Η ΙΔΕΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΦΩΤΑ… *** ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΑΛ. ΚΑΖΟΓΛΗ ΣΤΗΝ *ΑΥΓΗ* ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη

Με ελπίδα
Εντύπωση προκάλεσε στη στήλη η ανάρτηση αγαπημένης ξαδέρφης πριν λίγες ημέρες. Με δυο λόγια, λέει πως πάντα κάτι περιμένουμε χωρίς τελικά να ζούμε πραγματικά τη ζωή, όπως έρχεται. Και μένουμε περιμένοντας τις εποχές, τις διακοπές, τις γιορτές. Έτσι, χωρίς ουσία. Και τώρα τα Χριστούγεννα.
Δίκιο έχει η ξαδέρφη. Περιμένουμε πώς και πώς να έρθει ο Δεκέμβρης, φέρνοντας μαζί του μια προσμονή στο εξαίσιο, τη γιορταστική αφέλεια σαν άλλοθι της πραγματικότητας, όπως κάθε χρόνο, δηλαδή. Στολισμοί, κεριά, δώρα, λαμπερά στολίδια, η ανάγκη επιβεβαίωσης της τέλειας γιορτινής ατμόσφαιρας. Γιατί περιμέναμε τις γιορτές και ήρθαν. Ίσως, όμως, μας ξεφεύγει η ουσία.
Καθώς περπατάμε νύχτα στους δρόμους της πόλης και παρατηρούμε τα πολύχρωμα φώτα και τα περιγράμματα των δέντρων μέσα από τα παράθυρα, ας σκεφτούμε ότι το νόημα της γιορτής το δίνουν οι άνθρωποι. Η σύνδεση μεταξύ μας που ζεσταίνει την καρδιά καθώς ο χρόνος περνά, η καλοσύνη, η γενναιοδωρία, η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και η αίσθηση ότι γύρω από το γιορτινό τραπέζι όλα είναι όπως πρέπει.
Κι είναι μυστήριο μέγα η γέννηση του Χριστού στον κόσμο μας, η ελπίδα να γιατρέψει τα σημάδια που αφήνουν πάνω μας οι δυσκολίες, η καθησυχαστική λάμψη της ελπίδας, το φως και η παρηγορία. Και με μια ιδιότυπη, μελαγχολική νοσταλγία για όσους έφυγαν, αλλά πάντα θα έχουν τη δική τους θέση στη γιορτή. Κάτι που το έχουμε ανάγκη.
Η ελπίδα μέσα από τον άνθρωπο, αυτό είναι τα Χριστούγεννα. Μνήμη, ιεροτελεστίες οικογενειακές, αγάπη και προσφορά χωρίς όρους. Ας σταθούμε λίγο να νιώσουμε, χωρίς να περιμένουμε με ανυπομονησία. Με υπομονή και κατάνυξη. Με ελπίδα. Καλά Χριστούγεννα.
Η.Κ.