όχι τον Μητροπολίτη- στο Πατρινό Κάστρο στης 21 Μάρτη, αναγκάζοντας τους παραδουνάβιους «να βιασθούν επιτέλους» εις βάρος κοτζαμπάσηδων, και υποστηριγμένος από έναν από τους έντιμους Προεστούς, τον Παπαδιαμαντόπουλο. «Με τους Τούρκους κλεισμένους στο κάστρο, η Πάτρα είναι η πρώτη πόλη που ελευθερώνεται και, στην ουσία, ξεκινάει τον μεγάλο αγώνα της Επανάστασης.» Τρεις μέρες κράτησε η χαρά. Στις 24 Μάρτη θα μπουν καμαρωτοί στην πόλη ο Π.Π. Γερμανός, ο Λόντος, ο Χαραλάμπης και άλλοι κοτζαμπάσηδες. Σχημάτισαν μόνοι τους το «Αχαϊκόν Διευθυντήριον», πήραν στα χέρια τους την εξουσία και παραμέρισαν τον Καρατζά, τον Ανδριτσόπουλο, τον Παπαδιαμαντόπουλο και τους άλλους πρωτεργάτες της επανάστασης» γράφει ο Σπ. Αλεξίου. Ο Παπαδιαμαντόπουλος είναι ίσως το ύψιστο αντι-παράδειγμα των Προεστών και των αυλοκολάκων και η νέα μετεπαναστατική τάξη των αεριτζήδων ιδιοκτητών του κράτους που το λυμαίνονται από τότε τον εκδικήθηκε ως ‘εσωτερικό τους προδότη’ σβήνοντας το όνομά του.  Ο κατά τον Κωστή Παπαγιώργη από τους τιμιότερους αγωνιστές, ξόδεψε την κολοσσιαία περιουσία του για να στηρίξει τον αγώνα των υπόδουλων ενώ χαρακτηριστικό του ήθους είναι το τέλος που επέλεξε για τον εαυτό του:  Μπήκε αυτοβούλως στο Μεσολλόγι και ενώ βρισκόταν στην Ζάκυνθο για να βρει προμήθειες να σιτίσει τον κόσμο (ανθρώπους και ζώα καθώς ήταν ιδιαίτερα φιλόζωος) επέστρεψε στην καταδικασμένη πόλη πεθαίνοντας στην μεγάλη Έξοδο δίπλα σε ήρωες που αρνήθηκε να καταγράψει η επίσημη ιστορία. Όπως κι αυτόν. Τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά: η άμυνα παρέλυσε και λίγες μέρες αργότερα, στις 3 Απρίλη, ο Γιουσούφ Πασάς πέρασε από το Ρίο και κατέλαβε την Πάτρα που την παρέδωσε στη σφαγή. Η πρώτη ελληνική πόλη που απελευθερώθηκε έπεσε εκ των έσω και παρέδωσε τον λαό της στον θάνατο. Το … «Αχαϊκόν Διευθυντήριον» έγινε, φυσικά, καπνός. Θα επέστρεφε για να δρέψει δάφνες στην αυλή και στα βιβλία μετά τη νίκη. Μετά το αίμα και τις σφαγές. Ο μόνος που κράτησε τη θέση του και κάλυψε τη φυγή των αμάχων ήταν ο Καρατζάς, ο μεγαλομάρτυρας του προδομένου 21, που ξεχάστηκε γιατί ως  πολύ έντιμος κι απροσκύνητος είχε κακό τέλος. Και αυτό το τέλος δεν το διέταξαν Τούρκοι αλλά  Αχαιοί Κοτζαμπάσηδες , «συνέλληνες», αφού στις 4 Σεπτέμβρη του 1821, στο μοναστήρι του Ομπλού, ο Τσαλαμηδάς – πρωτοπαλίκαρο των Κουμιανωταίων στους οποίους τον είχαν διαβάλλει – θα δολοφονήσει πισώπλατα τον Καρατζά (ο οποίος σύμφωνα με μια παράδοση τους έδειξε τα οπίσθια του την τελευταία στιγμή), και μόνο η μαρτυρία ξεχασμένων Δημοτικών μένει για να κάνει ρωγμές στην επίσημη Μνήμη… «Τρεις περδικούλες κάθουνταν στης Κούκουρης τη ράχι Η μια τηράει τα πέλαγα κι’ η άλλη κατά την Πάτρα Κι’ η τρίτη η καλύτερη μοιρολογάει και λέει: Θε μου ο Καρατζάς τί γίνηκε,αυτός ο καπετάνιος; Μάϊδε στην Πάτρα φαίνεται μάϊδε στο Σαραβάλι Μάς είπαν πως τον σκότωσαν μεσ’του Ομπλού την πόρταν». Ο Παπαφλέσσας δεν αντιδρά στο έγκλημα στην Μονή Ομπλού. “Τρέχει”… Σε λίγα χρόνια θα είναι άλλωστε Υπουργός Εσωτερικών, σταρ της “καμαρίλας”. Μέσα του όμως, σ’ ένα άθικτο κομμάτι, είναι ο ίδιος Γρηγόριος Δικαίος που τα έβαζε με τους δυνατούς στα νιάτα του, και την κρίσιμη στιγμή λίγα χρόνια αργότερα, ενώ η Επανάσταση σβήνει από τον 1ο εμφύλιο, θα ξαναβρεί την σπορά που υπάρχει στις επιστολές των αρχών του 1821. Παραιτούμενος από το αξίωμα, κάτι διαχρονικά σπάνιο, θα κατέβει να μαρτυρήσει στο Μανιάκι. Η φιγούρα του Παπαφλέσσα, φιγούρα ιδιαίτερη, εξωραΐστηκε και νομιμοποιήθηκε μεταπελευθερωτικά από ένα κράτος που ήθελε (όπως όλα τα κράτη) να κάνει ιδεολογική χρήση της ιστορίας, ταυτίζοντας μονοσήμαντα στην περίπτωση της Ελλάδας την Εκκλησία (πολυσχιδή στις τάσεις της αλλά με τα υψηλά κλιμάκια της σε συνεργεία με την Οθωμανική τάξη) με τον απελευθερωτικό Αγώνα. Η Φιγούρα όμως του Παπά Αντάρτη, που θα επαναληφθεί 120 χρόνια αργότερα στα Βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας, (συχνά ξεχασμένη -αν και για διαφορετικούς λόγους- από όλες τις μεριές που όμως έχουν κοινό πως κρύβονται πίσω από ιδεολογήματα και δεν ακούν την φωνή της γης που πλάθει και τις γνήσιες ιδεολογίες) δεν έπαψε να στοιχειώνει το συλλογικό φαντασιακό μας… Υπενθυμίζοντας ότι αν η Μνήμη κάθε απελευθερωτικού Αγώνα είναι αμφιλεγόμενη, είναι γιατί είναι τόσο μα τόσο άβολη αλλά και τόσο ελπιδοφόρα…  Ελένη Καρασαββίδου, πανεπιστημιακός, δοκιμιογράφος [...]
26 Μαρτίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 26/3 ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΥΡΓΟΥ   [...]
24 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Με πατριωτικό παλμό οι μαθητές του ΚΔΑΠ ΑμεΑ <<ΗΛΙΑΝΘΟΣ>> τίμησαν την επέτειο της εθνικής μας παλιγγενεσίας       Με πατριωτικό παλμό και καμάρι τα παιδιά του ΚΔΑΠ ΑμεΑ  <<ΗΛΙΑΝΘΟΣ>>  κατέθεσαν στεφάνια την Δευτέρα 24 Μαρτίου 2025, παραμονή της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου. Τα στεφάνια κατατέθηκαν στο Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης επάνω στο Λόφο του ιστορικού Επαρχείου και ακολούθως οι μαθητές έψαλαν τον Εθνικό μας Ύμνο! Οι μαθητές του ΚΔΑΠ συνοδευόντουσαν από το εκπαιδευτικό προσωπικό. Ο χώρος του Μνημείου Άγνωστου Στρατιώτη θα λειτουργήσει από αύριο ανήμερα της 25ης Μαρτίου και εφεξής. ΑΝΚ [...]
24 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΤΗΡΗΣΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη – {Ηρώων} αποδίδεται και πάλι στους δημότες του Πύργου μετά από 6 σχεδόν χρόνια! ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ <<ΑΥΓΗΣ>> ΠΥΡΓΟΥ ΝΑ ΜΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΥΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΧΑΛΕΠΑ     Ο μαθητής του μεγάλου Έλληνα Γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά της σύγχρονης Ελλάδας φιλοτέχνησε με Παριανό Μάρμαρο το αριστούργημα αφιερωμένο στον Άγνωστο Στρατιώτη που έδωσε τη ζωή του για την υπεράσπιση της πατρίδας. Αυτό το περίτεχνο Μνημείο που κοσμεί την κεντρική πλατεία του Πύργου και την εν γένει πριοχή καλύπτει όλους τους ήρωες που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της Ελλάδας! Οι εργασίες έλαβαν τέλος την Δευτέρα 24 Μαρτίου 2025 και ανήμερα της εθνικής επετείου, αμέσως μετά την Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου, θα τελεσθεί μετά πάροδο παροπλισμού περίπου έξη ετών επιμημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων. Στους δημότες και τους επισκέπτες του Δήμου Πύργου αποδίδεται και πάλι το ιστορικό μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στην κεντρική πλατεία της πόλης, που ενώνεται με το λόφο του Επαεχείου, αφού ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αποκατάστασης του χώρου, οι οποίες διήρκεσαν τρεις μήνες περίπου. Μετά από έξι περίπου χρόνια, οι εκδηλώσεις φόρου τιμής στους ήρωες του 21 θα πραγματοποιηθούν στο ιστορικό αυτό μνημείο, το οποίο για την πόλη μας αποτελεί εμβληματικό τοπόσημο που για πάνω από μισό αιώνα δεσπόζει στο ίδιο σημείο. Ένα έργο το οποίο υλοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Δημάρχου Πύργου και της νυν Δημοτικής Αρχής, αφού ξεπεράστηκαν πληθώρα νομικών, τεχνικών και άλλων προβλημάτων, τηρώντας με αυτό τον τρόπο την ξεκάθαρη προεκλογική τους δέσμευση. Αξίζει να σημειωθεί πως η προηγούμενη μελέτη προέβλεπε τη μεταφορά του στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, γεγονός με το οποίο είχε διαφωνήσει και από την θέση της αντιπολίτευσης ο Δήμαρχος κ. Στάθης Καννής. Ο συνολικός χώρος παρέμβασης ανέρχεται στα 500 τ.μ. ενώ οι εργασίες που υλοποιήθηκαν αναδεικνύουν το μνημείο και αφορούν στη δημιουργία κλίμακας ανόδου, πλατύσκαλα, ράμπα πρόσβασης, αποκατάσταση φθορών του μνημείου και λήψη μέτρων προστασίας. Επίσης τοποθετήθηκε εξωτερικός φωτισμός ανάμεσα στα πλατύσκαλα, ενώ στον περιβάλλοντα χώρο φυτεύτηκαν, θάμνοι, λουλούδια και αρωματικά φυτά.  Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στις «γραμμές» των φυτών τοποθετήθηκε  χαλίκι σε γήινη απόχρωση, που δεν επιτρέπει την ανάπτυξη ζιζανίων. [...]
24 Μαρτίου, 2025Άρθρα / Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  1821: Το προδομένο αντάρτικο Γράφει η Ελένη Καρασαββίδου, πανεπιστημιακός, δοκιμιογράφος 1ο μέρος     Στη μνήμη του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου   Η μνήμη της εθνεγερσίας του 1821 αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο ακόμη πεδίο καταγραφής της ιστορικής εμπειρίας στη χώρα μας. Ειδικότερα η βιωματική γραφή και μνήμη διαμορφώνει τους όρους ανάδειξης της αφηγηματικότητας ως μιας μάλλον παραμελημένης διάστασης της ευρύτερης ιστορικής εμπειρίας και γνώσης, «εξαιρετικά σημαντικής όμως για τη συγκρότηση του -σσ ατομικού και συλλογικού- εαυτού.» (Σρεντεδάκις, 2012). Η γραφή αυτή δεν είναι ποτέ ανεξάρτητη από τις ευρύτερες προσωπικές, πολιτικές, και κοινωνικές συντεταγμένες. Πρόκειται για μια διαδικασία που καθορίζεται από υφιστάμενες πολιτισμικά διαθέσιμες μορφές αφήγησης, οι οποίες με ένα τρόπο «επιβάλλουν τη δική τους λογική τόσο των ιστοριών ζωής όσο και του ίδιου του βίου», αναδεικνύοντας τις διαστάσεις της υποκειμενικότητας στη διαλεκτική της σχέση με τη διϋποκειμενικότητα»(οπ). Η χειραγώγηση της ιστορικής μνήμης προς έναν καθόλου πολιτικά ουδέτερο ανιστορικό, ακίνητο στον χρόνο, σκοπό (κάτι στο οποίο αρέσκονται αντιδιαλεκτικοί εκπρόσωποι όλων των ιδεολογιών μιλώντας για έναν και μοναδικό χαρακτήρα πολύπλοκων φαινομένων) φαίνεται και από την μη ανάδειξη, την αποσιώπηση, σημαντικών “λεπτομερειών”. Λεπτομερειών που αναδεικνύουν το πολύπλοκο των πραγμάτων, δίχως να αναιρούν όμως στην περίπτωση του 21 τις βασικές (εθνικές και κοινωνικές και θρησκευτικές) παραμέτρους της εποχής, ούτε και την ωμότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε η επανάσταση από μεγάλη μερίδα των Οθωμανών, σύμφωνα με μαρτυρίες Ελλήνων και ξένων περιηγητών: Όπως α. τα “καπάκια” (οι προδοτικές κολοτούμπες οπλαρχηγών για να ωφεληθούν από αγάδες ή να εκδικηθούν συνέλληνες και συναγωνιστές) β. η ύπαρξη ταξιαρχίας Οθωμανών που πολέμησε υπερ των Ελλήνων υπό τον Δημήτριο Υψηλάντη εναντίον του Πασά. γ. τα εξελισσόμενα συμφέροντα αλλά κι οι πολιτισμικές παράμετροι (όπως κι οι πολιτιστικές εκφορές τους) που έκαναν  πχ την τότε Γερμανία να υιοθετήσει τον νεοκλασσικισμό, εκδηλώνοντας εκείνες τις δεκαετίες ένα φιλελληνικό ρεύμα (βλέπε πχ την ελληνογερμανική λεγεώνα ή τα τραγούδια των Ελλήνων του Muller που καθώς η λογοτεχνία είχε άλλη θέση στην μαζική συνείδηση της εποχής πυροδότησαν τον φιλελληνισμό) δ. ότι η γερμανική κυρίως εκδοχή για την αρχαία Ελλάδα κυριάρχησε στα καθ’ ημάς ως αντιδάνειο, ‘δομώντας’ ένα ‘δανεισμένο’ συλλογικό φαντασιακό, ε. όπως, παράλληλα όμως, την συνεισφορά ανθρώπων ‘από τα κάτω’, σαν  τον Έλβινγκ τον Γερμανοεβραίο ραββίνο που μέσα από πύρινους λόγους μάζευε χρήματα υπέρ των επαναστατημένων Ελλήνων, στ. όπως τις υιοθεσίες ορφανών χριστιανόπουλων του δρόμου από μουσουλμάνες κατά την διάρκεια και μετά την επανάσταση, αφού στο μικροεπίπεδο της κοινότητας συχνά δεν χάνεται ‘το πρόσωπο της και του ανθρώπου’, ζ. όπως το κατέβασμα Δημίων εκ δυσμάς μετεπαναστατικά που σκότωναν μαζικά κλεφταρματολούς στην Πελοπόννησο αφού θεωρούνταν απειλή για το νέο καθεστώς, η. όπως την συνεισφορά των γυναικών οπλαρχηγών, καταγεγραμμένη σε ξεχασμένα δημοτικά που αφέθηκαν στο περιθώριο της ιστορίας κι ας έδωσαν αίμα και χρήματα, θ. όπως ότι υπήρχαν  ομάδες εντός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όπως μεγάλη μερίδα προεστών και του ιερατείου, ή Εβραίων, αλλά και μερίδα Χριστιανών της Δυτικής Ευρώπης, που ήταν θετικά διακείμενες στην διατήρησή του οθωμανικού στάτους, όχι για λόγους θρησκευτικούς ή φυλετικούς (παρά μια παράλληλη φοβία από κηρύγματα που περιείχαν και μίσος όπως του Αιτωλού) αλλά κυρίως οικονομικούς ι. ό,τι υπήρχαν ελληνόφωνοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί, εξισλαμισθέντες, όπως φαίνεται από διασωθέντα μοιρολόγια τους, που γνώρισαν επίσης το μαχαίρι και ενώ κάποιοι πολέμησαν στο πλευρό των Ελλήνων κ. ότι υπήρξαν χιλιάδες νεκροί στην κεντρική Μακεδονία, ιδίως Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη τον Μάρτη του 1821, λ. ότι λειτουργούσαν ελληνικά σχολεία σε όλη την επικράτεια τον 18ο αιώνα, (παρόλο που ενδέχεται, ως εξαίρεση να υπήρχαν κατά τόπους κρυφά σχολειά σε περιόδους έξαρσης εξισλαμισμού που όμως δεν ακυρώνει την γενική πολιτική ανοχής γύρω από τα ελληνικά γράμματα αφού συνέφεραν, άλλωστε, στην ‘εμπορική’ αξία της Πύλης μέσω των γραμματιζούμενων ‘ρωμιών’) και τόσα άλλα. Αλλά εάν οι δικές μας ετερογένειες, όπως και οι ετερογένειες ‘των προστατών μας’,  κρύφθηκαν πίσω από ένα επίπλαστο εμείς, η αρνητική στάση μερίδων των αλλόθρησκων άλλων γενικεύτηκε ώστε να εξυπηρετήσει το αφήγημα των προστατών και των αυλοκολάκων τους. «Τα στερεότυπα που διαμορφώθηκαν από τον 19ο αιώνα για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες εδραίωσης του μικρού βασιλείου, υποκατέστησαν τη νηφάλια ανάγνωση της ιστορίας. Τους αγωνιστές -που είχαν τη βιωματική σχέση με το παρελθόν, την άμεση εμπειρία των πολλαπλών ρήξεων αλλά και των αντίστοιχων μορφών- η ιστορική έρευνα εκείνης της εποχής επέλεξε να τους αγνοήσει, αναδεικνύοντας τους αρχαιοελληνικούς μύθους. Ο Καμπούρογλου έγραψε χαρακτηριστικά: «με την αρχαιότητα μας συνδέει ο θαυμασμός, με την παλαιότητα ο πόνος». Και επειδή κανείς πολίτης ή έθνος δεν θέλει να πονά, οι Έλληνες επέλεξαν τη λήθη που φέρνει η ιστορική αυθαιρεσία. Το δυτικό εθνικιστικό μοντέλο που επικράτησε στην απελευθερωμένη Ελλάδα προσέφερε τις απαντήσεις: Όλοι οι Χριστιανοί του νεαρού ελληνικού βασιλείου ήταν Έλληνες, κατευθείαν απόγονοι των αρχαίων και, κατ´ επέκταση, όλοι οι μουσουλμάνοι ήταν Τούρκοι, κατευθείαν απόγονοι των κεντροασιατών εισβολέων. Το μοντέλο αυτό, βασισμένο στην ξένη προς τον ελληνισμό αντίληψη του αίματος, δεν μπορούσε να ερμηνεύσει την ιδιομορφία της περιοχής μας, όπου η πολιτισμική κατάσταση και ειδικά η θρησκευτική ομολογία, καθόρισε την ένταξη των πολιτών στα υπερκείμενα σύνολα. Έτσι, εφεξής θα ταυτιζόταν απολύτως το «γένος των Ρωμιών» με το «έθνος των Ελλήνων», όπως έγραψε ο Β. Αγτζίδης. Παρόλα αυτά, μαρτυρίες των ίδιων των πρωταγωνιστών υπάρχουν, αλλά ποτέ δεν συζητήθηκαν, όμοια με άλλα εμβληματικά κείμενα της εποχής, δημόσια. Η επιστολογραφία πχ, είδος ιδιαίτερο, συνδέει την ατομική προσωπική και κοινωνική διαδρομή με ευρύτερες αφηγήσεις των συλλογικοτήτων, ερμηνεύοντας με τον δικό της τρόπο την ιστορική στιγμή και την ίδια την ιστορία και συχνά ανατρέπει την επίσημη εκδοχή της. Ένα παράδειγμα: Στα 1939, 3 χρόνια μετά την έκδοση της έρευνας του Τρύφωνα Ευαγγελίδη για την παιδεία επί Τουρκοκρατίας με πληθώρα στοιχείων για το ζήτημα,  εκδίδονται στην Αθήνα από την Εταιρεία Ιστορικών Μελετών «τα Απομνημονεύματα περί της Φιλικής Εταιρείας του Εμμανουήλ Ξάνθου Εκ των ιδρυτών αυτής». Σε ανυπόγραφο προλογικό σημείωμα, ίσως του Χρ. Μαρορραχίτη, σημειώνεται «ποιος δεν θέλει καταλάβει η δεινοτέρα λύπη όταν ακούση ότι ο Ξάνθος ζει εις την Ελλάδα δι’ ελέους; Ποιαν φεύγει καταισχύνην αγνωμοσύνης η πατρίς εις τοιαύτας σκληρότητος εικονας ζώσας;» (σελ. 51). Γιατί όμως ο Ξάνθος αφέθηκε, όπως και αρκετοί άλλοι/ες, «εκτός νυμφώνος» στην μετεπαναστατική Ελλάδα; «…Εκλιπόντος του Κράτους του Σουλτάνου -γράφει ο Καρλ Μέντελσον στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»:- έκαστος προεστός ήρχιζε να νομίζει τον εαυτόν του Σουλτάνον και να αντιποιείται άπαντα τα Σουλτανικά προνόμια. Οι Χριστιανοί δε εκείνοι πασάδες παρεσκευάζοντο να συνεχίσουν απαράλλακτα, το έργον των Τούρκων προκατόχων των…» Πολλοί/ες ιδεολόγοι αγωνιστές, που είχαν μάλιστα δεχθεί χλευασμό ή προσκόμματα όταν προωθούσαν την ιδέα της Επανάστασης, ενώ  «την ίδια στιγμή εξελισσόταν και η προσπάθεια των κοτζαμπάσηδων να μειώσουν την επιρροή των οπλαρχηγών, καλλιεργώντας τη διχόνοια και την καχυποψία», αντικαταστάθηκαν τα τελευταία χρόνια της, και ιδίως μεταπολεμικά, από άκαπνους, ή μέλη της καμαρίλας ή ακόμη και κοτζαμπάσηδες στον κρατικό μηχανισμό. Στα Απομνημονεύματα αυτά αίρεται, καταρχήν, η αδυναμία να πλαισιωθούν οι ατομικές μνήμες ιστορικά, αφού η αναφορά των ημερομηνιών και η παράλληλη καταγραφή των γεγονότων από ιστορικά πονήματα που παραθέτει (συνήθως ξεχασμένα από την επίσημη εκδοχή που επικράτησε ως «εθνική») αποτελεί πολύτιμη πηγή, παρά το ενδεχόμενο φίλτρο κάθε συλλέκτη των επιστολών και κάθε εκδότη. Σε μια επιστολογραφία όπου η ορολογία είναι συχνά συνωμοτική ώστε να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του εθνικού αγώνα της εποχής και που οι πολιτικάντικες προσεγγίσεις κάποιων εκ των πρωταγωνιστών δεν λείπουν, ο Γρηγόριος Δικαίος, ή Παπαφλέσσας, αναδεικνύεται (πριν αναδειχθεί σε Υπουργό Εσωτερικών) σε πρόσωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αρχή της εξέγερσης σπάζοντας ιεραρχίες και καλούπια: «Αδερφέ Θυμίδη (Ξάνθε)» του γράφει 22 Φλεβάρη του 1821, την ίδια ημέρα που Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε την έναρξη του Αγώνα στο Ιάσιο της Μολδαβίας (η κήρυξη της, όπως και η προσφορά του Υψηλάντη, είναι αναμφισβήτητη, άραγε όμως αυτή ήταν η ημερομηνία; Ή έπαιξαν ρόλο εκ των υστέρων οι ανευρεθείσες επιστολές στην «κατοχυρωμένη» ημερομηνία;), «κράζοντας» τους υπεύθυνους για τους «φρονηματισμούς» και τις καθυστερήσεις: «Δεν ηξεύρω δια τι περιωρίσθης εις τον ορίζοντα σου, και άλλο δεν ηξεύρεις πλέον παρά να συμβουλεύεις τον Δικαίον να μην ορμά κατά την συνήθειαν του και άλλα κουραφέξαλα. Ο Δικαίος φίλε έκαμεν ως προστάχθη τα δανείσματα έγιναν προς τα σύννεφα εκ μέρους της βροχής. Αυτά βιαζόμενα επολλαπλασιάστηκαν. Τι θέλεις η ευγένεια σου; Να μην ακουστεί μικρός καν γδούπος; Οι φρόνιμοι πρότερον σκέφτονται ταύτα και ύστερον αποφασίζουν και εις τας αποφάσεις μένουν σταθεροί…/ φίλε ο καιρός παρέρχεται και δεν προσμένει την ιδικήν μου και ιδικήν σου αργοπορίαν. ../Ενταύθα είναι μέγα βρασμός, καθώς ίσως και άλλοθι δια τον πολλαπλασιασμόν των συννέφων, τα οποία συνωθούμενα αδύνατον να μην δουπήσουν μικρόν ή μέγα, ώστε να φτάσει ο δούπος και προς τους μετοίκους… Λοιπόν φίλε δια τους οικτιρμούς του θεού επιταχύνατε τον σεβαστόν Καλόν, (σσ Υψηλάντη) ότι αν παρέλθει εορτή μία και δεν φανή τα αγκάθια ως σκοτεινιασμένα δύνανται να κεντήσουν τους προθύμους μας ανεπαισθήτως, και τότε η αμαρτία ας ήναι εις τον λαιμόν σας… Εις τα κλουμπιά δεν γίνονται άνδρες ούτε εις τα ταντούρια…(σελ. 144-145). Την ίδια ημέρα στέλνει επιστολή ως Αρμόδιος (το ψευδώνυμο του) στο Σύνολο της Φιλικής Εταιρείας: «Εντιμότατοι Κύριοι! …Λοιπόν δια τον Θεόν! Μην αφήνεται να παρέρχεται ο καιρός. Οι τούρκοι ημέραν με την ημέραν υποπτεύονται, και είναι και φόβος, φόβος μεγάλος! Και έχετε να δώσετε λόγον, αν δια την άργηταν του προσδωκόμενου Υψηλάντου βιασθώμεν οι έλληνες να πάθωμεν ζημίας, όσας δεν ελπίζομεν…Ο ειλικρινής αδερφός σας Γρηγόριος Δικαίος» σελ 148. Και ενώ η πρώτη πράξη αντίστασης στο νότο  συνέβη στα μέσα Μάρτη (από τις 14 ως τις 16 του Μάρτη του 1821) όταν κατά τις μαρτυρίες των πρώτων χρόνων ο Νίκος Σολιώτης μαζί με τον Αναγνώστη Κορδή και άλλους κλέφτες έστησαν ενέδρα και χτύπησαν φοροεισπράχτορες των Τούρκων στην τοποθεσία «Πόρτες», κοντά στο χωριό Αγρίδι στον Χελμό, έναν ακριβώς μήνα μετά θα ξεκινήσει επισήμως η Επανάσταση: «Τέλος συγκεντρώθηκαν και βγήκαν στις 22 Μαρτίου (α) στην Καλαμάτα ο Π. Μαυρομιχάλης , οι Καπετάκηδες , Κουμουνδουράκηδες, ο Π. Μούρτσινος, ο Αναγνωσταράς Ο Νικίτας Σταματελόπουλος,ο αρχιεπίσκοπος τους Φλέσσας Παπαφλέσσας…» (Απομνημονεύματα Περί της Ελληνικής Επαναστάσεως του Φωτάκου, Πρώτου Υπασπιστή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη) Προδομένη αρχή που εκ των υστέρων χρεώνεται χειριστικά (τόσο από την ‘ξενοκρατία’ όπως λεγόταν τότε ο ‘αποικισμός εκ μέρους των ισχυρών’, βλέπε αναφορά του Πουκεβίλ όσο και δουλοπρεπώς από την ντόπια άρχουσα τάξη, κυρίως κατσαπλιάδες που στριμώχνονταν για μια θέση στην αυλή) σε άτομο που δεν ήταν καν στην περιοχή (Π. Π. Γερμανό) και στην «βολική» ημερομηνία της 25ης Μαρτίου: Στα 1838 την βολική αυτή ημερομηνία θα την υπογράψει ο κάποτε Γραμματέας του Υπουργού Δικαίου Γλαράκης που έμεινε στέλεχος στην Καμαρίλα και (σε αντίθεση με τον μαρτυρικό Δίκαιο-Φλέσσα) «διεσώθη»: «Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25 Μαρτίου, λαμπρά καθ’ εαυτήν εις πάντα Έλληνα διά την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ’ αυτήν την ημέραν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Εθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ». Εν Αθήναις τη 15η Μαρτίου 1838 ΟΘΩΝ Ο επί των εκκλησιαστικών κτλ. Γραμματεύς της Επικρατείας Γ. ΓΛΑΡΑΚΗΣ Κι όμως, ο ίδιος ο Τρικούπης στ’ απομνημονεύματά του μαρτυρεί πως πρόκειται περί ψεύδους, ένα ψέμα που ακόμη δημιουργεί δυναμικές εργολάβων ταλιμπάν σε σχέση με την ελληνικότητα.   {ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ :  Το 2ο μέρος} [...]
24 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Πολιτισμός  Το Χρονογράφημα της Δευτέρας                                         με την Ήρα Αλ. Κάζογλη     “Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία”   Πόσο πολύ αρέσουμε, αλήθεια, στους φίλους μας του εξωτερικού. Αλλά και πόσο μας αρέσει και εμάς η παρέα τους, φάνηκε τις τελευταίες μέρες, που πραγματοποιήθηκε η σύνοδος της ΔΟΕ στην Ελλάδα. Παρόλο που οι φίλοι μας αθάνατοι, που λένε, προτίμησαν τις εγκαταστάσεις γνωστού ξενοδοχείου στην Πύλο για τις εργασίες και τη διαμονή τους, εμείς απλόχερα και με το γνωστό πνεύμα φιλοξενιας που μας διακρίνει ανά τους αιώνες επιτρέψαμε, ή προσφερθήκαμε, δεν το γνωρίζω ακριβώς, να μετατραπεί ο χώρος του Μουσείου της Ολυμπίας μπροστά από την αίθουσα που εκτίθεται ο Ερμής του Πραξιτέλους σε σαλονάκι εστίασης. Τοποθετήθηκε μοκέτα, τραπεζάκια με νεράκι και καφέ και ωραιότατα βελούδινα καθίσματα στο χρώμα της ελιάς, σε μία κομψή αναφορά μάλλον στις ιερές ελιές της Ολυμπίας, σημαίες, πανό με το λογότυπο της ΔΟΕ και αναφορά στο γεγονός. Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία, που λέει και το τραγούδι. Οι αθάνατοι, δικοί μας και ξένοι, κι ο καινούργιος μας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πόζαραν όλοι καμαρωτοί με αγέρωχη έκφραση και φόντο στο bagraound τον Ερμή μας. Τέλεια. Δεν ξέρω αν τους κέρασαν και κάτι άλλο, για τη λιγούρα, ή αν τα υπόλοιπα τους προσφέρθηκαν σε άλλη αίθουσα του Μουσείου που εκτίθενται κομμάτια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, σε ρόλο πάλι φωτογραφικής κομπαρσαρίας. Δεν ξέρω, επίσης, αν κάποιος αρμόδιος αντέδρασε σ’ αυτή την μετατροπή της αίθουσας σε καφέ, δεδομένου  ότι ο Ερμής του Πραξιτέλους είναι καμωμένος από μάρμαρο και το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να θωρεί στωικά όσα απίστευτα διαδραματίζονταν μπροστά του. Και τελικά, αναρωτιέται κανείς, μας τιμά αυτή  η κίνηση πραγματικά; Είναι οι αίθουσες του μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας χώροι διεξαγωγής εκδηλώσεων; Να περιμένουμε και γάμους, βαπτίσεις εκλεκτών οικογενειών; Είναι τα αρχαία μας παγκόσμια αριστουργήματα, αντικείμενα σκηνοθεσίας, “πρόπς” που λένε κι οι κινηματογραφιστές; Αν είναι έτσι, κάτι δεν πάει καθόλου καλά.                                                                                                                                        Η.Κ. [...]
24 Μαρτίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία / Λογοτεχνία  Το ποίημα της Κυριακής Με τον Κύπριο ποιητή Μπάμπη Αναγιωτό   Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου  Φιλόλογος, ποιήτρια, συγγραφέας ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΝΑΓΙΩΤΟΣ Έργο του Κύπριου ποιητή Μπάμπη Αναγιωτού γνώρισα όταν μου απέστειλε κάποιες ποιητικές του συλλογές. Θυμάμαι πως τις μελετούσα ημέρες και επανερχόμουν συχνά. Σπάνια διαβάζουμε καλή ποίηση. Ο ποιητής Μπάμπης Αναγιωτός μας χαρίζει ποιήματα με εξαιρετική τεχνική, με έντονη φιλοσοφική και υπαρξιακή χροιά. Με θεατρική, ουμανιστική, αυτοκριτική ματιά, ενίοτε με  σαρκαστική διάθεση και εξομολογητικό τόνο. Ποίηση, όχι για ανάγνωση. Για γόνιμη μελέτη. Ας απολαύσουμε ένα υπέροχο μακροσκελές ποίημα από την ιδιωτική συλλογή με τον τίτλο “Η Κιβωτός”. ΜΙΑ ΒΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ    …o βάτος καίεται πυρί ο δε βάτος ου κατεκαίετο.                       Έξοδος 3,2 Πώς βρέθηκε μια βατομουριά να φυτρώνει αγκαλιά με τον μαντρότοιχο της αυλής μου; Υποψιάζομαι πως κύλησε μες απ’ τις φλέβες του βουνού σύρθηκε στους υπονόμους και διέρρηξε αυθάδικα το άβατο του κήπου μου. Κακές συνήθειες ξεσήκωσε ‘δω πέρα: να μου αγκυλώνει κάθε στερνή χαρά ν’ ανακλαδίζεται μέσα στο παρελθόν μου ακάνθινο γιορντάνι να φορά στη βρεφικότητά μου. Υπάρχει λόγος σοβαρός λοιπόν να την αντιπαθώ. Μα όταν κλαίει τις νύχτες -γιατί άραγε;- βουλώνω ερμητικά τ’ αφτιά μου. Φυσικό είναι να ρωτήσετε πώς και την ανέχεσαι; Είναι γιατί κάποιες στιγμές αναδίδει άρωμα ποταμιάς -αυτό του κόρφου σου- άλλες φορές καθώς θωπεύει μαΐστρος τις λαγόνες της σπινθηρίζουνε πνιχτές κραυγές -οι στεναγμοί που ξέρεις- και τα βατόμουρά της (τα ζουμερά φιλιά -ίδια με τα δικά σου) καθώς τρυγώ με ζόρια χίλια με γεμίζει γρατσουνιές και πανικό -σαν ανεράδα όπως κι εσένα μη σε χάσω. Προσφάτως άρχισε να μου τη δίνει μια ανεπαίσθητη αιδημοσύνη στο φονικό φουστάνι της με το αθώο φερμουάρ που όλο πασκίζει κάτι να κρύψει μα φανερώνει πιο πολλά γι’ αυτό λέω φωτιά θ’ ανάψω να την κάψω να δραπετέψω από τον κβαντικό της εναγκαλισμό. Αλλά την υστάτη συγκρατιέμαι γιατί συλλογιέμαι πως θα γίνει μύθος ιερός μία ΦΛΕΓΌΝΕΝΗ ΒΆΤΟΣ Πρώτα θα πυρπολήσει τον μπαξέ θα μου απανθρακώσει το κορμί μετά στάχτη θα κάνει τον ντουνιά ενώ εκείνη θα συνεχίσει ακάθεκτη να καταφλέγεται ολόδροση όταν ακόμα και η σκέψη μου αυτή ανακληθεί με τα φτερά αιθάλης. Κι όλοι θα λεν ο δυστυχής μάλλον αυτός έλαμψε κάποτε για μια στιγμή στη σκέψη της σαν σπίθα στην πυρά της. (Μα ίσως και να μην υπήρξε καν) ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ  Ο Μπάμπης Αναγιωτός γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1954. Σπούδασε στη Μόσχα Πολιτικός Μηχανικός. Από το 1980 εργάζεται στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως. Ασχολείται με την ποίηση, τη στιχουργική, το διήγημα, τη μετάφραση, την κριτική, το θέατρο, το ευθυμογράφημα και γενικά με όλο το φάσμα των πολιτιστικών δρώμενων. Διετέλεσε Πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Λεμεσού, τεχνικός και καλλιτεχνικός συνεργάτης σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ήταν ιδρυτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Γκαλερί Μπουάτ «Νήλιος». Είναι ιδρυτικό μέλος και διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας Θεατρικής Ανάπτυξης Λεμεσού (Ε.Θ.Α.Λ.) από την ίδρυση της το 1988 μέχρι το 2003. Ποιήματα, διηγήματα και θεατρικά του έργα έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και ανθολογίες στην Κύπρο, Ελλάδα, Αυστραλία, Ρωσία, Αρμενία, Γερμανία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Σερβία. (Τα βιογραφικά στοιχεία από: Ποιητικοί διάλογοι) Γράφει ο Γιώργος Φράγκος: “Οι εμπνεύσεις του Μ. Α. δεν είναι πια στιγμιαίες και στατικές, είναι μακρόπνοες και με προοπτική, είναι σύνθετες, πολυεστιακές και πάντα εξελικτικές, αναλυτικές και με διαλεκτική συνέπεια. Αυτό συμβαίνει πχ στο ποίημα «Μια βάτος στον κήπο μου», (σελ. 29) το πιο μακροσκελές στο βιβλίο. Είναι ένα ποίημα ερωτικό και υπαρξιακό συνάμα, με έντονο ηχόχρωμα ενδοσκόπησης και εξομολογητικούς τόνους”. [...]
23 Μαρτίου, 2025Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΊ΄ΩΑΝΝΟΥ:  Ο εξαίρετος συμπολίτης που δεν είναι πια ανάμεσά μας     Εξεμέτρησε το ζην ο εξαίρετος συμπολίτης Κώστας Παπαϊωάννου, από τις πιο με αίσθημα καλοσύνης ευγενικές φυσιογνωμίες του τόπου μας, για πολλά χρόνια ιδιοκτήτης κλασικού παντοπωλείου, που το είχε αναβαθμίσει σε mini market. Ευπροσήγορος και άψογος στα καθήκοντά του ήταν το σήμα κατατεθέν της Ανατολικής πλευράς της πόλης του Πύργου και έχαιρε της γενικής εκτίμησης από την κοινωνία. Τώρα πλέον εδώ και λίγο καιρό δεν βρίσκεται  πια ανάμεσά μας. Μάλιστα στις 9 παρόντος μηνός Μαρτίου έλαβε χώρα στην Ιερά Μονή Παναγίας Κρεμαστής, το μνημόσυνο σαράντα ημερών. Πριν από 13 περίπου χρόνια είχε χάσει τη γυναίκα του από την επάρατη νόσο. Μαζί της είχε αποκτήσει τρία παιδιά, τον Παναγιώτη, τη Νίκη και την Γεωργία. Επίσης πήρε τη μεγάλη χαρά, να αποκτήσει και εγγόνια. Ο αγαπητός σε όλους Κώστας Παπαϊωάννου τα τελευταία χρόνια δεν κυκλοφορούσε στην πόλη, που τόσο υπεραγαπούσε, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας, που ήταν αποτρεπτικό για τις μετακινήσεις του. Εξαίρετος και ευσυνείδητος συμπολίτης με αδαμάντινο ήθος διατήρησε για πολλά χρόνια στα Χαλκιάτικα το αναβαθμισμένο παντοπωλείο του, που είχε μακραίωνη παράδοση από τον παππού του και θεωρείται από τα πρωτα στο είδος του στην ευρύτερη περιοχή μας και είχαμε περί τούτου δημοσιεύσει πριν από κάποια χρόνια στοιχεία που είχε προσκομίσει από διάφορα έγγραφα ο εκλιπών συμπολίτης μας. Το παντοπωλείο με την επιγραφή Παπαϊωάννου, το λειτούργησε επίσης ο πατέρας του αείμνηστος Πάνος Παπαϊωάννου, από τον οποίο το παρέλαβε ο αξέχαστος συμπολίτης μας και το διατήρησε μέχρι και την συνταξιοδότησή του. Η ΑΥΓΗ Πύργου, την οποία ο φίλτατος Κώστας Παπαϊωάννου αγαπούσε ιδιαίτερα, τον αποχαιρετά με συγκίνηση.  Συλλυπούμαστε θερμά την οικογένειά του. ΑΝΚ [...]
22 Μαρτίου, 2025Άρθρα / Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / ΚοινωνίαΚΑΘΗΚΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΜΟΔΙΨΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛ – ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ Η ΚΡΑΥΓΗ ΜΑΣ ΠΑΝΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΩΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΑΡΘΡΟ του ΑΝΚ     Αυτοί οι σαδιστές αιμοδιψεις φονιάδες του τρομοκρατικού κράτους του Ισεαήλ πιστεύουν ότι επειδή έχουν ολόπλευρα δικές τους τις ΗΠΑ, δεν θα τιμωρηθούν ποτέ από κανέναν και ούτε από το Διεθνές Ποινικίο Δικαστήριο, για τα τεραστίων διαστάσεων εγκλήματα που έχουν διαπράξει κατά αμάχων και γυναικοπαίδων.  Θα έρθει όμως η ώρα της δίκαιης τιμωρίας τους και θα περάσουν όλα αυτά τα ακροδεξιά αποβράσματα από μία Νέα Νυρεμβέργη! Έδειξαν οι νεοχιτλερικοί γκεσταπίτες της Σιωνιστικής Κυβέρνησης του Ισραήλ το αληθινό τους πρόσωπο και την υπουλότητά τους, όταν ουδέποτε κυρίως στο Λίβανο τήρησαν τον δεσμευτικό τους λόγο για την τήρηση της εκεχειρίας. Συνέχεια έκαναν επιθέσεις και χτυπούσαν τον Λίβανο, αλλά και την Γάζα, με ψεύτικες παραπλανητικές δικαιολογίες. Παλιά τους τέχνη κόσκινο…   Όλα εκείνα τα τερατώδη ψέματα περ4ί βιασμών γυναικών και μικρών παιδιών που διοχέτευαν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της μυστικής τους υπηρεσίας Μοσάντ, αποδείχτηκαν όλα κατασκευασμένα και κατέρρευσαν…  Τέτοιοι ήταν πάντα, ύπουλοι και ψεύτες! Οι ακροδεξιοί υπουργοί της κυβέρνησης Νετανιάχου είχααν λυσσάξει να ξαναρχίσει ο πόλεμος αδιαφορώντας για την τύχη των αιχμαλώτων ομήρων. Και τώρα που ο Νετανιάχου ξανάρχισε τον πόλεμο, ένας ακροδεξιός υπουργός που είχε αποχωρήσει, όταν συνήφθη η Εκεχειρία Ισραήλ – Χαμάς, επέστρεψε και πάλι στον κυβερνητικό συνασπισμό. Τώρα η κυβέρνηση του Ισραήλ με λυμένα τα χέρια της και έχοντας πάντα στο πλευρό της τον <<Μεγάλο Αδελφό>>  Ντόναλντ Τραμπ, έχουν στην κυριολεξία ξεσαλώσει και κάνουν επιθέσεις, με τη σιγουριά της παντοδύναμης κυριαρχίας στους αιθέρες, στο Νότιο Λίβανο και σε όλη την πολύπαθη και αιμορροούσα Γάζα.  Μάλιστα άρχισαν και πάλι να διώχνουν τους κατοίκους, λες και είναι μπαλάκι του τένις! Βομβαρδίζουν ανηλεώς ανθρώπους βασανισμένους και ξεκληρίζουν εκατοντάδες οικογένειες.Μέσα σε τρεις περίπου μέρες εξόντωσαν πάνω από 500 αμάχους, από τους οποίους τουλάχιστον 200 ήταν παιδιά!  Και ερωτώ, πού θα πάει αυτή η δοιυλειά? Δεν υπάρχει καμιά Δικαιοσύνη στον Κόσμο? Το Διεθνές Δίκαιο ούτε καν υφίσταται, μόνο η φράση έχει μείνει -Διεθνές Δίκαιο-  η οποία φράση σιγά – σιγά περιθωριοποιείται… Όμως πού θα πάει αυτή η κατάσταση? Οι Παλαιστίνιοι για δεκάδες χρόνια διώκονται, φυλακίζονται, βασανίζονται και εξοντώνονται! Ξαναρωτώ, πού θα πάει αυτή η κατάσταση? Διότι η πραγματικότητα είναι στα δεκάδες χρίονια διώξεων των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς, οι άνθρωποι αυτοί που έχουν υποστεί τα πάνδεινα, αποζητούν Δικαιοσύνη και Ελευθερία! Και είναι γεγονός αναντίρρητο ότι αθροιζόμενα όλα τα χρόνια μέχει σήμερα εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας που συντελούνται σε βάρος των Παλαιστινίων, οι εφιάλτες και τα βάσανά τους συμποσούμενα χρονικά και αθριζόμενα συνολικά υπερτερούν σε μεγάλο βαθμό των Ναζιστικών διώξεων και εξοντώσεων αθώων Εβραίων πολιτών, σ΄εκείνα τα φρικτά στρατόπεδα του θανάτου! Ανοίγω το στόμα μου και με φωνή στεντόρεια απευθύνομαι σε όλους τους ελεύθερους λαούς της γης, να απομονώσουν το Ισραήλ και να κινηθούν προς σύλληψη των γενοκτόνων φονιάδων 20.000 παιδιών της Παλαιστίνης! Να επαναστατήσουν οι Λαοί της Γης και να ορμήσουν να συλλάβουν τους ειδεχθείς τρομοκράτες γενοκτόνους Ακροδεξιούς Σιωνιστές! Αντρέας ΑΥΓ. Καπογιάννης – ΑΝΚ της ΑΥΓΗΣ Πύργου [...]
22 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία    Δήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Νερού                                                                                                                                         22 Μαρτίου 2025         Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού στις 22 Μαρτίου, η Δρ. Αυγερινοπούλου, Πρόεδρος της Υποεπιτροπής Υδατικών Πόρων της Βουλής, δήλωσε: Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Νερού είναι αφιερωμένη από τον ΟΗΕ στην διατήρηση των παγωμένων ορεινών υδατικών πόρων – στους «πύργους του νερού». Σχεδόν 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη βασίζονται στο ορεινό λιωμένο νερό και την απορροή του για τη γεωργία, την οικιακή κατανάλωση και την παραγωγή ενέργειας. Η ταχεία τήξη των παγετώνων προκαλεί αβεβαιότητα στις ροές νερού, με βαθιές επιπτώσεις στους ανθρώπους και τον πλανήτη, προκαλώντας πλημμύρες, ξηρασία, κατολισθήσεις και άνοδο της στάθμης της θάλασσας και βάζοντας σε κίνδυνο τα οικοσυστήματα. Και σε αυτές τις προκλήσεις, η επείγουσα ανάγκη δραστικής μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα προκύπτει εμφατικά. Στην Ελλάδα, πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών για την μεταβολή της χιονόπτωσης και χιονόστρωσης μεταξύ 1991 – 2020, έδειξε σημαντική πτωτική τάση στον αριθμό ημερών χιονοκάλυψης στο σύνολο της χώρας. Η τάση αυτή είναι εντονότερη κατά τους χειμερινούς μήνες, με μείωση τόσο στη διάρκεια χιονοκάλυψης όσο και στο πάχος του χιονιού. Το φθινόπωρο οι χιονοπτώσεις έχουν γίνει πιο σπάνιες από το παρελθόν, ξεκινώντας προς τα τέλη Νοεμβρίου στα ορεινά, ενώ την άνοιξη η τήξη χιονιού ξεκινά πιο νωρίς. Είναι απαραίτητο να εργαστούμε από κοινού για να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ώστε να διατηρήσουμε την κρυόσφαιρά μας. Περαιτέρω, παραμένει επίκαιρη η μελέτη του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ σύμφωνα με την οποία διεθνώς υπολογίζεται ότι μέχρι το 2030, η παγκόσμια ζήτηση νερού αναμένεται να υπερβαίνει την αειφόρο προμήθεια κατά 40%, λόγω της κλιματικής αλλαγής, της αύξησης του πληθυσμού και των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Η συνεργασία είναι κρίσιμη για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης του νερού, καθώς η ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ των ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβανομένων των εταιρειών και των καινοτόμων, η οποία προωθεί αποτελεσματικές λύσεις. Είναι σημαντική η σύνδεση νεοφυών επιχειρήσεων με πόρους για την δημιουργία νέων τεχνολογιών με αντίκτυπο στο νερό, όπως εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης για την αγροτική αποδοτικότητα και συστήματα ανακύκλωσης γκρίζων υδάτων. Τονίζεται η σημασία των δημόσιων-ιδιωτικών συνεργασιών για να εξασφαλιστεί ότι οι λύσεις που θα υιοθετηθούν θα αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά συγκεκριμένα προβλήματα, ενισχύοντας συνολικά το οικοσύστημα καινοτομίας στο νερό, αλλά και τις ανάγκες της φύσης, της κοινωνίας και, μεταξύ άλλων, της αγροτικής παραγωγής. [...]
22 Μαρτίου, 2025Αθλητισμός / Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / ΚοινωνίαΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ Νέο πανελλήνιο ρεκόρ του Ηλείου συμπατριώτη μας Εμμανουήλ Καραλή με άλμα 6.05 στο επί κοντώ και πρώτο μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου στην Κίνα   (Φωτογραφία από ιστότοπο Ζούγκλας)   Το ασημένιο μετάλλιο κατέκτησε ο συντοπίτης μας από τον Πύργο της Ηλείας Εμμανουήλ Καραλής σημειώνοντας νέο πανελλήνιο ρεκόρ με άλμα 6.05 στο επί κοντώ, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου που διεξάγεται στο Νάντζινγκ της Κίνας! Ο υπεραθλητής μας έμεινε μία θέση πίσω μόνο από το φαινόμενο του επί κοντώ  Σουηδό Αρμάντ Ντουμπλάντις, με τον οποίο είναι πολύ καλοί φίλοι. Ο Εμμανουήλ Καραλής είναι η έκτη φορά φέτος που βελτιώνει το πανελλήνιο ρεκόρ και βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, με ελπίδα για καλύτερες ακόμα επιδόσεις. Το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα προστίθεται στο χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Ολλανδία και στο χάλκινο των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι. Έχω χαρά για τον πρωταθλητή μας, που δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω με τον ίδιο, με τον πατέρα του κ. Χάρη Καραλή και με τον προπονητή του κ. Διονύσιο Καίσαρη, στη μεγάλη εκδήλωση προς τιμήν του, στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο Πύργου, στις 3 Νοεμβρίου 2024, όπου ο Δήμαρχος κ. Στάθης Καννής υου επέδωσε το <<Χρυσό Κλειδί>> της πόλης του Πύργου. ΑΝΚ [...]
22 Μαρτίου, 2025Επικαιρότητα / Ηλεία / Κεντρικά / Κοινωνία  Τρία σκίτσα της επικαιρότητας από τον Σκιτσογράφο ΒΑΣΙΛΗ Δαγρέ – Ειδικό Δικαστήριο – Ο Τραμπ και ο εαυτός του – Η Ούρσουλα και τα 800 δισεκατομμύρια [...]