ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ…   ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ…*** Συγκλονιστική η παρουσίαση αληθινών γεγονότων μέσα από το βιβλίο της Πυργίας συγγραφέα Πόπης Δέδε – Δεσύλλα

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ…   ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ…

Συγκλονιστική η παρουσίαση αληθινών γεγονότων μέσα από το βιβλίο της Πυργίας συγγραφέα Πόπης Δέδε – Δεσύλλα

 

 

Πάνρα ή σχεδόν πάντα η παρουσίαση ενός βιβλίου προκαλεί το ανάλογο ενδιαφέρον στο κοινό…  Πόσο μάλλον όταν ένα βιβλίο αποκαλύπτει σκηνές και γεγονότα μιας παρατεταμένης εποχής διαχωρισμού της Ελλάδας, σ΄εκείνη των εθνικοφρόνων, με όλα τα <<μπουμπούκια>> εν δράσει και σ΄εκείνη των μιασμάτων, χαρακτηρισμός που εκπορευόταν από το παλάτι της μισαλλοδοξίας…  Η μισή Ελλάδα ήταν αυτή ή σχεδόν ολόκληρη στα ένδοξα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης!

Στο βιβλίο της Πυργίας συγγραφέα αναφέρονται γεγονότα με υπαρκτά πρόσωπα, εικονογραφίες που σημάδεψαν γενιές ολόκληρεσ, καθώς από τυις διώξεις, τα κυνηγητά, τις διακρίσεις όλης της μετεμφυλιακής εποχής, η διαρεμένη Ελλάδα των αστών βολεμένων από τη μια και του καθεστώτος των πιστοποητικών κοινωνικών φρονημάτων από την άλλη, έζησε ένας ολόκληρος κόσμος, με στερήσεις, με διακρίσεις, με διώξεις, με φυλακίσεις, με εξορίες και από τη φρίκη αυτή άδειασε η χώρα, μέσα  από την πίκρα της μαύρης ξενιτιάς!

Ένα βιβλίο κλείνει μέσα του τον παλμό μιας κοινωνίας…  Το βιβλίο της Πόπης Δέδε – Δεσύλλα, με τον πρωτόφαντο τίτλο <<Η δύναμη του πλίθινου σπιτιού>> αναφέρεται κυρίως σε εικόνες και γεγονότα,  που διαδραματίστηκαν σε μία επαρχιακή πόλη, τον Πύργο, με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους του μόχθου και του αγώνα.  Κάνει μνεία των συνθηκών που επικρατούσαν και του έντονου αντικομμουνισμού, σε μια κοινωνία, που τα δεινά του εθνικού πολέμου, αλλά στη συνέχεια και του εμφυλίου, την έκαναν υπερσυντηρητική, καθώς καθώς στιγματιζόταν και καταταδιωκόταν, οτιδήποτε συμβόλιζε κάτι το προοδευτικό!

Το βιβλίο της Πόπης Δέδε – Δεσύλλα είναι κατά προέκταση ο συμβολισμός της δύναμης ενός λαού να χαράξει τη δική του αυτόνομη πορεία, είναι η συνοχή και ο συνεκτικός δεσμός, από το επίπεδο μιας λαϊκής οικογένειας, στο επίπεδο το νοητό μιας πόλης και μιας χώρας…  Η συγγραφέας κάνει μνεία ενός συμπολίτη αγωνιστή , τον <<Μπάμπη Αλ.>>, ο οποίος πέρασε συνολικά 17 χρόνια στα ξερονήσια και τις φυλακές.

Το βιβλίο αυτό, που πρέππει οι περισσότεροι να το προμηθευτούν, φέρνει την ιστορία από τα μέσα προς τα έξω, από τα ενδότερα στα εξώτερα, διότι δεν είναι ένα ιστορικό βιβλίο, που παρουσιάζει τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, αλλά μέσα από την περιγραφή κοινωνικών καταστάσεων και περιστατικών της καθημερινότητας, ο αναγνώστης γίνεται γνώστης γεγονότων που σηματοδότησαν τα βιώματα μιας εποχής βυθισμένης στο τέλμα αντικοινωνικών και ανελεύθερων συμπεριφορών και μιας κοινωνίας στο έλεος μισαλλόδοξων διωκτών από το ίδιο το κράτος, με το βαθύτατο έλλειμμα δημοκρατίας.

 

 

Η παρουσίαση του άκρως αυτού ενδιαφέροντος βιβλίου έγινε την περασμένη Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2023, στο χώρο εκδηλώσεων του Λάτσειου Δημοτικού Μεγάρου Πύργου. Κεντρικός ομιλητής ο έγκριτος συμπατριώτης Δικηγόρος των Πατρών και νυν επίτιμος Δικηγόρος Λεωνίδας Μαργαρίτης, Πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας.

Ο κ. Μαργαρίτης έκανε αναφορά σε καταστάσεις προ χούντας, κατά τη διάρκεια της χούντας, αλλά και μετά από την πτώση της. Στάθηκε με συγκινητικό τρόπο στην εισήγηση που ανέπτυξε,  στη μητέρα της συγγραφέα, την αείμνηστη Κανέλλα Δεσύλλα, μια δυναμική γυναίκα, φιλαναγνώστρια και μαχητική αγωνίστρια δημοκρατικών και φιλειρηνικών αντιλήψεων.

Ο εκλεκτός ομιλητής έκανε μνεία διαφόρων γεγονότων, τα οποία διαδραματίστηκαν στον περίκλειστο χώρο του πλίθινου σπιτιού μιας πολυμελούς οικογένειας, σε εποχές φτωχικές και δύσκολες…

Ακολούθως η Θεοδώρα Γιαννοπούλου, φοιτήτρια στο Ιστορικό Αρχαιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίυ Ιωαννίνων, διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο  και σε ένα από αυτά διάβασε το απόσπαμα που αφορά τον <<Μπάμπη Αλ.>> και τα βάσανα που τράβηξε, γιατί υπήρξε αγωνιστής του ΕΑΜ ΕΛΑΣ στα ελληνικά βουνά της Λευτεριάς και όχι δωσίλογος προδότης, όπως τα τσολιαδίστικα γερμανοαλήτικα τάγματα ασφαλείας, στην υπηρεσία των Γερμανών κατακτητών!

Τέλος το λόγο πήρε η συγγραφέας Πόπη Δέδε – Δεσύλλα, με λόγια απλά, αληθινά και συγκλονιστικά αναφέρθηκε σε γεγονότα θλιβερά, για τον βίο και την πολιτεία της φασιστικής χούντας μέχρι και τη μεγαλειώδη εξέγερση του Νοέμβρη 1973, που ξεκίνησε από το Πολυτεχνείο και επεκτάθηκε στους δρόμους της Αθήνας.  Έκανε μνεία αποτίοντας φόρο τιμής στο δολοφονημένο από τα όργανα της χούνρας 26χρονο Πυργιωτόπουλο Βασίλη Φάμελο!

Δημοσιεύουμε όλη την ενδιαφέρουσα ομιλία της :

Βιβλίο: «Η δύναμη του πλίθινου σπιτιού»

Εκδόσεις «ΤΟΠΟΣ»

Είμαι η πλέον ακατάλληλη να κρίνω το βιβλίο μου. Η  κριτική ανήκει στο αναγνωστικό κοινό. Θα αναφερθώ στο πρόσωπο που με ενέπνευσε στη συγγραφή τού βιβλίου. Ήταν η Ελπίδα, υπαρκτό πρόσωπο, το πραγματικό της όνομα ήταν Αγγελική και είχε. οκτώ παιδιά. Στο βιβλίο αναφέρω  εννέα γιατί είχε και μία άτυχη εγκυμοσύνη όπως η ίδια είχε πει. Η Ελπίδα διέθετε μεγαλείο ψυχής και συντηρούσε την οικογένεια αφού ο άντρας της ήταν ανήμπορος. Ήταν το πρότυπο της γειτονιάς,  το συναξάρι κάθε πικραμένου. Η οικογένεια της Ελπίδας διέμενε σε ένα πλίθινο σπίτι που οι τοίχοι του μοσχοβολούσαν. Τα τραγούδια των ενοίκων του που ακούγονταν ολημερίς σε όλη τη γειτονιά υποβάθμιζαν το βιοποριστικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η οικογένεια. Το πλίθινο σπίτι ανέδιδε ευτυχία. Και το πλίθινο σπίτι με δίδαξε ότι  ευτυχία είναι η αγάπη.

Το δεύτερο γεγονός που ήθελα να καταγράψω ήταν ο αποκλεισμός από τις εισαγωγικές εξετάσεις στις ανώτερες και ανώτατες σχολές τον Σεπτέμβριο του 1967, λίγους μήνες μετά την εγκαθίδρυση  της χούντας. Αποκλείστηκαν όλοι εκείνοι οι μαθητές των οποίων οι γονείς ήταν αριστεροί ή τουλάχιστον όσοι θεωρούνταν αριστεροί. Το μέτρο αυτό δεν δημοσιοποιήθηκε και  αμφισβητήθηκε ευρέως. Για τον λόγο αυτό, στο βιβλίο, θα δείτε τη σελίδα τής εφημερίδας τού επόμενου έτους που αναφέρει την κατάργησή του (επομένως είχε γίνει).

Δεν είχα καμία απολύτως προκατάληψη ή ιδεοληψία όταν έγραφα το βιβλίο. Όλοι οι συγγραφείς γράφουν και για τη ζωή τους. Έγραψα για πρόσωπα και καταστάσεις που με έκαναν να πονέσω, να ταλαιπωρηθώ, να τρομάξω όπως συνέβη  με την προκήρυξη με τα μαύρα γράμματα κάτω από την πόρτα τού σπιτιού μας μες στη νύχτα. Έγραψα για πρόσωπα αλληλέγγυα με περίσσια ψυχή που μου συμπαραστάθηκαν και τους ευγνωμονώ.  Δεν σκέφτηκα να γράψω ερωτικές ιστορίες και σκάνδαλα για να κάνω εμπορικό το βιβλίο. Ομοίως απέφυγα να  αναφέρω ζοφερά γεγονότα που είχαν καταστήσει την πόλη μας πανελλαδικά πρωτοσέλιδο σε όλον τον Τύπο. Δεν ήθελα να ξυπνήσω μνήμες και να προκαλέσω πόνο.

Αναφέροντας γεγονότα αληθινά, κάποιοι ίσως αναγνωρίσουν τον εαυτόν τους και  αισθανθούν άβολα. Κάποιοι να πικραθούν πολύ. Άλλοι να εξοργιστούν. Γι’ αυτό δεν ευθύνεται η συγγραφέας.

Ήταν δύσκολα από κάθε άποψη τα χρόνια που μεγάλωσε η γενιά μου. Η μεγάλη φτώχεια  ανάγκαζε πολλά παιδιά, μέχρι το 1960, να έρχονται στο σχολείο ξυπόλυτα μες στο καταχείμωνο. Από την άλλη ήταν βαρύ  το μετεμφυλιακό κλίμα μέχρι τη χούντα και κατά τη διάρκεια της χούντας.

Δεν θα ξεχάσω τον πόνο που αισθάνθηκα μαθήτρια στο γυμνάσιο, γύρω στο 1965, όταν διάβασα σε Αθηναϊκή εφημερίδα ότι μαθητής από την Αρκαδία αποβλήθηκε από όλα τα σχολεία της Αρκαδίας γιατί ο πατέρας του συμμετείχε στα Δεκεμβριανά τού 1944. Την τύχη του αναζητώ μέχρι σήμερα. Επίσης την αλγεινή εντύπωση που μου προκάλεσε ένας συνάδελφός μου που καυχιόταν επί χούντας, αν και είχαν περάσει 30 χρόνια, ότι είχε δολοφονήσει μια κοπέλα στο πλυσταριό τού σπιτιού της, ενώ θα μπορούσε να την παραπέμψει στη Δικαιοσύνη!

Δεν θέλησα το βιβλίο μου να είναι  αυτοβιογραφία. Πολλές εμπειρίες  μου τις απέδωσα σε άλλα πρόσωπα του βιβλίου, στον Λεωνίδα, στην Ανθούλα, στη Χριστίνα. Για παράδειγμα όταν γράφω ότι ο Λεωνίδας απολύθηκε από την εταιρεία όπου εργαζόταν, ύστερα από έγγραφο της Ασφάλειας, αυτό συνέβη σ’ εμένα όταν δούλευα στη ΒΙΟΧΑΛΚΟ το 1969.

Δεν θα έγραφα ένα βιβλίο που θα απέπνεε απαισιοδοξία και ηττοπάθεια. Αναφέρομαι στα δύσκολα χρόνια, δεν ωραιοποιώ τη σκληρή  ζωή. Θέλω να πιστεύω ότι το βιβλίο μου εκπέμπει αισιοδοξία καταγράφοντας την αγωνιστικότητα και την πρόοδο των προσώπων που αναφέρονται σε αυτό.

Το αφιερώνω στη νεολαία για δύο λόγους. Για να γνωρίσει τις συνθήκες που ταλάνισαν τις περασμένες γενιές. Και ο δεύτερος λόγος γιατί η νεολαία ήταν μπροστάρης στον αγώνα ενάντια στην επάρατη επταετία 1967-1974 με αποκορύφωμα την εξέγερση στο Πολυτεχνείο!

Μέρες που είναι, θεωρώ χρέος μου να αποτίνω φόρο τιμής στη μνήμη τού 26χρονου συμπολίτη μας Βασίλη Φάμελου αλλά και σε όλους τους νεκρούς που δολοφονήθηκαν την αποφράδα νύχτα τής 17^ης Νοεμβρίου 1973.

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας και την προσοχή σας.

Πύργος 29/11/2023                                             Πόπη Δέδε – Δεσύλλα

****************************************************

Στην απλή, απέριττη και συγκινητική βιβλιοπρουσιαση, αυτού του τόσο ενδιαφέροντος βιβλίου, που επισημαίνω και πάλι ότι πρέπει να γίνει κτήμα των πολλών, παρέστησαν επίσης ο αδελφός της συγγραφέα, εκ των ηγετικών στελεχών του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ  Δημήτρης Δεσύλλας και ο ανιψιός του Γιώργος, γιος του αδελφού του Κώστα Δεσύλλα.

 

ΑΡΘΡΟΡΕΠΟΡΤΑΖ  του δημοσιογράφου της ΑΥΓΗΣ Πύργου και διαχειριστή της Ιστοσελίδας avgipyrgou.gr  Αντρέα ΑΥΓ. Καπογιάννη – ΑΝΚ