Ένας καλός άνθρωπος, ο συμπολίτης Στέφανος Παν. Λαμπίρης δεν είναι πια κοντά μας…
Στην αιωνιότητα ο εξαίρετος συμπολίτης Στέφανος Παν. Λαμπίρης
Κηδεύτηκε σήμερα Κυριακή από τον Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου
Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 91 ετών, ο εκλεκτός συμπολίτης Στέφανος Παν. Λαμπίρης, ένας εξαίρετος άνθρωπος με σπάνια χαρίσματα. Η κηδεία του έγινε σήμερα Κυριακή 7 Αυγούστου 2022 και ώρα 11,30 το πρωί, από τον Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου, όπου της νεκρώσιμης ακολουθίας προέστη ο εφημέριος του Ναού π. Νικόλαος Κατσηδήμας. Συγγενείς και φίλοι προσήλθαν για τον ύστατο αποχαιρετισμό και μεταξύ αυτών και ο δημοτικός σύμβουλος Πύργου, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης <<Μπορούμε>>, κ. Στάθης Καννής.
Ο αείμνηστος συμπολίτης μας Στέφανος Λαμπίρης γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1931, στον Πύργο, την πόλη που υπεραγάπησε και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Άνθρωπος της απέραντης ευγένειας και καλοσύνης, δίκαιος και αμερόληπτος, έντιμος χαρακτήρας και ευσυνείδητος με ό,τι καταπιανόταν. Προσωπικά τον ήξερα σαν έναν άνθρωπο με αγνά δημοκρατικά αισθήματα, από τους ένθερμους φίλους της Εφημερίδας μας, για την οποία έλεγε ότι είναι από τις λίγες σε όλη την Ελλάδα που γράφουν την αλήθεια.
Με την σύζυγό του Μαρία Λαμπίρη, το γένος Χρονοπούλου, από το Λάλα, (που έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2022), δημιούργησε μία εξαίρετη οικογένεια και απέκτησαν δύο πολύ καλά παιδιά, τον Παναγιώτη και την Ελένη. Η αείμνηστη σύζυγός του στάθηκε στο πλευρό του, στον ιερό αγώνα της βιοπάλης και έζησαν μαζί με πίστη και αγάπη για 72 ολόκληρα χρόνια! Επίσης πήρε τη μεγάλη χαρά, να αποκτήσει εγγόνια. Ο γιος του, ο κ. Παναγιώτης Στεφ. Λαμπίρης υπηρέτησε για 36 χρόνια στον Πύργο, στην Αστυνομική Διέυθυνση Ηλείας, παίρνοντας από τους γονείς του όλες τις αρετές. Η κόρη του, η κ. Ελένη Στεφ. Λαμπίρη υπηρέτησε για 30 χρόνια στην Κεντρική Δημόσια Βιβλιοθήκη Πύργου τηρώντας όλη την εσωτερική διαδικασία λειτουργίας της εν λόγω Βιβλιοθήκης, προικισμένη ομοίως από τις αρετές των γονιών της.
Λίγα λόγια από τη ζωή του εκλεκτού συμπολίτη μας, που τώρα ταξιδεύει στο καθάριο φως της αιωνιότητας, όπως καθαρή ήταν και η ψυχή του. Το 1941 παιδί της κατοχής, στα 10 χρόνια του, πουλούσε τσιγάρα στους Ιταλους και Γερμανούς, που έπαιρνε από το εργοστάσιο τσιγάρων ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ του Πύργου. Κατά την διάρκεια της πείνας στην Κατοχή “έχασε”” δύο αδέλφια πολύ μικρότερα από αυτόν. Η δραστηριότητα του από μικρό παιδί –στο ιστορικό σταυροπάζαρο– τον βοήθησε να μάθει απταίστως την Ιταλική γλώσσα παρά το γεγονός ότι σταμάτησε το Σχολείο, λόγω του πολέμου, από την τετάρτη Δημοτικού. Οι μαγαζάτορες τον φώναζαν για να συνεννοείται με τους Ιταλούς στις αγορές που πραγματοποιούσαν στο ιστορικό σταυροπάζαρο.
Μετά από χρόνια ασχολήθηκε με το εμπόριο μυζήθρας,αργότερα άνοιξε μπακάλικο επί της οδού Κολοκοτρώνη και αργότερα συνεργάστηκε με φίλο του από το Διακοφτό, ο οποίος είχε βιοτεχνία χλωρίου. Μετά από κάποια χρόνια και μαθαίνοντας τα μυστικά της δουλειάς, αποφάσισε να κάνει ένα άλμα, που ήταν η ίδρυση δικής του Βιοτεχνίας ΧΛΩΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΡΥΛ, όπου διοχέτευε το εμπόρευμά του σχεδόν σε όλη την Ηλεία, Αρκαδία και Μεσσηνία, παίρνοντας μαζί του τον γιο του Παναγιώτη, για να έχει μια βοήθεια στην εργασία του. Επίσης και στην Κυπαρισσία, Φαρακλάδα,Φιλιατρά,Τρίπολη, εξακτίνωσε την δραστηριότητά του, σ΄ένα τιτάνιο αγώνα που έκανε, για να στηρίξει την οικογένεια την οποία τίμησε και συγκρότησε με τιμιότητα και αξιοπρέπεια.
Με επαρκές φιλότιμο και τίμιο αγώνα κράτησε όρθια τη ψυχή του στα πολύ δύσκολα χρόνια κατά την διάρκεια της κατοχής,του εμφυλίου και της μεταπολεμικής περιόδου.
Τώρα πορεύεται στον ολόφωτο δρόμο προς της αιωνιότητα καταξιωμένος από τις αρετές πο κοσμούσαν τον βίο του καθ΄όλη την διάρκεια της ζωής του. Συλλυπούμαστε θερμά τα άξια παιδιά του και τα εγγόνια του, καθώς και τους άλλους συγγενείς.
Δημοσιογράφος ΑΝΚ