ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ *** ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ : «…Τι να τα κάνω τ’ άστρα αφού λείπεις;» *** Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου Φιλόλογος, συγγραφέας
Το ποίημα της Κυριακής
Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Φιλόλογος, συγγραφέας
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
«…Τι να τα κάνω τ’ άστρα αφού λείπεις;»
Και πώς να μιλήσει κανείς και τι να πει για τον ποιητή με το μέγεθος του διαμετρήματος του Γιάννη Ρίτσου; Για το ύψος των νοημάτων στο έργο του ποιητή; Για τον ερωτικό Γιάννη Ρίτσο;
Ο πολυγραφότατος Γιάννης Ρίτσος δεν είναι μόνον ο ποιητής των λαϊκών αγώνων, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ιδεολογίας, ο σκεπτικιστής και υπαρξιακός ποιητής. Είναι συγχρόνως και ένας βαθιά ερωτικός και γνήσια αισθησιακός ποιητής.
Το ερωτικό στοιχείο στην ποίηση του Ρίτσου είναι πλούσιο.
Πέρα όμως από τον ύμνο στον έρωτα και τη γητειά του ο ποιητής γράφει και για τον χωρισμό.
ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ, του Γιάννη Ρίτσου
Ξεκρέμασε τη ζακέτα της δίχως να κλάψει κι έφυγε-
σα να ξεκρέμασε το φεγγάρι απ’ τον καλοκαιριάτικο ουρανό.
Αυτός δεν πίστευε. Περίμενε την ίδια νύχτα,
την άλλη μέρα και την άλλη. Περίμενε.
Σαν κλείσαν δυο βδομάδες, με το γύρισμα του φεγγαριού,
το ‘ξερε πως δε θα ‘ρθει. Μονάχα ο καθρέφτης
έμεινε να θυμάται σαν παράθυρο ανοιχτό
σ’ έναν ουρανό χωρίς φεγγάρι.
Γιατί είχε πάρει μαζί της τη ζακέτα.