Ένα λογοτεχνικό αριστούργημα της Δικηγόρου Ήρας Αλ. Κάζογλη στην *Αυγή* Πύργου της Δευτέρας
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας στην <<Α>>
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη, Δικηγόρο
Χαρταετοί
Μπαίνουμε σήμερα επισήμως στη Σαρακοστή, λήγει η ξέφρενη χαρά της Αποκριάς, ήρθε η Καθαρά Δευτέρα με τα δικά της έθιμα. Γιορτή στην εξοχή για τους τυχερούς, ή στο σπίτι, γιατί εκείνο που μετρά είναι το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Αυτό μαζεύει γύρω του την οικογένεια, τους φίλους, τους αγαπημένους. Κάθε χρόνο οι συνταγές είναι οι ίδιες, οι συνθήκες αλλάζουν, τα παιδιά μεγαλώνουν, οι καλοί φίλοι μένουν, έρχονται κι άλλοι.
Το έθιμο πρέπει να κρατηθεί, κι αν ο καιρός το επιτρέπει έρχεται η ώρα του πετάγματος του χαρταετού. Άλλος απλός, άλλος με συμβολισμούς χρωμάτων και σχεδίων, στα χέρια των μεγάλων γίνεται η ανάμνηση της εποχής που γελούσαν πετώντας τον χαρταετό, με μια ωραία αφέλεια και θάμβος μαζί απέναντι στο θαύμα που είναι ο κόσμος καθώς ανοίγεται μπροστά στα μάτια των παιδιών.
Τώρα, πια, θαρρείς πως θέλουν να πετάξουν κάτι από πάνω τους, καθώς σαν κάτι ελαφρά ανοιξιάτικο φτερουγίζει μέσα τους. Να φτάσει ο αητός ψηλά, να πάρει γλυκιά εκδίκηση για όσα δεν έφτασαν, να κατακτήσει τον ουρανό για όσα δεν κατέκτησαν, σε μία ταχύρρυθμη ενηλικίωση, σε καιρούς δίχως όραμα.
Ο χαρταετός γίνεται ένας αντάρτης των αιθέρων, χωρίς σταματημό, επιφορτισμένος να νικήσει το φόβο, να πάει ψηλά, προς τον ήλιο, εκδικούμενος την πραγματικότητα, να μην πέσει, να δραπετεύσει απ’τα χέρια που τον κρατούν και να χαθεί στον ορίζοντα. Έτσι όπως χάνονται τα όνειρα. Ή αυτά που περισσότερο πιστέψαμε.
Οι χαρταετοί θα εξακολουθούν να πετάνε, ως εκεί που φτάνει η ψυχή, με την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας απέναντι στο χρόνο. Η δική τους αλήθεια υψώνεται, χρωματιστό κατόρθωμα στον ουρανό, κι όλα δείχνουν πως η άνοιξη σιγά σιγά θα έρθει.
Η.Κ.